Ορθοδοξία

Ιγνάτιος: «Καταντήσαμε την φύση εργαλείο απληστίας και λαφυραγωγίας»
Τετάρτη, 25 Μάιος 2011 - Συντάχθηκε από την Μητρόπολη Δημητριάδος



Για τον εκφυλισμό της φύσης, αυτού του θαύματος της δημιουργίας σε «εργαλείο απληστίας και λαφυραγωγίας» έκανε λόγο ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε ομιλία του κατά την τελετή εγκαινίων του περιβάλλοντος χώρου της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (24/5/2011). Στην εκδήλωση παρέστησαν και απηύθυναν Χαιρετισμό, εκτός του Σεβασμιωτάτου, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κων/νος Γουργουλιάνης, ο Κοσμήτορας της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών κ. Χρήστος νεοφύτου, ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης και ο Λέκτορας Ανθοκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Χρήστος Λύκας.

Ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε την λειτουργία της φύσης ως ανάχωμα στην παθογόνο ανθρώπινη φύση και σημείωσε: «Εκτός από σχολείο, η Φύση υπήρξε πάντα και ανάχωμα στα έμφυτα – για την Εκκλησία μας παρά φύσιν - πάθη του ανθρώπου: την αλαζονεία, την βιασύνη, την αρπαγή, τον ατομισμό και κυρίως το πάθος της απληστίας. Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω έντονα την λέξη «απληστία», καθώς περιφέρεται πλέον στα χείλη, όχι θεολόγων, φιλοσόφων ή ψυχολόγων, αλλά τεχνοκρατών και οικονομολόγων.

Αυτοί είναι που την εντοπίζουν στη ρίζα των σημερινών αδιεξόδων. Φαίνεται πως η κρίση που ζούμε, πέρα από τα δεινά της, μας προσφέρει και κάποιες έμμεσες ευεργεσίες, όπως την υπενθύμιση πως οι οικονομικοί δείκτες καταρρέουν, όταν πρώτα έχουν ανατραπεί νόμοι ηθικοί και πνευματικοί, νόμοι αρχέγονοι και σύμφυτοι με την ανθρώπινη φύση…»

Στη συνέχεια μίλησε για την αντίληψη που έχει η Εκκλησία για τη φύση και το περιβάλλον: «Η Εκκλησία αντιμετώπισε πάντα τη Φύση ως το πεδίο δράσης του ανθρώπου. Σ’ αυτήν βλέπει πάντα έναν καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής. Το περιβάλλον σφραγίζεται διαρκώς από την ποιότητά της, αλλά και αυτό με τη σειρά του επιδρά καίρια στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.

Γι’ αυτό και στην πίστη μας είναι διαρκής η προσπάθεια γεφύρωσης των ορατών με τα αόρατα. Από την αρχιτεκτονική του χώρου του ναού μέχρι τον περιβάλλοντα χώρο του κάθε μοναστηριού, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει, όχι μόνο τον σεβασμό της ορθόδοξης παράδοσης προς το τοπίο, αλλά και το ενδιαφέρον της να το ημερέψει και να το ομορφύνει, μεταβάλλοντάς το σε μέσον γαλήνης και κατάνυξης… Το περιβάλλον υπήρξε πάντοτε για την Ορθόδοξη παράδοσή μας παράγοντας επιβίωσης, αλλά και πνευματικής προκοπής.

Πλήθος ορθόδοξων μοναστηριών σήμερα σε όλο τον κόσμο έχουν συνδυάσει το πνευματικό τους έργο με υψηλής ποιότητας καλλιέργειες και παραγωγή άκρως ποιοτικών βιολογικών προϊόντων. Αλλά και η ορθόδοξη λατρεία, από την θεία Λειτουργία μέχρι την πιο απλή ακολουθία, μεταβάλλει τους καρπούς της γης σε σύμβολα μιας άλλης πραγματικότητας.

Κάθε νέα προσπάθεια του ανθρώπου, η Εκκλησία την ευλογεί με νερό κι ένα κλαδί βασιλικό, για να του υπενθυμίζει, πως κάθε έργο του δεν μπορεί να είναι μόνο εργαλείο κέρδους, αλλά και αγιασμού του, δηλαδή πορείας του προς μια ποιοτικότερη ζωή. Συγχρόνως, δεν παύει να αγωνιά και για τη φροντίδα και την συντήρηση των δώρων της Πλάσης, όχι ακολουθώντας απλώς μια οικολογική μόδα, αλλά γιατί αναγνωρίζει σε αυτά την πρώτη ύλη, όχι μόνο της παραγωγής, αλλά και της ανθρώπινης ευτυχίας, της δημιουργικότητας και της αγάπης…»

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, συνεχάρη όσους συνέβαλαν στην αναμόρφωση του περιβάλλοντος χώρο της Σχολής και κάλεσε όλους ν’ αναλάβουν τις προσωπικές τους ευθύνες έναντι της φύσης: «σας καλώ και σας παρακαλώ, η απογοήτευση από την αναποτελεσματικότητα των θεσμών να δώσει τη θέση της στην προσωπική ευθύνη.

Αυτή να μας κάνει να αισθανθούμε, ο καθένας από μας, προσωπικά υπεύθυνος για τούτο τον ευλογημένο χώρο, που όπως όλα τα ζωντανά πλάσματα, έχει ανάγκη υποστήριξης, προστασίας και αγάπης. Κι αυτό το ξέρουν καλά, όσοι καλλιεργούν λουλούδια και καρπούς με μεράκι και στοργή».

Πηγή: romfea.gr

"Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου"
Πέμπτη, 26 Μάιος 2011



ΕΝΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΓΡΑΦΕΙ...

Τι υπέροχα και θαυμαστά τα δημιουργηματά σου Κύριε! Όλα για τα παιδάκια σου, όλα για την ζωή των ανθρώπων.

Εδημιούργησε ο Θεός τον κόσμο, το φώς, τον ήλιο, τους πλανήτες, την θάλασσα, το χώμα, τα δένδρα, τα φυτά και όλα τα κτήνη και ζώα του κόσμου τούτου. Και ύστερα εδημιούργησε απο το χώμα της γής, τον άνθρωπο, εμάς. Του έδωσε εξουσία σε όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα, αλλά και υποχρέωση συντηρησής τους, και όχι καταχρησής τους. Ο ήλιος κάθε αρχή μια ημέρας, κάθε ημέρα, ανατέλει ώστε να δώσει ζωή και φώς στη γή.

Ανατέλει για αμαρτωλούς και αγίους, η βροχή η κρυστάλλινη, ξεδιψά κάθε τόσο, το χώμα δίνοντας περιθώριο ζωής στα φυτά και ζώα. Αυτη η βροχούλα, που ανακουφίζει, όπως η μετάνοια τον αμαρτωλό, και σαν θυμίαμα οι ευχαριστίες των δημιουργημάτων του θεού ανεβαίνουν προς τον ουρανό. Αλήθεια, όλοι δεν έχουμε δεί , τα ζώα ειδικά με πόση χαρά χορεύουν και χαίρονται , σαν ευχαριστία στον θεό που τους έστειλε νεράκι , και τα διατηρεί στη ζωή.

Ακόμα και τα φυτά και τα δέντρα υψώνονται , χρωματίζονται ακόμα περισσότερο! Όλα ευχαριστούν τον θεό, για αυτά που τους παρέχει. Δυστηχώς, ο άνθρωπος αν και έμψυχο όν, αν και κατ εικόνα και καθ ομοίωση του Θεού, με ενδιάθετο λόγο και σκέψη, δείχνει όχι μόνο αγνωμοσύνη και ευχαριστία για αυτά που έχει και απολαμβάνει απο τον θεό, αλλά, παραπονιέται σαν να μην του φτάνουν αυτά!

Άχ, αδερφοί μου, μια σκέψη μόνο , αν κάνει ο καθένας, και δεί τι έχει στα χέρια του, και ζει, θα μπορέσει να καταλάβει την αγάπη και φιλανθρωπία του δημιουργού του Τριαδικού θεού, και θα τον ευχαριστεί και θα τον δοξολογεί κάθε στιγμή. Ακόμα και τα λουλούδια του αγρού με τα πολύχρωμα φουστάνια τους, και με την υπέροχη ευωδιά τους, δοξολογούν το θεό, αρκεί μια επισκεψή μας, στην εξοχή! Δεν είναι λοιπόν παράλογο και άξιο κατακρίσεως, όλα ακόμα και τα λουλούδια να δοξολογούν το θεό και όχι ο άνθρωπος;;;!!!! Αναρωτηθήκαμε ποτέ μέσα στη ψυχή μας, γιατί να έχουμε το νερό, γιατί να έχουμε το σιταράκι απο το οποίο γίνεται ο άρτος ο επιούσιος; η να έχουμε όλα αυτά, που κατά την λανθασμένη εντυπωσή μας, είναι σίγουρα ;;;

Γιατί απλά όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο θεός μας αγαπά πολύ, και θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι. Αμαρτάνουμε, προκαλούμε θλίψη στην ψυχή και πόνο απο λύπη στον θεό. γιατί; Και αυτή είναι μία αχαριστία,είναι αγνωμοσύνη, και λέγει ο θεός,"Παιδάκι μου, ανθρωπέ μου, γιατί χάνεσε και με λυπείς; κάνε την ψυχή σου καθαρή και αγνή , όπως καθαρό και αγνό είναι το τρεχούμενο γάργαρο νερό των πηγών που σου προσφέρω!" Αλήθεια, μπορούμε να καταλάβουμε την χαρά των υπέροχων δημιουργημάτων του θεού, απο τις αθώες και αγνές ψυχές των παιδιών μας, με πόση χαρά και λαχτάρα τρέχουν στο δάσος, οσφραινόμενα τις ευωδίες απο τα πολλά βοτανά του, και χορεύοντας απο τα μυριάδες τιτιβίσματα των πουλιών. Νά τι λέγει ένας άγιος γέρων διορατικός και ιαματικός, ο γέρων Πορφύριος ο καυσοκαλυβίτης για την ομορφιά της κτίσης :"Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό."

Όλα γύρω μας εί ναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το ά ρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγά πη του Θεού. Σκορπούν το αρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο ό ταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.

" Δυστηχώς όμως ο άνθρωπος , κατήντησε όχι μόνο αχάριστος και αγνώμων, αλλά και καταρχαστής, θυσιάζει την δροσιά των δασών την αναπνοή και οξυγόνο που προσφέρουν, στο βωμό των χρημάτων, με τα θεριά πλοκάμια των πυρκαγιών που αγκαλιάζουν και νεκρώνουν κάθε ζωή, με τα δηλητήρια που απλώνει στα ύδατα και στην ατμόσφαίρα, δηλητηριάζοντας, ακόμα και αυτήν την πολύτιμη αναπνοή του!

Ω θεέ μας, πόσο παράλογα φερόμαστε! βάζουμε φωτιά και καίμε το σπίτι μας, βάζουμε δηλητήριο και φαρμακώνουμε την τροφή μας, βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας.

Δεν έιναι λοιπόν παράλογο; ας ευχαριστούμε κάθε στιγμή τον θεό μας, δοξολογόντας Τον στον ναό Του σε κάθε Θεία λειτουργία και ακολουθία, και ακόμα με το να σώσουμε τις ψυχές μας, και να τις οδηγήσουμε στην αγκαλία Του που πατρικά και φιλάνθρωπα ανοίγει για εμάς, ο δημιουργός και Τριαδικός μας, θεός, ο πλάστης όλων αυτών των θαυμαστών, όλων αυτών των μεγαλείων σε αυτή τη γή.

Του Ιωάννη Ρασσιά
θεολόγος - Υποψήφιος Κληρικός

Πηγή: agioritikovima.gr

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου για την Ημέρα του Περιβάλλοντος
Παρασκευή, 03 Ιούνιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την εκκλησία της Ελλάδος



Η ετήσια Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος αποσκοπεί ασφαλώς στην συνειδητοποίηση της ευθύνης του ανθρώπου έναντι της εν προσοχή και σοφία διαχειρίσεως του φυσικού Περιβάλλοντος, το οποίον του ανέθεσε ο Δημιουργός «εργάζεσθε και φυλάσσειν».

Όλοι οι κάτοικοι του Πλανήτου μας καλούνται να συμβάλουν στην κοινή και απαραίτητη αυτή προσπάθεια.

Πολύ όμως, περισσότεροι, όσοι πιστεύουν στον Δημιουργό του Παντός, τον Θεό, ο Οποίος εγκατέστησε τους ανθρώπους επί της γης ως «ενοίκους» και «οικονόμους» και όχι ως καταστροφείς και αφανιστές των έργων Του.

Εξ άλλου, η Εκκλησία αισθάνεται την ανάγκη να κρίνει την αλόγιστη χρήση και σπατάλη των υλικών και φυσικών αγαθών, που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους ανθρώπους.

Ήδη, η οικονομική κρίση που δοκιμάζει η ανθρωπότητα ολόκληρη είναι ένα τίμημα, το οποίο καταβάλλει ως συνέπεια της άφρονης και ασύνετης διαχείρισης του φυσικού πλούτου και των πηγών ενέργειας του Πλανήτου μας.

Το μήνυμα, επομένως, της Εκκλησίας για Μετάνοια, στην εποχή μας, αποκτά και οικολογική σημασία. Οι σύγχρονοι άνθρωποι καλούνται να αλλάξουν τρόπο διαχειρίσεως και χρήσης των υλικών αγαθών του Πλανήτου.

Η «οικολογική» αυτή Μετάνοια είναι ασφαλώς συνέπεια της ολικής μεταστροφής των ανθρώπων στον τρόπο της ζωής τους, που κηρύττει η Εκκλησία.

Πέρα τούτων, η Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος δεν έχει μόνον οικολογικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

Είναι και μία διακεκριμένη Ημέρα ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και Δημιουργό του Παντός κόσμου, για τα φυσικά και υλικά αγαθά, τα οποία χαρίζει στην εποχή μας.

Ουδέποτε άλλη εποχή είχε τόσο μεγάλες και πλούσιες δωρεές όσες απολαμβάνουν σήμερα οι άνθρωποι.

Η Ημέρα του Περιβάλλοντος, ας είναι, λοιπόν, και ημέρα Παγκόσμιας ευγνωμοσύνης των ανθρώπων προς τον Θεό για το ότι διατηρεί τη ζωή στον Πλανήτη μας, παρά τις αντίθετες ενέργειες πολ­λών.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ Β΄

Πηγή: romfea.gr

Η οικολογία στο Άγιον Όρος
Πέμπτη, 9 Ιουνίου 2011



Ήταν χειμώνας με πολύ κρύο. Η εκκλησία παγωμένη και οι καλόγεροι στα στασίδια τους. Σε ένα στασίδι στεκόταν όρθιος ένα αγιασμένο γεροντάκι, ο πατήρ Ησύχιος 100 ετών (γεννήθηκε το 1895!).

Μου είπε ο ηγούμενος να βάλω ένα ηλεκτρικό σώμα εκεί κοντά του για να ζεσταίνεται ο παππούς λίγο.

Το πήγα. Μου λέει.

-Καλά, βρε συ, πώς ζεσταίνει αυτό το πράγμα; Έχεις βάλει τίποτα αναμμένα κάρβουνα μέσα;

-Όχι του λέω πάτερ. Από αυτό το άσπρο καλώδιο έρχεται η ζέστη.

-Βρε, από αυτό το πλαστικό έρχεται τόση ζέστη;

-Βέβαια, του λέω, από αυτό το ψιλό καλώδιο έρχεται η ζέστη.

-Μπρε συ και πού την βρίσκεις αυτή την ζέστη και την βάζεις μέσα στο πλαστικό; Με πειράζεις;

-Όχι πάτερ Ησύχιε αλήθεια σου λέω. Πέφτει το νερό με πίεση σε ένα μηχάνημα και παράγεται αυτή η δύναμη που περνάει μέσα από το καλώδιο και ζεσταίνει εσένα.

-Τι λες μπρε, το παγωμένο νερό τα κάνει όλα αυτά; Πώς παράγει ζέστη ένα παγωμένο πράγμα; Με κοροϊδεύεις;

-Πάτερ πίστεψέ με έτσι γίνεται.

Τότε σταμάτησε για λίγο σκεφτικός έπιασε τα άσπρα γενάκια του και μετά από λίγο είπε:

-Πω πω; σημεία των καιρών!

Ο παππούς θεωρούσε ότι έπρεπε κάτι να καις κάτι για να ζεσταίνεσαι. Τα άλλα όλα ήταν μαγικά γι αυτόν. Ήταν όμως έτσι;

Την εποχή βέβαια του μεσαίωνα ένας πάπας-θεοπάλαβος θα μπορούσε να μας έχει στείλει στην λαιμητόμο ως δαιμονισμένους και μάγους.

Σήμερα μερικοί παλαιοημερολογίτες θα μας πούνε νεωτεριστές και τεχνοκράτες.

Άλλοι λένε πάει ο μοναχισμός, νέες εποχές, νέα ήθη.

Άλλοι μας επαινούν, το πιο επικίνδυνο.

Είναι όμως έτσι; Για ποιο λόγο έχουν έτσι τα πράγματα;

Γιατί το Άγιο Όρος προτιμά να παράγει την δική του ενέργεια από το νερό και τον ήλιο, δύο φυσικές πηγές που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον;

Γιατί το Άγιο Όρος χρησιμοποιεί κοπριά αντί για λίπασμα στους κήπους του προσπαθώντας να μην ραντίζει με ισχυρά φυτοφάρμακα;

Γιατί απαγορεύει την εντατική και συστηματική αλιεία και το κυνήγι;

Όλα αυτά γίνονται χωρίς κάποιο οικολογικό σχεδιασμό, έτσι απλά, επειδή αντιμετωπίζουμε την φύση σαν ένα ανοιχτό βιβλίο με δυναμική και κίνηση, ένα βιβλίο όπου διαβάζεται χωρίς παρωπίδες και γυαλιά ο Θεός.

Το Άγιο Όρος είναι ένα υποδειγματικό περιβάλλον όπου εφαρμόζεται αυτή η εξιδανικευμένη εν Χριστώ ζωή. Μπορεί να θεωρηθεί δε σαν ένα πιλοτικό πρότυπο μέρος, ως ο κανόνας για την με μέτρο χρήση του περιβάλλοντος κόσμου μας.

Η θεμελιακή εντολή της αγάπης που διέπει την ορθόδοξη βιωτή, λειτουργεί αβίαστα στην σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον τους.

Θυμάμαι, όταν σηκώναμε τα δίχτυα και βρίσκαμε αστακούς μεσαίου μεγέθους, οι γέροντες μοναχοί μας προέτρεπαν να τους ρίξουμε πάλι στο νερό για να μεγαλώσουν, να γεννήσουν να συμπληρώσουν τον βιολογικό τους κύκλο. Το περιβάλλον ωφελούνταν και εμείς διατηρούσαμε τον πληθυσμό τους αμείωτο. Έτσι όλο και θα είχαμε από μία μεγάλη καβούρα στην ψαριά μας, σαν δώρο της φίλης μας θάλασσας για τον σεβασμό και όχι τον βιασμό που της δείχνουμε.

Όταν σέβεται ο άνθρωπος τον Θεό, αγαπά και τα δημιουργήματά του και αυτά με την σειρά τους τον αγαπούν. Του δίνουν ό,τι καλύτερο έχουν να του προσφέρουν. Μία γατούλα όταν την αγαπάς το ποντικάκι που θα πιάσει δεν θα το φάει, θα σου το φέρει μπροστά σου, να το δεις. Τα πουλάκια θα φάνε μερικά σταφύλια, αλλά θα εξαφανίσουν όλες τις κάμπιες και πεταλούδες που καταστρέφουν τα φυτά, έχουν και αυτά δικαίωμα τότε να πάρουν το μερτικό τους, μερικές ρόγες σταφύλι. Βέβαια υστερείς στην απόδοση παραγωγής, αλλά υπερτερείς στην ποιότητα και την γεύση.

Ο κόσμος στην δυτική κοινωνία άρχισε να αντιλαμβάνεται αυτή την απάτη που γίνεται με τα προϊόντα. Δυστυχώς στο βωμό του κέρδους των μεγάλων εταιρειών που βγάζουν σπόρους μεταλλαγμένους και υβρίδια θυσιάζεται η υγεία του κόσμου.

Έτσι δημιουργούνται οικολογικές οργανώσεις, κόμματα, οπαδοί. Και το πρόβλημα συνεχίζεται, διότι και αυτές οι οργανώσεις καταλήγουν να εξυπηρετούν συμφέροντα και να προσβάλουν μεμονωμένες εταιρείες πολλές φορές εσκεμμένα εξυπηρετώντας πολιτικές και μεγάλα συμφέροντα.

Δεν μπορεί έτσι να δώσει λύση στο πρόβλημα που σαν λερναία Ύδρα, αναπτύσσεται και τροφοδοτείται από τις δυνάμεις του κέρδους των ολίγων.

Η λύση δίνεται σε προσωπικό επίπεδο.

Να αγαπήσουμε τον Θεό, να έχουμε πνευματική ζωή. Τότε θα αγαπήσουμε και τον περιβάλλοντα κόσμο μας, είτε αυτός λέγεται άνθρωπος με την μορφή του συντρόφου μας, του αδελφού μας , παιδιού, του ανήμπορου γέρου, είτε λέγεται φύση και περιβάλλον.

Όταν η ζωή μας γίνει μία θεία λειτουργία, τότε γίνεται και ένας παράδεισος το περιβάλλον μας. Και περιμένει τότε η καταπράσινη γη να πατήσουν οι πόδες των χριστοφόρων ανθρώπων απάνω της, για την αγιάσουν.

Αυτό ζητάει όλη η φύση από μας, να φέρουμε τον Χριστό επί της γης. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Αυτή τότε θα μας προσφέρει τα πάντα υπηρετώντας με χαρά την πηγή της ζωής και το Σημείο του Χριστού που φέρουμε.

Έλεγε ένας αγιασμένος μοναχός ο π. Σωφρόνιος ότι, όταν το φως το Χριστού λάμπει σε έναν άγιο, τότε σαν αστραπή φωτίζει όλη την κτίση, όλο τον πλανήτη και τον αγιάζει και καταισχύνει τις δυνάμεις του σκότους που ταλαιπωρούν τον κόσμο μας.

Είναι κατά την ταπεινή μας γνώμη ότι πιο λογικό θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τακτοποιήσουμε το σπίτι μας, τον οίκο μας, ότι πιο οικολογικό. Καθ όσον γράφεται στο ευαγγέλιο ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και όλα μετά θα προστεθούν, όλα θα τακτοποιηθούν.

Μ. Πρόδρομος Γρηγοριάτης.
Άγιο Όρος Θεοφάνια 2003

Πηγή: thesvitis.blogspot.com

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο Amen.gr για φωτοβολταϊκά, μισθοδοσία κλήρου, Ιεραρχία
Oct 3, 2011 - του Νίκου Παπαχρήστου



Αποφασισμένος να προχωρήσει στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για την στήριξη του πολυεπίπεδου προνοιακού έργου της Εκκλησίας εμφανίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε αποκλειστικές δηλώσεις του στο Amen.gr και τον Νίκο Παπαχρήστου. Λίγες μόλις ώρες πριν την τακτική Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών μιλάει για το πιλοτικό επενδυτικό πρόγραμμα δημιουργίας του μεγαλύτερου φωτοβολταϊκού πάρκου στην Ελλάδα, σε έκταση της Μονής Πεντέλης, από τα έσοδα του οποίου θα στηριχθεί το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Αρχιεπισκοπής. Την ίδια στιγμή, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αποκαλύπτει τι του είπε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος σχετικά με τη μισθοδοσία των κληρικών ενώ στέλνει ποικίλα μηνύματα εντός και εκτός Ιεραρχίας.

Ακολουθούν οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου στον Νίκο Παπαχρήστου και το Amen.gr :

Νίκος Παπαχρήστου: Μακαριώτατε, σε μια περίοδο κρίσης η Αρχιεπισκοπή Αθηνών παίρνει μια σημαντική πρωτοβουλία αξιοποιήσεως μέρους της περιουσίας της όπου σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα γίνει μια μεγάλη επένδυση στην καθαρή ενέργεια.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος: Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα, και η οικονομική κρίση γενικότερα αλλά και στην Ελλάδα, φυσικό είναι να έχει επηρεάσει και τον χώρο της Εκκλησίας γενικότερα αλλά και την ΕΚΥΟ, τον Κεντρικό Οργανισμό ο οποίος μόλις και μετά βίας θα μπορέσει να πληρώσει τους υπαλλήλους. Επομένως μπαίνουμε σε ένα άλλο μοντέλο αξιοποιήσεως της περιουσίας μας, όχι για να κάνουμε περιουσία αλλά για να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε το έργο της Εκκλησίας. Μέχρι τώρα υπήρχε ένα μοντέλο να πουλάμε και να πληρώνουμε, ή να χτίζουμε διαμερίσματα, πολυκατοικίες ή να παίρνουμε μετοχές. Αυτά τώρα πια έχουν ξεπεραστεί. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους. Εμείς λοιπόν τώρα, σαν άλλους τρόπους διαλέξαμε πρώτον να μην φύγει η περιουσία από τα χέρια της Εκκλησίας, όπως έγινε μέχρι τώρα. Αλλά αυτή η περιουσία που υπάρχει να αξιοποιηθεί. Και σήμερα η καλύτερη αξιοποίηση, όπως είναι τα πράγματα, είναι το να κάνουμε «πράσινη ενέργεια». Η Μονή Πεντέλης έχει μια μεγάλη έκταση, είναι γύρω στα είκοσι με εικοσιπέντε χιλιάδες στρέμματα, τρεις χιλιάδες από αυτά θα γίνει φωτοβολταϊκό πάρκο , τα είκοσι χιλιάδες θα φυτευτούν (σ.σ. εννοεί αναδασωθούν) και θα ομορφύνει η περιοχή, θα δουλέψουν εννιακόσιοι (900) άνθρωποι επί πέντε χρόνια, εκατό (100) μόνιμοι…

Ν.Π.: Από τα έσοδα που θα έχετε από το κομμάτι που θα γίνει το φωτοβολταϊκό πάρκο, θα αναδασώσετε την υπόλοιπη έκταση των είκοσι χιλιάδων στρεμμάτων;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Αυτή είναι υποχρέωση των επενδυτών…

Ν.Π.: Βάζετε όμως αυτό τον όρο…

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Είναι όρος…

Ν.Π.: Πολύ σημαντικό είναι αυτό Μακαριώτατε…

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Ναι. Και με όλες τις προβλέψεις. Δενδροφύτευση, πότισμα, ό,τι χρειάζεται. Γι’ αυτό και θα έχει αρκετά έξοδα. Τώρα, από τα έσοδα θα παίρνει η Μονή Πεντέλης ένα ποσοστό, υπολογίζουμε περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ, για τα έξοδά της, και όλα τα υπόλοιπα, που θα εξαρτηθεί από το ύψος της τιμής, θα καλύψουνε το προνοιακό έργο της Εκκλησίας, δηλαδή γηροκομεία και άλλα ιδρύματα, ώστε να μην έχουμε ανάγκη από το Κράτος.

Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι αποτελεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα για να το επαναλάβουμε και σε άλλες περιπτώσεις. Και θα είναι και μέσα στα θέματα που αύριο θα κουβεντιάσουμε (σ.σ. εννοεί στη συνεδρίαση της Ιεραρχίας την Τρίτη) ότι μπορούμε αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα να το κάνουν και άλλες μητροπόλεις, να ενωθούν μεταξύ τους, όπως ενώθηκε η Πεντέλη, η Πετράκη και η Αρχιεπισκοπή, και να κάνουν διάφορα προγράμματα αυτού του είδους. Αυτό το πρόγραμμα έχει φτάσει προς το τέλος, έχει τύχει της εγκρίσεως των παραγόντων, των κρατικών, και θέλει τώρα μια νομοθετική ρύθμιση να περάσει από τη Βουλή. Η προτίμησή μας είναι, αυτό θέλουμε, όλοι οι όμιλοι που θα εργαστούν να είναι ελληνικοί, ώστε και η εργασία και τα λεφτά να μείνουν εδώ.

Είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα, περιμένουμε με αγωνία αν πάει καλά, για να δούμε τι θα κάνουμε για ό,τι άλλο έχουμε διότι δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε μια Εκκλησία οικονομικά δυνατή αλλά μας ενδιαφέρει η οικονομία να γίνει πνευματική αξία.

Ν.Π.: Μακαριώτατε, αυτή η επενδυτική πρωτοβουλία είναι και μια απάντηση σε όλους όσοι το τελευταίο διάστημα, ίσως και με έναν λαϊκίστικο τρόπο, έρχονται να κατηγορήσουν την Εκκλησία ότι δεν συνεισφέρει στην εθνική προσπάθεια για την υπέρβαση της κρίσης;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Κοιτάξτε, οι καλοπροαίρετοι θα δουν ότι έχουν άδικο. Οι κακοπροαίρετοι ότι και να τους πεις δεν γίνεται τίποτα. Εγώ θα εκδώσω σύντομα ένα βιβλίο, τώρα είναι προς το τέλος, που δείχνει την ιστορία της Εκκλησιαστικής περιουσίας και το ζήτημα της μισθοδοσίας του κλήρου. Αυτά είναι λαϊκίστικα πράγματα, (που λέγονται) να μοιράσουμε… αυτό έκανε η Εκκλησία μέχρι τώρα. Μοίραζε, έδινε κλπ. Αλλά αξίζει να γίνει μια έρευνα να δούμε ποιοι βοηθήθηκαν. Δεν βοηθήθηκαν οι άποροι, δεν βοηθήθηκαν οι χωρικοί. Βοηθήθηκαν οι κομματάρχες, βοηθήθηκαν οι πρόεδροι των Συνεταιρισμών κλπ. Δεν πήγαν εκεί που έπρεπε.

Η διαφορά ποια είναι, σήμερα με το τότε; Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε το λαό και θα φανεί αυτό, αλλά μέσα από διακονία, μέσα από την πρόνοια. Με έσοδα από την αξιοποίηση (της περιουσίας) τα οποία θα είναι μόνο γι’ αυτό τον σκοπό.

Αυτά όμως δεν μπορεί να τα κάνει μόνη της η Εκκλησία εάν δεν έχει και την Πολιτεία πλάι γιατί θέλει νομική στήριξη, θέλει διευκόλυνση γραφειοκρατική. Είναι μια περίοδος που ο τόπος έχει δυσκολία, έχει ανάγκη από εισαγωγή συναλλάγματος και θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν καλό συνδυασμό.

Και πάντοτε, επαναλαμβάνω, δεν είναι ο στόχος μας, ούτε ο πόθος μας, ούτε η επιδίωξη μας να κάνουμε μια Εκκλησία πλούσια για να είναι πλούσια αλλά θέλουμε να κάνουμε μια Εκκλησία να έχει δύναμη να κάνει το έργο της με τις διαστάσεις που θέλει.

Ν.Π.: Αυτή την ώρα, Μακαριώτατε, χιλιάδες κληρικοί στηρίζουν τις ελπίδες τους στην Ιεραρχία, ιδιαίτερα μετά τις πληροφορίες που εμφανίζουν την Τρόικα να ζητά τη διακοπή της μισθοδοσίας τους κατά πενήντα τοις εκατό (50%)…

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Κάνουμε αγώνα. Εγώ ήρθα σε επαφή με τον κύριο Βενιζέλο, σήμερα μίλησα, και μου είπε ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Αλλά εμείς πρέπει όλα να τα μελετήσουμε. Γι’ αυτό λέμε (ότι χρειάζεται) μια αναθεώρηση, να δούμε πόσες θέσεις κληρικών έχουμε, πόσους χρειαζόμαστε, που υπηρετεί ο καθένας, τι διακονία κάνει, τι εξειδίκευση πρέπει να κάνουμε, θα πρέπει να τα δούμε. Να κάνουμε δηλαδή ινστιτούτα, φροντιστήρια, για την επιμόρφωση των ιερέων. Να μην είναι δηλαδή ως έτυχε, πέντε εδώ, τρεις εκεί αλλά ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν και όχι μόνο αλλά και εξιδικευμένους κληρικούς. Ποιος μπορεί να είναι σε νοσοκομείο, ποιος μπορεί να είναι στις φυλακές, ποιος μπορεί να είναι με τα παιδιά που κάνουν χρήση ναρκωτικών. Όλοι δεν έχουν το χάρισμα αλλά να μπορέσουν να ξεχωρίσουν μερικοί από αυτούς.

Έπειτα, έχουμε μια σειρά από ιδρύματα που θα κάνουμε. Το πρόβλημα δεν είναι να τα φτιάξουμε μόνο. Είναι και αυτό αλλά θέλουμε δύο πράγματα. Πως θα είναι βιώσιμα, να έχουν τα έσοδα να μη ζητιανεύουν και το δεύτερο, με ποιους ανθρώπους. Θέλει αγάπη, φροντίδα…

Ν.Π.: Mακαριώτατε, ο παππούς μου εκτός από ιερέας ήταν και αγρότης προκειμένου να συντηρήσει την πολυμελή οικογένεια του. Σκέπτεστε, με όλους αυτούς τους οικονομικούς περιορισμούς που υπάρχουν πια, τουλάχιστον σε κάποιες επαρχιακές μητροπόλεις, να έχουν την ευκαιρία οι Ιερείς να ασκούν εκτός από το λειτούργημά τους και κάποια εργασία;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Οι ανάγκες οδηγούν προς τις λύσεις. Στις αγροτικές περιοχές όλοι οι παπάδες είναι και αγρότες και μάλιστα συστηματικοί αγρότες. Δεν απαγορεύεται. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν επαγγέλματα. Είναι όμως θέματα τα οποία πρέπει να μελετήσει η Εκκλησία. Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος που είναι στην Τράπεζα. Τι θα κάνει, θα είναι παπάς μέσα στην Τράπεζα; Θέλει συζήτηση. Ένας γιατρός, που έχουμε πολλούς γιατρούς, φυσιολογικό είναι όταν θα μπει στο χειρουργείο, στο ιατρείο δεν θα έχει το ράσο του, θα μπει με την ποδιά του. Είναι πρακτικά θέματα στα οποία θα πρέπει να συνηθίσει και ο λαός …

Έπειτα, αγαπητέ μου Νίκο, αυτή η εξιδανίκευση του παρελθόντος είναι λάθος. Όλοι στη παράδοση, στη παράδοση… ωραία. Δηλαδή όλα τα κακά που παρουσιάστηκαν στην εποχή μας, όλοι οι αντίχριστοι τώρα φυτρώσανε, όλη η αθλιότητα τώρα; Πάντοτε υπήρχαν αυτά τα πράγματα. Και στο κάτω-κάτω και αν έχουμε αθλιότητα και όλα αυτά, παύει να λειτουργεί η χάρη του Θεού; Πάντοτε τα προβλήματα υπάρχουν. Επομένως, πρέπει αυτό το φρόνημα το αγωνιστικό να το ζήσουμε εμείς πρώτα και μετά να το εμπνεύσουμε στους παπάδες μας. Και οι Αρχιερείς θα πρέπει να κάνουν την κριτική τους, ν’ αλλάξουμε πολλά πράγματα, να μην ζητάμε από τον κόσμο να αλλάξει, ν’ αλλάξουμε και εμείς τον εαυτό μας. Και να ακούσουμε αυτό που είπε ο Ιερός Χρυσόστομος, «ούτε από εμένα άρχισε η Εκκλησία, ούτε σε εμένα θα τελειώσει»

Ν.Π.: Πολλές φορές πριν από μια Σύνοδο της Ιεραρχίας, Μακαριώτατε, οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον Τύπο αναφέρουν ότι θα υπάρξουν τριβές, ένταση, αντιπαλότητες. Ποια είναι η προσδοκία σας για το μήνυμα από την Σύνοδο της Ιεραρχίας που ξεκινάει από αύριο;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Κοιτάξτε, στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαν και αυτά να μην γίνουν για λόγους εντυπωσιασμού. Εγώ πάντοτε λειτούργησα και λειτουργώ ελεύθερα και δημιουργικά. Αν υπάρχει κάποια πρόταση, οποιαδήποτε πρόταση, αντίθετη, να την καταθέσει κάποιος και να ψηφιστεί. Αν μου πουν, παραδείγματος χάριν, “αυτή είναι η πρότασή μου”, κάποιος, σε οποιοδήποτε θέμα, δεν του λέω όχι. Θα του πω, θεμελιώστε την, αναπτύξτε την, και να ψηφίσει η πλειοψηφία. Πατέρες, ψηφίστε. Εάν πάρει την πλειοψηφία, εγώ θα τον ακολουθήσω. Αλλά δεν το βλέπω. Απλώς είναι για θόρυβο. Στην Ελλάδα θέλει κανείς να φωνάζει για να φαίνεται. Δεν τον ενδιαφέρει η ουσία του πράγματος. Τελείωσε το θέμα; Η φασαρία τέλειωσε. Και στην πολιτική και στις κοινωνικές σχέσεις κλπ. Δεν μάθαμε να δουλεύουμε. Οι ξένοι δουλεύουν μεθοδικά, συστηματικά γιατί έχουν στόχο το αποτέλεσμα. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Αυτό είναι το τραγικό.

Ν.Π.: Το μήνυμα της Ιεραρχίας, θέλετε να είναι μήνυμα ενότητας, στήριξης του λαού;

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Η Εκκλησία είναι ενωμένη σε αυτό το θέμα. Πονάει και υποφέρει όταν βλέπει τον λαό να μην έχει και να βλέπει τα πράγματα να δυσκολεύουν. Εμείς θέλουμε ο λαός να είναι ενωμένος, να έχει εμπιστοσύνη στην Εκκλησία του και η Εκκλησία του θα κάνει ό,τι μπορεί περισσότερο αρκεί να της δοθούν οι δυνατότητες. Ξέρετε ποιος είναι ο απολογισμός της ΕΚΥΟ για το 2010. Περίπου 16 εκατομμύρια έξοδα και 10 εκατομμύρια έσοδα. Αυτή είναι η οικονομία του κεντρικού οργανισμού της Εκκλησίας. Έχει υποστεί ζημιές, φθορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιστρέφεται. Εάν είμαστε ενωμένοι, όπως είμαστε τώρα, και προσπαθούμε, με τις δικές μας τις δυνάμεις σιγά-σιγά και η κατάσταση είναι ήρεμη, θα μπορέσουμε να είμαστε πιο δυνατοί σε αυτή την προσφορά. Και δεν το κρύβουμε ότι πρέπει να πάρουμε και μια θέση απέναντι στην ευρωπαϊκή πολιτική. Θα το κάνουμε και αυτό…

Πηγή: amen.gr