ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

[ΦΩΤΗΣ]

Πώς να σας μιλήσω για τον Θεό,
χωρίς να ενοχληθείτε;
Πώς να σας μιλήσω για Χριστό,
και να μην παρεξηγηθείτε;

Πώς να σας πω για την Αγάπη
και να την αισθανθείτε;
Και για την Σωτηρία,
με τρόπο που να την δεχτείτε;

Πείτε μου, χωρίς να συμβιβαστώ,
πως να σας πω για την αλήθεια;
Δείξτε μου τρόπο που να ζω
χωρίς ψέμα, παραμύθια.

Μία ζωή μονάχα έχω
και πιστεύω Του αξίζει
ότι είμαι και κατέχω
μόνο Αυτός να το ορίζει.

Κι αν σε κάποιον δεν αρέσει
αυτό που λέω, αυτό που είμαι,
την ζωή καθώς του φεύγει
να κοιτάξει τάχα τί είναι.

Μέχρι χτες ήσουν παιδί
και τώρα είσαι μεγάλος
δεν σου μένει πια ζωή
σου χει μείνει λίγο θάρρος.

Κοίτα σε παρακαλώ ψηλά
πέρα από τα λαμπρά αστέρια,
με της καρδιάς σου την ματιά
κοίτα του Θεού τα χέρια.

Είναι για σένα ανοιχτά
Είναι για σένα ματωμένα
Είναι για σένα αγκαλιά
Που περιμένει κάθε μέρα.

[ΦΩΤΗΣ]

Σ΄ Ευχαριστώ !

...
"Σ΄ ευχαριστώ , Θεέ πολύ ,
που βάζεις μιάν ανατολή ,
μετά από κάθε δύση .

Γι΄ αυτό , η ψυχή μου λακταρά ,
να ΄ρθεί Σε Σένανε κοντά ,
να Σε δοξολογήσει ! "

[ΦΩΤΗΣ]

Σαν θυμάμαι
Σαν θυμάμαι που βρισκόμουν πριν να λάμψει για με η αυγή, πριν μ' αρπάξουν τα δυο Σου χέρια πριν μου δώσεις την ζωή.

Επλανιόμουν στα σκοτάδια δίχως νόημα η ζωή, θεωρίες κι υποθέσεις και ανθρώπινα γιατί.
Μα σαν άκουσα τον Λόγο σκίρτησα από χαρά πήρα στα χέρια τη Γραφή Σου και πέταξα πολύ ψηλά.
Βρήκα αλήθεια, βρήκα αγάπη ειρήνη βρήκα και χαρά τώρα πετώ για τα ουράνια τίποτε πια δε με κρατά.
Ω! μην αργείς γλυκιέ Ιησού μου να 'ρθείς να φύγουμε μαζί ποθώ να δω το πρόσωπο Σου να ζήσω στην ωραία γη.

[ΦΩΤΗΣ]

Το τριήμερο σαν φθάνη,
ή Δευτέρα ή Καθαρή,
ή χαρά μου πλημμυρίζει νου,
καρδιά, κορμί, ψυχή.

Νιώθω όλα μου ν' αδειάζουν
από έννοιες και καημούς
και το είναι μου γεμίζει
λογισμούς πνευματικούς.

Το τηγάνι μου κρεμάω,
τη διπλώνω την ποδιά,
τα βιβλία ξεδιπλώνω
του ναού σε μια γωνιά.

Την ψυχή τη διψασμένη
λούζουν νάματα ιερά
τής Καινής μας Διαθήκης
αλλά κι από' την Παλαιά.

Το πρωί όρθρου βαθέος
Αναγνώσματα, Ψαλμοί,
Ώρες, ύμνοι, ψαλμωδίες,
ιεροί Μακαρισμοί.

Και τ' απόγευμα σαν έρθη,
ή καμπάνα μας καλεί
Μέγα Απόδειπνο,
Κανόνας συγκινούν κάθε ψυχή.

Και οι δύο Διαθήκες
αναφέρονται εκεί
κ` ή Σαρακοστή αρχίζει
με ιερή αναδρομή.

Θεέ μου τί ευλογημένες
οι ήμερες είν' αυτές!
γαληνεύουνε τα πάθη,
ειρηνεύουν οι καρδιές.

Κι όταν θα 'ρθη ή Τετάρτη,
με λαχτάρα στην καρδιά
πρώτη Προηγιασμένη,
θ' ανταμώσουμε ξανά.

Και με δέος και με φόβο
μέσ' στο είναι τ' αδειανό
θα 'ναι ή θεία Κοινωνία
«μάννα» από τον Ουρανό.

Το ξερό το παξιμάδι
και το τσάι το ζεστό
προσφορά των αδελφών μας
δώρο θείο αγγελικό.

Από μέσα
από την καρδιά μου
το Θεό ευχαριστώ
πού ζησα για να γιορτάσω
το τριήμερο αυτό.
Κ. Δόλια 19-3-2001

[ΦΩΤΗΣ]

Κύριε, σ' αγαπώ με όλη την καρδιά μου
που φλέγεται από τη θερμότητα
της θεϊκής αγάπης Σου
και γίνομαι ένα τίποτα μπροστά στη θεία σου αγάπη
για να σε ελκύσω κοντά μου
με το δόσιμο της ψυχής μου.
Η δική μου αγάπη είναι πάμφτωχη
μπροστά στην πλούσια με έλεος αγάπη Σου
που την προσφέρεις γενναιόδωρα σε μένα.
Κύριε και Θεέ μου, πλημμύρισέ με
από το θεϊκό φως της αγάπης Σου,
για να μην νοιώθω τίποτα από τον εαυτό μου,
παρά μόνο εσένα και τη ζωογόνο αγάπη Σου.
Κυριε Ιησού Χριστέ ζωντάνεψε μέσα μου
την αγάπη Σου με τη φλόγα
του παναγίου Πνεύματος Σου
για να ζω διαρκώς μέσα στο φως
της θεϊκής αγάπης Σου.

[ΦΩΤΗΣ]

Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου!
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, που θέλεις και ξέρεις και μπορείς και με σώζεις: Από κάθε κίνδυνο, σώματος και ψυχής. Από τον αμαρτωλό εαυτό μου.
Από τον μισόκαλλο διάβολο. Από τους κακούς ανθρώπους. Από τον αιώνιο θάνατο , που φέρνει η έμμονη στην αμαρτία.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι το Φως, το αληθινό, το γλυκό, το ζωογόνο. Το φως, που φέγγει μέσα μου και γύρω μου και ομορφαίνει την πλάση και τα πρόσωπα των
ανθρώπων π’ αγαπώ. Το φως, πού μου δίνει τη δυνατότητα να περπατήσω με ασφάλεια, να τρέξω, ν’ ανέβω, να συγκρίνω, να προτιμήσω. Το φως της ζωής!
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αλήθεια, η κατακάθαρη, η αισιόδοξη, η ελπιδοφόρα, η ζωογόνα, η λυτρωτική. Η αλήθεια για όλα χθες, σήμερα, αύριο και στους αιώνες.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αγάπη, η πιο μεγάλη, η πιο θερμή, η πιο σοφή, η πιο δυνατή, η πιο αληθινή, η πιο προσωπική. Η Αγάπη που σταυρώθηκε για μένα!...

[ΦΩΤΗΣ]

Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου!
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, που θέλεις και ξέρεις και μπορείς και με σώζεις: Από κάθε κίνδυνο, σώματος και ψυχής. Από τον αμαρτωλό εαυτό μου.
Από τον μισόκαλλο διάβολο. Από τους κακούς ανθρώπους. Από τον αιώνιο θάνατο , που φέρνει η έμμονη στην αμαρτία.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι το Φως, το αληθινό, το γλυκό, το ζωογόνο. Το φως, που φέγγει μέσα μου και γύρω μου και ομορφαίνει την πλάση και τα πρόσωπα των
ανθρώπων π’ αγαπώ. Το φως, πού μου δίνει τη δυνατότητα να περπατήσω με ασφάλεια, να τρέξω, ν’ ανέβω, να συγκρίνω, να προτιμήσω. Το φως της ζωής!
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αλήθεια, η κατακάθαρη, η αισιόδοξη, η ελπιδοφόρα, η ζωογόνα, η λυτρωτική. Η αλήθεια για όλα χθες, σήμερα, αύριο και στους αιώνες.
Σ’ αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αγάπη, η πιο μεγάλη, η πιο θερμή, η πιο σοφή, η πιο δυνατή, η πιο αληθινή, η πιο προσωπική. Η Αγάπη που σταυρώθηκε για μένα!...

[ΦΩΤΗΣ]

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Κύριε και Θεέ μου...

Σε ψάχνω παντού!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στη σιωπή των βουνών,

Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών,

Μέσα στις καρδιές των ταπεινών,

Μέσα στα αστέρια των ουρανών!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στη βοή των θαλασσών,

Μέσα στη ροή των ποταμών,

Μέσα στην ηρεμία των δασών,

Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου,

Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου,

Μέσα στη χαρά της ζωής μου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

εκεί ψηλά, στο σταυρό του Γολγοθά.

Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου,

Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου,

Μέσα στην απλότητα των λόγων Σου,

Μέσα στη θερμότητα του θείου Φωτός Σου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου,

Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου,

Μέσα στη θλίψη της ζωής μου!

Μέσα στη μοναξιά του εαυτού μου!

Σε αναζητώ Θεέ μου,

για να μάθω...

γιατί αγαπώ,

γιατί ζω,

γιατί πεθαίνω!

Σε αναζητώ Θεέ μου,

για να μάθω που πηγαίνω ! "


( Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Δαμιανού Ζαφείρη ,

[ΦΩΤΗΣ]

Σ΄ έναν κόσμο τρελό και παράλογο
γεννήθηκα κι΄ εγώ
τον είδα, τον ένοιωσα, μ΄ άρεσε
έτσι έμαθα να ζω.

Γλυκό το σκοτάδι πάντα μου φαινόταν
γιατί δεν ήξερα το Φως
νόμιζα πως η ζωή αυτή
ήταν ο μοναδικός σκοπός.

Όμως, δεν καταλάβαινα γιατί
το πνεύμα μου πονούσε
μου λέγαν για κάποιον ΙΗΣΟΥ,
μα η καρδιά... γελούσε.

Έτσι στον κόσμο συνέχισα να ζω
με τράβαγε σιγά - σιγά.
Μα όταν τον εγνώρισα
φορτώθηκα πέτρα βαριά.

Από το βάρος έπεσα
και βρέθηκα γονατιστός
θυμήθηκα Αυτόν, που κάποτε γελούσα
που λέγεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Έλα ΙΗΣΟΥ, και ζήσε στην ζωή μου,
Τον παρακάλεσα.
Ήρθε, και ζει, το βάρος μου το πήρε
γιατί Τον κάλεσα.

Εάν αισθάνεσαι στην πλάτη σου φορτίο
έχεις ανάγκη την Χάρη Του ΧΡΙΣΤΟΥ,
πρέπει να τρέξεις σ΄ Αυτόν αμέσως
να πάρεις Χάρη απ΄ το Αίμα Του Σταυρού.

[ΦΩΤΗΣ]

Σ' ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου
ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως,
Θεέ του παντός,
κι' έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει,
που ξεχύνεται ακατάπαυστα
από της ψυχής μου τα χείλη
και πλούσια αναβλύζει
απ' την πηγή της καρδιάς μου.
Ενδυμα, που αστράφτει
και καταφλέγει τους δαίμονες.
κάθαρση, που με πλένεις
με τ' άφθαρτα κι' άγια δάκρυα
που η παρουσία σου χαρίζει
σ' όσους επισκεφθείς.
Σ' ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες
ανέσπερο φως και ήλιος αβασίλευτος,
που δεν έχεις πού να κρυφτείς,
αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.
Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα
αλλ' εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από σένα,
μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα πού να κρυφτείς
αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος
για την κατάπαυσή σου;
Και γιατί να κρυφτείς
εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα
ούτε κανένα ντρέπεσαι;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου,
έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου,
να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους
με μένα τον δούλο σου, αγαθέ,
για να βρεθώ κι' εγώ
στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν στους αιώνες
κοντά σου Αγαπημένε,
και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός!