Ορθοδοξία

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ¨ΟΧΙ¨

ΟΧΙ στην κατάθλιψη.
ΟΧΙ στην παραίτηση.
ΟΧΙ στο συμβιβασμό.
ΟΧΙ στην απογοήτευση.
ΟΧΙ στην ημιμάθεια.
ΟΧΙ στη μοναξιά της απόγνωσης.
ΟΧΙ στη μιζέρια.
ΟΧΙ στην εκδίκηση.
ΟΧΙ στον πόλεμο.
ΟΧΙ στη σοβαροφάνεια.
ΟΧΙ στις τυπικότητες.
ΟΧΙ στην αρνητικότητα.
ΟΧΙ στις στεγνές μπριζόλες!

[youtube]l1tsOOtgmFA[/youtube]

(Εννοείται ότι τα παραπάνω γράφτηκαν
με ευχάριστη διάθεση
και μόνο.)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΛΑΘΗ ¨ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ¨

Ευγνωμονώ τους ανθρώπους
που στο διάβα της ζωής μου ως τώρα,
σε δύσκολες στιγμές μου,
δεν αποφάσισαν αυτοί για μένα,
αλλά με άφησαν ελεύθερο
να πάρω την ευθύνη
της ζωής μου.
Με στήριξαν,
με συμβούλεψαν,
προσευχήθηκαν,
μα την τελική απόφαση
άφηναν να την πάρω
μόνος μου,
έστω κι αν έκανα
λάθος.
Να τους έχει ο Θεός
όλους καλά.
Ο σεβασμός
και το πνεύμα
της ελευθερίας τους,
με πλούτισαν.
Οι γκάφες μου, πολλές,
μα αναπόφευκτες
στο δρόμο της ζωής.
Λυπάμαι για τα λάθη μου,
μα χαίρομαι που έγιναν
στο δρόμο
προς την ωρίμανση
και την καλλιέργεια
της ψυχής μου.
Και συνεχίζουμε...

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ…

Ιησού μου, Όμορφέ μου!
Ιησού μου, εκπλήσσομαι που πέθανες τόσο νέος.
Ιησού μου, η φρέσκια σκέψη Σου με συγκινεί.
Ιησού μου, η απλότητά Σου με ηρεμεί.
Ιησού μου, η άφεσή Σου ποτίζει το είναι μου λυτρωτικά.
Ιησού μου, Αθώε μου.
Ιησού μου, ποτέ δεν με σκανδάλισες Εσύ.
Ιησού μου, Εσύ δεν φταις τίποτα. Για τίποτε.
Ιησού μου, νιώθω τόσο κοντά Σου και τόσο μακριά Σου.
Ιησού μου, αρχοντικέ Φίλε μου.
Ιησού μου, ασύλληπτε Θεέ μου.
Ιησού μου, πιάσε το μέτωπό μου, να καθαρίσει το μυαλό μου.
Ιησού μου, ελάχιστοι Σε κατάλαβαν. Κι εγώ, ελάχιστα. Μα χαίρομαι.
Ιησού μου, - τραγικό!- εμείς οι ιερείς Σε σταυρώσαμε.
Ιησού μου, συγγνώμη αν Σε ζαλίζουν οι μπερδεμένες σκέψεις μου.
Ιησού μου, πάρε με στη σιωπή του Όρους των Ελαιών.
Ιησού μου, βάλε με να γονατίσω δίπλα Σου ένα απ’ τα βράδια που έμενες Άυπνος.
Ιησού μου, δος μου λίγο ψωμί και ψάρι, απ’ αυτά που μοίραζες στο βουνό. Να τα χαϊδεύω όλη μέρα.
Ιησού μου, μια γουλιά κρασί της Κανά αξίωσέ με να πιώ. Να ζεσταθεί το μέσα μου.
Ιησού μου, όταν Σε ακουμπώ, με ηρεμείς.
Ιησού μου, όταν βλέπω τα μάτια Σου, μου φεύγουν όλα τα άγχη.
Ιησού μου, Σε εμπιστεύομαι και κοιμάμαι στο στήθος Σου.
Ιησού μου, Θεέ, πέρα απ’ τα σχήματα. Γι’ αυτό με ανοίγεις.
Ιησού μου, βοήθα με να νιώσω λίγο τι θα πει πως είσαι ¨ο Ων¨.
Ιησού μου, το άναρχο Είναι.
Ιησού μου, κι εγώ παιδί Σου είμαι..
Αμήν.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!

Ο Άγγελος https://www.facebook.com/angelos.georgopoulos ερχόταν μέχρι τώρα στις βραδινές μας Λειτουργίες και καθόταν σε μια σκοτεινή γωνιά του Ιερού, ήσυχος και προσευχόμενος.
Εξομολογιόταν και κοινωνούσε.
Τώρα, για 1,5 χρόνο δεν θα τον έχουμε, διότι αποφάσισε να κάνει το γύρω του κόσμου με το ποδήλατό του.
Το γράφω, επειδή είναι παιδί της παρέας μας, φίλος αρκετών εδώ, και ξέρω ότι θα τον συνοδεύουν οι προσευχές και η αγάπη σου.
Το γράφω κι επειδή είναι κάτι ασυνήθιστο το επιχείρημά του.
Είναι 26 ετών.
Συμπέρασμα: Ζήσε κι εσύ σαν τον Άγγελο!!
Κάνε τους πόθους σου πράξη!!
Τον καημό σου, εμπειρία και ζωή!
Ρίσκαρε! Τόλμησε!
Με την αγάπη του Χριστού στην καρδιά,
άνοιξε τα φτερά σου στο πέλαγος των επιλογών
και των δυνατοτήτων που σου δίνει η Χάρη Του.
Άγγελε, Άγγελοι να' ναι μαζί σου,
και να σε κυκλώνει το Φως του Θεού,
και η αγκαλιά της Παναγίας μας!!
Στο βιντεάκι, εξηγεί ως πού θα φτάσει με το ποδήλατο!!
Τρέλα!

[youtube]ypU0XnqWsKs[/youtube]

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Στην εφημερίδα, ¨Ορθόδοξη Αλήθεια¨.

Δεν μπορεί να πενθείς μέχρι να ξεψυχήσεις

του π. Ανδρέα Κονάνου – από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Λες ότι έχεις έντονη επιθυμία και καημό να γίνει το παιδί σου χριστιανός. Γιατί; Για να γίνει σαν κι εσένα, μίζερος; Μέσα στην γκρίνια και τη μεμψιμοιρία; Θες να έρθει το παιδί σου στην εκκλησία για να βυθιστεί σαν κι εσένα σ' αυτή την κατάθλιψη, σ' αυτό το έλος, σ' αυτό το βούλιαγμα; Πώς να ενθουσιάσεις και να προσκαλέσεις κάποιον στη ζωή του Χριστού, αν η δική σου ψυχή συνέχεια βουλιάζει και νιώθεις τόσο χάλια;

Ο Χριστός θέλει να σε μυήσει στο Ευαγγέλιο. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Το Ευαγγέλιο λέγεται ακριβώς έτσι: ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. Δηλαδή, πρόκειται για μια χαρούμενη αγγελία.
Πού είναι αυτό το «ευ» της λέξης «Ευαγγέλιο»; Πού είναι αυτή η χαρά; Πού είναι η άφεση που δίνει ο Χριστός;

Καταλαβαίνω τον λογισμό σου. Προβληματίζεσαι: Τότε, πώς εννοούμε τη μετάνοια, πού πάει το πένθος, πού πάει η θλίψη για τα αμαρτήματά μας; Ολα αυτά χρειάζονται. Μα έχουν αρχή και τέλος. Ο σκοπός τους δεν είναι να κυριαρχούν στη ζωή σου αιώνια.

Η επιτυχία τους είναι αληθινή όταν έχουν μια λήξη κάποια στιγμή. Δεν μπορεί να πενθείς μέχρι να ξεψυχήσεις! Διότι, τότε, το πένθος θα έχει αποτύχει στον σκοπό του, που είναι να σε οδηγήσει στη χαρά!

Παρατηρώντας τη ζωή των Αγίων, βλέπεις ότι υπάρχουν Αγιοι οι οποίοι έδωσαν μεγάλο βάρος στο πένθος, στη μετάνοια και στα δάκρυα. Γιατί; Διότι αυτό προτίμησαν. Ή διότι αυτό το κλίμα τούς ταίριαζε. Ή διότι έζησαν σ' ένα περιβάλλον συγκεκριμένης εποχής και συγκεκριμένου τόπου, όπου αυτή η πένθιμη ατμόσφαιρα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο και φανέρωνε έντονη πνευματικότητα.
Είναι οι Αγιοι που τόνισαν πάρα πολύ το πένθος, την αυτομεμψία, το κλάμα. Και πάλι όμως, το πένθος τους είναι ζυμωμένο και συνδυασμένο με τη χαρά. Κλαίνε τις αμαρτίες τους, μα την ίδια ώρα νιώθουν την ελπίδα στον Θεό. Γι' αυτό και ποτέ δεν φτάνουν στην απόγνωση. Αυτή είναι η μία ομάδα Αγίων.

Υπάρχουν όμως και άλλοι Αγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι τονίζουν ακριβώς αυτή τη χαρά και την ευλογία που δίνει ο Θεός! Οι Αγιοι αυτοί εστιάζουν περισσότερο στη συγχώρεση και την αγάπη. Βλέπουν πιο πολύ το φως του Θεού παρά το σκοτάδι της κόλασης. Πιο πολύ το πού μας καλεί ο Θεός να πάμε παρά το τι πρέπει να αποφύγουμε. Αυτούς τους Αγίους συνεπαίρνει περισσότερο η λαμπρότητα του Χριστού παρά τα όποια λάθη. Με το να σκαλίζεις συνέχεια το σκοτάδι σου με τρόπο ενοχικό και στείρο δεν οδηγείσαι στη θεραπεία και τη λύτρωση του Χριστού.

Αυτό το πνεύμα θα το δεις κυρίως σε κείμενα και συνομιλίες του Αγίου Πατέρα μας Πορφυρίου! Αυτός ο Αγιος, ακόμα κι όταν μιλά για τη μετάνοια, την παρουσιάζει σαν ένα γεγονός μεθυστικό, σαν μια πράξη πανηγυρική, ερωτική και χαρούμενη.

Οχι συνέχεια μιζέρια, κλάψα και ταλαιπωρία από τις ενοχές. Πόσο μάλλον που σήμερα ο κόσμος είναι ήδη κουρασμένος και μελαγχολικός. Παιδί μου, είσαι ταλαιπωρημένος. Φαντάσου να έρθει τώρα και ένας άνθρωπος της Εκκλησίας, που, για να σε ελκύσει στην Εκκλησία, θα αρχίσει να σου λέει «Πρέπει να κλαις, να νιώθεις χάλια, ένοχος, βρόμικος, αμαρτωλός». Αποτυχία σκέτη.

Από το υπό έκδοση βιβλίο του π. Ανδρέα
Κονάνου με τίτλο «Αθέατα περάσματα»

Σήμερα, Πέμπτη, στις 4.30 μ.μ., ζωντανά στον ΡΙΚ,
στην εκπομπή ¨Με την Ελίτα¨,
με θέμα: ¨΄Πώς μιλάμε στα παιδιά για το Θεό...¨

Αργότερα, στις 7 μ.μ, ομιλία στη Λευκωσία.

Πληροφορίες σe προηγούμενη ανάρτηση.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Οι ενοχές δεν ζουν μέσα σου για πάντα

του π. Ανδρέα Κονάνου – Από την ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Η ενοχή και οι τύψεις στη ζωή μας υπάρχουν γι' αυτό τον λόγο: να μας θυμίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η ενοχή έρχεται να σου πει: «Ξέρεις κάτι; Αυτό που έκανες δεν έκρυβε αγάπη. Κατάλαβε το λάθος σου, πάρε τις ευθύνες σου, κλάψε γι' αυτό, ζήτα συγγνώμη και επανόρθωσε». Αυτό θα πει τύψη. Οι τύψεις μάς τύπτουν, δηλαδή μας χτυπούν.
Οπως χτυπάς ένα άλογο να πάει μπρος. Δεν το χτυπάς για να το πληγώσεις ούτε για να το ματώσεις. Το χτυπάς για να το βγάλεις απ' τον λήθαργο και τη στασιμότητα. Και του λες με τον τρόπο σου «ξεκίνα, προχωράμε, περπατάμε». Αυτό κάνουν οι τύψεις. Αυτή είναι η λειτουργία και αυτός ο σκοπός τους: να μας βγάλουν από τον λήθαργο και να μας ξυπνήσουν.
Δεν υπάρχουν για να βουλιάξουμε σ' αυτές και να γίνουμε ισόβια ενοχικά πλάσματα. Υπάρχει όμως κάποια στιγμή που σταματάνε. Δεν θα κλαίγεσαι και δεν θα πενθείς ούτε θα ταλαιπωρείσαι μονίμως. Γιατί τότε πλέον ακυρώνεις το Ευαγγέλιο. Ποια είναι η χαρά που σε καλεί ο Χριστός να ζήσεις τελικά; Γιατί μπαίνουμε στην Εκκλησία; Να ζήσουμε τι; Μια διαρκή μελαγχολία; Μια μόνιμη αίσθηση ότι είμαι ο χειρότερος του κόσμου, ο πιο ανάξιος της γης κι ο πιο βρόμικος;
Είμαι φτωχός. Ναι. Είμαι ένα απλό πλάσμα. Συμφωνώ. Αλλά είμαι παιδί του Θεού. Για χάρη μου ήρθε ο Θεός στη γη. Για χάρη μου σταυρώθηκε. Εχυσε το Πανάγιο Αίμα Του, με έλουσε σ' Αυτό, με ποτίζει μ' Αυτό, με τρέφει μ' Αυτό. Αναστήθηκε. Και μου δίνει τη χαρά Του. Και σε αυτή τη χαρά δεν μπορεί να είμαι αχάριστος. Σε αυτή τη χαρά απλώνω τα χέρια μου και Του λέω: «Σε ευχαριστώ. Και δέχομαι, Κύριε, τη χαρά που μου δίνεις. Δέχομαι την άφεση των μυστηρίων Σου και πορεύομαι τη ζωή μου χαρούμενος».
Δεν είναι σκοπός της χριστιανικής ζωής να ταυτιστείς με την ενοχή. Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό μέσα μου. Δεν είσαι ένοχος στο βάθος της ψυχής σου. Διότι, ακριβώς, στο βάθος της ψυχής σου κατοικεί ο Θεός. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η σφραγίδα που πήραμε στο βάπτισμά μας, το Αγιο Χρίσμα, το μύρο που μας μύρωσε. Στον πυρήνα της υπάρξεώς μας δεν υπάρχει βρομιά, εφόσον ανήκουμε στην Αγία Εκκλησία. Η βρομιά είναι κάτι που επικάθεται. Ο μολυσμός, μετά το βάπτισμα, έχει να κάνει με τον νου και τους λογισμούς. Και είναι πολύ σπουδαίο να καταλάβεις ότι ο μολυσμός και η βρομιά αυτή δεν είναι η ταυτότητά μας.
Δεν είμαστε κακοί άνθρωποι. Είμαστε καλοί άνθρωποι, πλάσματα της αγάπης του Θεού. Και μέσα στην παραζάλη και τη θολούρα μας, μέσα στους πειρασμούς μας, κάνουμε απροσεξίες, αμαρτίες και λάθη. Πρόσεξε το ρήμα: κάνουμε. Κάνουμε, αλλά δεν είμαστε λάθη. Δεν είμαστε λάθη του Θεού. Δεν μας έφτιαξε ο Θεός κατά λάθος. Ούτε μας βλέπει έτσι, βρόμικα παιδιά, με σκοπό την απόρριψη.

20 λεπτά αρκούν!...ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.

Η αφορμή για το σημερινό 20λεπτο:

Τέλειωσε η ομιλία στη βόρεια Ελλάδα. Αφού έφυγαν όλοι απ’ το ναό, ήρθε ένας νέος στο τέλος βουρκωμένος, και ψιθύρισε στ’ αυτί μου: «πάτερ, κάνε προσευχή για μένα, αν θες. Η γυναίκα μου έχει 2,5 χρόνια να με αγκαλιάσει…¨ .

Το είπε, κι έφυγε, για να μη τον δω να κλαίει.

Η ενότητα: Το ζητούμενο. Η βάση της ευτυχίας στο σπίτι.

Πολλά ζευγάρια υποφέρουν και διαλύονται από αυτό: τη συζυγική ψυχρότητα, τη συναισθηματική απόσταση, τη γενική δυσλειτουργία.

Παντρεύεσαι, μα πολλές φορές είσαι ανέραστος. Πας δήθεν να μιμηθείς τους ασκητές, ξεχνώντας ότι αυτοί ήταν ¨φουλ ερωτευμένοι!¨.

Αγαπώ το Θεό, λες. Μα δεν αγαπάς τον διπλανό σου, τον άντρα σου, τη γυναίκα σου. Στην πράξη.

Λέμε θεωρίες ωραίες. Μα χωρίς αντίκρισμα καθημερινότητας.

Απόδειξη της πνευματικότητας και θεϊκότητάς μου, να είναι η …ανθρωπιά μου! Η καλοσύνη, ο γλυκασμός κι η ζεστασιά που θα βγάζω. Στη γυναίκα μου, στον άνδρα μου, στα παιδιά μου, σε όλους.

Η θεολογία που ο καθένας μας υιοθετεί με το δικό του τρόπο, συνήθως πάσχει.

Υποτιμούμε συνήθως το ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες έκφρασής του.

Ενοχές ατέλειωτες.

Και μια υπερτίμηση ¨πνευματικών¨ καταστάσεων, που κρύβουν την αδυναμία μας να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, όπως τον έπλασε ο Θεός.

Τελικά, ο καθένας κάνει αυτό που μπορεί.

Δύσκολα αλλάζεις μυαλό και ζωή.

Τότε τι τα λέμε, θα πεις.

Ο λόγος είναι, επειδή δεν αντέχουμε να βλέπουμε κάθε τόσο θλιμμένα πρόσωπα νέων ζευγαριών, και να διαβάζουμε μηνύματα διάλυσης γάμων και ψυχολογικών ταλαιπωριών, που πληγώνουν όλους στο σπίτι, και κυρίως τα μικρά παιδιά.

Δράματα ατέλειωτα. Κρυφά και μυστικά, που κρατούν άυπνα τα μάτια πολλών, εδώ και χρόνια. Ψυχές ερείπια. Ψυχολογία στα πατώματα. Κοινωνικό προφίλ, ¨δήθεν¨ ωραίοι και καλοί. Κι από κάτω, δάκρυα, ψυχοφάρμακα, τρέλα.

Γι’ αυτό μιλάμε.

Το ζητούμενο για κάποιους, η εγκράτεια. Όντως.

Μα για τους περισσότερους (είμαι σίγουρος πλέον!) η άγνωστή τους υγιής και θεοφιλής ενότητα. Η κατάφαση στην αγάπη και τον έρωτα, που θα πλουτίσει τη φτώχεια και όποια κρίση της ζωής τους.

Οι ομιλίες είναι ομιλίες. Και κρίνονται με ευκολία, παίρνοντας θετικά ή αρνητικά πρόσημα.

Το παιχνίδ ιόμως παίζεται στη ζωή, στο σπίτι, στα ιδιαίτερα δωμάτια. Εκεί να δούμε τι θα κάνουμε.

Ο Θεός να σου χαρίσει την ευτυχία που ζητάς, και που αξίζεις.

Το τίμημα γι’ αυτό το δώρο, το ξέρεις: θερμή προσευχή στο Χριστό της αγάπης, προσωπική αυτογνωσία, αγώνας αυθυπέρβασης και κατανόησης του άλλου. Συμφιλίωση με τον εαυτό σου, και μετάνοια.

Μετάνοια, διότι τόσα χρόνια δεν αγαπάς, και δεν ζεις αυτό που καλείσαι να ζήσεις.

Μετάνοια που δεν ακούς την ψυχή του ανθρώπου σου, που διαρκώς σου φωνάζει: πεινάω για την αγάπη σου, τη ζεστασιά σου, την αγκαλιά σου.

π. Ανδρέας Κονάνος

20 λεπτά αρκούν!

Οι τελευταίες εκπομπές που μπήκαν στη Ρομφαία,
βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ:

http://www.romfea.gr/20-lepta-arkoun

π. Ανδρέας Κονάνος

Να βγούμε απόψε
όλοι στα παράθυρα
και να φωνάξουμε:
Άγγελοι, ελάτε!!

---------------------------------------
Χρόνια πολλά σ' όσους κι όσες γιορτάζουν!
Και σ' όλες τις αγγελικές καρδιές,
που με το Φως τους
σκεπάζουν το όποιο σκοτάδι της γης μας.
Χρόνια πολλά και στην ταμία του Carrefoure
που στο πέτο της γράφει ¨Ταξιαρχούλα¨,
κι όταν με βλέπει, χαίρεται,
και μου ζητά ευχές για τα παιδιά της.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook