Ορθοδοξία

Σωτηρία χωρίς τους άλλους δεν υπάρχει
26-06-2018



γράφει ο αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Δύο οσιακές μορφές: Ο Γέροντας Γεράσιμος ο Υμνογράφος και ο Γέροντας Διονύσιος ο Πνευματικός από την Σκήτη της Μικρής Αγίας Άννης στο Άγιο Όρος.

Δεν νοείται ζωή χωρίς σχέση. Και δεν εννοώ σαρκική. Αυτή είναι η πιο ανεπαρκής για να γεμίσει την ύπαρξη του ανθρώπου. Σχέση προσώπων. Σχέση που θα βρει παλμό στις αθώες συντροφιές, εάν υπάρχουν.Σχέση που δεν θα κοντοστέκεται στις μικρότητες του εγωισμού.

Ο άλλος. Το πόσο δεθήκαμε μαζί του. Αυτό είναι το ζητούμενο. Πόσο ποθήσαμε να τον δούμε, να τον ερωτευθούμε, να τον αγαπήσουμε. Όλοι συνδέόμαστε τελικά. Θέλουμε, δεν θέλουμε. Άνθρωποι, μα πάνω απ’όλα συνάνθρωποι. Επιλογή μας εάν είμαστε συνάνθρπωποι καλοί ή κακοί.

Έχει δίκαιο ο ποιητής που λέγει: «…μέσα σε κάθε ζωή υπάρχει πάντα κάτι πιo βαθύ απ’ τον εαυτό της – η ζωή των άλλων».

Η σωτηρία δεν είναι ατομικό επίτευγμα. Σωτηρία χωρίς τους άλλους δεν υπάρχει. Διότι η Βασιλεία του Θεού είναι κοινωνία προσώπων δια Ιησού Χριστού. Χωρίς συγχώρεση δεν μπορεί να υπάρξει σχέση και κοινωνία. Και χωρίς αυτά η ζωή χάνει το νόημά της.

Μπορούμε να πούμε ότι τελικά αναζητούμε τον εαυτό μας στον άλλο. Ατόφιο. Ολοκληρωμένο. Εκείνον τον εαυτό χωρίς το «εγώ» μας. Δίψα ζωής σημαίνει δίψα για τον άλλον, για τον κόσμο ολάκερο.

Μόνο όταν ο τρόπος ύπαρξής μας γίνει μίξη ψυχών, συνάντημα με τους άλλους θα είμαστε σε θέση να πούμε ότι ζούμε, ότι θα ζήσουμε. Και απαλλαγμένοι από την πλασματική μας αυθεντία θα δούμε επιτέλους το βαθύ νόημα της ζωής μας, το «μετά» του θανάτου. Είναι τότε που κατανοείς επιτέλους ότι τελικά οι άλλοι είναι ο μοναδικός παράδεισος που μας δόθηκε.

Θυμήσου ότι ακόμα και οι ερημίτες ασκητές μοναχοί μπαίνουν στην ζωή των άλλων δια της προσευχής, δια της αγρυπνίας τους, δια της νηστείας τους, δια των δακρύων της μετανοίας τους. Αν και ζούνε μόνοι μέσα στις ερημιές δεν χάνουν την κοινωνία με τους άλλους. Ενώνονται μυστηριακά με τους πάντες δια του Χριστού. Δεν φοβούνται την μοναξιά, γιατί δεν είναι μόνοι. Μοναχοί αλλά όχι μονάχοι τους.

Γιατί η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα. Πάντα βρίσκει τρόπους να εκφραστεί…

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Φθιώτιδος Συμεών: «Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον και για την αγιότητα»
Ι.Μ. Φθιώτιδος. 16/09/2024



Στον νεόδμητο Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στη Νέα Ιωνία Λαμίας χοροστάτησε απόψε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε τόσο στο πρόσωπο της Αγίας Σοφίας όσο και στα πρόσωπα των τριών θυγατέρων της και στα χαρίσματα, τα οποία έλαβαν από τον Θεό και πως η μεταξύ τους σχέση υπήρξε προϋπόθεση για την αγιότητά τους.

Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:

«Η Αγία Σοφία εξαίρεται για την μητρότητα, ο ρόλος της ως μητέρα, η αγωγή της ως μητέρα., το πώς στάθηκε μπροστά στο μαρτύριο των παιδιών της, ποια νάματα έδωσε στα παιδιά της, ποιες προϋποθέσεις, για να σταθούν μέσα στη ζωή και από την άλλη βλέπουμε τον ιερό υμνογράφο να τονίζει, για τα τρία κορίτσια, την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη, να τονίζει το αγωνιστικό φρόνημα, το ηρωικό φρόνημα, την αγνότητα, την αφοσίωση στο Θεό και την ομολογία.

Αυτά τα δύο όμως δεν είναι αποκομμένα. Εάν δεν υπήρχε αυτή η μητέρα, η Αγία Σοφία, να δώσει τέτοια αγωγή, παρά την χηρεία, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε σε ένα αντίθετο περιβάλλον, αρνητικό περιβάλλον, ειδωλολατρικό περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοούσε, να δώσει την αγωγή που ήθελε να δώσει στα παιδιά της, άρα αν αυτή η γυναίκα δεν στεκόταν όρθια, αληθινή μάνα με αφοσίωση στο έργο της ως μητέρα μέχρι την τελευταία στιγμή, την πιο οριακή , το μαρτύριο των παιδιών της, δεν θα αξιωνόταν να γίνει μητέρα Αγίων. Μεγάλο χάρισμα του Θεού. Αν είναι δώρο για μία μάνα να βλέπι τα παιδιά της να προκόβουν, να γίνονται καλοί πολίτες, να γίνονται επιστήμονες, εξαίρετοι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία, να προκόβουν οικογενειακά, συναισθηματικά, οικονομικά ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, φανταστείτε πόσο μεγάλο δώρο, πόσο μεγάλη τιμή είναι για μια μητέρα, να γίνεται μητέρα Αγίων, γιατί πρώτα έγινε μητέρα Αγίων και μετά έγινε και η ίδια Αγία, μέσα από την αγιότητα των παιδιών της.

Αν δεν είχε αξιωθεί να οδηγήσει τα παιδιά της στην αγιότητα δεν θα λάμβανε και η ίδια την αγιότητα, διότι η αγιότητά της ήταν σε αλληλεπίδραση, όπως λένε οι εκπαιδευτικοί, σε διαδραστική σχέση με την αγιότητα των παιδιών της και από την άλλη αυτά τα υπέροχα κορίτσια, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, δεν θα έφταναν να λάβουν το χάρισμα όχι μόνο της αγιότητας αλλά το χάρισμα του μαρτυρίου «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ πάσχειν….» λέει ο Απόστολος Παύλος. Είναι χάρισμα το να υποφέρει κανείς και να πεθαίνει για το Χριστό. Δεν θα λάμβαναν αυτό το χάρισμα, αν δεν ήταν ενωμένες αγαπητικά, οικογενειακά, με δεσμούς οικογενειακής αγάπης με την μητέρα τους αλλά και μεταξύ τους.

Αυτό το γεγονός αναδεικνύει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: η αγιότητα δεν είναι ένα ατομικό γεγονός, δεν είναι ένα ατομικό κατόρθωμα αποκομμένο από την κοινωνία των σχέσεων, αλλά είναι καρπός σχέσης, γεννάται μέσα από τις σχέσεις. Δεν μπορεί κανείς να αγιάσει άνευ σχέσεων, άνευ αγαπητικών σχέσεων, άνευ θυσιαστικών σχέσεων, άνευ σχέσεων αλληλοπεριχώρησης και αλληλεπίδρασης και αγάπης.

Αυτό μας αποδεικνύει και μας υποδεικνύει, ότι κι εμείς δεν μπορούμε να είμαστε καλοί χριστιανοί, σωστοί, με ήθος, με αντοχή, με υπομονή, με ηρωικό φρόνημα και δεν μπορούμε και μέσα στην κοινωνία να ορθοποδήσουμε, να κάνουμε σπουδαία πράγματα, αν δεν καταλάβουμε την αξία του άλλου, αν νομίζουμε ότι αρκεί η δική μας θυσία, αν δεν αντλούμε δύναμη ο ένας από τον άλλο. Αν θεωρούμε ότι μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε είτε στην προσωπική μας, οικογενειακή μας ζωή είτε στην κοινωνική μας ζωή, τότε όπως λέει ο λαός μας «έχουμε κάνει μία τρύπα στο νερό». Αντίθετα ξέρουμε πολύ καλά ότι η επιτυχία στη ζωή μας εξαρτάται από την επιτυχία των σχέσεών μας.

Όταν όλοι μαζί αρμονικά συνυπάρχουν, συνεργάζονται και βάζουν ο ένας το λιθαράκι και προσθέτει ο ένας χάρισμα στο χάρισμα του άλλου.

Αυτό το μήνυμα μας στέλνει η Αγία Σοφία, η Αγία Πίστη, η Αγία Ελπίδα και η Αγία Αγάπη και είναι σημαντικό να το καταλάβουμε. Πολλές φορές είναι αλήθεια ότι απογοητευόμαστε μέσα στο στάδιο των σχέσεων ν και θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας, όμως να ξέρετε ότι αυτός είναι ένας εύλογος πολλές φορές αλλά επικίνδυνος πειρασμός ο οποίος τελικά μπορεί να μας απομονώσει, να μας εγκλωβίσει στο κέλυφος του δικού μας κόσμου, του εγωισμού μας και τελικά να χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας και να καταρρεύσουμε σαν χάρτινος πύργος.

Αυτό λοιπόν το μήνυμα της Αγία Σοφίας μαζί με την Αγία Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη να το κρατήσουμε πολύ δυνατά μέσα μας, να το κρατήσει η Ενορία, να το κρατήσει η κοινωνία.

Όλοι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για την προκοπή, για την πρόοδο, αλλά και για την αγιότητα».

ΠΗΓΉ: ΡΟΜΦΑΙΑ