Ορθοδοξία

Έτσι είπε ο καρδινάλιος Τζορτζ Πελ ο επικεφαλής των 5 εκατ. ρωμαιοκαθολικών της Αυστραλίας.

http://www.romfea.gr/index.php?option=c ... 2&Itemid=2

Έσπευσε όμως να προσθέσει: "όμως η ελπίδα για μία θαυματουργή ίασή του είναι «μακρινό όνειρο»". Δυστυχώς η έλλειψη θαυμάτων στους ρωμαιοκαθολικούς δείχνει την έλλειψη πίστης, αλλά και την απώλεια της Χάριτος, που προέρχεται από τις πολλές πλάνες αυτού του δόγματος. Το πιο τραγικό όμως είναι, ότι ο καρδινάλιος δεν επισημαίνει την ουσία της βοήθειας της προσευχής στους δοκιμαζόμενους από θανατηφόρες αρρώστιες ανθρώπους.

Η παρηγοριά και η ουσιαστική βοήθεια της προσευχής δεν βρίσκεται στην πιθανότητα να γίνει θαύμα, να θεραπευθεί ο ασθενής και να γλιτώσει από τον επερχόμενο σωματικό θάνατο, αλλά στο ότι η σημασία του θανάτου παύει να είναι τόσο σημαντική για τον άνθρωπο, που μπορεί με την προσευχή να πλησιάσει κοντά σ' Αυτόν, που είναι η ΖΩΗ.

Η θαυματουργική θεραπεία ενός ασθενούς και η αναβολή της αναχώρησής του απ' αυτή τη ζωή πράγματι είναι πολύ σημαντική, γιατί του δίνει περισσότερο χρόνο να ετοιμαστεί για τη στιγμή αυτή και σίγουρα δίνει στους οικείους του τη χαρά, ότι θα έχουν μαζί τους τον άνθρωπο, που αγαπούν, για αρκετό ακόμη χρόνο. Όμως είναι απείρως μεγαλύτερο θαύμα η σωτηρία της ψυχής ενός ανθρώπου, γι αυτό, αν η δοκιμασία τον οδηγήσει δια της προσευχής ν' αναζητήσει ξανά το δρόμο προς τον Ουρανό, τότε μπορεί να χάσει τελικά την επίγεια ζωή του, αλλά έχει τη δυνατότητα να κερδίσει μια θέση στην αιώνια ζωή κοντά σ' Αυτόν, που πάντα ακούει τις προσευχές μας.

Οι παπικοί για άλλη μια φορά βλέπουν τα πράγματα από την ανθρώπινη και υλική διάσταση. Κοιτούν το προσωρινό προσωπικό τους όφελος. Ενώ αυτή η δημόσια ομολογία δείχνει να ξεκινά καλά, τελικά αυτοακυρώνεται.

Το μεγαλύτερο θαύμα είναι η σωτηρία της ψυχής ενός ανθρώπου. Γι αυτήν είπε ο Χριστός ότι γίνεται μεγάλη εορτή στον Ουρανό. Η κοίμηση ενός αγωνιζόμενου Χριστιανού είναι η γεννέθλια ημέρα του στην αιώνια ζωή. Γι αυτό ο Χριστός και οι άγιοι, όταν θεράπευαν με τη Χαρη του Αγίου Πνεύματος, φρόντιζαν να θεραπεύσουν σώμα και ψυχή.

Θαύματα γίνονται και σήμερα. Όμως ο Θεός δεν κάνει θαύματα για επίδειξη δύναμης. Το θαύμα γίνεται,όταν ο Θεός με τη Σοφία του κρίνει ότι θα οφελήσει και τον θεραπευόμενο και το περιβάλλον του πνευματικά. Γι αυτό μπορει δυο άνθρωποι πιστοί να βρίσκονται σε δοκιμασία και να προσεύχονται και αυτοί και όσοι τους αγαπούν για την απαλλαγή απ' αυτή, αλλά ο ένας απαλάσσεται και ο άλλος όχι. Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις, αλλά Εκείνος γνωρίζει τι πρέπει να γίνει για τον καθένα με τρόπο που πολλές φορές εμείς δεν κατανοούμε.

Θεραπευεται.Αλλα αν ειναι δωρο θεου οπως εχει πει και ο Αγιος Παισιος???

Έτσι είναι Νίκο. Οι δοκιμασίες είναι φάρμακο που επιτρέπει ο Θεός για τη σωτηρία των πνευματικών μας ασθενειών. Το φάρμακο κανονικά δε σκοτώνει, αλλά αυτό ισχύει για την ψυχή και όχι για το σώμα. Το σώμα μπορεί να είναι παράπλευρη απώλεια στον αγώνα για τη σωτηρία. Όμως αν η ψυχή σωθεί, λίγο το κακό, αφού και το σώμα θ΄αναστηθεί "εις Ανάστασιν Ζωής" κατά την ημέρα της κοινής Αναστάσεως όλων των ανθρώπων.

Έτσι ειναι Νίκο.Σκοπός και μακάρι να τα καταφέρουμε ολοι ειναι η σωτηρία της Ψυχής.Το σώμα ας χαθεί