Ορθοδοξία

Μήνυμα τούτο δεν το λες (που το τοποθετώ σε αυτήν την Ενότητα) αλλά μια ερώτηση να κάμω να μου φύγει και μένα ο καημός και τα νευρα ρε παιδί μου. Και είχα τον καλύτερο Εκκλησιασμό της ζωής μου σήμερα στην Καστρίτσα τοσο, τόσο, ........ τόσο.... που δεν ξέρω τι λέξη να βάλω, που δεν μου άξιζε να είμαι εκεί, να ζήσω ότι έζησα και να ακούσω ότι άκουσα. Δεν μου αξίζει όλο αυτό ειλικρινά.

Η ερώτηση αλλά δεν έχει κανείς απάντηση είναι:

Γιατί υπάρχει τόσος φαρισαϊσμός στην Εκκλησία; Δηλαδή, γιατι ρε παιδάκι μου πέραν απο τον να έχω και τους άλλους; Ποια ενότητα και αγαπάτε αλλήλους και ομονοία; Έτσι είναι οι αλλήλοι; όλοι να δείξουν πόσο περισσότερο Καλοί και Συνηδειτοποιημένοι Χριστιανοί είναι; Κανένας αμαρτωλός δεν είναι στα Γιάννενα πέρα απο μένα; Βέβαια εγώ έχω και τα πρωτεία γιατι έχω απο χρόνια πιασμένη θέση, και τέρμα κολάσεως. Ελπίζω στο Μέγα Ελεός Του πουθενά αλλού.

Επίσης πληροφοριακά, εμείς, οι Γιαννιώτες, στέλνουμε τα συγχωροχάρτια του Πάπα αγαπητοί μου και τα μοιράζει αυτός από εδώ και εκεί και παραπέρα και παραδόθε.

Μαρίνα μου, ποιος είμαι εγώ για να δίνω συμβουλές;
Έτσι το νοιώθω όμως να στο πω: μείνε στο πρώτο μέρος (εκκλησιασμό) και άστο το δεύτερο.

Μαρίνα μας, θα συμπληρώσω το φίλο μας Αναστάσιο με το εξής πράγμα που μου ανέφερε μια μοναχή όταν με ρώτησε πως είμαι και της απάντησα: «Εδώ, μας τυραννάει ο πονηρός»

Και μου δίνει τη εύστοχη κατέ με απάντησηι: «Αυτός τη δουλειά του, και εμείς τη δική μας».

Με την άδειά σου Μαρίνα θα μεταφέρω τη συζήτηση στην κατηγορία "Ορθοδοξία και Σύγχρονη Κοινωνία.

Επί της ουσίας τώρα.

marinam έγραψε:Γιατί υπάρχει τόσος φαρισαϊσμός στην Εκκλησία;

Η λέξη "φαρισαϊσμός" ποιο νόημα έχει για σένα; Σαν συνώνυμο της υποκρισίας; Νομίζω ότι δεν είναι μόνο αυτό. Νομίζω ότι ο Χριστός στηλίτευσε με τόση δύναμη τη συμπεριφορά των φαρισαίων, επειδή συνδύαζαν την άσκοπη θεολογική γνώση χωρίς ευλάβεια, την υπερηφάνεια της αυτοδικαίωσης, την αμαρτωλή παράκαμψη της ουσίας του θελήματος του Θεού και την έλλειψη αγάπης και κατανόησης προς τους συνανθρώπους. Όλα αυτά μαζί κατά τη γνώμη μου είναι ο ορισμός του "φαρισαϊσμού".

Εσύ σε ποιο κομμάτι αυτής της συμπεριφοράς αναφέρεσαι; Κι αν πιστεύεις ότι υπάρχουν κάποιοι μέσα στην Εκκλησία που εμφανίζουν τέτοιες συμπεριφορές, ποιοι είναι αυτοί; Επειδή σίγουρα δεν αναφέρεσαι σε όλη την Εκκλησία, αφού η Εκκλησία περιλαμβάνει και του Αγίους, αλλά κι εμάς τους ίδιους.

Επομένως όταν χρησιμοποιούμε τέτοιους βαρείς χαρακτηρισμούς κάλά είναι να μη γενικεύουμε, αλλά να αναφερόμαστε σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή έστω ομάδες προσώπων και πάλι με πολύ προσοχή και περίσκεψη.

Συμπληρωματικά να πω ότι η έλλειψη συναίσθησης της αμαρτωλότητας, που περιγράφεις στη δημοσίευσή σου, δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει κάποιον ως "φαρισαίο".

Αναστάση μου εκεί έμεινα και εκεί θέλω να μείνω αλλά..... διακρίνω και ίσως να είμαι λάθος πως να το πω....ότι κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας να σώσω την δικιά μου ψυχή πατώντας πάνω σε άλλη.

Γιάννακη πόσο δίκιο έχεις και εσύ αλλά και η Μοναχή. Έτσι την δουλεία μας εμείς, η οποία γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Νίκο μου, αγαπημένε μου Φιλώτα (τουλάχιστον έχω τον εφησυχασμό ότι θα με συνετήσεις εσύ στα λάθη μου εδώ μέσα, πόσες φορές να πω τι θα καμα χωρίς εσένα? σε ευχαριστώ), έχεις την άδεια να κάνεις ότι αλλαγές θες και όπως τις θες. Εσείς με φιλοξενείτε και με ανέχεστε και όχι εγώ. Εσύ ξέρεις καλύτερα.

Τώρα Νίκο μου δεν είναι υποκρισία προς Εκείνον όταν όπως ορθά γράφεις έχω, (κάνω)

την άσκοπη θεολογική γνώση χωρίς ευλάβεια την υπερηφάνεια της αυτοδικαίωσης, την αμαρτωλή παράκαμψη της ουσίας του θελήματος του Θεού

Τον κοροιδευω. Υποκρίνομαι σε Εκείνον που ξέρει για μένα προ καταβολής κόσμου?

Όλα αυτά που λες εσύ με τόσα όμορφα λόγια εγώ τα περικλείω στην λέξη "υποκρισία". Όταν εγώ μιλάω σε σένα ή κάπου σε μια παρέα όπως εδώ μέσα για Εκείνον ή για κάποιους ανθρωπους με γνώμοντα τα λόγια Του και τους κρίνω (άρα έχω γνώσεις) αλλά οι πράξεις μου (που μόνο αυτές κρίνω όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος) δεν περιέχουν ίχνος ευλαβειας δεν είναι υποκρισία, φαρισαισμός? Αναφέρομαι σε χειροτερους ανθρώπους και τους κρίνω (το τονίζω δεν κρίνω τις πράξεις τους) για να φανώ ότι εγώ είμαι καλύτερη? Κρίνω τις πράξεις και τα λόγια τους, όχι τους ίδιους. Αν σου πω ψέματα, πες, κρίνε ότι σου είπα ψέματα, κρίνε την πράξη μου, μην με αποκαλείς ψευτρα. Δεν υπάρχει ενότητα πάντοτε, δεν υπάρχει το αγαπάτε αλλήλους (αυτό να μην βγάζω και μένα όξω που θα λεγε η γιαγιά μου, και εγώ δεν αγαπώ τους αλλήλους μου, δεν μισουσα ποτέ και δεν μισω κανέναν και ευχομαι να παραμείνει ως έχει και στο μέλλον, αλλά σε μερικούς ανθρώπους που γνωρίζω και μιλώ μαζί τους και διαπιστώνω διάφορα -και ιδίως όταν επιδικνύουν την Χριστιανικότητα τους- είμαι ουδέτερη). Και υπαρχει φαρισαισμός, υποκρισία μέσα στην Εκκλησία. και αυτό δυστυχώς (για μένα και για σας που με διαβάζετε) δεν το καταλαβάινω.


Επίσης όταν θα μιλούσα και θα έλεγα εν μέσω πλην σαφώς ότι έχω δίκιο εγω και μόνον εγώ δεν είναι υπερηφάνεια? Όταν δεν δέχεσαι να συζητήσεις και θεωρείς ότι το δικό σου είναι το σωστό αυτό τι είναι? πως το λες?

Οταν η υπερηφάνεια σε κατατρώγει δεν έχεις κατανόηση. Νομίζω όσοι άνθρωποι έχουν κατανοήσει ότι πρέπει να έχουν κατανόηση και πραότητα (και αγάπη) για τους γύρω τους δεν έχουν υπερηφάνεια γιατι δεν τους αφήνει η ταπεινοτητα (να υπερηφανευτούν). Μακάριοι αυτοί, και λυπάμαι που δεν τους φτάνω.

Αναφέρομαι γενικά και αόριστα γιατι (ίσως και να μαι λάθος) πρώτον μου είναι λίγο δύσκολο να πιστεψω ότι δεν έχεις συναντήσει και εσύ αλλά και οι υπόλοιποι σε κάποια φάση της ζωή σας τέτοιους ανθρώπους. Δευτερον θα μπορούσα να αναφέρω 2 πραγματάκια και το τι ειπώθηκε και πως (και μου δημιουργήθηκε μια σειρά απο σκέψεις και λογισμούς που τον έναν σας τον έγραψα) εν ολίγοις αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό γιατι θα δημιουργήσω λογισμούς σε σας. Τρίτον επειδή είπες και ο ίδιος ότι θέλει πολύ προσοχή δεν ανέφερα κάτι.

Δεν αναφέρομαι στους Άγιους αν εννοείς τους 80 στην Ιεραρχεία ή σε Ιερείς, προς Θεού σε άλλα θέματα να αναφερόμουν και σε αυτούς αλλά στο συγκεκριμένο όχι. (σε μια κουβέντα που είχα με μια μοναχή μου πε πως ο Παράδεισος όπως και η Κόλαση έχει βαθμίδες,- με λίγα και απλά λόγια - ένα αμάρτημα, των Μοναχων και Ιερέων είναι βαρύρερο απο ότι ενός απλού ανθρωπου, πέραν ότι βάλονται και περισσότερο απο τον έξω απο δω, θέλουν προσευχή). Αναφέρομαι κυρίως για τους ανθρώπους απλούς που κάνουν αγώνα όπως όλοι μας. Που εκκλησιάζονται που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν την ανάγκη να σε "ποιμάνουν" όταν βρουν την δυνατότητα (Αναστάση δεν λέμε όλοι αυτο που είπες περί συμβουλών), που όταν εμφανιστεί ο Ιερέας ή κάποιος άλλος πιο "Πνευματικά ανώτερος" κατά την κρίση τους αλλάζουν διαλογο, πρόσωπο, και σκέψεις και λόγια και εσύ σκέφτεσαι ότι μάλλον ήμασταν σε άλλη διασταση

Η ελλειψη της συναίσθηση της αμαρτωλότητας Νίκο μου δημιουργεί πάθη (εγωισμό, υπερηφάνεια, ακηδεία κτλ) και σε απομακρίνουν απο τις Αρετές, απο την Εξομολόγηση, άρααπό την μετάνοια και απο το Θεό. Όταν πάνω σε συζήτηση είπα σε κάποια να πάει να εξομολογηθεί μου πε ότι δεν σκότωσε και δεν κατηγόρησε κανέναν πουθενά. δηλαδή αυτή η ψυχή θεωρεί ότι υπάρχουν μόνο 2 μέτρα και 2 σταθμά να πάει στον Εξομολόγο. Για πες μου εσύ τώρα τι να πεις στην ψυχή αυτή?

Η Εκκλησία Μαρίνα μου χωρίζεται σε θριαμβεύουσα (τους Αγίους) και στρατευομένη (εμάς). Όταν επομένως λέω Αγίους, αναφέρομαι στην θριαμβεύουσα Εκκλησία και όχι στον Ιερό κλήρο. Επειδή η Εκκλησία έχει ευρύτερη έννοια, γι αυτό πρέπει να χρησιμοποιούμε το όνομά της με προσοχή.

Οι εκκλησιαζόμενοι δεν είναι όλοι το καλύτερο παράδειγμα "καλού" Χριστιανού για τους μη εκκλησιαζόμενους, επειδή πολλοί από μας δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά από Αγάπη προς το Χριστό και ανάγκη τακτικής συνάντησης μαζί Του και μεταξύ μας, αλλά για άλλους πιο εγωιστικούς λόγους ή από συνήθεια. Επομένως μέσα στο ναό στις Ακολουθίες συναντάς ανθρώπους που έχουν πάει εκεί για διάφορους λόγους κι έτσι έχουν και την ανάλογη συμπεριφορά.

Βεβαίως ο κόσμος απ΄έξω σπεύδει την κακή συμπεριφορά ενός από μας να την γενικεύσει σε όλους, χωρίς να εξετάζει, αν αυτό έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Δεν πειράζει όμως, κάποιοι από μας πάμε στο ναό για να συναντήσουμε και να ευχαριστήσουμε το Χριστό μαζί με τους αδελφούς μας και δε μας απασχολούν οι εντυπώσεις που αποκομίζουν απ΄αυτό όσοι δεν συμμετέχουν.

Όσο γι αυτούς που προσπαθούν να διορθώσουν τους άλλους, ενώ και οι ίδιοι έχουν ανάγκη από πολλή μετάνοια και πνευματική διόρθωση, δεν πρέπει να σπεύδουμε να τους χαρακτηρίσουμε "φαρισαίους", επειδή οι Φαρισαίοι δεν ήταν απλός λαός, αλλά "άρχουσα τάξη" και από πλευράς μόρφωσης και από πλευράς εξουσίας.

Η προσπάθεια κάποιων να διορθώσουν τους άλλους είναι κατανοητή, επειδή είναι ευκολότερη από το να διορθώσουν τον εαυτό τους, αλλά κι επειδή τους παρηγορεί για τις δικές τους αμαρτίες. Γι αυτό ο Χριστός δε μας επιτρέπει να συγκρίνουμε τη συμπεριφορά μας με των συνανθρώπων μας, αλλά μόνο με το δικό Του παράδειγμα (και όσων το ακολούθησαν). Εμείς όμως την κριτική, που μας ασκούν, πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, επειδή μας δίνει μια ευκαιρία να διορθώσουμε τα λάθη μας. Κι αν τελικά είναι άδικη, ακόμη καλύτερα, γιατί θα μας εξασφαλίσει στεφάνους στη Βασιλεία των Ουρανών.

Αν δεν μπορούμε να δεχτούμε την δίκαιη ή άδικη κριτική των άλλων μ΄αυτό τον τρόπο, είναι γιατί εμείς δεν έχουμε αληθινή ταπείνωση, αλλά ψευτοταπείνωση. Δηλαδή, λέμε μεν ότι είμαστε αμαρτωλοι και ασκούμε δριμεία κριτική στον εαυτό μας, αλλά αν κάποιος μας προσάψει έστω και το ελάχιστο απ΄αυτά που του καταλογίζουμε, αμέσως αγανακτούμε και στρεφόμαστε εναντίον του. Αυτό μας δείχνει ότι έχουμε πολύ δουλειά ακόμη να κάνουμε για ν΄αποκτήσουμε αληθινή ταπείνωση, που θα μας κάνει να δεχόμαστε την κριτική των άλλων με χαρά και ευγνωμοσύνη, αντί με ενόχληση.

Νίκο νομίζω έγινε παρεξήγηση.

Νομίζω ο Χριστός θέλει να μας βλέπει αδελφωμένους, ενώ ο θέλει να ψάχνουμε να βρούμε τι μας χωρίζει από τους συνανθρώπους μας. Νομίζω ότι η αληθινή ΑΓΑΠΗ είναι να προσπαθούμε να δικαιολογούμε τις αδυναμίες των συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι Χριστιανοί (και όχι μόνο βέβαια τους Χριστιανούς) και με ΑΓΑΠΗ να τους δεχόμαστε όπως είναι. Με ΑΓΑΠΗ να τους προτρέπουμε να γίνουν ακόμα καλύτεροι. Νομίζω ότι η πηγή της σκέψης ότι κάποιοι είναι "υποκριτές" και "Φαρισαίοι" μας απομακρύνει από την εντολή της ΑΓΑΠΗΣ και έχει δίκιο ο Νίκος στα γραφόμενά του.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ έγραψε:Νομίζω ο Χριστός θέλει να μας βλέπει αδελφωμένους, ενώ ο θέλει να ψάχνουμε να βρούμε τι μας χωρίζει από τους συνανθρώπους μας. Νομίζω ότι η αληθινή ΑΓΑΠΗ είναι να προσπαθούμε να δικαιολογούμε τις αδυναμίες των συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι Χριστιανοί (και όχι μόνο βέβαια τους Χριστιανούς) και με ΑΓΑΠΗ να τους δεχόμαστε όπως είναι. Με ΑΓΑΠΗ να τους προτρέπουμε να γίνουν ακόμα καλύτεροι. Νομίζω ότι η πηγή της σκέψης ότι κάποιοι είναι "υποκριτές" και "Φαρισαίοι" μας απομακρύνει από την εντολή της ΑΓΑΠΗΣ και έχει δίκιο ο Νίκος στα γραφόμενά του.

Ένας ένας παιδιά, μη βαράτε όλοι. Επέστρεψα και θα απαντήσω στον Νίκο, αλλά Κωνσταντίνε να σου απαντήσω πρώτα εσένα: έτσι είναι τα πράγματα όπως τα λες, αλλά μένεις μόνο στο κομμάτι για το τι πρέπει να κάνουμε, δεν αναφέρεις το τι επικρατεί και τι ισχυει και το πόσο δύσκολο είναι να είναι όπως τα είπε Εκείνος.

Μα εγώ λέω ότι υπάρχει υποκρισία επειδή υπάρχουν άνθρωποι που δεν δικαιολογούν τις αδυναμίες - ιδιοτερότητες - αμαρτιες - πάθη - και ότι άλλο θες - των άλλων και νομίζουν ότι αυτοί τα έχουν δαμάσει όλα τα παραπάνω. Μα δεν τους δέχονται καλέ μου άνθρωπε, για τι Αγάπη να τους πεις ή να μιλήσεις? Και Κωνσταντίνε μου δεν τους προτρέπεις γιατι είναι ήδη καλύτεροι απο τους υπόλοιπους εμάς, αφού αυτό πιστευουν? Αυτό με την σκέψη δίκιο έχεις, φυσικά μας απομακρύνει απο την Εντολή Του, να μην σου πω ότι επειδή δεν τηρούμε αυτή την εντολή του υπάρχει η υποκρισία. Όταν αγαπάς κάποιον δεν τον θεωρείς κατωτερό σου αντιθέτως αγαπητέ μου πρέπει να είμαστε διάκονοι και υπηρέτες των άλλων.

Μήπως ο Χριστός δεν ήρθε για τους Αμαρτωλούς?

Πάντως χαίρομαι για σας που δεν έχετε βρει στην ζωή σας τέτοιους ανθρώπους.

Αντιθέτως Μαρίνα μου έχουμε βρει.

Εγώ προς το παρόν μπορώ απλά ν΄αδιαφορώ για τη γνώμη τους. Είμαι πολύ μακριά ακόμη από το να νοιώθω ευγνωμοσύνη για την κριτική τους .