ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

[ΦΩΤΗΣ]

Ιησού μου, νυμφίε της ψυχής,

δημιουργέ ουρανού και γης,

χάρισέ μου τη θεία χάρη,

καθάρισέ με από τα πάθη,

στόλισε την ψυχή με αρετές,

για να νιώσω πνευματικές χαρές,

για να σ' αγαπώ

όταν σε βλέπω στον κάθε αδελφό,

για να μ' αγαπάς

όταν αναπαύεσαι στα βάθη της καρδιάς,

μαζί σου να ενωθώ

στη γη, στον ουρανό.

[ΦΩΤΗΣ]

Ικεσία

Μείνε, Κύριε, και μη μ' αφήσεις μόνο.
Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου,
Που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου,
να σε βρούν μέσα μου,
και να φύγουν για πάντα,
για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν
βλέποντάς σε τον ισχυρότερο πάντων
να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής.
Ναί, Δέσποτα,
όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο
και χωρίς να το καταλάβω
με διάλεξες εσύ, με χώρισες απ' τον κόσμο
και μ' έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης,
έτσι και τώρα φύλαξέ με
πάντοτε σταθερό κι αμετακίνητο
στην ενοίκησή σου εντός μου.
Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός
θ'ανασταίνομαι και θα ζω,
έχοντάς σε εγώ ο φτωχός
θα πλουτίζω διαρκώς
και θα γίνω πλουσιότερος
απ' όλους τους βασιλιάδες.
και θα σε τρώγω και θα σε πίνω
και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα,
ώστε να ζω και τώρα και πάντα
εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά.
Γιατί εσύ είσαι
κάθε αγαθό και κάθε δόξα και κάθε τρυφή
και σε σένα πρέπει η δόξα
στην Αγία και Ομοούσιο και Ζωοποιό Τριάδα,
που όλοι οι πιστοί
τη σέβονται και τη γνωρίζουν,
την προσκυνούν και τη λατρεύουν
στα πρόσωπα
του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων.

[ΦΩΤΗΣ]

῎Αγγελοι

Τ’ ἄυλο Φῶς λευκοντυμένοι,
φτάνουν καί στή μικρή μας γῆ,
σάν Θεϊκοί ᾿Αποσταλμένοι!
᾿Αόρατοι Προστάτες
στό πλευρό μας!
Φρουρά Τιμητική!
Κι ἔχουμε Φύλακα ῎Αγγελο
῾Οδηγό μας,
στῆς ζωῆς τίς στράτες·
Φίλο Οὐράνιο
καί θεῖο ῾Υπασπιστή!

Τῶν Οὐρανίων Ταγμάτων
οἱ ᾿Αρχιστράτηγοι,
Μιχαήλ, Γαβριήλ...
Τῶν ᾿Αγγέλων Δῆμοι,
Χερουβικοί, τῆς Θείας Τριάδος
ἄπαυστοι ὑμνητικοί χοροί!
῎Αγγελοι,
κάθε ἀνθρώπου οἱ Παραστάτες!
Κάθε λαοῦ!
Τ’ ἄυλα φτερούγια σας ἁπλῶστε
νά μᾶς φυλάξουν ἀπό τά βέλη
τοῦ Πονηροῦ.

Ανοῖξτε στράτα
᾿Αγγελοβάδιστη
στά βήματά μας...
Κι ἀπό τοῦ νοῦ σας τή λάμψη,
χῦστε
φῶς στήν καρδιά μας!
Πάντα πιασμένοι ἀπό τό χέρι σας
τό ᾿Αγγελικό,
στή γῆ νά ζοῦμε,
καί ν’ ἀνεβαίνουμε
στόν Οὐρανό!

Α. Αὐγερινοῦ

[ΦΩΤΗΣ]

Κάνε, Θεέ μου

Κάνε να λιώσουνε τα χιόνα,
κάνε να φύγει ο χειμώνας,
κάνε, Θεέ μου, το κρύο να σβήσει,
κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης.

Κάνε την κάμπια πεταλούδα,
κάνε απ’ τις στάχτες ν’ ανθίσουν λουλούδια,
κάνε, Θεέ μου, να πάρουνε σάρκα,
σάρκα κι οστά τα όνειρά μας.

Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο,
στείλε την άνοιξη που λείπει τόσο,
στείλε στη μέρα και πάλι στον ήλιο,
στείλε τη νύχτα αστέρια χρυσά.

Κάνε η αγάπη να διώξει το μίσος,
κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.

Κάνε τον άνεμο να σωπάσει,
κάνε το κύμα να κοπάσει,
κάνε, Θεέ μου, η σιγή να μιλήσει,
κάνε στη γη ν’ απλωθεί η γαλήνη.

Κάνε να σπάσουνε οι πάγοι,
κάνε το φως τις ψυχές να ζεστάνει,
κάνε ουρανό, Θεέ, την καρδιά μας.

Αχ! Να χωρούσε, να χωρούσε τα πάντα.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο…

[ΦΩΤΗΣ]

Κάπου είχα ακούσει
Πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη...
Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα
Ποτέ δεν χάνεται...
Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο.
Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει.
Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός εκδικητής.
Μα σαν στοργικός Πατέρας
Έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις
Έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει...
Όμως, έχεις και μια Μητέρα ακόμα.
Την δική Του Μητέρα που και εσένα αγαπάει
Όσο δεν φαντάζεσαι...
Είναι η πιο γλυκιά Μητέρα του κόσμου.
Όποτε την χρειαστείς και Την ζητήσεις
Αμέσως θα έρθει.
Αν από την καρδιά σου Την φωνάξεις,
Εκείνη στη στιγμή θα είναι δίπλα σου.
Ξέρεις πώς;
Με ένα χάδι.
Ένα αθόρυβο, ουράνιο χάδι.
Η αγκαλιά της Παναγίας είναι η πιο μεγάλη
Η πιο σίγουρη
Η πιο στοργική
Η ωραιότερη...
Περιμένει μονάχα από σένα να προσπαθείς.
Να αγαπάς το Παιδί Της και να προσεύχεσαι.
Όσα είναι τα άστρα τ'ουρανού, ας είναι και οι προσευχές σου.
Γι'αυτό, αδερφή και αδερφέ
Σε σένα που αυτη τη στιγμη διαβάζεις αυτό το κείμενο σου λέω:
Μην στενοχωριέσαι!
Κοίτα ψηλά...

[ΦΩΤΗΣ]

''Κομποσχοίνι''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Ώρα μικρή, χαράματα,
κοιμάται όλη η πλάση
Και η σκέψη μου πιέζεται
Εσένανε να φτασei.
Τον Πλαστουργό και Κύριο και τον Δημιουργό μου
φωνάζει το μυαλό μου.

Το όνομα μελιστάλαχτο
Μου βγαίνει απ’ τα χείλη,
Περνώντας μέσα απ’ την καρδιά
Και μέσα απ’ τhn ψυxή moy,
Ζυμώνεται κάθε φορά στα κύματα του νου μου…
Ιησού μου.

Αδιάλειπτα προσεύχομαι
Και λέγω το όνομα σου,
Παρακαλώ τον οίκτο σου
Και την συμπάθεια σου,
Το έλεος σου προκαλώ με την μετάνοια μου
Ευλόγησαν.

Μες στης σιωπής τη σιγαλιά
Αθόρυβα φωνάζω,
Και αθόρυβα η ψυχή σκιρτά.
Το πνεύμα δε ψιθυριστά
Μιλά για τους θορύβους, που σείουνε τους ουρανούς
Και τα βουνά χωρίζουν.

Βαραίνουνε τα βλέφαρα
Γαλήνη και ηρεμία,
Διέξοδος το βλέμμα μου
Για την αλαζονεία.
Της καταιγίδας του μυαλού το τέλος έχει έρθει,
Πετάω προς τον ουρανό...
Καλημέρα.

[ΦΩΤΗΣ]

''Κυριακή''

Του Παναγιώτη Γ. ''ΕΜΑΝΟΥΗΛ''

Καμπάνες αντηχήσανε
Στα πέρατα της πλάσης,
Κι αμέσως αντιλήφθηκα
Πως θέλεις να με πιάσεις,

Σφιχτά από το χέρι μου
Και να με οδηγήσεις,
Μέσα στην Μια Εκκλησιά
Στ’ αυτί να μου μιλήσεις.

Τα χερουβείμ, τα σεραφείμ
Και όλοι οι αγγέλοι,
Ψέλναν χαρμόσυνη χαρά
Με τον σταυρό στο χέρι.

Το όνομα μου φώναζαν
Ανάμεσα στους ήχους,
Και απαντήσεις μου ’δινες
Στους άγνωστους τους γρίφους.

Μέλι στάζαν τα μάτια μου
Φλόγα μες στην καρδιά μου,
Γλυκά ήρθες και χώθηκες
Μέσα στα όνειρα μου,

Άχτιστο φως με έλουσε
Φωτίστηκε η ζωή μου,
Χορός αγγέλων γύρω μου
Ψέλναν για την ψυχή μου,

Στον κόσμο επετούσανε
Διάφορες ευλογίες,
Αγάπη, ειρήνη και χαρά
Σωτήριες ευκαιρίες,

Όλοι μας ευρισκόμασταν
Σε μια ευφορία,
Που μόνο Κυριακή πρωί
Βιώνεις σ’ εκκλησία,

Πιστεύω εις σ’ έναν Κύριο
Για μας τους ανάξιους,
Κι ο Ιερέας κήρυξε
Τα Άγια Στους Άγιους.

Ήμουν στο τέλος της γραμμής
Και ερχόμουνα κοντά σου,
Αργά και κατανυκτικά
Να λάβω τ’ άχραντά σου.

Έφαγα απ’ την σάρκα σου
Και ήπια το άρωμα σου,
Βοήθα με Πατέρα μου
Να γίνω απ’ τα παιδιά σου.

Ήχος γλυκός ξεγλίστρησε
Απ’ τ’ ουρανού το χέρι,
Και στην καρδιά μου κούρνιασε
Σαν άσπρο περιστέρι.

Φεύγω γεμάτος με Χριστό
Πλήρης ειν’ η καρδιά μου,
Το Άγιο Πνεύμα χώθηκε
Μέσα στα σωθικά μου.

Κι ανοίξανε οι ουρανοί
Κι οι άγγελοι σαλπίσαν,
Με το έλεος του ενός Θεού
Ολόλευκα μας ντύσαν.

[ΦΩΤΗΣ]

Κυριε, σ'αγαπω με ολη την καρδια μου
που φλεγεται απο τη θερμοτητα της θεικης αγαπης Σου
και γινομαι ενα τιποτα μπροστα στη θεια αγαπη Σου
για να σε ελκυσω κοντα μου ,με το δοσιμο της ψυχης μου.

Η δικη μου αγαπη ειναι παμφτωχη μπροστα στην πλουσια με ελεος αγαπη Σου
που την προσφερεις γενναιοδωρα σε μενα τον αμαρτωλο

Κυριε και Θεε μου, πλημμυρισε με απο το θεικο φως της αγαπης Σου,
για να μην νοιωθω τιποτα απο τον εαυτο μου,παρα μονο εσενα και τη ζωογονο αγαπη Σου.

Κυριε Ιησου Χριστε ζωντανεψε μεσα μου ,την αγαπη Σου με τη φλογα
του παναγιου Πνευματος Σου για να ζω διαρκως μεσα στο φως
της θεικης αγαπης Σου.

[ΦΩΤΗΣ]

«Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός» ( Ψαλμός 46:10 )

Βλέπω τη θάλασσα να γαληνεύει,
που πήγε άραγε η ταραχή;
πρόσταξε Κύριε και την καρδιά μου
όπως στη λίμνη Σου, να ηρεμεί.

Πες της πως αύριο, να, ξημερώνει
καινούργια μέρα γεμάτη φως,
μόνο ο Λόγος Σου την ημερώνει
άγγιξ’ την Κύριε, είσαι Θεός.

Πες της πως έρχεσαι – Σε περιμένει –
να ετοιμάζεται μεσ’ τα λευκά
η Μέρα ρόδισε, το λίγο μένει
στη γη ακούγεται το «Ωσαννά»

Εγώ, στο αίμα Σου την πλησιάζω
μ’ εμπιστοσύνη την ακουμπώ
στ’ Άγια χέρια Σου και ησυχάζω,
τον κάθε χτύπο της ν’ αφουγκραστώ.

Νιώθω το Πνεύμα Σου να μ’ αγκαλιάζει,
την μελωδία γλυκιάς φωνής
«ναι, θυγατέρα μου, ας’ την καρδιά σου
μέσα στα χέρια μου είν’ ασφαλής».

[ΦΩΤΗΣ]

Λησμονημένα δάκρυα


1. Οι γονείς μου οι καημένοι
πέθαναν από καιρό
και 'γώ τότε πολύ μικρός
καθόλου δεν έκλαψα.

2. Άλλ' ήρθε ό καιρός
να τούς κλάψω αργότερα,
όταν βρισκόμουν δίπλα
από ένα άλλο τιμημένο φέρετρο.

3. Ό Κύριος είχε προνοήσει
ή γιαγιά να με μεγαλώσει
να μου είναι αυτή πατέρας
και μητέρα επί της γης.

4. Και όταν ή γερόντισσα έφυγε
με την ψυχή στον ουρανό
τότε εγώ στον κόσμο
αυτόν έμεινα ορφανός και μόνος.

5. Όταν έκλαψα γι' αυτήν
με δάκρυα πολύ θερμά,
τότε έκλαψα μαζί
και για τούς γονείς.

6. Ήταν ό πόνος στην ψυχή μου
πράγματι πολύ βαρύς
και τον αισθανόμουν πάντοτε
σαν μια αιμορροούσα πληγή.

7. Κι αυτή ή παλιά μου πληγή
μόλις τώρα θεραπεύθηκε
πού με κάλεσε ό Κύριος
σ' αυτή την θεία διακονία.