ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

[ΦΩΤΗΣ]

81. ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΠΡΑΟΤΗΤΑ
Όταν κατέχεις ανώτερη εξουσία (είσαι άρχοντας ή διοικητής), να μην απειλήσεις με θάνατο, ποτέ καθέναν τόσο πρόχειρα, ξέροντας ότι εκ φύσεως και συ υπόκεισαι στο θάνατο και ότι η ψυχή σαν τελευταίο χιτώνα ξεντύνεται το σώμα.
Γνωρίζοντας αυτό καλά, εξάσκησε (την εξουσία με) πραότητα και κάνοντας καλό να ευχαριστείς δια παντός τον Θεό. Διότι εκείνος που δεν συμπονά (τους άλλους συνανθρώπους του) δεν έχει αρετή μέσα του.

[ΦΩΤΗΣ]

82. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Να διαφυγή κανείς το θάνατο είναι αδύνατο και αναπόφευκτο.
Γνωρίζοντάς το αυτό οι αληθινά λογικοί άνθρωποι και γυμνασμένοι στις αρετές και στον θεοφιλή λογισμό, δέχονται το θάνατο χωρίς στεναγμούς και φόβο και πένθος, γιατί θυμούνται ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος και (συνεπάγεται) την απαλλαγή από όλα τα κακά της ζωής.

[ΦΩΤΗΣ]

83. ΝΑ ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
Αυτούς που λησμονούν τη χρηστή και αρεστή στο Θεό πολιτεία και δεν παραδέχονται τα ορθά και θεοφιλή δόγματα, δεν χρειάζεται να τους μισούμε, αλλά μάλλον να τους ελεούμε σαν ανάπηρους ως προς τη διάκριση και τυφλούς ως προς την καρδιά και τη διάνοια. Διότι εφ' όσον δέχθηκαν το κακό για καλό, χάνονται από την αγνοία και δεν γνωρίζουν το Θεό οι τρισάθλιοι και ανόητοι ψυχικά.

[ΦΩΤΗΣ]

84. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ
Απόφευγε να μιλείς στους πολλούς τα λόγια περί ευσεβείας και καλής ζωής. Δεν το λέγω από φθόνο, αλλά νομίζω ότι θα θεωρηθείς από τους ασυλλόγιστους ως καταγέλαστος. Διότι το όμοιο με το όμοιο χαίρει και τα λόγια αυτά έχουν λίγους ακροατές, ίσως δε και πολύ σπάνιους. Καλλίτερα είναι να μην μιλείς, μήπως (οι λόγοι σου) δεν φέρουν εκείνο (το αποτέλεσμα) που θέλει ο Θεός προς σωτηρία του ανθρώπου.

[ΦΩΤΗΣ]

85. ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ
Η ψυχή συμπάσχει με το σώμα (Όταν πονά), αλλά το σώμα δεν συμπάσχει με την ψυχή. Όπως παραδείγματος χάριν, όταν κόβεται το σώμα, συμπάσχει και η ψυχή και πάλιν, όταν το σώμα είναι εύρωστο και υγιαίνει, τα πάθη της ψυχής ευχαριστούνται μαζί του. Ενώ όταν η ψυχή σκέπτεται, δεν σκέπτεται καθόλου και το σώμα, αλλά μένει αφημένο στον εαυτό του.
Διότι η διανόησης είναι πάθος της ψυχής, όπως ακριβώς και η άγνοια και η υπερηφάνεια και η απιστία και η πλεονεξία και το μίσος και ο φθόνος και η οργή και η ολιγωρία και η κενοδοξία και η τιμή και η διχόνοια και η αίσθησης του αγαθού. Διότι όλα αυτά ενεργούνται δια της ψυχής.

[ΦΩΤΗΣ]

86. ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Εφ' όσον εννοείς τα περί Θεού, να είσαι ευσεβής, χωρίς φθόνο, αγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και τα όμοια. Διότι αυτό είναι το απαραβίαστο απόκτημα της ψυχής, να αρέσει στο Θεό με τέτοιες πράξεις και με το να μην κρίνει κανέναν και να λέει για κανέναν, ότι ο δείνα είναι κακός και αμάρτησε. Αλλά καλλίτερο είναι να συζητάμε τα δικά μας κακά, και να ερευνάμε μέσα μας τη δική μας πολιτεία, εάν είναι αρεστή στο Θεό. Διότι, τι μας μέλει εμάς, εάν άλλος είναι πονηρός;

[ΦΩΤΗΣ]

87. ΣΗΜΑΔΙ ΣΩΖΟΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ο αληθινός άνθρωπος επιδιώκει να είναι ευσεβής. Ευσεβής δε είναι εκείνος που δεν επιθυμεί τα ξένα (πράγματα). Ξένα προς τον άνθρωπο είναι όλα τα κτιστά.
Όλα λοιπόν (αυτά) τα καταφρονεί, γιατί αυτός είναι εικόνα του Θεού. Εικόνα του Θεού γίνεται ο άνθρωπος, όταν πολιτεύεται ορθά και ευάρεστα στο Θεό. Άλλωστε κι' αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, εάν δεν παρατήσει ο άνθρωπος τα βιοτικά. Εκείνος μάλιστα που έχει νουν θεοφιλή γνωρίζει ότι κάθε ψυχική ωφέλεια και κάθε ευλάβεια προέρχεται απ' αυτό (από την ψυχική ανάταση υπεράνω των βιοτικών).
(Επίσης) ο θεοφιλής άνθρωπος, δεν κατηγορεί κανέναν άλλον για όσα αυτός αμαρτάνει κι' αυτό είναι σημάδι ψυχής που θέλει να σωθεί.

[ΦΩΤΗΣ]

88. Ο ΥΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Όσοι επιδιώκουν την πρόσκαιρη απόκτηση υλικού πλούτου με βίαια μέσα και αγαπούν με όρεξη τα έργα της κακίας, ενώ αγνοούν τον θάνατο και την απώλεια της ψυχής τους και δεν έχουν στόχο, οι άθλιοι, το (πνευματικό) συμφέρον τους, δεν αναλογίζονται τι πάσχουν από την κακία οι άνθρωποι μετά θάνατον.

[ΦΩΤΗΣ]

89. Ο ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ
Η κακία είναι πάθος της ύλης (υλικό). Ο Θεός δεν είναι αίτιος της κακίας, άλλα τη γνώση και την επιστήμη και την ικανότητα να διακρίνουν το αγαθό και το κακό, καθώς και το αυτεξούσιων, τα έδωσε με το παραπάνω στους ανθρώπους.
Εκείνη που γεννά τα πάθη της κακίας, είναι η αμέλεια και η οκνηρία των ανθρώπων. Γιατί ο Θεός είναι καθ' ολοκληρίαν αναίτιος.
Εξ άλλου οι δαίμονες έγιναν πονηροί με δική τους προαίρεση γνώμης (εκλογή), όπως ακριβώς και οι περισσότεροι των ανθρώπων.

[ΦΩΤΗΣ]

90. ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΟΥΣ
Όποιος συζεί με την ευσέβεια, δεν επιτρέπει στην κακία να εισχωρήσει κρυφά μέσα στην ψυχή, κι' όταν απουσιάζει η κακία δεν υπάρχει ούτε κίνδυνος, ούτε βλάβη στην ψυχή.
Τους ευσεβείς, ούτε ο απαίσιος δαίμων, ούτε το πεπρωμένο τους κυριαρχεί. Διότι ο Θεός τους γλιτώνει από τα κακά και αβλαβείς φυλασσόμενοι ζουν ισόθεοι (ζουν θεϊκή ζωή).
Κι' αν κανείς επαινέσει έναν τέτοιον άνθρωπο, (αυτός δεν δέχεται τον έπαινο και) περιγελάει μέσα του εκείνους που τον επαινούν. Εάν πάλι τον κατηγορήσει κανείς, δεν απολογείται προς τους υβριστές του, ούτε βεβαίως αγανακτεί προς τα λεγόμενα εναντίον του.