Ορθοδοξία

Λαμβανομένων υπ’ όψιν των πολλών ερμηνειών που υπάρχουν γύρο από το θέμα της δημοσίευσης ,
- από διαφόρους Πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας μας αλλά και από σύγχρονους ερμηνευτές, (Μοναχούς Κληρικούς και Λαικούς )-
εκτιμώ ότι μας χρειάζεται η συγκέντρωση των θεμάτων που αφορούν την σχέση άνδρα και γυναίκας σε ένα post,
ώστε αν και όταν έχουμε ανάγκη βοηθείας , να ανατρέχουμε σε αυτό γιά επίλυση αποριών.

Νομίζοντας ότι τα πάντα ξεκινούν από την παρακάτω επιστολή του Αγίου Παύλου, θα σας παρακαλούσα να προσθέσετε ότι ερμηνεία βρίσκεται εδώ και κει γραμμένη ,
προκειμένου να έχουμε μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα επί του θέματος, πέρα από την όποια συζήτηση μπορεί να προκύψει από ένα τέτοιο θέμα .

Θα παρακαλούσα επίσης τους συντονιστές , εάν υπάρχει ήδη αυτό το θέμα σε κάποια ανάρτηση να το διαγράψουν ή να το συγχωνεύσουν σε αυτό. Smile


Προς Κορινθιους Α' Επιστολή Παύλου

(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7)

1. Περί δε ων εγράψατέ μοι, καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι·
2. δια δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω.
3. τη γυναικί ο ανήρ την οφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω, ομοίως δε και η γυνή τω ανδρί.
4. η γυνή του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ΄ ο ανήρ. ομοίως δε και ο ανήρ του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ΄ η γυνή.
5. μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή· και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς δια την ακρασίαν υμών.
6. τούτο δε λέγω κατά συγγνώμην, ουκ κατ΄ επιταγήν.
7. θέλω γαρ πάντας ανθρώπους είναι ως και εμαυτόν· αλλ΄ έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ος μεν ούτως, ος δε ούτως.
8. Λέγω δε τοις αγάμοις και ταις χήραις, καλόν αυτοίς εστίν εάν μείνωσιν ως καγώ.
9. ει δε ουκ εγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρείσσον γαρ εστί γαμήσαι ή πυρούσθαι.
10. τοις δε γεγαμηκόσι παραγγέλλω, ουκ εγώ, αλλ΄ ο Κύριος, γυναίκα από ανδρός μη χωρισθήναι·
11. εάν δε και χωρισθή, μενέτω άγαμος ή τω ανδρί καταλλαγήτω· και άνδρα γυναίκα μη αφιέναι.
12. τοις δε λοιποίς εγώ λέγω, ουχ ο Κύριος· ει τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, και αυτή συνευδοκεί οικείν μετ΄ αυτού, μη αφιέτω αυτήν·
13. και γυνή ει τις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συνευδοκεί οικείν μετ΄ αυτής, μη αφιέτω αυτόν.
14. ηγίασται γαρ ο ανήρ ο άπιστος εν τη γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω ανδρί· επεί άρα τα τέκνα υμών ακάθαρτα εστί, νυν δε άγια εστίν.
15. ει δε ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοις τοιούτοις. εν δε ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός.
16. τι γαρ οίδας, γύναι, ει τον άνδρα σώσεις; ή τι οίδας, άνερ, ει την γυναίκα σώσεις;

Συνεχίζοντας 1

Ο Θεός προγνωρίζοντας το τι θα επακολουθούσε μετά την δημιουργία των ανθρώπων τους έπλασε βιολογικά έτοιμους για «γάμου κοινωνίαν». Η δημιουργία αναφέρεται αρχικά μόνο στον Αδάμ. «Του Αδάμ καθεύδοντος, η γυνή κατασκευάζετο». Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι ο Μωυσής δεν χρησιμοποιεί το ρήμα «έπλασεν» όταν μιλά για την Εύα αλλά το «ωκοδόμησεν» θέλοντας να δείξει ότι αυτή έγινε από την ίδια ουσία του Αδάμ, όχι από άλλη, διαφορετική. Η γυναίκα λοιπόν δεν υπολείπεται σε κάτι από τον Αδάμ. Είναι ανθρώπινη ύπαρξη τέλεια αλλά και ισότιμη προς αυτόν. Ο Θεός προγνωρίζοντας την πτώση των πρωτοπλάστων επινοεί τον γάμο και την ανάγκη της αμοιβαίας παρηγοριάς τους.

Πριν από την παρακοή και την έξοδο από την παραδείσια ζωή δεν υπήρχε ο γάμος. Οι πρωτόπλαστοι ζούσαν παρθενική ζωή, μιμούμενοι την ζωή των Αγγέλων. Λέγει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τα της συνουσίας έγιναν μετά την παράβαση• μέχρι τότε ζούσαν ως άγγελοι μέσα στον παράδεισο, χωρίς να φλέγωνται από την σαρκική επιθυμία, ούτε να πολιορκούνται από άλλα πάθη, ούτε να πιέζονται από τις φυσικές ανάγκες, αλλά αφού δημιουργήθηκαν εντελώς άφθαρτοι και αθάνατοι, δεν είχαν ανάγκη ούτε να φορούν ρούχα. Πριν μπει η αμαρτία και η παρακοή ήσαν ντυμένοι με την θεϊκή δόξα, γι’ αυτό και δεν ντρέπονταν αν και ήσαν γυμνοί». Οι πρωτόπλαστοι δεν κατόρθωσαν να διατηρήσουν την ανώτερη αυτή ζωή για τον εαυτό τους. Φάνηκαν ανάξιοι των τόσων μεγάλων αγαθών που τους έδωσε ο Θεός.

Αυτά που προ της πτώσεως ήσαν περιττά, ενδύματα, τέχνες, εργασία, γίνονται αναγκαία λόγω της καταστάσεως της αδυναμίας και ασθενείας των ανθρώπων. Σε αυτή την ασθένεια του ανθρώπου έχει την αιτία ο γάμος, δημιουργός του όμως είναι ο Θεός.
Ποιά είναι η ασθένεια των μεταπτωτικών ανθρώπων; Ο Χρυσόστομος επισημαίνει ότι η ασθένεια είναι έλλειψη αυτάρκειας. Ούτε ο άνδρας ούτε η γυναίκα είναι «αυτάρκεις». Είναι και των δύο η φύση «ενδεής» (ανεπαρκής). Άρα δεν είναι πλήρεις. Ο ένας πρέπει να συμπληρώνει τον άλλον. Λέει: «Επειδή η φύση μας από τον Δημιουργό έγινε ανεπαρκής (ενδεής) και δεν είναι αυτάρκης από μόνη της, κανόνισε ο Θεός προς το συμφέρον μας να συμπληρώνεται η ανεπάρκεια αυτή με την ωφέλεια που προκύπτει από την συνάθροιση μας. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε και ο γάμος, ώστε εκείνο που λείπει από τον ένα να συμπληρώνεται από τον άλλο και η ενδεής φύση μας να γίνεται με αυτόν τον τρόπο αυτάρκης και να έχει την δυνατότητα, ενώ έγινε θνητή, να διατηρεί με την διαδοχή για πολύ χρονικό διάστημα την αθανασία». Δηλαδή μέσα στον γάμο ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται και ολοκληρώνονται ως προσωπικότητες.

Για να μην εξαφανισθεί το ανθρώπινο γένος μετά την είσοδο του θανάτου ο «ευμήχανος» Θεός «συνεχώρησεν δια της συνουσίας αυξηθήναι το γένος». Η γέννηση των παιδιών, η τεκνογονία, είναι πολύ μεγάλη παρηγοριά λόγω της θνητότητος των ανθρώπων. Ο γάμος γίνεται αρχικά μέσον προς τεκνογονία. Για να κτυπήσει το φοβερό πρόσωπο του θανάτου ο Θεός χάρισε «την των παίδων διαδοχήν». Οι πρώτοι άνθρωποι με την απόκτηση τέκνων έβλεπαν την συνέχιση της ζωής τους και παρηγορούνταν για τον θάνατό τους. Η τεκνοποιΐα θεωρείται αρχική αιτία του γάμου. Μετά την ανάσταση του Χριστού με την οποία καταργήθηκε ο θάνατος, ο Χρυσόστομος λέει ότι δεν χρειαζόταν η παρηγοριά της τεκνογονίας. Παρηγοριά τώρα είναι η προσδοκία της προσωπικής αναστάσεως και κληρονομιάς της ουρανίου Βασιλείας του Θεού, που προϋποθέτουν σωφροσύνη και αρετή.

Ο Χρυσόστομος, όπως και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, δέχεται ότι η συνουσία έχει την θέση της μόνο μέσα στον γάμο και όχι έξω από αυτόν. Όσοι υποτιμούν (βδελύσσονται) τον γάμο, κατά τον άγιο Ιωάννη, κάνουν έργο «σατανικόν» και «απάνθρωπον», και περιφρονούν το δώρο του Θεού, την ρίζα της δικής μας γενέσεως. Σχολιάζοντας την Γένεσιν, το πρώτο βιβλίο της Π.Δ., αναφέρει ότι η «συνουσία» των συζύγων δεν είναι αρκετή για την γέννηση τέκνων. Είναι απαραίτητη η βοήθεια του Θεού, «η άνωθεν συμμαχία, που κινεί την φύση «προς γονήν». «Την γέννηση των παιδιών δεν την κάνει οπωσδήποτε ο γάμος, αλλά εκείνος ο λόγος του Θεού που λέγει ‘αυξάνεσθε και πληθύνεστε και γεμίστε την γη’. Και το βεβαιώνουν αυτό όσοι σύναψαν βέβαια γάμο αλλά δεν έγιναν πατέρες».

Ο άνθρωπος μετά την πτώση δεν έχασε το θεϊκό δώρο της ελευθερίας να επιλέγει το καλό η το κακό. Η επιθυμία πρέπει να κινείται κατά τον Χρυσόστομο μέσα σε όρια, να έχει μέτρο. Αν βγει από τα όρια τότε παρασύρει στην αμαρτία, ενώ η ίδια δεν είναι αμαρτία. Στην «αμετρία», την υπέρβαση των ορίων, στο αχαλίνωτο της επιθυμίας βρίσκεται και ο λόγος του γάμου. Με τον γάμο ο άνθρωπος μένει μέσα στα όρια και η επιθυμία δεν γίνεται αμαρτία. «Επειδή γαρ εισήλθεν η επιθυμία, εισήλθε και γάμος, την αμετρίαν εκκόπτων και πείθων μια χρήσθαι γυναικί». Έξω από τον γάμο η επιθυμία πραγματοποιούμενη εκδηλώνεται ως πορνεία, μοιχεία η ομοφυλοφιλία.

Εάν μεταξύ των συζύγων δεν υπάρχει σωφροσύνη ο γάμος δεν είναι τίμιος. «Πως τίμιος ο γάμος»; Η απάντηση: «Ότι εν σωφροσύνη, διατηρεί τον πιστόν». Επειδή όμως η «πύρωση της σαρκός», τα σαρκικά πάθη, είναι τόσο δυνατά που γίνονται εμπόδιο στην σωφροσύνη προβάλλει τον γάμο ως φάρμακο κατά της πορνείας. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του που εισάγουν την ασκητική διάσταση μέσα στον γάμο. Ο γάμος δεν έχει γίνει για να ασελγούμε, ούτε να πορνεύουμε, αλλά για να σωφρονούμε. Και συνεχίζει: «Δύο λοιπόν είναι αυτά για τα οποία έχει θεσπισθεί ο γάμος, και για να σωφρονούμε και για να γινόμαστε πατέρες, και από τα δύο αυτά πρώτη είναι η αιτία της σωφροσύνης».

Ο τονισμός φυσικά της σωφροσύνης δεν αποκλείει την τεκνογονία. Η «μίξις» δόθηκε «προς παιδοποιΐαν». Τα τέκνα αποτελούν συνδετικό κρίκο, «γέφυρα» που ενώνει τους συζύγους. Με την αρετή της σωφροσύνης ο γάμος είναι γαλήνιο λιμάνι. Επικρατεί ειρήνη, ευχάριστο περιβάλλον, ομόνοια και αγάπη των συζύγων. Ο γάμος με τις βιοτικές του μέριμνες δεν είναι εμπόδιο στην άσκηση των αρετών. Φέρνει ως παράδειγμα το ζεύγος των αγίων αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, που αν και «εργαστηρίων προειστήκεσαν και τέχνην μετεχειρίζοντο», ήταν δηλ. υπεύθυνοι στο εργαστήριο κατασκευής σκηνών τίποτε δεν τους εμπόδισε να επιδείξουν ακρίβεια στην τήρηση των εντολών του Θεού, όπως οι μοναχοί. Εάν ο γάμος εμπόδιζε την αρετή τότε φταίει ο Θεός που τον εισήγαγε. Τονίζει ο άγιος: «Μη θεωρείτε τον γάμο εμπόδιο για να ευαρεστήσετε τον Θεό… διότι εάν ο γάμος, αγαπητέ, και η ανατροφή των τέκνων θα γινόταν εμπόδιο στο δρόμο της αρετής, δεν θα τον εισήγε στην δική μας ζωή ο Δημιουργός… δεν εμποδίζει σε τίποτε στην χριστιανική μας ζωή εάν θέλουμε να αγωνιστούμε». «Γιατί αν είμαστε άγρυπνοι, εάν νήφωμεν, ούτε ο γάμος, ούτε η ανατροφή, ούτε κάτι άλλο θα μπορέσει να μας εμποδίσει να γίνουμε ευάρεστοι στον Θεό».

Παραδέχεται όμως ότι οι κόποι και οι αγώνες που πρέπει να κάνουν για την σωτηρία τους οι έγγαμοι είναι μεγαλύτεροι από τους κόπους και τους αγώνες των μοναχών. Οι μεγαλύτεροι όμως κόποι θα αμειφθούν με «λαμπρότερους στεφάνους». Αν οι έγγαμοι δεν απορροφηθούν από το κυνήγι των υλικών αγαθών, κάνουν χρήση των αγαθών και όχι κατάχρηση, τότε ο γάμος δεν γίνεται εμπόδιο. Εμπόδιο είναι η προαίρεση του ανθρώπου, ο οποίος κάνει κατάχρηση του γάμου. «Μετά συμμετρίας τω γάμω χρω και πρώτος εν τη βασιλεία έση και πάντων απολαύσεις των αγαθών».

http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oik ... g_zwi1.htm

Αν υπάρχει πεδίο συζητήσεως ας το δούμε.

Εδώ πέραν των του Γάμου, θα έλεγα ότι γίνετε μία κατά κάποιο τρόπο αναφορά, στο πως θα είμαστε μετά την ανάσταση των νεκρών , μετά την δευτέρα παρουσία.
Δηλαδή όπως είμεθα προπτωτικά. Τι λέτε ?

Ξεκάθαρα η Αγία Γραφή αναφέρει ότι στη Βασιλεία των Ουρανών δεν θα υπάρχει γάμος, δε θα υπάρχει άνδρας και γυναίκα, παιδί και γονείς.
Στον ουρανό όλα αυτά δεν θα έχουν κανένα λόγο να υπάρχουν (Λουκ 20:34-38, 22:23-32):"34 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται· 35 οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται· 36 οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται· ἰσάγγελοι γάρ εἰσι, καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες. 37 ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροὶ, καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὡς λέγει Κύριον τὸν Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ. 38 Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων· πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν".

Νάναι ευλογημένο Αχιλέα.

Αναφέρομαι σε αυτό και μόνο σε αυτό όταν λέω στο πως θα είμαστε μετά την ανάσταση των νεκρών.

Πριν από την παρακοή και την έξοδο από την παραδείσια ζωή δεν υπήρχε ο γάμος. Οι πρωτόπλαστοι ζούσαν παρθενική ζωή, μιμούμενοι την ζωή των Αγγέλων. Λέγει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τα της συνουσίας έγιναν μετά την παράβαση• μέχρι τότε ζούσαν ως άγγελοι μέσα στον παράδεισο, χωρίς να φλέγωνται από την σαρκική επιθυμία, ούτε να πολιορκούνται από άλλα πάθη, ούτε να πιέζονται από τις φυσικές ανάγκες, αλλά αφού δημιουργήθηκαν εντελώς άφθαρτοι και αθάνατοι, δεν είχαν ανάγκη ούτε να φορούν ρούχα. Πριν μπει η αμαρτία και η παρακοή ήσαν ντυμένοι με την θεϊκή δόξα, γι’ αυτό και δεν ντρέπονταν αν και ήσαν γυμνοί».

Θα ήθελα την γνώμη σου, αν είναι ευλογημένο.

Πριν από τον πτώση βεβαίως υπήρχε Γάμος, σαρκική σχέση δεν υπήρχε μεταξύ των πρωτόπλαστων:

"21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. 22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ. 23 καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· 24 ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. 25 καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο." (Γεν. 2, 25)

Επομένως Καπετάνιε ο Γάμος υπήρχε και προ της πτώσεως.

Μπορεί στην περικοπή που αναφέρει ο Αχιλλέας να λέει ο Χριστός: "35 οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται·" (Λουκ. 20, 35)

Αλλά δεν λέει ότι θα πάψουν να υπάρχουν οι υπάρχοντες Γάμοι, αλλά ότι δεν θα έχουν τη σημασία, που είχαν πάνω στη γη.

Ο θάνατος είναι μια πόρτα την οποία ανοίγει ο Θεός και μεταβαίνει ο άνθρωπος από αυτή τη ζωή στην άλλη, όπου συνεχίζει να ζει σε μεγέθυνση ότι ζούσε και πάνω στη γη. Εάν πόθησε τον Ουρανό τον Ουρανό θα λάβει κι αν πόθησε τα γήινα τότε θα στερηθεί τη Βασιλεία των Ουρανών. Όμως οι δεσμοί εν Χριστώ αγάπης του κόσμου τούτου δεν διακόπτονται στη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά συνεχίζουν εις τον αιώνα, η αμαρτία και όσα έχουν σχέση μ' αυτή διακόπτονται. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.

Νίκο , έτσι ακριβώς το βλέπω κατ' αρχήν , και έτσι θα ήθελα να είναι , πλην όμως έχω κάποια ερωτήματα , και άλλωστε αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που άνοιξα το θέμα , προκειμένου , και από εδώ ( και όχι μόνο βέβαια ) , και με την βοήθεια του Θεού, να οδηγηθούμε σε ένα διάλογο ωφέλιμο και κατατοπιστικό.
Λέω λοιπόν ότι , «ο Γάμος» κατά την περίοδο της Αρχέγονης Δικαιοσύνης «Παραδείσια περίοδο» δεν έχει καμία σχέση με τον Γάμο τον μεταπτωτικό διότι δεν τον συνθέτουν τα ίδια στοιχεία και στόχοι, και άρα θα πρέπει να τον διαφοροποιήσουμε από την σημερινή του έννοια , για να μην μας μπερδεύει. Και βέβαια θα μπορούσε να είναι γάμος , αν και ίσως γνωρίζεις ότι οι Θεολόγοι (καθηγητές) θεωρούν ότι ο Αδάμ και η Εύα είναι "επίπλαστα πρόσωπα" και εξυπηρετούν σκοπούς κατανοήσεως της Γραφής.
Δεν θα μπώ όμως σε αυτήν την λογική και στο τι διδάσκονται στην σχολή τους.
Δεν μπορώ βέβαια να αποστασιοποιηθώ από την Αγιοχρυσοστομική ερμηνεία.

Ας μου επιτραπεί μία ακόμα παρέμβαση , επί του Αποστολικού , και θα συνεχίσω.
Είναι ίσως γνωστά τα παρακάτω αλλά ας τα βάλουμε και εδώ , γιά να υπάρχουν.
Συγχωρήστε με.

2
Γάμος, «μυστήριον μέγα»
Ο γάμος χαρακτηρίζεται «μυστήριον μέγα» από τον απόστολο Παύλο. Για πρώτη φορά βρίσκουμε εκτενέστερη ανάλυση από τον Χρυσόστομο του μυστηριακού χαρακτήρα του γάμου. Ο γάμος είναι μυστήριο της Εκκλησίας και προϋποθέτει την παρουσία του Χριστού. Τύπος της Εκκλησίας είναι ο γάμος. Όπως η Εύα προήλθε από την πλευρά του Αδάμ, ενώ κοιμόταν, έτσι και η Εκκλησία προήλθε από τον Χριστό, που ήταν νεκρός πάνω στον σταυρό. Από την λογχισμένη πλευρά του Χριστού βγήκε «αίμα και ύδωρ», από τα οποία έγινε η Εκκλησία. Στο μυστήριο του γάμου είναι παρών ο Χριστός. Πως; Με το «ύδωρ» του βαπτίσματος αναγεννώμεθα και με το «αίμα» του Χριστού δια της Θείας Ευχαριστίας τρεφόμαστε πνευματικά. Επομένως οι σύζυγοι είναι μέλη του σώματος του Χριστού. Από αυτό προκύπτει η εντολή του αποστόλου Παύλου ότι οι άνδρες έχουν υποχρέωση να αγαπούν τις γυναίκες τους «ως τα εαυτών σώματα».

«Και όχι μόνο γι’ αυτό πρέπει να αγαπάμε την γυναίκα μας, επειδή δηλαδή είναι μέλος μας και δημιουργήθηκε από μας», λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «αλλά και επειδή ο Θεός όρισε νόμο γι’ αυτό ακριβώς το πράγμα, λέγοντας το εξής• “κάθε άνδρας θα εγκαταλείψει τον πατέρα του και την μητέρα του και θα συνδεθεί στενά με την γυναίκα του, και θα γίνουν οι δυό τους μία σάρκα”. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και ο Παύλος μας διάβασε αυτόν τον νόμο, για να μας παρακινήσει από παντού προς την αγάπη αυτή».
Ο γάμος είναι μυστήριο αγάπης. Μόνο στον ενάρετο γάμο βρίσκεται η αληθινή αγάπη, η γαλήνη, η αληθινή ευτυχία, η οποία συμβαδίζει με την σωφροσύνη. Βλέποντας ο άνδρας τα πνευματικά χαρίσματα της γυναίκας του αυξάνεται η αγάπη και ο πόθος του γι’ αυτήν και δεν παρασύρεται από άλλες γυναίκες.

Ο άγιος Χρυσόστομος θέλει να λειτουργεί ο γάμος σαν λιμάνι, να μη γίνεται αφορμή ναυαγίου. Η αποχή από την σαρκική επαφή να αποφασίζεται και από τα αμφότερα μέρη. Αναφέρει σχετικά ο άγιος: «Διέταξε ο Χριστός με το στόμα του Παύλου να μη στερεί ο ένας τον άλλο, αλλά μερικές γυναίκες με την δήθεν επιθυμία της εγκράτειας απομακρύνθησαν από τους άνδρες τους, χάριν της ευλαβείας, και τους έσπρωξαν στην μοιχεία και σε βάραθρο απωλείας»
. «Δεν θα στερεί ο ένας τον άλλον χωρίς συμφωνία. Τι σημαίνει αυτό; Δεν θα εγκρατεύεται, λέει ο Παύλος, η γυναίκα αν δεν το θέλει ο άνδρας. Ούτε ο άνδρας αν δεν το θέλει η γυναίκα. Για ποιό λόγο; Γιατί γεννιούνται μεγάλα κακά από αυτή την εγκράτεια• επειδή και μοιχείες και πορνείες και διάλυση οικογενειών από αυτό έγιναν. Γιατί αν έχοντας τις δικές τους γυναίκες πορνεύουν, πολύ περισσότερο αν τους την στερήσεις». Η αδυναμία του ενός από τους συζύγους προκαλεί συνεχείς πειρασμούς, εκνευρισμούς, διαμάχες, συγκρούσεις. Χάνεται έτσι η ηρεμία, η ομόνοια και η ειρηνική συμβίωση• η άσκηση δε που επιδιώκεται είναι άχρηστη γιατί διώχνει την αγάπη. «Ποιό είναι το κέρδος της νηστείας και της εγκράτειας όταν σπάσει η αγάπη; Κανένα».

Ο γάμος είναι ένα μυστήριο• και ως γεγονός ζωής αλλά και ως τελετή στον ιερό ναό. Μετά την τελετή αυτή τα συμπόσια που συνήθως ακολουθούν, ας γίνονται, αλλά να είναι σεμνά, να προκαλούν χαρά και ευχαρίστηση χωρίς να προσβάλλεται η σωφροσύνη. Λέει ο άγιος Χρυσόστομος: «Είναι δυνατόν να κάνομε εύθυμο τον γάμο, με πλούσια τραπέζια, με ρούχα• δεν τα περιορίζω αυτά. Επιτρέπεται να ευφραινόμαστε με ρούχα, επιτρέπεται με τις παρουσίες σεβαστών ανδρών, σεβαστών γυναικών. Τα πάντα όμως πρέπει να γεμίζουν από σωφροσύνη, τα πάντα από σεμνότητα, τα πάντα από κοσμιότητα».

Ο άγιος Χρυσόστομος αντιμετωπίζοντας τα καθημερινά προβλήματα της οικογενείας της εποχής του θεωρεί ότι αυτά οφείλονται στην έλλειψη ορθών κριτηρίων στην εκλογή της η του συζύγου. Απευθύνεται στους γονείς που τότε έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στην εκλογή και λέει στον πατέρα: «Όταν περιεργάζεσαι και αναζητάς υποψήφιο γαμπρό, να προσεύχεσαι• πες στον Θεό• όποιον θέλεις εσύ στείλε• ανάθεσε σ’ Αυτόν την υπόθεση, και αφού τον τίμησες μ’ αυτή την τιμή θα σε ανταμείψει. Παρακαλείτε πάντοτε τον Θεό να γίνει μεσίτης σ’ όλα τα έργα σας. Γιατί, αν ρυθμίσουμε έτσι τα ζητήματα μας, ούτε διαζύγιο θα υπάρξει ποτέ, ούτε υποψία για μοιχεία, ούτε αφορμή για ζηλοτυπία, ούτε διαμάχες και φιλονικίες, αλλά θα απολαύσουμε πολλή ειρήνη και ομόνοια• και όταν υπάρχει ομόνοια, θα ακολουθήσουν και άλλες αρετές». Αυτή η προσευχή βέβαια μπορεί να γίνεται στις ημέρες μας από κάθε υποψήφιο που επιθυμεί να παντρευτεί.

Ο άνθρωπος πλάστηκε κατ' εικόνα Θεού, με σκοπό να φθάσει ελεύθερα στην τελειότητα, που είναι ο στόχος της καθ' ομοίωσιν δημιουργίας του ανθρώπου. Αυτό επιτυγχάνεται σήμερα για τους Χριστιανούς, που ακολουθούν το παράδειγμα τού Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτοί, αφού λάβουν το Άγιο Πνεύμα δια του Αγίου Βαπτίσματος, θα γίνονται όλο και πιο τέλειοι, καθώς σε όλη την αιωνιότητα, θα πλησιάζουν την άπειρη τελειότητα τού Θεού.
Τέλος, αν και η λέξη: ΄΄τελειότητα΄΄ δεν αναφέρεται σε σχέση με το σώμα, οι σωσμένοι θα αποκτήσουν ένα άφθαρτο καινούριο σώμα, και θα απολαμβάνουν τη ζωή σε μία άφθαρτη καινούρια γη, ζώντας ταυτόχρονα στην επουράνια παρουσία τού Θεού. Τότε, θα ολοκληρωθεί και η δημιουργία τού Θεού για την ανθρωπότητα ως σύνολο. (Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 10-13).

http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oik ... g_zwi1.htm

Καπετάνιε, δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι η Αγία Γραφή εννοεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό που γράφει. Η Γέννεση αναφέρει σαφώς τον Αδάμ ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και την Εύα το ίδιο. Επομένως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι εννοεί κάτι διαφορετικό. Όποιος το κάνει απλά πέφτει σε "αίρεση", δηλαδή ερμηνεύει την Αγία Γραφή σύμφωνα με το λογισμό του κι όχι σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας.

Τώρα όσον αφορά το Γάμο, υπάρχει στην κατηγορία "Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας" το θέμα "Το Μυστήριο του Γάμου", όπου έχουν απαντηθεί όλα αυτά που αναφέρεις, πλην του θέματος της σχέσης μεταξύ των πρωτοπλάστων.

Εκεί αναφέρεται ότι ο σκοπός του Γάμου είναι η συντροφικότητα και η από κοινού πορεία προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτόν ακριβώς το σκοπό είχε και ο Γάμος του Αδάμ και της Εύας:

"18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. (Γεν. 2,18 )

Επομένως η Εύα δημιουργήθηκε από το Θεό προκειμένου ο Αδάμ ν' αποκτήσει σύντροφο κι ο Γάμος τους είχε ακριβώς αυτό το σκοπό, να επιτελέσουν μαζί, στηρίζοντας ο ένας τον άλλο, το έργο που τους ανέθεσε ο Θεός, να εργάζονται και να φυλάττουν τον Παράδεισο ( και φυσικά να τον απολαμβάνουν). Μέσω του έργου αυτού θα μπορούσαν να επιτύχουν εν καιρώ την ένωσή τους με το Θεό (τη θέωση). Με λίγα λόγια ο Αδάμ και η Εύα δεν διέφεραν και πολύ από μας, παρά μόνο στην αμαρτία, την οποία τελικώς ούτε και αυτοί απέφυγαν.

Νίκο αν είναι ευλογημένο διευκρίνισε μου σε παρακαλώ τι εννοείς με το

….. Η Γέννεση αναφέρει σαφώς τον Αδάμ ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και την Εύα το ίδιο. Επομένως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι εννοεί κάτι διαφορετικό. Όποιος το κάνει απλά πέφτει σε "αίρεση", δηλαδή ερμηνεύει την Αγία Γραφή σύμφωνα με το λογισμό του κι όχι σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας.

Προφανώς αναφέρεσαι στην αναφορά μου, στους Θεολογικούς κύκλους .

Τώρα βέβαια, αν επέμενα λίγο και υποστήριζα ότι , από το κεφ. 1 της Γεν. συνάγεται …. ότι υπήρχε σαρκική επαφή μεταξύ των πρωτοπλάστων ,τι θα λέγατε; (έχωντας διαβάσει αυτά που αναφέρονται στις δημοσιευσεις στο μυστήριο του Γάμου.
Πιο συγκεκριμένα …
Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού• κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν• άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς•
και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός• και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.
(Γένεσις 1:27,28 )

κατόπιν των παραπάνω θα μπορούσα να το στηρίξω αυτό στο «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν,» που αναφέρεται εκεί , γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν να πληθυνθούν;;

Με ποιό κριτήριο ενοχοποιούμε την σαρκική επαφή, και την θεωρούμε μεταπτωτική κατάσταση;

Θα ήθελα να αναφέρω εδώ και κάτι ακόμα ,- λόγω της σειράς που τοποθετούντε τα κεφάλαια της Γεν.- … υπάρχει και το θέμα -στα δύο αυτά κεφάλαια-
όπου στο μεν πρώτο αναφέρει …. «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ….»
και στο δεύτερο «Και κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ»
(Γένεσις 2:22)

Αφού υπήρχε από το πρώτο κεφ. άνδρας και γυναίκα, που βρέθηκε η Γυναίκα τώρα εφόσον υπήρχε από το κεφ.1; και τονίζω ότι , όπως είπαμε και παραπάνω (Νίκος) αυτό γράφει επακριβώς στην Γραφή και εάν δεν το λάβωμαι όπως το λέει αιρετίζουμαι

Καθόσον με αφορά πάντως , και όσον αφορά την διένεξη αυτή (την 2η) , συνάγετε ότι στο κεφ 2 , γίνετε ερμηνεία του κεφ 1!!!


Ευλογείτε

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
(Ἐκ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου παλαιοτέρου Εὐχολογίου, Κώδικας 958 τοῦ Σινᾶ, ι´ αἰ.)
Ὅτε παρεγένετο Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, τότε Μιχαὴλ τὰ νυμφικὰ ηὐτρέπιζεν, ὁ δὲ Γαβριὴλ ταῖς συζυγίαις στέφανα ἔπλεκεν, οἱ ἄγγελοι ἔχαιρον, στρατιαὶ τῶν ἀγγέλων πρὸς εὐφημίαν συνέτρεχον, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ἀκτινοφόροι παρίσταντο, χοροὶ

Καπετάνιε το "αυξάνεστε και πληθύνεσθε " δεν σήμαινε κατ΄ανάγκην σαρκική επαφή αφού η Αγία Γραφή λέει: "λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ."(Ματθ. 3. 9). Ο Θεός είχε σκοπό με διαφορετικό τρόπο να γίνει ο πολλαπλασιασμός των ανθρώπων, αφού αυτός ο τρόπος ήταν τμήμα της τιμωρίας των ανθρώπων μετά τη Γέννεση:

"16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει." (Γεν. 3, 16) και "1 Αδάμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. " (Γεν. 4, 1)

Οι δύο αυτοί στίχοι της Γέννεσης μας λένε ότι ο Αδάμ δεν είχε γνωρίσει σαρκικά την Εύα μέχρι την στιγμή της πτώσης και ότι το σχέδιο του Θεού προέβλεπε διαφορετικό τρόπο γέννησης των ανθρώπων, από την γυναίκα μεν, αλλά όχι με τον τρόπο που γνωρίζουμε σήμερα. Ενδεικτικός του τρόπου, που οι άνθρωποι θα πολλαπλασιάζονταν, αν δεν μεσολαβούσε η πτώση. είναι ο τρόπος που γεννήθηκε ο Νέος Αδάμ από την Παρθένο. δηλαδή ο Χριστός.

Καπετάνιε, ο άνδρας και η γυναίκα συνυπήρχαν στον πρώτο άνθρωπο, αλλά, επειδή δεν ευρέθη στην κτίση "σύντροφος κατ' αυτόν" για τον Αδάμ. ώστε να μπορέσει να μοιραστεί την αγάπη του Θεού και να ζήσει την ουσία της κοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός απέσπασε την Εύα από τον Αδάμ και έτσι στη συνέχεια αποτέλεσαν το πρώτο ανδρόγυνο στην ιστορία των ανθρώπων.

Οι πρωτόπλαστοι δεν είχαν ανάγκη από τη σαρκική έλξη για να αγαπήσουν ο ένας τον άλλο ούτε από τη σαρκική ηδονή, επειδή η ζωή τους ήταν γεμάτη ευτυχία από τη συνεχή παρουσία του Θεού στη ζωή τους.

Μετά την πτώση, εκτός από την παρουσία του Θεού έχασαν και μεγάλο μέρος της μεταξύ τους αγάπης και κατέληξαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Γι αυτό ο Θεός, για να τους βοηθήσει να μείνουν ενωμένοι και για παρηγοριά στις δυσκολίες που έφερε η νέα τους κατάσταση, τους έδωσε τη σαρκική έλξη και την ηδονή της σαρκικής επαφής.

Όμως η σαρκική έλξη αξιοποιείται, μόνο όταν οδηγεί στην αγάπη και στο Γάμο, και η σαρκική επαφή και η εξ αυτής προερχόμενη ηδονή βοηθά, μόνο όταν αποτελεί έκφραση της συζυγικής αγάπης και προσφορά του ενός συζύγου στον άλλο. Αντίθετα δεν βοηθά καθόλου, αν γίνεται αποκλειστικά για την ικανοποίηση του καθενός ξεχωριστά, γιατί τότε μπορεί να μετατραπεί σταδιακά σε εργαλείο διάλυσης και καταστροφής της αγάπης.

Επομένως, Καπετάνιε, αν και μεταπτωτική η σαρκική έλξη και οι σαρκικές σχέσεις μεταξύ των συζύγων, δεν αποτελούν αμαρτία, αλλά μόνο όταν χρησιμοποιούνται για το σκοπό που δόθηκαν από το Θεό.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα αποτελέσματα της πτώσης αναιρέθηκαν μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου. Έτσι όσοι πιστεύουν σ΄Αυτόν και ζουν ενωμένοι μαζί Του μέσα στην Εκκλησία, μπορούν να ζήσουν και χωρίς την ανάγκη της παρηγοριάς μιας σχέσης με το άλλο φύλο, επιλέγοντας το Μοναχισμό. Όμως αυτό ισχύει μόνο "γι αυτούς που τους έχει δοθεί το χάρισμα" (Ματθ. 19, 11). Οι υπόλοιποι επιλέγουμε τον έγγαμο βίο σαν πορεία προς τη σωτηρία, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχει.