Το παράδειγμα διδάσκει εντονότερα από τα λόγια
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 09, 2012 2:18 pm
Το παράδειγμα διδάσκει εντονότερα από τα λόγια
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ
Έπρεπε δε οι Χριστιανοί να διακρίνονται όχι από τον τόπο, αλλά από τη συμπεριφορά τους. Γιατί τα μεν κοσμικά αξιώματα γίνονται ολοφάνερα, όπως είναι φυσικό, από τα εξωτερικά γνωρίσματα. Τα δικά μας όμως αξιώματα πρέπει να γνωρίζονται από το ήθος της ψυχής. Δηλαδή ο πιστός δεν πρέπει να διακρίνεται μόνο από τη συμμετοχή του στα μυστήρια, που είναι δώρα του Θεού, αλλά και από τον καινούργιο τρόπο ζωής. Ο πιστός πρέπει να είναι φως του κόσμου και αλάτι. Όταν όμως δεν έχεις φως να φωτίσεις ούτε τον εαυτό σου και δεν δένεις σφιχτά τη δική σου σαπισμένη πληγή, για να τη θεραπεύσεις, από πού θα σε γνωρίσουμε τέλος πάντων; Από το ότι έλαβες τυπικά μέρος στα ιερά μυστήρια; Αλλά αυτό γίνεται εφόδιο για την κόλαση. Γιατί το μέγεθος της τιμής σ’ εκείνους που δεν θέλουν ελεύθερα να ζουν αντάξια της τιμής, αυξάνει την τιμωρία. Γιατί ο πιστός είναι δίκαιο να ακτινοβολεί, όχι μόνο από αυτό που πήρε από το Θεό, αλλά και από αυτό που πρόσφερε και επιτέλεσε ο ίδιος, και πρέπει να διακρίνεται και να γνωρίζεται από όλα, δηλαδή από το βάδισμα, από το βλέμμα, από την εμφάνιση, από την ομιλία. Αυτά δε τα είπα, για να κανονίσουμε και ρυθμίσουμε την συμπεριφορά μας όχι για επίδειξη, αλλά για ωφέλεια εκείνων που μας βλέπουν.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ
Για ποιο λόγο, λοιπόν (ρωτάει ο Θεός), διηγείσαι τις εντολές μου και διδάσκεις και άλλους; Στην πραγματικότητα κάνεις το αντίθετο, αφού ο τρόπος της ζωής σου είναι αντίθετος από τα λόγια σου, και μερικούς από εκείνους που θέλουν να προσέξουν τις εντολές μου τους απομακρύνεις. Γιατί δεν διδάσκεις τόσο με τα λόγια σου, όσο απομακρύνεις με τα έργα σου.
Γι’ αυτό και ο Χριστός επαινεί εκείνον το δάσκαλο, που παρουσιάζει ολοκληρωμένη τη διδασκαλία και με τα έργα και με τα λόγια. «Εκείνος», λέγει, «που θα τηρήσει όλες τις εντολές και θα διδάξει την τήρηση τους και σε άλλους, αυτός θα αναγνωρισθεί μεγάλος στη βασιλεία των ουρανών».
Ας έχει, λοιπόν, η ζωή σου λαμπρή φωνή, που να μπορεί να τα διδάσκει αυτά. Κι αν ακόμη κλείσεις το στόμα, θα ηχήσεις δυνατότερα από τη σάλπιγγα και στους παρόντες και σ’ εκείνους που βρίσκονται μακριά.
Έτσι ο ουρανός διηγείται τη δόξα του Θεού, χωρίς να έχει στόμα, χωρίς να κινεί τη γλώσσα και χωρίς να στέλνει φωνή προς τα κάτω, αλλά με την ωραιότητα που παρουσιάζει, οδηγεί το θεατή και τον παρακινεί να θαυμάσει το Δημιουργό. Αυτό, λοιπόν, που είναι εκεί στον ουρανό η ομορφιά της όψεως, αυτό ας είναι και στη δική σου ψυχή η αρετή.
Αν όμως, ενώ είσαι γεμάτος από ψυχικό ρύπο και έχεις αμέτρητους κατήγορους, και προ πάντων τη συνείδησή σου, φροντίζεις να αναλάβεις διδασκαλικό θρόνο, τότε, όταν κατηγορείς την κακία, δεν θα κατηγορείς πλέον τους άλλους αλλά τον εαυτό σου.
ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τίποτε δεν συντελεί τόσο πολύ στο να δοξασθεί ο Κύριος και Δεσπότης μας, όσο ο άριστος τρόπος ζωής. Γιατί, όπως ακριβώς το ηλιακό φως φωτίζει άπλετα με τις ακτίνες του τα πρόσωπα εκείνων που το βλέπουν, έτσι και η αρετή, ελκύοντας προς το μέρος της όλους εκείνους που τη βλέπουν, παρακινεί στη δοξολογία του Κυρίου εκείνους που σκέπτονται σωστά.
Οι άνθρωποι όχι μόνον όταν μιλούν, αλλά και όταν σιωπούν, δοξάζουν το Θεό δια μέσου άλλων. Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε: «Το φως του παραδείγματός σας ας λάμψει μπροστά στους ανθρώπους, για να ιδούν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον ουράνιο Πατέρα σας». Όταν βλέπει κανείς μια ζωή να ακτινοβολεί, ακόμα κι όταν αυτός που ζει υποδειγματικά σιωπά, αναπέμπει δόξα στο Θεό.
Όσοι παρουσιάζουν θαυμαστό τρόπο ζωής, και όταν ακόμα σιωπούν, δοξάζουν το Θεό, γιατί γίνονται αφορμή να τον δοξάζουν άλλοι εξ αιτίας αυτών των ιδίων.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ
4674. Τίποτε δεν φέρνει τόσο προς το δρόμο της αλήθειας, όσο η ακρίβεια και συνέπεια της συμπεριφοράς. Γιατί δεν προσέχουν τόσο στα λόγια μας, όσο στα έργα μας. Και για να μάθεις ότι αυτό έτσι συμβαίνει κι αν άπειρες φορές φιλοσοφούμε με τα λόγια και συζητούμε για την ανεξικακία, όταν δε έλθει η κατάλληλη ευκαιρία δεν την δείξουμε με τα έργα, δεν ωφελεί τόσο ο λόγος όσο βλάπτει η πράξη.
Αν όμως και πριν και μετά από τα λόγια κάνουμε την επίδειξη με τα έργα, θα είμαστε αξιόπιστοι, όταν συμβουλεύουμε εκείνα τα οποία πραγματοποιούμε και με τα έργα, αφού και ο Χριστός μακάρισε αυτούς λέγοντας• «είναι ευτυχισμένος εκείνος που θα εφαρμόσει τις εντολές και θα διδάξει». Πρόσεξε ότι πρώτα έθεσε την πράξη και έπειτα τη διδασκαλία. Γιατί, όταν προηγείται η πράξη, κι αν ακόμη δεν ακολουθεί η διδασκαλία, αρκούν τα έργα να διδάξουν λαμπρότερα από την φωνή εκείνους που μας παρακολουθούν. Αυτό λοιπόν ας επιδιώκουμε παντού να διδάσκουμε πρώτα με τα έργα και έπειτα με τα λόγια, για να μη ακούσουμε κι εμείς από τον Παύλο• «εσύ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν τον διδάσκεις;». Και όταν θέλουμε να συμβουλέψουμε κάποιον, ώστε να επιτύχει κάτι αναγκαίο, προηγουμένως ας προσπαθήσουμε να επιτύχουμε εμείς αυτό, για να διδάσκουμε με μεγαλύτερη παρρησία.
Από το βιβλίο: "Παιδαγωγική Ανθρωπολογία - Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου"
Βασιλείου Χαρώνη - Ουρανίας Λαναρά
Πηγή: inaf
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ
Έπρεπε δε οι Χριστιανοί να διακρίνονται όχι από τον τόπο, αλλά από τη συμπεριφορά τους. Γιατί τα μεν κοσμικά αξιώματα γίνονται ολοφάνερα, όπως είναι φυσικό, από τα εξωτερικά γνωρίσματα. Τα δικά μας όμως αξιώματα πρέπει να γνωρίζονται από το ήθος της ψυχής. Δηλαδή ο πιστός δεν πρέπει να διακρίνεται μόνο από τη συμμετοχή του στα μυστήρια, που είναι δώρα του Θεού, αλλά και από τον καινούργιο τρόπο ζωής. Ο πιστός πρέπει να είναι φως του κόσμου και αλάτι. Όταν όμως δεν έχεις φως να φωτίσεις ούτε τον εαυτό σου και δεν δένεις σφιχτά τη δική σου σαπισμένη πληγή, για να τη θεραπεύσεις, από πού θα σε γνωρίσουμε τέλος πάντων; Από το ότι έλαβες τυπικά μέρος στα ιερά μυστήρια; Αλλά αυτό γίνεται εφόδιο για την κόλαση. Γιατί το μέγεθος της τιμής σ’ εκείνους που δεν θέλουν ελεύθερα να ζουν αντάξια της τιμής, αυξάνει την τιμωρία. Γιατί ο πιστός είναι δίκαιο να ακτινοβολεί, όχι μόνο από αυτό που πήρε από το Θεό, αλλά και από αυτό που πρόσφερε και επιτέλεσε ο ίδιος, και πρέπει να διακρίνεται και να γνωρίζεται από όλα, δηλαδή από το βάδισμα, από το βλέμμα, από την εμφάνιση, από την ομιλία. Αυτά δε τα είπα, για να κανονίσουμε και ρυθμίσουμε την συμπεριφορά μας όχι για επίδειξη, αλλά για ωφέλεια εκείνων που μας βλέπουν.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ
Για ποιο λόγο, λοιπόν (ρωτάει ο Θεός), διηγείσαι τις εντολές μου και διδάσκεις και άλλους; Στην πραγματικότητα κάνεις το αντίθετο, αφού ο τρόπος της ζωής σου είναι αντίθετος από τα λόγια σου, και μερικούς από εκείνους που θέλουν να προσέξουν τις εντολές μου τους απομακρύνεις. Γιατί δεν διδάσκεις τόσο με τα λόγια σου, όσο απομακρύνεις με τα έργα σου.
Γι’ αυτό και ο Χριστός επαινεί εκείνον το δάσκαλο, που παρουσιάζει ολοκληρωμένη τη διδασκαλία και με τα έργα και με τα λόγια. «Εκείνος», λέγει, «που θα τηρήσει όλες τις εντολές και θα διδάξει την τήρηση τους και σε άλλους, αυτός θα αναγνωρισθεί μεγάλος στη βασιλεία των ουρανών».
Ας έχει, λοιπόν, η ζωή σου λαμπρή φωνή, που να μπορεί να τα διδάσκει αυτά. Κι αν ακόμη κλείσεις το στόμα, θα ηχήσεις δυνατότερα από τη σάλπιγγα και στους παρόντες και σ’ εκείνους που βρίσκονται μακριά.
Έτσι ο ουρανός διηγείται τη δόξα του Θεού, χωρίς να έχει στόμα, χωρίς να κινεί τη γλώσσα και χωρίς να στέλνει φωνή προς τα κάτω, αλλά με την ωραιότητα που παρουσιάζει, οδηγεί το θεατή και τον παρακινεί να θαυμάσει το Δημιουργό. Αυτό, λοιπόν, που είναι εκεί στον ουρανό η ομορφιά της όψεως, αυτό ας είναι και στη δική σου ψυχή η αρετή.
Αν όμως, ενώ είσαι γεμάτος από ψυχικό ρύπο και έχεις αμέτρητους κατήγορους, και προ πάντων τη συνείδησή σου, φροντίζεις να αναλάβεις διδασκαλικό θρόνο, τότε, όταν κατηγορείς την κακία, δεν θα κατηγορείς πλέον τους άλλους αλλά τον εαυτό σου.
ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τίποτε δεν συντελεί τόσο πολύ στο να δοξασθεί ο Κύριος και Δεσπότης μας, όσο ο άριστος τρόπος ζωής. Γιατί, όπως ακριβώς το ηλιακό φως φωτίζει άπλετα με τις ακτίνες του τα πρόσωπα εκείνων που το βλέπουν, έτσι και η αρετή, ελκύοντας προς το μέρος της όλους εκείνους που τη βλέπουν, παρακινεί στη δοξολογία του Κυρίου εκείνους που σκέπτονται σωστά.
Οι άνθρωποι όχι μόνον όταν μιλούν, αλλά και όταν σιωπούν, δοξάζουν το Θεό δια μέσου άλλων. Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε: «Το φως του παραδείγματός σας ας λάμψει μπροστά στους ανθρώπους, για να ιδούν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον ουράνιο Πατέρα σας». Όταν βλέπει κανείς μια ζωή να ακτινοβολεί, ακόμα κι όταν αυτός που ζει υποδειγματικά σιωπά, αναπέμπει δόξα στο Θεό.
Όσοι παρουσιάζουν θαυμαστό τρόπο ζωής, και όταν ακόμα σιωπούν, δοξάζουν το Θεό, γιατί γίνονται αφορμή να τον δοξάζουν άλλοι εξ αιτίας αυτών των ιδίων.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ
4674. Τίποτε δεν φέρνει τόσο προς το δρόμο της αλήθειας, όσο η ακρίβεια και συνέπεια της συμπεριφοράς. Γιατί δεν προσέχουν τόσο στα λόγια μας, όσο στα έργα μας. Και για να μάθεις ότι αυτό έτσι συμβαίνει κι αν άπειρες φορές φιλοσοφούμε με τα λόγια και συζητούμε για την ανεξικακία, όταν δε έλθει η κατάλληλη ευκαιρία δεν την δείξουμε με τα έργα, δεν ωφελεί τόσο ο λόγος όσο βλάπτει η πράξη.
Αν όμως και πριν και μετά από τα λόγια κάνουμε την επίδειξη με τα έργα, θα είμαστε αξιόπιστοι, όταν συμβουλεύουμε εκείνα τα οποία πραγματοποιούμε και με τα έργα, αφού και ο Χριστός μακάρισε αυτούς λέγοντας• «είναι ευτυχισμένος εκείνος που θα εφαρμόσει τις εντολές και θα διδάξει». Πρόσεξε ότι πρώτα έθεσε την πράξη και έπειτα τη διδασκαλία. Γιατί, όταν προηγείται η πράξη, κι αν ακόμη δεν ακολουθεί η διδασκαλία, αρκούν τα έργα να διδάξουν λαμπρότερα από την φωνή εκείνους που μας παρακολουθούν. Αυτό λοιπόν ας επιδιώκουμε παντού να διδάσκουμε πρώτα με τα έργα και έπειτα με τα λόγια, για να μη ακούσουμε κι εμείς από τον Παύλο• «εσύ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν τον διδάσκεις;». Και όταν θέλουμε να συμβουλέψουμε κάποιον, ώστε να επιτύχει κάτι αναγκαίο, προηγουμένως ας προσπαθήσουμε να επιτύχουμε εμείς αυτό, για να διδάσκουμε με μεγαλύτερη παρρησία.
Από το βιβλίο: "Παιδαγωγική Ανθρωπολογία - Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου"
Βασιλείου Χαρώνη - Ουρανίας Λαναρά
Πηγή: inaf