Επιτρέπεται να κλαίνε οι Χριστιανοί στις κηδείες των αγαπημένων τους προσώπων;
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 15, 2024 4:08 pm
Επιτρέπεται να κλαίνε οι Χριστιανοί στις κηδείες των αγαπημένων τους προσώπων;
15/11/2024
Η λύπη είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Δεν είναι δυνατόν, να αποχωρίζεσαι ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και να μην λυπάσαι γι αυτό. Η ελπίδα της επανένωσης στην αιώνια ζωή μετριάζει την λύπη, αλλά δεν την εξαφανίζει. Ο Απόστολος Παύλος λέει: " ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα" (Α Θεσ. δ' 13) , δεν λέει να μην λυπάστε καθόλου ούτε φυσικά να χαίρεστε.
Μερικοί Χριστιανοί θεωρούν πρέπον, να προσπαθούν να παρηγορήσουν τους τεθλιμμένους συγγενείς, αναφέροντας την μετάσταση του εκλιπόντος προσώπου στην αιώνια ζωή. Όμως και ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα αποτελεί συγκλονιστικό γεγονός: "Ὄντως φοβερώτατον, τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος, βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας, καὶ τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται." (νεκρώσιμη ακολουθία). Γι αυτό και η θλίψη θεωρείται από την Εκκλησία απόλυτα φυσιολογική: "Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος." (νεκρώσιμη ακολουθία).
Γι αυτό ας αφήσουμε στον Χριστό την παρηγορία της θλίψης και ας κάνουμε εμείς αυτό, που μπορούμε, δηλαδή την συμπαράσταση στους θλιμμένους συγγενείς με όποιο τρόπο εκείνοι αναπαύονται.
15/11/2024
Η λύπη είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Δεν είναι δυνατόν, να αποχωρίζεσαι ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και να μην λυπάσαι γι αυτό. Η ελπίδα της επανένωσης στην αιώνια ζωή μετριάζει την λύπη, αλλά δεν την εξαφανίζει. Ο Απόστολος Παύλος λέει: " ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα" (Α Θεσ. δ' 13) , δεν λέει να μην λυπάστε καθόλου ούτε φυσικά να χαίρεστε.
Μερικοί Χριστιανοί θεωρούν πρέπον, να προσπαθούν να παρηγορήσουν τους τεθλιμμένους συγγενείς, αναφέροντας την μετάσταση του εκλιπόντος προσώπου στην αιώνια ζωή. Όμως και ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα αποτελεί συγκλονιστικό γεγονός: "Ὄντως φοβερώτατον, τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος, βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας, καὶ τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται." (νεκρώσιμη ακολουθία). Γι αυτό και η θλίψη θεωρείται από την Εκκλησία απόλυτα φυσιολογική: "Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος." (νεκρώσιμη ακολουθία).
Γι αυτό ας αφήσουμε στον Χριστό την παρηγορία της θλίψης και ας κάνουμε εμείς αυτό, που μπορούμε, δηλαδή την συμπαράσταση στους θλιμμένους συγγενείς με όποιο τρόπο εκείνοι αναπαύονται.
