Η αληθινή γνώση
Δημοσιεύτηκε: Δευ Αύγ 20, 2012 7:41 pm
Ημείς δε αληθινήν γνώμην δεν θεωρούμε την γνώσην, η οποία ευρίσκεται δια λόγων και συλλογισμών, αλλά την δι έργων και βίου μαρτυρουμένην, η οποία μάλιστα δεν είναι μόνον αληθής άλλα και ασφαλής και απερίτρεπτος. Διότι πας λόγος, λέγει παλεύει προς λόγον. Προς βίον δε ποίος παλεύει; Και μάλιστα νομίζομεν ότι ούτε τον εαυτό του δεν δύναται να γνωρίσει κανείς με διαιρετικάς και συλλογιστικάς και αναλυτικάς μεθόδους αν δεν καταστήσει τον νούν άτυφον και άκκακον δι επί πόνου μετανοίας και εντόνου ασκήσεως. Όποιος δεν κατασκέυασε τον νού του τοιούτον και ούτω, ούτε την δική του πτωχεία εις την γνώσην δεν θα γνωρίσει πράγμα το οποίο είναι ωφέλιμος αρχή της γνώσεως εαυτού.
Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά
(Δημοσιεύτηκε από το φίλο Κωνσταντίνο_Α, http://www.constantinosa.gr)
Ο Άγιος λέει, ότι η αληθινή γνώση είναι αυτή που προέρχεται από την εμπειρία της μετάνοιας, της άσκησης και της εφαρμογής του θελήματος του Θεού, κι όχι μόνο από την μελέτη και το διάλογο.
Κατά την έννοια αυτή η αληθινή γνώση (ιδίως η γνώση του Θεού) είναι έργο της Θείας Χάριτος, που δίδεται στον άνθρωπο ως υποβοήθηση και επιβράβευση της δικής του προαίρεσης και προσπάθειας, και δεν μπορεί ν' αποκτηθεί χωρίς αυτή, όση ανθρώπινη γνώση κι κατακτήσει βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων, που είχαν πολύ περιορισμένη ανθρώπινη γνώση, αλλά πολλή μετάνοια, άσκηση και ταπείνωση και ο Θεός τους χάρισε γνώση τόση ώστε να διαλέγονται με άνεση ακόμη και με καθηγητές πανεπιστημίων (λαμπρό παράδειγμα οι μακαριστοί Γέροντες Παΐσιος, Πορφύριος και Ιάκωβος).
Μ' αυτά δε λέει κανείς ότι δεν είναι απαραίτητη στο Χριστιανό η πνευματική μελέτη, αλλά ότι αυτή πρέπει να γίνεται πάντοτε σε συνδυασμό με τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και την προσευχή.
Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά
(Δημοσιεύτηκε από το φίλο Κωνσταντίνο_Α, http://www.constantinosa.gr)
Ο Άγιος λέει, ότι η αληθινή γνώση είναι αυτή που προέρχεται από την εμπειρία της μετάνοιας, της άσκησης και της εφαρμογής του θελήματος του Θεού, κι όχι μόνο από την μελέτη και το διάλογο.
Κατά την έννοια αυτή η αληθινή γνώση (ιδίως η γνώση του Θεού) είναι έργο της Θείας Χάριτος, που δίδεται στον άνθρωπο ως υποβοήθηση και επιβράβευση της δικής του προαίρεσης και προσπάθειας, και δεν μπορεί ν' αποκτηθεί χωρίς αυτή, όση ανθρώπινη γνώση κι κατακτήσει βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων, που είχαν πολύ περιορισμένη ανθρώπινη γνώση, αλλά πολλή μετάνοια, άσκηση και ταπείνωση και ο Θεός τους χάρισε γνώση τόση ώστε να διαλέγονται με άνεση ακόμη και με καθηγητές πανεπιστημίων (λαμπρό παράδειγμα οι μακαριστοί Γέροντες Παΐσιος, Πορφύριος και Ιάκωβος).
Μ' αυτά δε λέει κανείς ότι δεν είναι απαραίτητη στο Χριστιανό η πνευματική μελέτη, αλλά ότι αυτή πρέπει να γίνεται πάντοτε σε συνδυασμό με τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και την προσευχή.
