Ορθοδοξία

Θέλω την την ειλικρινή γνώμη σας στο παρακάτω ερώτημα:

Ο θεός έρχεται να υλοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στους Εβραίους με το να στείλει το υιό του στη γη και να σώσει, απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία και τα δεσμά του θανάτου. Ο χριστός (Ο υιός του ανθρώπου) ήρθε στην γη, έκανε θαύματα (Σημεία), μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων, και μας έδειξε τον δρόμο προς την λύτρωση. Με τον θάνατο του Χριστού ο άνθρωπος σπάει πλέον τα δεσμά του θανάτου και ο άνθρωπος είναι πλέον ελεύθερος.

Από αυτό το σημείο και μετά οι μαθητές του αναλαμβάνουν να διαδώσουν τον λόγο του θεού στα πέρατα του κόσμου. Δυστυχώς αυτή η αποστολή βάφτηκε με αίμα πολλών μαρτύρων και αγίων της εκκλησιάς μας. Αργότερα ο Χριστιανισμός γίνεται επίσημη θρησκεία, οι Οικουμενικές Σύνοδοι αναλαμβάνουν να βάλλουν τα όρια, να ορίσουν το δόγμα και τις απαραίτητες ʽʼανθρώπινεςʼʼ λεπτομέρειες έτσι ώστε να μπορέσει να ενταχθεί μέσα σε ένα σύστημα εξουσίας και εκ-κοσμίκευσης.

Το ερώτημα μου είναι απλό: Στην πορεία των αιώνων πιστεύεται ο χριστιανισμός (Μιλάω καθαρά για εμάς τους Ορθόδοξους) έχει απομακρυνθεί καθόλου από τον ουσιαστικό λόγο του Χριστού;, έχει γίνει ένα σύστημα εξουσίας;

Παρακαλώ θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας.

Αγαπητέ thomas, το έχεις πιάσει το θέμα στραβά, κάνεις λάθος ερώτηση και γι αυτό είναι δύσκολο να πάρεις σωστή απάντήση.

Πρώτον ο Κύριος, ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν ήρθε στη γη για να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει στους Εβραίους, κι η υπόλοιπη περιγραφή για το τι έκανε ο Χριστός όταν ήλθε στη γη δείχνει ότι δεν έχεις καταλάβει το γιατί ήρθε ο Χριστός στη γη. Ο Κύριος ήρθε στη γη για να προσφέρει ξανά τον εαυτό τους στους ανθρώπους και ν΄αποκαταστήσει την προσωπική σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Μετά την έλευση του Κυρίου ο άνθρωπος κατάλαβε ότι η Αγάπη του Θεού γι αυτόν είναι δεδομένη και προσφέρεται σ΄αυτόν πάντοτε και αδιακρίτως. Απ΄αυτόν εξαρτάται πλέον αν θα μπορέσει μέσω της μετάνοιας να θεραπεύσει τα τραύματα της ψυχής του και να δεχθεί την Αγάπη του Θεού τόσο σ΄αυτή όσο και στην άλλη ζωή.

Δεύτερον ο Κύριος δεν ήρθε να ιδρύσει καμιά νέα θρησκεία, τον Χριστιανισμό, αλλά ίδρυσε την Εκκλησία Του η οποία είναι ο φορέας της θεραπείας των ψυχών των ανθρώπων που επιθυμούν τη σωτηρία τους. Η Εκκλησία είναι το Σώμα, η Αγαπημένη Νύμφη του Κυρίου, απευθύνεται σ΄όλους τους ανθρώπους, γιατί ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αποτελείται όμως μόνο απ΄τους ανθρώπους που αποδέχονται την Αγάπη του Κυρίου κι επιθυμούν τη σωτηρία τους μέσω της Εκκλησίας.

Τρίτον το ότι η Εκκλησία θα υπάρχει εις τους αιώνες και θα είναι αυτή που ίδρυσε και για το σκοπό που την ίδρυσε ο Κύριος το εγγυάται ο ίδιος ο Κύριος που είναι κεφαλή της. Ακόμη κι αν η Εκκλησία μερικές φορές χειμάζεται από εσωτερικά ή εξωτερικά προβλήματα, ποτέ δεν χάνεται ούτε αλλάζει προορισμό επειδή είναι θεανθρώπινο ίδρυμα κι όχι ανθρώπινο.

Τέταρτον την αγιότητα της Εκκλησίας την εγγυάται το Άγιο Πνεύμα κι όχι η αγιότητα των μελών της. Άλλωστε τα μέλη της Εκκλησίας είναι και το αναγνωρίζουν ότι είναι αμαρτωλοί περισσότερο ή λιγότερο.

Πέμπτον ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει η οργανωμένη εκκλησία τους ανθρώπους μικρή σημασία έχει, γιατί ο Θεός έχει το δικό του τρόπο να προσεγγίζει τον κάθε άνθρωπο και να τον φέρνει σ΄επαφή με την Εκκλησία Του. Όμως εμείς τα μέλη της Εκκλησίας και προπαντός ο κλήρος έχει ευθύνη για το αν επιτελεί αξίως την αποστολή του και θα κριθεί πολύ αυστηρά αν με τη συμπεριφορά του σκανδαλίσει έστω και τον πιο ασήμαντο άνθρωπο (όπως είπε ο Κύριος).

Επομένως τα περί συστήματος εξουσίας και τα λοιπά δεν αφορούν την Εκκλησία αλλά ενδεχομένως ένα μέρος του πληρώματός της. Όπως και η απομάκρυνση απ΄το Λόγο του Θεού δεν αφορά την Εκκλησία αλλά ενδεχομένως κάποια απ΄τα μέλη της.

Στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος γίνεται συχνά συζήτηση με θέμα "Χριστιανισμός: θρησκεία ή αποκάλυψη;".
Ακούγωντας τις τοποθετήσεις των διαφόρων εκλεκτών ομιλητών επί του θέματος είδα αρκετά θέματα που δεν γνώριζα. Έτσι, σε συμφωνία των όσων ανέφερε παραπάνω ο Νίκος, ο Χριστιανισμός δεν είναι μία θρησκεία αλλά η Αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο και έκτοτε ζούμε αυτή τη διαδικασία. Η παρουσία εκκοσμίκευσης αφορά κάποια μέλη της Εκκλησίας και όχι αυτή καθ' εαυτή.