Θρησκευτική αρρώστια...

[Sparrow]

Είναι γνωστό πως η λάθος θρησκευτικότητα οδηγεί σε ψυχολογικά ή τα ξυπνάει, τα φέρνει στην επιφάνεια όσα υποβόσκουν σιωπηλά...
Ενοχές, που φέρνουν κατάθλιψη, έλλειψη κινήτρων, κόμπλεξ και τραυματισμό της προσωπικής ζωής...
Ακόμα μπορεί να δουλέψει σαν έξοδος επιθετικής άμυνας στους εσωτερικούς φόβους, με αποτέλεσμα τον φονταμενταλισμό και τον φαρισαϊσμό.
Τα έχουμε δει γύρω μας... Τι είναι αυτό που θα μας εγγυηθεί την σωστή πίστη που θα μας φέρει και Θεία βοήθεια ώστε να είμαστε σωστοί άνθρωποι? Δεν θα κρύψω οτι ανησυχώ πολύ έντονα για το μέλλον της ποιότητας μου σαν άνθρωπος...

[nickzark]

Ή ελπίδα στον θεό.

[Anastasios68]

Ο π. Ανδρέας με το κήρυγμά του νομίζω πως δίνει την απάντηση σε τούτο το ερώτημα: ΟΧΙ στις ενοχές που γεμίζουν αρρώστια την καρδιά και την ψυχή. Χριστιανός δεν σημαίνει «ένοχος», σημαίνει χαρά και ελπίδα. Και σίγουρα ο φονταμενταλιστής δεν νιώθει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

[Νίκος]

Ο σωστός Πνευματικός μπορεί να σε βοηθήσει να μην υπερβάλλεις στην άσκηση, πέρα από όσο μπορεί να σε ωφελήσει πνευματικά.

[Sparrow]

Η προσπάθειά του εδώ και χρόνια είναι να με κάνει να πηγαίνω μια φορά τον μήνα έστω στην Εκκλησία... Για αυτό τον επέλεξα... Δεν με εγκαταλείπει ποτέ...Είναι αλήθεια, και το λέω μόνο για να μη δείχνω σε σας συνεπείς στην άσκηση ενώ δεν είμαι.

[Νίκος]

Μην θέλεις όλα να τα ελέγχεις χωρίς να τα ζεις
Τρίτη, 17 Μάιος 2016 - Από synodoiporia.gr



του π. Χαράλαμπου Λίβυου Παπαδόπουλου

Δεν είναι η θλίψη μια κατάρα που πρέπει να εξορκίσουμε από την ζωή μας, αλλά μια διαδικασία μεταμόρφωσης.

Μια διαδικασία που πρέπει να σεβαστούμε δίνοντας της τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί.

Μια απώλεια, κάτι που έχασες και ίσως να μην θυμάσαι, κάτι που σου λείπει ή κάτι που τελείωσε, παίρνει νέα μορφή, μεταπλάθεται, ξαναγεννιέται, μεταμορφώνεται. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί, να πέσει και να σηκωθεί. Να πονέσει και να γελάσει. Να θυμώσει και να ηρεμήσει, απιστήσει και να πιστέψει να αμαρτήσει και να μετανοήσει.

Άφησε την ζωή να ρέει και τον Θεό να πρωταγωνιστεί. Μην ζητάς να γίνεις άγαλμα, τέλειο μα τόσο κρύο, παγερό, αμήχανο κι ανίκανο να νιώσει!!! Μην θέλεις όλα να τα ελέγχεις χωρίς να τα ζεις. Όχι δεν είσαι ενάρετος μα φοβισμένος έως θανάτου. Να θυμάσαι, ότι πάνω από την κόλαση, περισσότερο φοβόμαστε τον παράδεισο.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Νίκος]

Πολλοί μιλούν για τον Χριστιανισμό με το μέτρο, αλλά τον ζουν με τον πόντο
Πέμπτη, 19 Μάιος 2016 - Από impantokratoros.gr



Ο Θεός δεν ζητά συνηγόρους, που προβάλλουν με τα λόγια τους την αξία του Χριστιανισμού.

Ζητά πιστούς, που να δείχνουν με τον άψογο βίο τους, την δύναμη του Χριστού.

Η καλύτερη υπεράσπιση του Χριστιανισμού, αλλά και η χειρότερη δυσφήμισή του, προέρχεται από τον βίο και την πολιτεία των φερομένων ως πιστών του.
Πολλοί μιλούν για τον Χριστιανισμό με το μέτρο, αλλά τον ζούν με τον πόντο.
Η διαφορά μεταξύ του φανατισμού και της πίστης είναι, ότι την πίστη μπορείς να την εξηγήσης, χωρίς να γίνης έξω φρενών.

Ο φανατικός άνθρωπος είναι σαν εκείνον που φωνάζει δυνατά, μόνο και μόνο για να ακούη τον αντίλαλο της φωνής του ο ίδιος.

Ποιός είναι ο φανατικός; Ο άνθρωπος που δεν αλλάζει γνώμη, αλλά δεν αλλάζει και θέμα. Πολλοί άνθρωποι φιλονεικούν για την θρησκεία, γράφουν περί αυτής, μάχονται γι᾽ αυτή, λένε ότι είναι έτοιμοι να πεθάνουν χάριν αυτής, εκτός από το να ζουν σύμφωνα με αυτήν. Ένας σοφός είπε για τον δραστήριο άνθρωπο, που αγωνίζεται χωρίς σκοπό: «Τρέχει, τρέχει ακούραστα, πάνω – κάτω στο γήπεδο, μόνο που ξεχνάει πως υπάρχει και μπάλα»!

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ