Νέα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Πανήγυρις Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη

Την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016 ἑορτή τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου πανηγυρίζει ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Ἐπανωσήφη.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

5.30 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός μετά τῶν Ἐγκωμίων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

7.00 π.μ. Ὂρθρος τῆς ἑορτῆς καί ἡ Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Ἰεραπύτνης & Σητείας κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ.

5.00 μ.μ. Ἑσπερινός & Κτητορικό Μνημόσυνο.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

http://www.iak.gr/gr/anakoinoseis_enori ... 31936.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Τίμησαν τον Άγιο Γεώργιο τον μεθυστή στο Μεϊντάνι στα Ανώγεια



Κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες πραγματοποιήθηκε και φέτος με μεγάλη επιτυχία και τη συμμετοχή όλων, το πανηγύρι για την μεγάλη γιορτή του Αγίου Γεωργίου του Μεθυστή, στην πλατεία Μεϊντάνι στα Ανώγεια, έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Όλοι οι ενορίτες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για ένα τριήμερο όπου γίνονταν οι ετοιμασίες για το τραπέζι με όλα τα Ανωγειανά τοπικά εδέσματα τα οποία απόλαυσαν στην χάρη του Αγίου, ντόπιοι αλλά και ξένοι επισκέπτες που βρέθηκαν σήμερα στο χωριό μας.

Νέα παιδιά, άντρες και γυναίκες της ενορίας του Αγίου Γεωργίου αξίζουν όλα τα εύσημα καθώς με την ιδανική καθοδήγηση του π.Ανδρέα Κεφαλογιάννη κατάφεραν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να τιμήσουν τον Άγιο προστάτη της ενορίας με τον καλύτερο τρόπο.

Οι άνδρες της ενορίας προσέφεραν το κρέας, η κάθε γυναίκα από κάθε σπίτι μια δική της ξεχωριστή λιχουδιά και στο τέλος όλοι μαζί ενωμένοι φρόντισαν τους προσκυνητές να απολαύσουν το τραπέζι στην πανέμορφη πλατεία Μεϊντάνι, η οποία κυριολεκτικά κατακλύστηκε από κόσμο!



Το τραπέζι έγινε μετά την μεγάλη Θεία Λειτουργία αλλά και την περιφορά της εικόνας του Αγίου γύρω από την εκκλησία σύμφωνα με το έθιμο.

Ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης στο κήρυγμα του προς τους πιστούς μίλησε για τον Άγιο, ανέφερε τους κινδύνους που κρύβονται στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε και που ως μόνη λύση από μέρους μας έχουν την αντίσταση στο άδικο και την κάθε μορφής σκλαβιάς!

Αναλυτικά το κήρυγμα έχει ως εξής:

“Αγαπημένοι μου αδελφοί, χριστιανοί και συναγωνιστές, στους δύσκολους καιρούς που περνούμε… Σήμερα μαζευτήκαμε να λειτουργηθούμε, να γιορτάσουμε, να τιμήσουμε κι ευλαβικά να προσκυνήσουμε τον Άγιο μας.

Τον Άι Γιώργη που σήμερα, μέρα του μεθυστή, 3 του Νοέμβρη ο μεγαλομάρτυρας Γεώργιος στη σημερινή δεύτερη γιορτή του, όπως ορίζει και η παράδοση ευλογεί το καινούργιο μας κρασί. Τους κόπους μας, τις προσπάθειες μας.

Δεν ορίζει η επίσημη εκκλησία μας τον άι Γιώργη ως Μεθυστή, μα εμείς οι κοινωνίες, ο κόσμος ο απλός λαός. Τα μέλη της ορθοδόξου και άγιας εκκλησίας μας… Μέσα από ανθρώπους όπως εμείς γεννήθηκαν, έζησαν, πίστεψαν, αγωνίστηκαν μαρτύρησαν και αγιάστηκαν τελικά οι άγιοι μας.



Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι όντα έξω από τον κόσμο τούτο… Αλλά άνθρωποι που συμβίωσαν τα ίδια με τους προγόνους μας. Που κάθισαν μαζί τους, που κουβέντιασαν, που αγκάλιασαν την πίστη, το θεό μας, πάλεψαν για τη ζωή ως ένα πεδίο του ιδιαίτερου αγώνα, που δεν είναι άλλος πέρα από το, κατ εικόνα του θεού, να φτάσουμε στο κατ ομοίωση.

Η αγιότητα, η αγιοσύνη, αποτελεί το κάλεσμα του χριστού μας, σε κάθε έναν ξεχωριστά από όλους εμάς, ώστε μέσα από τον αγώνα που ως πιστοί καλούμαστε να δώσουμε να φτάσουμε τελικά ο καθένας μας στην Ανάσταση του.

Οι Άγιοι όπως κι ο άγιος Γιώργης μας, επέλεξαν τη ζωή του μαρτυρίου, της προσωπικής σταύρωσης, τη ζωή πέρα από τα πάθη, τη ζωή της ταπεινότητας, της υπακοής, της μετάνοιας, τη ζωή της συμπόρευσης, τη ζωή της ταπείνωσης και της θεοφορίας.

Εμείς σήμερα που βιώνουμε τη ζωή της δυσκολίας, της κατακρήμνισης των ηθών μας, τη ζωή του εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης, του γκρεμίσματος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μας…

Εμείς σήμερα που ζούμε τις εποχές της που εκλείπει η πιστότητα, βάλλεται η διάθεση μας να πλησιάσουμε το θεό μας και χριστό μας, σήμερα που όλα προσπαθούν να γίνουν πρώτα χωρίς να έχουν την ποιότητα που αρμόζει και πρέπει σε κάθε πρώτο… Όλοι εμείς αδέλφια μου, σήμερα έχουμε ιερή υποχρέωση, να ΜΕΘΥΣΟΥΜΕ από τη γνώση του βίου των αγίων μας, να γίνουμε μαθητές τους και μιμητές τους.

Έχουμε υποχρέωση να διαγράψουμε τα λάθος μονοπάτια που τυχόν έχουμε πάρει και να διανοίξουμε δρόμους, καθαρούς, φωτεινούς, δρόμους που να είναι φαρδοίς και να μας χωρούν όλους. Μιας και χέρι, χέρι αξίζει όλοι μας, να κρατήσουμε τη θεοπορεία μας για τη θεοφορία μας. Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου… Και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τουλάχιστον ας κρατάμε ο ένας στην προσευχή του τον άλλον.

Δεχτείτε αγαπημένοι μου, πως χωρίς τη μαθητεία στους αγίους μας και δίχως τον παραδειγματισμό μας από τη ζωή που έκαναν οι Άγιοι μας, ο αγώνας μας θα είναι δυσκολότερος. Σας προτρέπω, να μεθύσετε από την γνώση, από τη συνέχιση του αγώνα που όλοι μας δίνουμε και είναι πολύ δύσκολος.

Να μεθύσετε από την προσπάθεια να κρατήσουμε το τόπο μας ψηλά. Τη σημαία μας να κυματίζει, τη δύναμη να δείχνουμε στο βάθος του ορίζοντα τους νέους δρόμους στα παιδιά μας.

Δρόμους του Χριστού μας, του ήθους μας, του τόπου μας, της πατρίδας μας, των ηρώων μας, της ιστορίας μας. Γιατί αδέρφια μου, δεν υπάρχει καλύτερο και δυνατότερο μεθύσι από το αυτό της αναγνώρισης, της αυταπάρνησης, της πορείας που ορίζει η του Χριστού ζωή.

Όλα τα υπόλοιπα, και όλοι όσοι είναι υποταγμένοι στα υπόλοιπα, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι σε κάποια στιγμή της ζωής τους απλά να χαμογελάσουν ή απλά να χαρούν.

Ενώ για όσους επιλέξουμε τη μαθητεία στους αγίους μας, τη πίστη στο θεό μας, την υπεράσπιση των ανθρώπων και της πατρίδας μας και τη συνέχιση των ηθών και των εθίμων μας, θα ΜΕΘΥΣΟΥΜΕ χαμογελώντας διαρκώς, θα Μεθύσουμε χαιρόμενοι διαρκώς… ΝΑ είστε όλοι σας ευλογημένοι, υγιείς και πάντα διαθέσιμοι ο ένας για τον άλλον.”

http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patria ... ta-anogeia

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος στην πυριτιδαποθήκη της Μονής Αρκαδίου



Με μέριμνα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου φιλοτεχνήθηκε ένα νέο εικαστικό έργο σε ανάμνηση της ηρωικής εθελοθυσίας των υπερασπιστών της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αρκαδίου την νύχτα της 8ης Νοεμβρίου 1866.

Το έργο κοσμεί από την Τρίτη 1η Νοεμβρίου 2016 την Πυριτιδαποθήκη του Μοναστηριού, σημείο, από το οποίο οι φλόγες της ιστορίας συνεχίζουν να εμπνέουν και να λαμπρύνουν την οικουμένη μέσα από τις πράξεις αυτοθυσίας που έλαβαν χώρα σε εκείνο τον Ιερό για την Χριστιανική πίστη και τα ιδεώδη της ελευθερίας χώρο.

Αντικατέστησε δε, το παλαιότερο και φθαρμένο από τον χρόνο αντίγραφο πίνακα, που επί σειρά ετών είχε τοποθετηθεί στον ίδιο χώρο.

Για την δημιουργία του έργου ο διακεκριμένος ζωγράφος Ιωάννης Μαράβας εμπνεύστηκε από τον γνωστό ζωγραφικό πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Μονή Αρκαδίου».

Χρησιμοποιήθηκαν σέπια χρώματα για να δοθεί η αίσθηση του γήινου και ταυτόχρονα του μεταφυσικού, όπως εξελίχθηκε η συγκλονιστική πράξη των υπερασπιστών της Μονής, τους οποίους μέσα από το έργο αυτό θυμόμαστε και τιμούμε.

Την κατασκευή ανέλαβε η εταιρεία εικαστικών τεχνών «Εικονοτεχνική Α.Ε.» με υπεύθυνο τον κ. Μανώλη Βασαρμίδη, ο οποίος έδωσε το έργο σε τρία επίπεδα.

Σε πρώτο πλάνο αναπαρίσταται ο Ηγούμενος Γαβριήλ που στο αριστερό χέρι του κρατάει την λαμπάδα και έχοντας το δεξιό σε ανάταση ευλογεί με τον Τίμιο Σταυρό.

Σε δεύτερο πλάνο βλέπουμε τους υπερασπιστές και αγωνιστές της Μονής που αποφασισμένοι να μην υποταχθούν είναι έτοιμοι να παραδώσουν ελεύθερο το πνεύμα τους στον Δημιουργό Θεό.

Και σε τρίτο πλάνο η Ανάσταση! Η Ανάσταση της Μονής Αρκαδίου, που αποτελούσε επίστεψη του Τέμπλου του Καθολικού, διασώθηκε από το Ολοκαύτωμα και σήμερα φυλάσσεται ως ιερό κειμήλιο.

Στο εικαστικό έργο, την βλέπουμε υποβασταζόμενη από Αγγέλους να «στέφει» τις πράξεις των ηρώων, που δοξάζονται και γίνονται άσβεστη αλήθεια στο διηνεκές.

Η κατασκευή του εικαστικού αυτού έργου πραγματοποιήθηκε με αφορμή την 150ή Επέτειο του Ολοκαυτώματος της Μονής Αρκαδίου και θα βρίσκεται μόνιμα στην Πυριτιδαποθήκη σε ανάμνηση της Ιερής και Ηρωικής ιστορίας του Μοναστηριού και των ανθρώπων που το υπηρέτησαν, αναδεικνύοντάς το σε Παγκόσμιο Σύμβολο Ελευθερίας και Αυτοθυσίας.



http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patria ... s-arkadiou

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Νέα εξόρμηση της Κινητής Ιατρικής Μονάδας του Αννουσάκειου Ιδρύματος



Συνεχίζει τις εξορμήσεις της στην ενδοχώρα, κυρίως σε δυσπρόσιτες περιοχές όπου οι κάτοικοι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε Κέντρα Υγείας ή Νοσηλευτικά Ιδρύματα, η Κινητή Ιατρική Μονάδα της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, ευγενής χορηγία της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Tις ημέρες αυτές επισκέφθηκε το ιστορικό χωριό Ροδωπού, Κολυμπαρίου του Δήμου Πλατανιά, όπου υλοποιήθηκε δωρεάν πνευμονολογική εκτίμηση, σπειρομέτρηση για πνευμονολογικές παθήσεις από την ιδιώτη Ιατρό, Πνευμονολόγο κ. Όλγα Βουλγαράκη με την συνδρομή των εργαζομένων του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι Κισάμου» της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου. Μεγάλος αριθμός κατοίκων της ευρύτερης περιοχής προσήλθαν και είχαν την ευκαιρία της δωρεάν αυτής πνευμονολογικής εξέτασης.

Η Κινητή Ιατρική Μονάδα της Ιεράς Μητρόπολης Κισάμου & Σελίνου αποσκοπεί στην λειτουργία της σαν πόλος πρωτογενούς πρόληψης, κοινωνικής φροντίδας και συμβουλευτικής μέριμνας για την βελτίωση της ποιότητας ζωής, την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, συμβάλλοντας στην ισότιμη συμμετοχή των ευάλωτων πληθυσμών στις ιατρική περίθαλψη, στην ενημέρωση, την εκτίμηση των αναγκών υγείας τους, στην αποκατάσταση και υποστήριξη τους αλλά και τον προσανατολισμό του στις υπηρεσίες του συστήματος υγείας και κοινωνικής φροντίδας.

Για την επίτευξη των ανωτέρω σε κάθε εξόρμηση της Κινητής Ιατρικής Μονάδας πραγματοποιείται κλινική ιατρική εξέταση με τον σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό που διαθέτει (Υπέρηχο, Καρδιογράφο, Διαφανοσκόπιο, Αγγειολογικό Doppler, Ωτοσκόπιο, Οφθαλμοσκόπιο, Λαρυγγοσκόπιο, Μόνιτορ ασθενή, Σπιρόμετρο, κ.α ), λήψη ατομικού ιατρικού και κοινωνικού ιστορικού, καταγραφή των περιστατικών που χρήζουν άμεσης δευτεροβάθμιας περίθαλψης και προώθηση τους σε μονάδες υγείας καθώς και καταγραφή των ευρύτερων τοπικών και κοινωνικών αναγκών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος, Πρόεδρος Δ.Σ. του Αννουσάκειου, ευχαρίστησε τους εθελοντές Ιατρούς που στελεχώνουν την Μονάδα καθώς και τους εκατοντάδες εθελοντές συνεργούς και συνοδοιπόρους στο προνοιακό έργο του Αννουσάκειου Θεραπευτηρίου της Ι. Μητροπόλεως μας.

«Στόχος του Αννουσάκειου Ιδρύματος είναι η Κινητή Ιατρική Μονάδα, σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον Ιατρικό Σύλλογο Χανίων, τα Κέντρα Υγείας της ευρύτερης περιοχής καθώς επίσης και την Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση, όπως συνεχίζει να καλύπτει ιατρικές και κοινωνικές ανάγκες των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και της τρίτης ηλικίας που δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε χώρους Υγείας, όπως στην προκειμένη περίπτωση, όσο επίσης και της μαθητιώσας νεολαίας του τόπου μας, με απώτερο στόχο την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων των εν λόγω περιοχών στους τομείς: πρόληψης, διάγνωσης, προαγωγής υγείας, ευαισθητοποίησης, συμβουλευτικής και κοινωνικής στήριξης», κατέληξε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος, εκφράζοντας, για πολλοστή φορά, ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη προς την Ι. Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και τον Καθηγούμενο αυτής Γέροντα Εφραίμ, «για την ευεργετική μεγάλη αυτή δωρεά της Ιατρικής Μονάδας στο Αννουσάκειο, μέσω της οποίας ανακουφίζεται έμπρακτα ο ανθρώπινος πόνος, και χωρίς την οποία (δωρεά) δεν θα μπορούσε να υπάρξει η μεγάλη αυτή προσφορά έμπρακτης αγάπης και ανακούφισης για τους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής».



http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patria ... -idrumatos

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΜΕ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΕΞΟΧΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

κ.κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΚΗΣ ΕΘΕΛΟΘΥΣΙΑΣ

150 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Ἱερά Μονή Ἀρκαδίου



Δεῖτε παρακάτω τό ἀναλυτικό πρόγραμμα τοῦ κεντρικοῦ ἑορτασμοῦ, ὁ ὁποῖος θά λάβει χώρα στήν Ἱερά Μονή Ἀρκαδίου, τήν Τρίτη 8η Νοεμβρίου 2016.



Ὥρα 08:30 - Συνοδική Θεία Λειτουργία στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρκαδίου, στήν ὁποία θά ἱερουργήσουν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος καί οἱ Σεβ. Μητροπολῖτες, Μέλη τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης.



Ὥρα 11:55 - Ἄφιξη τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου - Ἀπόδοση Τιμῶν ἀπό τό Στρατιωτικό Ἄγημα τοῦ 547 Α/Μ Τάγματος Πεζικοῦ καί τήν Μπάντα τῆς 5ης Μεραρχίας Κρητῶν.



Ὥρα 12:00 - Ἐπίσημη Δοξολογία στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρκαδίου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου, ἐκπροσώπου τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

- Ἐκφώνηση τοῦ Πανηγυρικοῦ τῆς Ἐπετείου τοῦ Ὁλοκαυτώματος ἀπό τόν Δήμαρχο Ρεθύμνης κ. Γεώργιο Μαρινάκη.

- Προσφώνηση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγενίου πρός τήν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο.

- Ἀντιφώνηση τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

- Μετάβαση στόν χῶρο τοῦ Ὀστεοφυλακίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρκαδίου. Ἐπιμνημόσυνη Δέηση.

- Κατάθεση Στεφάνου ἀπό τήν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τόν Πρόδρο τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο.

- Τήρηση ἑνός λεπτοῦ σιγῆς.

- Ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου.

- Μετάβαση στό Μουσεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρκαδίου. Ἐγκαίνια τῆς μόνιμης μουσειακῆς συλλογῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρκαδίου ἀπό τήν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο.

- Ἐπίσκεψη στήν Πυριτιδαποθήκη.



Ὥρα 14:00 - Ἐπίσημο Γεῦμα παρατιθέμενο ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιο πρός τιμήν τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

http://www.imra.gr/ta-nea-tis-mitropole ... n-tim.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Ενορία Γενεσίου Θεοτόκου Μπεντεβή Ηρακλείου - Ημερίδα με θέμα «Μια Περιδιάβαση στη ζωή και στο έργο του Φ. Ντοστογιέφσκι»

Με χαρά σας ενημερώνουμε και σας καλούμε

στην ημερίδα που θα πραγματοποιήσει η Ενορία μας,

Γενεσίου Θεοτόκου Μπεντεβή Ηρακλείου με τίτλο:



«Μια Περιδιάβαση στη ζωήκαι στο έργο του Φ. Ντοστογιέφσκι»


Ομιλητές στην ημερίδα αυτή θα είναι:


α) Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ.κ. Μακάριος,


β) Η κα Τατιάνα Μπορίσοβα Διδάκτωρ Βυζαντινής φιλολογίας

του Πανεπιστημίου Κρήτης, διδάσκουσα Πανεπιστημίου Αθηνών,


γ) Ο κ. Ιωάννης Λίλης Λέκτορας της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης,


δ) Ο κ. Κώστας Κωνσταντίνου ΔΦ. Φιλόλογος στο 3ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης και


ε) Ο κ. Ιωάννης Τσερεβελάκης Φιλόλογος – Θεολόγος

Πρωτοψάλτης του Ιερού Ενοριακού Ναού Γενεσίου Θεοτόκου Μπεντεβή Ηρακλείου.


Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 10:00 π.μ.

στην αίθουσα διαλέξεων του Πνευματικού Κέντρου της Ενορίας Γενεσίου Θεοτόκου Μπεντεβή Ηρακλείου

και η είσοδος είναι ελεύθερη.

http://www.iak.gr/gr/anakoinoseis_enori ... 59981.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΕΞΟΧΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

κ.κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΝ

ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΝ ΜΟΝΗΝ ΑΡΚΑΔΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΑΤΟΣΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ

ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΑΥΤΗΣ

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016



Ἐ­ξο­χώ­τα­τε κ. Πρό­ε­δρε,

Μέ βα­θει­ά τι­μή Σᾶς ὑ­πο­δε­χό­μα­στε σή­με­ρα, ὡς Ἐ­πί­σκο­πος τῆς τρι­σευ­λο­γη­μέ­νης αὐ­τῆς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Πα­ροι­κί­ας, μα­ζί μέ τόν Σεβ. Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Κρή­της κ.κ. Εἰ­ρη­ναῖ­ο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἐκ­προ­σω­πεῖ καί τήν Αὐ­τοῦ Θει­ο­τά­τη Πα­να­γι­ό­τη­τα, τόν Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη κ.κ. ΒΑΡ­ΘΟ­ΛΟ­ΜΑΙ­Ο, καί τούς Ἀ­δελ­φούς Ἁ­γί­ους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς πού συ­να­πο­τε­λοῦ­με τήν Ἱ­ε­ρά Ἐ­παρ­χι­α­κή Σύ­νο­δο τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Κρή­της, στίς ἅ­γι­ες καί αἱ­μα­το­πό­τι­στες αὐ­λές τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Πα­τρι­αρ­χι­κῆς καί Σταυ­ρο­πη­γι­α­κῆς Μο­νῆς τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου. Τοῦ Ἱ­ε­ροῦ αὐ­τοῦ καί παν­σε­βά­σμι­ου τό­που τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῶν Ρε­θυ­μνί­ων, τῆς Κρή­της, τῆς Ἑλ­λά­δος, τῆς Οἰ­κου­μέ­νης ὅ­λης. Καί Σᾶς εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γι­ά τήν πρό­φρο­να ἀν­τα­πό­κρι­σή Σας στήν πρό­σκλη­σή μας νά λαμ­πρύ­νε­τε μέ τήν ὑ­ψη­λή πα­ρου­σί­α Σας τήν ἑ­κα­το­στή πεν­τη­κο­στή Ἐ­πέ­τει­ο τοῦ Ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τος, τό ὁ­ποῖ­ο κα­τέ­γρα­ψε μέ χρυ­σά γράμ­μα­τα στήν παγ­κό­σμι­α Ἱ­στο­ρί­α τό Ἱ­ε­ρό αὐ­τό Μο­να­στι­κό ἐν­δι­αί­τη­μα ὡς Μνη­μεῖ­ο τῆς Ἐ­θε­λο­θυ­σί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που γι­ά τήν πνευ­μα­τι­κή του ἐ­λευ­θε­ρί­α.



Αἰ­σθα­νό­μα­στε ἰ­δι­αί­τε­ρα σή­με­ρα, στήν ἀ­πό μέ­ρους ὅ­λων μας καρ­δι­α­κή ἐκ­δή­λω­ση τι­μῆς καί μνή­μης στούς ἀ­θά­να­τους Ἥ­ρω­ες τοῦ Ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἀρ­κα­δί­ου, στόν Ἡ­γού­με­νο Γα­βρι­ήλ καί στήν μαρ­τυ­ρι­κή εὑ­ρύ­τε­ρη συ­νο­δεί­α του, πώς συγ­κλο­νί­ζε­ται συ­θέ­με­λα γι­ά μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά στήν δι­α­χρο­νι­κή πα­ρου­σί­α του ὁ πα­νί­ε­ρος αὐ­τός τό­πος, γι­ά νά ἐ­ξα­κτι­νώ­σει τό μή­νυ­μα τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας καί τῆς αὐ­το­δι­ά­θε­σης ἀν­θρώ­πων καί λα­ῶν πού δη­μι­ουρ­γή­θη­καν ἀ­πό τόν Πλά­στη καί Πα­τέ­ρα Θε­ό «ἐξ ἑ­νὸς αἵ­μα­τος .­.. κα­τοι­κεῖν ἐ­πὶ πᾶν τὸ πρό­σω­πον τῆς γῆς», ὁ Ὁ­ποῖ­ος καί ὥ­ρι­σε «καὶ τὰς ὁ­ρο­θε­σί­ας τῆς κα­τοι­κί­ας αὐ­τῶν», ὅ­πως ὁ Ἀ­πό­στο­λος τῶν Ἐ­θνῶν καί τῆς νή­σου μας, ὁ μέ­γας Παῦ­λος, ἐ­τό­νι­ζε στούς Ἀ­θη­ναί­ους «ἐν μέ­σῳ τοῦ ᾿Α­ρε­ί­ου πά­γου».

Καί δέν βρί­σκο­με κα­λύ­τε­ρο λό­γο, εἰ­σο­δι­κό στήν προ­σευ­χη­τι­κή εὐ­γνώ­μο­να ἀ­να­φο­ρά μας σέ ἐ­κεί­νους πού θυ­σι­ά­σθη­καν γι­ά νά ζοῦ­με ἐ­μεῖς ἐ­λεύ­θε­ροι, ἀ­πό τόν πε­ρί­φη­μο ἐ­κεῖ­νο λό­γο τοῦ με­γά­λου τέ­κνου τῆς εὔ­γο­νης γῆς τοῦ Ρε­θύ­μνου, τοῦ ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κοῦ Παν­τε­λῆ Πρε­βε­λά­κη, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­λε­γε πρίν πε­νήν­τα ἀ­κρι­βῶς χρό­νι­α, στόν ἑ­ορ­τα­σμό τῆς Ἑ­κα­τον­τα­ε­τη­ρί­δος, τά ἑ­ξῆς πα­ραι­νε­τι­κά. Πώς κα­λού­μα­στε αὐ­τήν τήν με­γά­λη ἡ­μέ­ρα νά «ἀ­να­κα­λέ­σου­με στή μνή­μη μας ἐ­κεί­νους πού ἀ­γω­νί­στη­καν γι­ά τήν ἐ­θνι­κή μας ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­α καί μᾶς ἐ­δί­δα­ξαν τόν ὕ­ψι­στο ἀ­πό τούς σκο­πούς τῆς ζω­ῆς. Θά τούς ἀ­να­πο­λή­σου­με μ᾿ εὐ­γνω­μο­σύ­νη κι εὐ­λά­βει­α, καί συ­νά­μα μέ πό­νο ψυ­χῆς, ἐ­πει­δή ἐ­κεῖ­νοι μαρ­τύ­ρη­σαν καί θυ­σι­ά­στη­καν χω­ρίς ν᾿ ἀ­ξι­ω­θοῦν τό ἱ­λα­ρό φῶς τῆς λευ­τε­ρι­ᾶς. Τό μό­νο ἔ­πα­θλο τῶν ἀ­γώ­νων τους ὑ­πῆρ­ξε ἡ Τι­μή καί τού­τη ἡ τα­πει­νή ἀν­τα­πό­δο­ση πού τούς προ­σφέ­ρουν τά τέ­κνα τους, ὅ­ταν τούς ἀ­να­σταί­νουν μέ­σα στήν καρ­δι­ά τους. Ἡ ψυ­χή τους πρέ­πει ν᾿ ἀ­γάλ­λε­ται ἀ­πό τό μνη­μό­συ­νο πού τούς κά­νου­με!­».

Αὐ­τό λοι­πόν αἰ­σθα­νό­μα­στε σή­με­ρα, τήν ἀ­γαλ­λί­α­ση τῆς ψυ­χῆς τους ἀ­πό αὐ­τό τό Μνη­μό­συ­νο, πού φα­νε­ρώ­νει ὄ­χι τό θά­να­τό τους ὡς ἔ­σχα­τη ἀ­πο­τυ­χί­α, ἀλ­λά τήν ἀ­νά­στα­σή τους πού συν­τε­λεῖ­ται δι­αρ­κῶς ἐν­τός μας μέ τήν τι­μή καί προ­πάν­των μέ τή μί­μη­σή τους στό ἀ­γω­νι­στι­κό φρό­νη­μα γι­ά τά Ἱ­ε­ρά καί τά Ὅ­σι­α τοῦ Γέ­νους. Ἔ­χει γρα­φεῖ ἄλ­λω­στε τό­σο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πώς:

«αὐ­τοί πού θρι­αμ­βεύ­σα­νε κα­τά τῆς τυ­ραν­νί­ας,

εἶ­χαν στά βά­θη τῆς καρ­δι­ᾶς τό πνεῦ­μα τῆς θυ­σί­ας,

πού τό ἐ­κή­ρυξ᾿ ὁ Χρι­στός ἐ­πά­νω στό Σταυ­ρό Του,

γι­ά ν᾿ ἀ­νε­βοῦ­με καί ἐ­μεῖς στό ὕ­ψος τό δι­κό Του».

Αὐ­τό αἰ­σθα­νό­μα­στε καί κά­θε φο­ρά πού ἀν­τι­κρύ­ζο­με, κα­θώς εἰ­σερ­χό­μα­στε σ᾿ αὐ­τό τό Να­ό, τήν εἰ­κό­να τῆς Ἀ­νά­στα­σης τοῦ Χρι­στοῦ μας, ἐ­πί­στε­ψη σέ ἀλ­λο­τι­νούς και­ρούς τοῦ Τέμ­πλου, πού δι­α­σώ­θη­κε ὅ­μως μέ­σα σέ ἐ­κεί­νη τή λαί­λα­πα καί τήν συμ­φο­ρά τοῦ Νο­εμ­βρί­ου τοῦ ἔ­τους 1866. Καί ἡ σκέ­ψη μας ἱ­ε­ρα­πο­δη­μεῖ στό με­λώ­δη­μα ἑ­νός ἀ­νω­νύ­μου ποι­η­τῆ, ἤ κα­λύ­τε­ρα ἑ­νός ὁ­λο­κλή­ρου ἐ­πω­νύ­μου λα­οῦ, πού ἀ­να­φέ­ρει πώς:

«Ἡ λευ­θε­ρι­ά σταυ­ρώ­θη­κε κ’ ἐ­θάφ­τη­κε στό χῶ­μα.

Μά σάν τῆς κρά­ξῃ ἀ­νά­στα­σι ἑ­νός λα­οῦ τό στό­μα,

πε­τι­έ­τ’ ἀ­πό τό μνῆ­μα της, φῶς καί ζω­ή ἁ­πλώ­νει,

καί τή σκλα­βι­ά μέ κόκ­κι­νο λου­λού­δι στε­φα­νώ­νει».

Αὐ­τό αἰ­σθα­νό­μα­στε ἔν­το­να ἀ­κό­μη ἀ­να­σκα­λί­ζον­τας τίς στά­κτες καί τά ἀ­πο­κα­ΐ­δι­α πού μέ­σα τους κρύ­βουν ἄ­σβε­στη τή φλό­γα γι­ά νά συ­νε­χί­ζει τό Ἀρ­κά­δι, τό με­τε­ρί­ζι αὐ­τό τῆς πνευ­μα­τι­κῆς ἀρ­χον­τι­ᾶς καί τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης ἐ­λευ­θε­ρί­ας, νά σκορ­πᾶ φῶς πού φω­τί­ζει τά σκο­τά­δι­α τοῦ κό­σμου καί νά κα­λεῖ σέ ἕ­να κά­λε­σμα ἐ­γρη­γόρ­σε­ως ἐν ὄ­ψει τῶν ἀ­πη­νῶν δι­ωγ­μῶν πού δι­α­πράτ­τον­ται μπρο­στά στά μά­τι­α μας, τοῦ ἐκ­πα­τρι­σμοῦ καί τῶν φο­νι­κῶν ἐγ­κλη­μά­των ἐ­νάν­τι­α σέ ἀ­θώ­ους συ­ναν­θρώ­πους μας, καί ἰ­δι­αί­τε­ρα σέ παι­δι­ά. Καί ὅ­λα αὐ­τά μέ πρό­φα­ση τήν «δό­ξα τοῦ Θε­οῦ», ὅ­πως ἄλ­λω­στε ἐ­πι­μαρ­τυ­ρεῖ ὁ λό­γος τοῦ Χρι­στοῦ: «ἀλ­λ' ἔρ­χε­ται ὥ­ρα, ἵ­να πᾶς ὁ ἀ­πο­κτεί­νας ὑ­μᾶς δό­ξῃ λα­τρεί­αν προ­σφέ­ρειν τῷ Θε­ῷ», δη­λα­δή «θά ἔλ­θει ὁ και­ρός πού ὅ­ποι­ος σᾶς θα­να­τώ­σει θά νο­μί­ζει ὅ­τι ἔτ­σι ὑ­πη­ρε­τεῖ τόν Θε­ό» (Ἰ­ω­άν. 16, 2).

Ἡ θε­ώ­ρη­ση αὐ­τή προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τή συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ὅ­τι ἡ Ἀρ­κα­δι­κή Ἐ­θε­λο­θυ­σί­α ὑ­περ­βαί­νει τά στε­νά καί πε­πε­ρα­σμέ­να ὅ­ρι­α τῆς στιγ­μῆς καί ἐ­κτεί­νε­ται σέ ἀ­πέ­ραν­τους ὁ­ρί­ζον­τες. Ἀ­φοῦ οἱ Ἥ­ρω­ες πού τε­λει­ώ­θη­καν καί ὁ­λο­καυ­τώ­θη­καν ἐ­δῶ, ἦ­ταν ἄν­θρω­ποι πού πο­λέ­μη­σαν γι­α­τί ἐ­πι­θυ­μοῦ­σαν νά ζή­σουν εἰ­ρη­νι­κά, ἐ­λεύ­θε­ροι, μέ κοι­νω­νι­κή δι­και­ο­σύ­νη καί ἀ­ξι­ο­πρέ­πει­α. Καί ἔ­γι­ναν ἕ­να οἱ πολ­λοί καί ταύ­τι­σαν τά θε­λή­μα­τά τους σέ μι­ά ἀ­δι­ά­σπα­στη σύμ­πνοι­α καί συ­νερ­γί­α, φα­νε­ρώ­νον­τας τόν πα­τρι­ω­τι­σμό, τήν αὐ­τα­πάρ­νη­ση καί τό αἴ­σθη­μα τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς εὐ­θύ­νης, ὄ­χι μό­νο τό­τε ἀλ­λά καί ἀ­πό τό­τε καί στό ἑ­ξῆς, καί ὑ­πεν­θυ­μί­ζον­τας πώς πα­ρά τά αἱ­μάσ­σον­τα τραύ­μα­τα καί τήν ὑ­λι­κή ἐ­ξου­θέ­νω­σή μας ἔ­χο­με τήν ἱ­κα­νό­τη­τα νά ἀ­να­κάμ­πτο­με, ὅ­ταν ἔ­χο­με ἐ­πι­μο­νή, ἀ­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα καί προ­πάν­των ἑ­νό­τη­τα.

Αἰ­σθα­νό­μα­στε καί προ­σω­πι­κά αὐ­τό τό ἱ­ε­ρό δέ­ος ἀλ­λά καί τήν με­γά­λη εὐ­θύ­νη τῆς συ­νέ­χει­ας, ἀ­κο­λου­θών­τας τό πα­ρά­δειγ­μα μα­κα­ρι­στῶν ἁ­γί­ων Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων, χρυ­σῶν κρί­κων τῆς ἁ­λύ­σου τῆς Ἀ­πο­στο­λι­κῆς μας Δι­α­δο­χῆς, οἱ ὁ­ποῖ­οι μέ αὐ­τα­πάρ­νη­ση δι­α­κό­νη­σαν τήν το­πι­κή Ἐκ­κλη­σί­α, ὅ­πως ὁ Δι­ο­νύ­σι­ος Κα­στρι­νο­γι­αν­νά­κης, ὁ με­τέ­πει­τα Μη­τρο­πο­λί­της Κρή­της Τι­μό­θε­ος Βε­νέ­ρης, ἀλ­λά καί ὁ ἐκ τῶν ἀ­δελ­φῶν τῆς Μο­νῆς Ἐ­πί­σκο­πος Πέ­τρας Δι­ο­νύ­σι­ος Μα­ραγ­κου­δά­κης.

Ἀ­κοῦ­με τή φω­νή τοῦ πρώ­του, τοῦ Δι­ο­νυ­σί­ου, αὐ­τήν τήν ὥ­ρα, σάν νά βρι­σκό­μα­στε ἀ­πό μί­α γω­νί­α στή Σο­χώ­ρα τῆς πό­λης τοῦ Ρε­θύ­μνου, νά λέ­ει προ­σφω­νών­τας τό Ἱ­ε­ρό Λά­βα­ρο, ὅ­πως τό­τε τό 1910: «Σέ χαι­ρε­τί­ζω, ἱ­ε­ρά Ση­μαί­α τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου! .­.. Ἐν ἐ­πο­χῇ, κα­τά τήν ὁ­ποί­αν το­σοῦ­τον ἔ­χου­σι πε­ρι­στα­λῆ τά ἐ­θνι­κά ἰ­δε­ώ­δη καί τό Ἔ­θνος ἡ­μῶν ἔ­χει καί πά­λιν πολ­λάς δο­κι­μά­σει πι­κρί­ας, καί ἔ­χει ἀ­πο­μο­νω­θῆ, πε­ρι­φρο­νού­με­νον καί ἐ­ξου­θε­νού­με­νον. Ἡ ἐμ­φά­νι­σις ἐν τῷ μέ­σῳ ἡ­μῶν, Κό­ρη το­σού­των βα­σά­νων καί θλί­ψε­ων, το­σού­των στε­ναγ­μῶν καί πό­θων, πό­θων με­γά­λων, πό­θων ἐ­θνι­κῶν, προσ­δί­δει εἰς τάς ψυ­χάς ἡ­μῶν ζω­ήν, εἰς τάς καρ­δί­ας ἡ­μῶν συ­ναι­σθή­μα­τα ἅ­γι­α, εἰς τάς ἐλ­πί­δας ἡ­μῶν τάς ἐ­θνι­κάς ἀ­να­πτέ­ρω­σιν, εἰς τήν πί­στιν ἡ­μῶν πε­ρί τοῦ μέλ­λον­τος τῆς Πα­τρί­δος ἐ­νί­σχυ­σιν καί ἑ­δραί­ω­σιν». Καί ρί­γη συγ­κί­νη­σης δι­α­περ­νοῦν τίς ὑ­πάρ­ξεις μας δι­α­πι­στώ­νον­τας πώς ἴ­σως οἱ πα­ρα­πά­νω λέ­ξεις θά μπο­ροῦ­σαν νά εἶ­χαν εἰ­πω­θεῖ καί γι­ά τό σή­με­ρα τῆς πο­λύ­πα­θης πα­τρί­δας μας.

Δι­α­βά­ζο­με, ἐ­πί­σης, στό μνη­μει­ῶ­δες ἔρ­γο τοῦ δευ­τέ­ρου, τοῦ Τι­μο­θέ­ου, «Τό Ἀρ­κά­δι δι­ά τῶν αἰ­ώ­νων», καί νι­ώ­θο­με νά ἐ­κτυ­λίσ­σε­ται μπρο­στά μας αὐ­τήν τήν ὥ­ρα ἡ σκη­νή κα­τά τήν ὁ­ποί­α, με­τά τήν Θεί­α Λει­τουρ­γί­α, ὁ Ἡ­γού­με­νος στήν Ὡ­ραί­α Πύ­λη εἶ­πε με­τα­ξύ ἄλ­λων καί τά ἑ­ξῆς: «Ἀ­δελ­φοί, ἔ­χε­τε πί­στιν εἰς τόν Σω­τῆ­ρα καί Λυ­τρω­τήν τοῦ κό­σμου.­.. Ἄς ἔ­χο­μεν τήν εὐ­φρό­συ­νον πε­ποί­θη­σιν ὅ­τι ἐ­ξε­λέ­ξα­το ἡ­μᾶς εἰς θυ­σί­αν ἄ­μω­μον πρός δό­ξαν τοῦ Γέ­νους ἡ­μῶν καί ἐ­λευ­θε­ρί­αν τῆς φιλ­τά­της Πα­τρί­δος μας.­.. Ἄς ἀ­σπα­σθῶ­μεν ἀλ­λή­λους, ἄς ζη­τή­σω­μεν συγ­χώ­ρη­σιν πα­ρά τοῦ Παν­το­δυ­νά­μου Θε­οῦ καί πα­ρ’ ἡ­μῶν αὐ­τῶν».

Με­λε­τοῦ­με ἀ­κό­μη στόν τρί­το, τόν Δι­ο­νύ­σι­ο, ἐ­ξαί­ρε­το ἱ­στο­ρι­κό ἐ­ρευ­νη­τή, στό ὑ­πέ­ρο­χο σύγ­γρα­μά του «Τό Ἱ­ε­ρόν καί Ἡ­ρω­ι­κόν τῆς Κρή­της Ἀρ­κά­δι», καί κρα­τοῦ­με ἐγ­κόλ­πι­ο φυ­λα­κτό τήν φρά­ση του ἐ­κεί­νη πώς ἡ Μο­νή «ἐ­πα­ξί­ως ἀ­νυ­ψώ­θη ἐν τῇ ἐ­θνι­κῇ συ­νει­δή­σει καί πε­ρι­ε­λή­φθη ἐν τῇ ἐν­δό­ξῳ Ἱ­στο­ρί­α τῆς Με­γα­λο­νή­σου, ἐν τῇ ὁ­ποί­ᾳ τό μέ­γα ὄ­νο­μά της με­γα­λο­πρε­πῶς πα­ρε­λαύ­νει καί ἐκ­πλήτ­τει, ἐ­πει­δή κα­τά τήν ὁ­μο­λο­γί­αν ἡ­με­τέ­ρων καί ξέ­νων ἡ ἑ­κα­τόμ­βη αὐ­τῆς εἶ­ναι ἀ­νω­τέ­ρα ὅ­λων τῶν κα­τορ­θω­μά­των τοῦ τρι­ε­τοῦς ἀ­γῶ­νος τοῦ 1866 καί ἡ ἐκ τῆς ὁ­λο­καυ­τώ­σε­ως πτῶ­σις αὐ­τῆς ἰ­σο­δυ­να­μεῖ πρός πε­ρί­λαμ­προν νί­κην, ὡς και­ρι­ώ­τα­τον πλῆγ­μα κα­τά τοῦ κα­τα­κτη­τοῦ τῆς Κρή­της, τοῦ ὁ­ποί­ου αἱ ἀ­γρι­ό­τη­τες καί θη­ρι­ω­δί­αι ἦλ­θον εἰς πλῆ­ρες φῶς ἐκ τῶν ἐ­κεῖ­θεν ἐ­κτο­ξευ­θει­σῶν φλο­γῶν».

Καί, τέ­λος, μα­ζί μέ αὐ­τούς ἀ­κοῦ­με σή­με­ρα καί μί­α ἄλ­λη φω­νή, νά ἀν­τη­χεῖ ξα­νά κά­τω ἀ­πό τούς θό­λους τού­του τού δί­κλι­του Κα­θο­λι­κοῦ τοῦ Ἀ­φέν­τη Χρι­στοῦ καί τῶν ἰ­σα­πο­στό­λων Ἁ­γί­ων Κων­σταν­τί­νου καί Ἑ­λέ­νης, ὅ­πως καί πρίν πε­νήν­τα ἔ­τη, αὐ­τήν τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Κύ­πρου καί Προ­έ­δρου τῆς Κυ­πρι­α­κῆς Δη­μο­κρα­τί­ας Μα­κα­ρί­ου, ἀ­πο­δί­δον­τας τό Δο­ξα­στι­κό τῆς Θυ­σί­ας πού συν­τε­λέ­σθη­κε ἐ­δῶ: «Εἰς τόν χῶ­ρον τοῦ­τον ἐ­χώ­ρε­σε πρό ἑ­κα­τόν ἐ­τῶν ἡ δό­ξα τῆς Ἑλ­λά­δος. Εἰς τήν Μο­νήν τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου ἔ­στη­σεν ἡ Κρή­τη τόν βω­μόν τῆς θυ­σί­ας καί τῆς ἤ­γει­ρε τρό­παι­ον ἑλ­λη­νι­κοῦ με­γα­λεί­ου. Καί ἀ­πό τοῦ βω­μοῦ τού­του ἐ­ξε­πή­γα­σε φῶς ἀ­νέ­σπε­ρον, κα­ταυ­γά­ζων τήν ἱ­στο­ρι­κήν πο­ρεί­αν τοῦ Ἔ­θνους.Εἰς τόν βω­μόν τοῦ­τον τῆς θυ­σί­ας, σύμ­βο­λον τῆς ἀν­θρω­πί­νης κα­τα­ξι­ώ­σε­ως, στρέ­φουν σή­με­ρον οἱ Πα­νέλ­λη­νες τόν νοῦν καί τήν καρ­δί­αν, ἀ­πο­τί­ον­τες εὐ­γνω­μό­νως φό­ρον τι­μῆς εἰς τήν μνή­μην τῶν ἡ­ρώ­ων καί μαρ­τύ­ρων τοῦ Ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τος τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου.

Εἰς τήν ἱ­ε­ράν αὐ­τήν Μο­νήν ἠ­γω­νί­σθη, ἐ­πό­νε­σεν, ἐ­μαρ­τύ­ρη­σεν, ἐ­δο­κι­μά­σθη ἡ ψυ­χή τῆς Κρή­της, ψυ­χή αἰ­ω­νό­βι­ος καί ἀ­γέ­ρα­στος καί ἀ­κα­τά­βλη­τος.­.. Εἰς τήν λάμ­ψιν τῶν ἐ­κρή­ξε­ων, εἰς τό πῦρ τοῦ Ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τος, ἀ­πή­στρα­ψε τό ἰ­δι­κόν της φῶς, τό φῶς τῆς Κρή­της. Καί δέν ἐ­σβέ­σθη ἔ­κτο­τε τό φῶς αὐ­τό ἀ­πό τό στε­ρέ­ω­μα τοῦ­το. Δι­α­πε­ρᾶ αἰ­θέ­ρας, ἁ­πλοῦ­ται εἰς τά κύ­μα­τα, τά ὁ­ποῖ­α πε­ρι­βάλ­λουν καί λι­κνί­ζουν τήν ἡ­ρω­ί­δα νῆ­σον .­.. καί ἀν­τα­να­κλᾶ καί φω­τί­ζει τήν οἰ­κου­μέ­νην».



Ἐ­ξο­χώ­τα­τε κ. Πρό­ε­δρε,

Χαι­ρό­μα­στε γι­ά τήν πα­ρου­σί­α Σας ἐ­δῶ στό Ἀρ­κά­δι, τό ὁ­ποῖ­ο ὑ­πῆρ­ξε πάν­το­τε τό­πος πε­ρι­φα­νής, τό­πος ἄ­γρυ­πνης προ­σευ­χῆς, ἔμ­πο­νης ἄ­σκη­σης, φι­λό­τι­μης ἐρ­γα­σί­ας καί ἀ­νυ­πό­κρι­της, χω­ρίς δι­α­κρί­σεις, φι­λαν­θρω­πί­ας, πνευ­μα­τι­κό ἐρ­γα­στή­ρι­ο τῶν γραμ­μά­των καί τῶν ἐ­πι­στη­μῶν. Τό­πος ὅ­που θε­ρα­πεύ­ον­ταν οἱ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κές τέ­χνες, μέ ἐρ­γα­στή­ρι­ο ἀν­τι­γρα­φῆς χει­ρο­γρά­φων, σχο­λεῖ­ο, κέν­τρο χρυ­σο­κεν­τη­τι­κῆς.

Ἡ πνευ­μα­τι­κή προ­σφο­ρά τῆς Μο­νῆς Ἀρ­κα­δί­ου ὑ­πῆρ­ξε με­γά­λη καί ἀ­δι­αμ­φι­σβή­τη­τη ἀ­πό ὅ­ποι­α θέ­ση τήν ἔ­τα­ξε ἡ ἱ­στο­ρι­κή πο­ρεί­α της μέ τίς ἐ­ναλ­λα­γές της, «δι­ά δό­ξης καί ἀ­τι­μί­ας, δι­ά δυ­σφη­μί­ας καί εὐ­φη­μί­ας». Γι’ αὐ­τό καί ἀ­να­δεί­χθη­κε Μνη­μεῖ­ο πνευ­μα­τι­κῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας, Μνη­μεῖ­ο εἰ­ρή­νης, Μνη­μεῖ­ο δι­και­ο­σύ­νης, Μνη­μεῖ­ο ἐ­ναν­τί­ον κά­θε μορ­φῆς μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας καί φα­να­τι­σμοῦ. Τό Ἀρ­κά­δι λοι­πόν δέν εἶ­ναι ἀ­νά­μνη­ση ἱ­στο­ρι­κῶν γε­γο­νό­των, δέν εἶ­ναι ἁ­πλή ἐ­πέ­τει­ος, εἶ­ναι ἀ­γά­πη, εἶ­ναι τρό­πος καί στά­ση ζω­ῆς. Αὐ­τό κα­τα­νο­οῦν ἀλ­λά καί λαμ­βά­νουν ὡς μή­νυ­μα οἱ πο­λυ­ά­ριθ­μοι προ­σκυ­νη­τές του, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­π’ ὅ­λα τά μή­κη καί τά πλά­τη τῆς γῆς προ­σέρ­χον­ται ἐ­δῶ κα­θη­με­ρι­νά. Ἀλ­λά καί ὅ­σοι με­λε­τοῦν τή σχε­τι­κή μέ αὐ­τό γραμ­μα­τεί­α καί τά ἔρ­γα πο­λυ­ά­ριθ­μων καλ­λι­τε­χνῶν, τῶν ὁ­ποί­ων ἀ­πο­τε­λεῖ ἀ­νε­ξάν­τλη­τη πη­γή ἐμ­πνεύ­σε­ως.

Τίς αἴ­θου­σες τοῦ νέ­ου Μου­σεί­ου τῆς Μο­νῆς, με­τά τήν ἀ­να­στή­λω­σή τους, ἐγ­και­νί­α­σε ὁ Οἰ­κου­με­νι­κός μας Πα­τρι­άρ­χης κα­τά τήν ἀ­λη­σμό­νη­τη Ἐ­πί­σκε­ψή Του τό ἔ­τος 2012. Καί τό Μου­σεῖ­ο αὐ­τό συμ­βάλ­λει πλέ­ον στό νά λαμ­βά­νει κά­θε προ­σκυ­νη­τής τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου πεῖ­ρα τῆς μα­κραί­ω­νης ἱ­στο­ρι­κῆς του δι­α­δρο­μῆς. Σή­με­ρα, με­τά τήν ὁ­λο­κλή­ρω­ση τῶν ἐρ­γα­σι­ῶν καί τήν ἐ­πα­νέκ­θε­ση τῶν Ἱ­ε­ρῶν Κει­μη­λί­ων, ἰ­δι­αι­τέ­ρως δέ τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Λα­βά­ρου τό ὁ­ποῖ­ο ἐ­πι­με­λῶς συν­τη­ρή­θη­κε, καί τό ὁ­ποῖ­ο ἄν ἦ­ταν δυ­να­τόν νά τό σχί­ζα­με λί­γο εἶ­μα­στε βέ­βαι­οι ὅ­τι θά ἔ­τρε­χε αἷ­μα, ἐ­πι­θυ­μῶ νά Σᾶς πα­ρα­κα­λέ­σω νά ἐγ­και­νι­ά­σε­τε τή μου­σει­α­κή μας αὐ­τή συλ­λο­γή, ἀ­μέ­σως με­τά τήν Ἐ­πι­μνη­μό­συ­νη Δέ­η­ση στό Ὀ­στε­ο­φυ­λά­κι­ο τῶν Ἀ­γω­νι­στῶν.



Ἐ­ξο­χώ­τα­τε κ. Πρό­ε­δρε,

Εἰς ἀ­νά­μνη­σιν τῆς ὑ­ψη­λῆς πα­ρου­σί­ας Σας στό με­γα­λώ­νυ­μο Ἀρ­κά­δι μας αὐ­τήν τήν ἱ­στο­ρι­κή ἡ­μέ­ρα, πα­ρα­κα­λῶ πο­λύ τήν Ἐ­ξο­χό­τη­τά σας νά δε­χθεῖ ἀ­πό τά χέ­ρι­α τοῦ τα­πει­νοῦ Ἐ­πι­σκό­που τῆς Το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τόν Σταυ­ρό τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἀρ­κα­δί­ου, σύμ­βο­λο τοῦ μαρ­τυ­ρι­κοῦ καί συ­νά­μα σταυ­ρο­α­να­στά­σι­μου φρο­νή­μα­τος τῶν ἀ­γω­νι­στῶν ὑ­πε­ρα­σπι­στῶν της καί προ­α­σπι­στῶν τῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας. Ἐ­πί­σης, πα­ρα­κα­λῶ πο­λύ νά δε­χθεῖ­τε ὡς τε­κμή­ρι­ο τῆς ἀ­γά­πης καί τῆς τι­μῆς μας στό πρό­σω­πό Σας τό Ἱ­ε­ρό αὐ­τό Τρί­πτυ­χο, στό ὁ­ποῖ­ο ἱ­στο­ροῦν­ται στό κέν­τρο ἡ Με­τα­μόρ­φω­σις τοῦ Χρι­στοῦ καί ἡ Πρό­σο­ψις τοῦ Κα­θο­λι­κοῦ τῆς Μο­νῆς, τοῦ 1587, καί ἑ­κα­τέ­ρω­θεν οἱ Προ­στά­τες καί Ἔ­φο­ροί της Ἅ­γι­οι Κων­σταν­τῖ­νος καί Ἑ­λέ­νη καί ὁ δι­κός Σας Προ­στά­της, τοῦ ὁ­ποί­ου τό ὄ­νο­μα φέ­ρε­τε, Ἅ­γι­ος Με­γα­λο­μάρ­τυς Προ­κό­πι­ος.

Σᾶς πα­ρα­κα­λῶ δέ, νά θέ­σε­τε τήν ὑ­πο­γρα­φή Σας στό ἀ­να­μνη­στι­κό Ἐ­πί­γραμ­μα τό ὁ­ποῖ­ο συ­νέ­θε­σε, ὅ­πως καί τά ἄλ­λα τῶν ἀ­να­μνη­στι­κῶν πλα­κῶν πού θά ἀ­πο­κα­λύ­ψε­τε, ὁ Ἐλ­λο­γιμ. Ὁ­μό­τι­μος Κα­θη­γη­τής τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Κρή­της κ. Νι­κό­λα­ος Πα­πα­δο­γι­αν­νά­κης, στήν πρώ­τη σε­λί­δα Ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, τό ὁ­ποῖ­ο πλέ­ον ἀ­πο­τε­λεῖ κει­μή­λι­ο τῆς Μο­νῆς. Ἡ ὑ­πο­γρα­φή Σας, κα­θώς καί οἱ ὑ­πο­γρα­φές τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του Προ­έ­δρου καί τῶν Με­λῶν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἐ­παρ­χι­α­κῆς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Κρή­της, θά μνη­μει­ώ­σουν ἐ­σα­εί τήν ἀ­πό­δο­ση τι­μῆς καί εὐ­γνω­μο­σύ­νης στούς Ἥ­ρω­ες τῆς Ἀρ­κα­δι­κῆς Ἐ­θε­λο­θυ­σί­ας κα­τά τήν ἑ­κα­το­στή πεν­τη­ο­στή Ἐ­πέ­τει­ο τοῦ Ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τός τους.

Σᾶς ζη­τῶ, τέ­λος, νά εὔ­χε­σθε μέ ὅ­λη τή δύ­να­μη τῆς ψυ­χῆς Σας, πού ἀ­γα­πᾶ τήν Ἑλ­λά­δα, γι­ά νά συ­νε­χί­ζει τό Ἀρ­κά­δι νά παι­δα­γω­γεῖ μέ τό δι­κό του ἀ­πα­ρά­μιλ­λο τρό­πο ὅ­λους πού δρα­σκε­λί­ζουν μέ τα­πεί­νω­ση τό κα­τώ­φλι τῆς θύ­ρας τῆς ἁ­γί­ας αὐ­λῆς του καί γί­νον­ται προ­σκυ­νη­τές ὅ­σων ἀ­ξι­ῶν ἀ­πο­θη­σαυ­ρί­ζον­ται στό με­τε­ρί­ζι αὐ­τό τῆς Πί­στε­ως καί τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας, γι­ά τήν ὁ­ποί­α μέ ἕ­να δί­στι­χο, μέ ἀ­φορ­μή τό Ἀρ­κά­δι, ὁ σο­φός λα­ός μας ἔ­ψα­λε τήν αἰ­ώ­νι­α ὡ­δή τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης:

«ἀλ­λοί­μο­νό σας τύ­ραν­νοι ἄ­δι­κα τυ­ραν­νᾶ­σθε,

ἡ λευ­θε­ρι­ά Θε­οῦ πνο­ή δέν πι­ά­νε­ται, πλα­νᾶ­σθε».

Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ καί πά­λι γι­ά τήν τι­μή πού ἀ­πο­δί­δε­τε στήν ὑ­πέρ­τα­τη θυ­σί­α τῶν Ἀ­γω­νι­στῶν τῆς Μο­νῆς τοῦ Ἀρ­κα­δί­ου καί Σᾶς κα­λῶ ἀ­μέ­σως τώ­ρα, λαμ­βά­νον­τας νο­ε­ρά ἕ­να κλα­δί δάφ­νης ἀ­πό τό χέ­ρι κα­θε­νός ἀ­πό ἐ­μᾶς, καί πλέ­κον­τας στε­φά­νι ἄ­φθαρ­της δόξης, νά στεφανώσετε τίς ἱερές κεφαλές τῶν Ἡρώων τῆς Ἀρκαδικῆς Ἐθελοθυσίας.



http://www.imra.gr/ta-nea-tis-mitropole ... ias-k.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Δελτίον Τύπου Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου Εκκλ. Κρήτης - Συνοδικές Θείες Λειτουργίες Νοέμβριος 2016

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης ἀνακοινώνει ὅτι, κατά τόν μῆνα Νοέμβριο ἐ.ἔ., θά τελέσει τρεῖς Συνοδικές Θεῖες Λειτουργίες, ὅπως παρακάτω:

1. Τήν Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 2016, στήν Ἱερά Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Μονή Ἀρκαδίου, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου, μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση ἑκατόν πενῆντα ἐτῶν ἀπό τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῆς Ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί τῆς Ἀρκαδικῆς Ἐθελοθυσίας, παρουσίᾳ τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

2. Τήν Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2016, στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἁγίου Νεκταρίου Μοιρῶν, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας, μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση δέκα ἐτῶν ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία τοῦ, ἀπό Γορτύνης καί Ἀρκαδίας, ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κυροῦ Τιμοθέου, μετά ἱεροῦ μνημοσύνου. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας θά ἀποκαλυφθεῖ προτομή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, στόν πρόναο τοῦ ὡς ἄνω Ἱεροῦ Ναοῦ καί θά τελεσθεῖ ἐπιμνημόσυνη δέηση. Ὁμιλία θά ἐκφωνήσει, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Εἰρηναῖος, Πρόεδρος Αὐτῆς.

3. Τήν Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2016, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Μηνᾶ Ἡρακλείου, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας καί πρό τῆς καθιερωμένης λιτανεύσεως τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου καί τῆς Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ, θά τελεσθοῦν, στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, τά ἀποκαλυπτήρια προτομῆς τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κυροῦ Τιμοθέου, καί ἐπιμνημόσυνη δέηση, μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση δέκα ἐτῶν ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία Του. Ὁμιλία θά ἐκφωνήσει, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιος. Προσκαλοῦνται οἱ Ἀρχές καί ὁ εὐσεβής λαός τῆς Μεγαλονήσου Κρήτης νά συμμετάσχουν στίς παραπάνω Συνοδικές Θεῖες Λειτουργίες. Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης

http://www.iak.gr/gr/grafeio_tipou/deti ... 59767.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΝ

ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ

ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

11 Νοεμβρίου 2016 ***




«Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ ἡ πόλις Ἡρακλείου, τέρπου καί ἀγάλλου ἡ Κρήτη πίστει λαμπροφοροῦσα, Μηνᾶν τόν πανένδοξον ἀθλητήν ἐν κόλποις κατέχουσα ὡς θησαυρόν, ἀπόλαυε τῶν θαυμάτων τήν πληθύν καί εὐχαρίστως τῷ Σωτῆρι βόησον· Κύριε δόξα σοι».



Μέ τούς λόγους αὐτούς τῆς ἱερῆς ὑμνολογίας καλεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τούς φιλομάρτυρες καί φιλάγιους πιστούς Της, τῆς θαλασσοφίλητης αὐτῆς πόλεως καί νήσου, τούς κατοίκους τοῦ Κάστρου καί τῆς Κρήτης ὁλόκληρης τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Τίτου, τῶν Ἁγίων, τῶν Ὁσίων καί τῶν Μαρτύρων, σέ δοξολογία τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ γιά τόν μεγάλο καί ἀτίμητο θησαυρό, τόν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα καί Θαυματουργό Μηνᾶ, τόν Καβαλάρη, τόν «κοντοσγουρογένη, ἡλιοκαμένο, ἀγριομάτη Καπετάν Μηνᾶ», πού γιά τούς Καστρινούς δέν εἶναι μόνο ἅγιος. Εἶναι ὁ προστάτης «ἀλάκερης τῆς πολιτείας, πού εἶναι ἕνα φρούριο, ὅπως ἡ κάθε ψυχή πού τήν κατοικεῖ εἶναι κι αὐτή ἕνα φρούριο αἰώνια πολιορκούμενο».



Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κ.κ. Εἰρηναῖε,

Σεπτή τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Σεβαστοί πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,

Ἀγαπητά παιδιά τῆς εὔγονης αὐτῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας,

Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς εἶναι Ἅγιος τοῦ τρίτου μετά Χριστόν αἰῶνα καί ταυτόχρονα διαχρονικός. Χάνεται στά βάθη τῆς Ἱστορίας, ἀλλά καί διαρκῶς βρίσκεται παρών ἀνάμεσά μας. Ἦταν Αἰγυπτιώτης στήν καταγωγή μά πολιτογραφήθηκε Κρητικός καί ἦταν στρατιωτικός στό ἐπάγγελμα. Ἐπί βασιλείας Μαξιμιανοῦ, στό Κοτυάειο τῆς Φρυγίας ἔλαβε χώρα τό μαρτύριο του. Καί ἐδῶ στόν τόπο μας, στήν ἀντίπερα ὄχθη, καταγράφηκε στίς ψυχές μας προστάτης καί πολιοῦχος καί ἔγινε ἴσως τό πιό ἀγαπημένο πρόσωπο τῶν φιλάγιων κατοίκων τοῦ ἱστορικοῦ Χάνδακα.

Σ᾿ αὐτόν τόν Ἅγιο ἡ εὐσέβεια τῶν καλῶν μας προγόνων ἀφιέρωσε τόν μικρό Ναό, τόν Μικρό Ἅγιο Μηνᾶ, ὅπως τόν λέει ὁ λαός μας, μνημεῖο διαχρονικῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς ἀλλά καί αὐτόν τόν μεγαλύτερο Ναό τῆς Κρήτης, ἕνα ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἐκκλησιαστικῶν μνημείων, τόν ὁποῖον οἰκοδόμησε ἡ πίστη καί ἡ εὐλάβεια, ἡ εὐγνωμοσύνη καί ἡ ἑνότητα τῶν πατέρων μας, εἰς μαρτύριον τῆς θαυματουργικῆς διασώσεως τῆς πόλεως ἀπό τόν Ἅγιο. Αὐτός ὁ Ναός ἀποτελεῖ καθημερινό προσκύνημα καί κέντρο τῆς πνευματικῆς ἀναστροφῆς τοῦ λαοῦ μας.

Αἰγυπτιώτης λοιπόν ὁ Ἅγιος Μηνᾶς, καί γιά ἐμᾶς Καστρινός καί Κρητικός, μά πάνω ἀπ’ ὅλα οἰκουμενικός. Γιατί οἱ Ἅγιοι δέν ἀνήκουν σέ ἕνα τόπο καί σέ μιά ἐποχή, εἶναι οἰκουμενικοί καί διαχρονικοί. Οἱ Ἅγιοι ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, πού δέ γνωρίζει καί δέν ἐκφράζει φυλετικές καί ἐθνικιστικές διακρίσεις, ἀλλά καί δέν παγιδεύεται στά σχήματα τῶν καιρῶν τοῦ παρόντος κόσμου.

Ἀπό τήν ἴδια αὐτή θέση μεγάλος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης τόνιζε χαρακτηριστικά: «Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς μᾶς μηνᾶ πάντοτε νά παραμένουμε οἰκουμενικοί στήν πίστη καί στό φρόνημά μας καί εὐγνώμονες στή Μητέρα Ἐκκλησία μας, πού εἶναι ἡ καλλιέλαιος, ἐγγύηση τῆς εὐστάθειας, τοῦ ἁγιασμοῦ, τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος καί σωτηρίας μας.

Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς μᾶς μηνᾶ πώς δέν πρέπει νά φοβούμαστε κανένα κίνδυνο, καμμιά ἀπειλή, ἀπ’ ὅπου κι ἄν προέρχεται, καί νά μή χάνομε ποτέ τήν ἐλπίδα μας. Στά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου ὑπάρχει ἡ διέξοδος τοῦ θαύματος τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν τό Πάσχα τοῦ 1826, 18 Ἀπριλίου, οἱ χριστιανοί συνάχθηκαν γιά νά γιορτάσουν τήν Ἀνάσταση ἐδῶ, ἐνῶ τά πάντα γύρω τά ᾿σκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά, παρουσιάστηκε ἔφιππος ὁ στρατηλάτης Ἅγιος Μηνᾶς καί κατήσχυνε λαμπρῶς τάς ὀρδάς τῶν ἀσεβῶν συντρίψας τούτων τά τόξα.

Αὐτήν τήν Ἀνάσταση τῆς πίστεως καί τήν ἀνάσταση τοῦ γένους, ἀπό τήν ταφή τῆς ἀπιστίας καί τῆς μισαλλοδοξίας ἐκφράζει αὐτός ὁ Ναός».

Μαζί μέ τόν Ἅγιο Μηνᾶ, ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης καί ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία μας ἀποφάσισε νά τιμήσει ἐφέτος, μέ τήν συμπλήρωση δεκαετίας ὅλης ἀπό τήν ἐκδημία του στόν οὐρανό, τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεο. Νά τοῦ ἐκφράσει γιά μία ἀκόμη φορά τήν εὐγνωμοσύνη καί τό βαθύτατο σεβασμό Της, τήν ἀγάπη καί τήν εὐχαριστία Της γιά τό ὀρθόδοξο ἦθος, τόν ἔνθεο ζῆλο καί τήν πολυσχιδῆ προσφορά του στήν Ἐκκλησία καί τό Γένος.

Ἀδύναμος προσωπικά νά ἐξιστορήσω ἤ ἔστω καί νά σκιαγραφήσω τήν μεγάλη αὐτή ἐκκλησιαστική μορφή σέ συνάρτηση μέ τήν Ἑορτή τοῦ Πολιούχου, μέ τόν ὁποῖο εἶχε μιά ἰδιαίτερη σχέση ὁ μακαριστός, προέκρινα καί πάλι σήμερα ἐκεῖνον νά ἀκουσθεῖ ἐδῶ μέσα, κάτω ἀπό τούς θόλους τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, ἐπιλέγοντας ὅσα στήν Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, τό ἔτος 2005, τήν τελευταία φορά πού πανηγύριζε μαζί μας, ἔγραφε σέ μιά Ἐγκύκλιό του, τήν ὁποία ἐκεῖνος πού ὁμιλεῖ αὐτήν τήν στιγμή εἶχε τήν τιμή καί τήν εὐλογία νά τή διαβάζει τότε ἀπό τήν ἴδια θέση:

«Ἔφθα­σε γι­ά μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά στήν ἱ­στο­ρί­α αὐ­τοῦ τοῦ τό­που, αὐ­τῆς τῆς πό­λης καί στήν προ­σω­πι­κή ἱ­στο­ρί­α τοῦ κα­θε­νός ἀ­πό ἐ­μᾶς, ἡ με­γά­λη ἑ­ορ­τή τοῦ πο­λι­ού­χου καί προ­στά­του μας, τοῦ Ἁ­γί­ου Mεγαλομάρτυρος καί θαυματουργοῦ Μηνᾶ.

Τόν βλέ­πο­με μέ τά μά­τι­α τῆς πί­στε­ως νά εἶναι παρών, νά μᾶς εὐ­λο­γεῖ, νά ση­κώ­νει ἱκε­τευ­τι­κά τά χέ­ρι­α του στόν Θε­ό, νά μᾶς σκεπάζει καί νά κη­ρύτ­τει σέ ὅ­λους μας πώς ἡ πί­στη μας, ἡ πίστη τῆς Ἁγίας Ἐκ­κ­λη­σί­ας μας, αἰῶνες τώ­ρα, συ­νε­χί­ζει τό ἔρ­γο τοῦ Χρι­στοῦ, προσ­λαμ­βά­νει καί θε­ρα­πεύ­ει, ἁ­γι­ά­ζει καί θε­ώ­νει, χα­ρι­τώ­νει καί ζω­ο­ποι­εῖ τά μέ­λη της, καί πο­λι­το­γρα­φεῖ πο­λί­τες τοῦ οὐ­ρα­νοῦ. (...)

Ἄς ἀποθέσομε στό χαριτόβρυτο λείψανο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ καί στό ἱερό εἰκόνισμα του τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνωμοσύνη μας, τίς ἐλπίδες καί τίς προσδοκίες μας ἀλλά καί τίς ἀγωνίες καί τό ἄγχος, τούς προβληματισμούς καί τίς ἀνησυχίες μας, καί ἄς ἐπικαλεσθοῦμε γιά μία ἀκόμη φορά τήν ἀντίληψή Του γιά τήν εὐημερία τοῦ τόπου μας, γιά τήν εὐστάθεια τῆς Ἐκκλησίας μας καί γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου».

Αὐτούς τούς λόγους λοιπόν τοῦ μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης θελήσαμε νά ἐπαναλάβομε σήμερα πού τόν τιμοῦμε καί μνημονεύομε τήν ἔκβαση τῆς ἀναστροφῆς του, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, δέκα χρόνια μετά τήν πρός Κύριον ἐκδημία του.

Σάν νά ἦταν χθές πού ἀκούγαμε τήν γλυκύτατη φωνή του, πού δεχόμασταν τίς πατρικές συμβουλές, τίς στοργικές θωπεῖες του, τά χεύματα ἀναρίθμητων εὐεργεσιῶν ἀπό τά τίμια χέρια του. Σφράγισε τήν πνευματική πορεία πολλῶν ἀπό ἐμᾶς ἡ εὐεργετική παρουσία του στή ζωή μας.

Σάν νά ἦταν χθές πού τόν ἀκούγαμε μέ ὕφος παραινετικό, καί οὖτε γιά μιά στιγμή προστακτικό, νά ἐντέλλεται στούς συνεργάτες τῆς Ἐκκλησίας: «Ὅπου σταθεῖς νά ἀνάβεις φῶς». Καί μέ ἁγία ἁπλότητα νά προτρέπει: «Πρέπει νά μοιάσομε στούς Ἁγίους... Ὁ Θεός μᾶς ζητᾶ τήν κάθε στιγμή νά τήν ἐξαγοράζομε μέ τήν ἐργασία, τούς κόπους μας, μέ τήν προσευχή μας, τά δάκρυα καί τήν πνευματική μας ἀγρύπνια. Μέχρι τήν τελευταία μας στιγμή νά κάνομε αὐτό πού μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός».

Σάν νά ἦταν χθές πού τόν βλέπαμε νά μοιράζει στά δυό τό φαγητό του, ὅπως εἶχε μάθει νά πράττει πάντοτε, κάνοντας πράξη τίς εὐαγγελικές ἐπιταγές.

Σάν νά ἦταν χθές πού τόν ἀντικρύζαμε ἐδῶ μέσα, στόν Πάνσεπτο Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, νά λειτουργεῖ ἁπλά, ταπεινά, ἀνεπιτήδευτα, νά ἀπαιτεῖ προσήλωση σέ ὅσα φρικτά τελεσιουργοῦνταν, νά κηρύττει μετάνοια καί ἀγάπη, νά ζητᾶ ἔλεος καί ἔλαιον γιά τούς ἀναγκεμένους ἀδελφούς, τούς ἐλάχιστους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, στούς ὁποίους ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τήν ζωή του, γνωρίζοντας βαθειά μέσα του τό «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».

Σάν νά ἦταν χθές πού ἡ μεγάλη καρδιά του ἔπαψε νά κτυπᾶ καί τά μάτια του τά χοϊκά σφράγιζαν γιά πάντα στή γῆ γιά νά ἀνοίξουν ἐκεῖ ὅπου ἡ Ζωή τῆς ζωῆς του, τό Φῶς τοῦ φωτός του, Ἐκεῖνος, στόν Ὁποῖο ὁδηγοῦσε ἡ πεμπτουσία τοῦ ἱεραποστολικοῦ του ζήλου καί τού γνήσιου ἐκκλησιαστικοῦ του φρονήματος. Ἡ ἐκδημία του μπορεῖ νά μᾶς στέρησε τή φυσική πατρική παρουσία του, μᾶς ἄφησε ὅμως τή βεβαιότητα ὅτι ἀποκτήσαμε ἕνα ἀκόμη πρεσβευτή στόν οὐρανό γιά τό πλήρωμα τῆς Κρητικῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν Ἱεραρχία μας πού τόν εἶχε πρῶτο, γιά τόν Ἱερό Κλῆρο πού τόσο πολύ στήριξε, γιά τίς Μοναχικές Ἀδελφότητες πού τόσο πολύ ἀγάπησε, γιά τούς πτωχούς καί ἀνήμπορους πού παντοιοτρόπως εὐεργέτησε.

Γιά ὅλους τελικά ὁ Κρήτης Τιμόθεος ὑπῆρξε αὐτό πού τόσο ἀβίαστα καί φυσικά τοῦ ἀποδόθηκε ὡς χαρακτηρισμός, ἤ ἀκόμη καλύτερα ὡς προσδιορισμός: Πατέρας. Πατέρας πνευματικός, ἄοκνος, ἀδαπάνητος, ἀκούραστος, παιδαγωγός εἰς Χριστόν. Ἄνθρωπος πίστεως, ἐλπίδος, ἀγάπης. Ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος, συγχωρητικός καί ἀνεκτικός, ὑπομονετικός καί φίλεργος, προικισμένος μέ πολλά χαρίσματα ἀπό τόν Θεό, πού τά ἀξιοποίησε γιά τήν Ἐκκλησία μέ τούς κατάλληλους συνεργούς καί συνεκδήμους του, τούς ὁποίους εἵλκυε μέ τήν σαγήνη τοῦ Πνεύματος. Ἄνθρωπος μέ πολύπτυχο, πολυδιάστατο καί πολύπλευρο ἐκκλησιαστικό ἔργο, ἐνάρετος, ὁραματιστής, ὁδηγός καί ταυτόχρονα συνοδοιπόρος σέ κάθε ἀνήφορο τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς χωριστά καί ὅλων μαζί τῶν ἀγαπημένων παιδιῶν του.

Εἶμαι ἴσως τό τελευταῖο ἀπό αὐτά τά παιδιά, πού δικαιοῦμαι νά ὁμιλῶ καί ἄν σήμερα τό πράττω εἶναι μόνο ἀπό ὑπακοή στήν Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδό μας, ἡ Ὁποία μοῦ ἀνέθεσε αὐτήν τήν ὑψηλή διακονία.

Γι᾿ αὐτό καί δέν θά συνεχίσω μέ δικούς μου λόγους, ἀλλά μέ δικούς του, ὅπως λίγο πρίν, γιά νά παιδαγωγηθῶ καί ἐγώ μαζί σας γιά μία ἀκόμη φορά, γιά νά τόν αἰσθανθῶ νά μᾶς διδάσκει, νά μᾶς ὁδηγεῖ, νά μᾶς κρατᾶ ἀπό τό χέρι, νά μᾶς δείχνει τόν δρόμο τοῦ προσωπικοῦ μας ἁγιασμοῦ, νά βαδίζει πρῶτος στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ὁσίων, τῶν Μαρτύρων, τοῦ Ἁγίου Τίτου, τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, τοῦ Ὁσίου Μεθοδίου, τοῦ Ὁσίου Χαραλάμπους, καί νά μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσομε.

Μᾶς ἄφησε ἱερές συγγραφές ἀπό τίς ὁποῖες ἀντλοῦμε «ὕδωρ ζωηρόν», γιά νά κορέσομε τήν πνευματική μας δῖψα. Μᾶς κατέλιπε ἱερές παρακαταθῆκες, «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου». Θά σταχυολογήσομε λίγα τούτην τήν ὥρα λοιπόν, γιά νά εἰσέλθομε, ἔστω γιά λίγο, στό «ἀπόθετον κάλλος» τῆς Θεολογίας τοῦ φωτισμένου πνεύματός του, στόν παράδεισο τῆς ἀγαπώσης καρδιᾶς του πού ἔβρισκε νόημα ζωῆς στήν μέριμνα γιά τόν ἀδελφό. Μᾶς ἄφησε ἔργα ἀγάπης στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν πονεμένο καί τραυματισμένο ἀδελφό, στά ὁποῖα δυσεξαρίθμητοι ἄνθρωποι βρῆκαν καί θά βρίσκουν πάντοτε πνευματικό ἐπιστηριγμό. Ἔχουν γραφεῖ κατά καιρούς, λόγοι γλυκεῖς, λόγοι τιμῆς, λόγοι ἀληθινοί χωρίς καμμία ἔξαρση καί ὑπερβολή, οἱ ὁποῖοι μαρτυροῦν αὐτό πού εἶδαν, αὐτό πού ἄκουσαν, αὐτό πού ψηλάφησαν, αὐτό πού θαύμασαν, αὐτό πού ἄλλαξε τήν ζωή ἐκείνων πού βρῆκαν καταφυγή στήν ἀγκαλιά του, αὐτό πού τούς ὁδήγησε στόν Χριστό, αὐτό πού τούς ἔκανε ὑγιῆ καί εὔρωστα κλήματα τῆς ἀμπέλου Του.

Αὐτός ἦταν λοιπόν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού μᾶς δίδαξε μέ τό χάρισμα τῆς ποιήσεως ἀνεπανάληπτα:

Δέν εἶναι νίκη κι ἄν μπορεῖς

ὅλο τόν κόσμο νά προστάζεις.

Μιά νίκη ὑπάρχει ἀληθινή:

Ὅταν οἱ ἄλλοι σέ σταυρώνουν

νά συγχωρεῖς καί ν᾿ ἀγαπᾶς.

(Ἀπό τό βιβλίο «Λυτρωτική Φλογέρα», Β΄ ἔκδ. 1995, σ. 39)

Αὐτό ἄλλωστε ἔκανε πράξη σέ ὅλη του τήν ζωή.

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού ζοῦσε γιά τούς ἄλλους, γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο καί τά βάσανά του, γιά τά προβλήματα καί τούς προβληματισμούς του, πού ἐνδιαφερόταν γιά ὅσα πονοῦσαν τόν ἄνθρωπο καί μάλιστα μέ ὑπαιτιότητά του καί ἀναζητοῦσε τή ρίζα τοῦ κακοῦ γιά νά τό θεραπεύσει, ἀναλύοντας πάντα πρῶτα μέσα του καί ἔπειτα στούς γύρω του τήν πνευματική διάσταση γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ λύση.

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε πάντα γιά τό ὑπέροχο ἐκεῖνο δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, τή φωνή τῆς συνειδήσεώς του, πού γίνεται τροχοπέδη στόν κατήφορό του, πού ἀναστέλλει τά παραληρήματά του, πού τόν ἀνιστᾶ ἀπό τά παραστρατήματα καί τίς πτώσεις του. «Κάθε τύψη στή συνείδηση εἶναι μιά ἀναστάσιμη καμπάνα, πού μηνᾶ τή σωτηρία μας. Εἶναι ἡ ἁπτή παρουσία τοῦ Θεοῦ στά βάθη μας. Εἶναι ὁ γλυκύτερος ἐπισκέπτης τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, μέ τό λυτρωτικό μήνυμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ...», ἔγραφε στό βιβλίο του «Νιάτα καί πίστη», ὅπου ἔκδηλα φανερώνεται ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀγωνία του ἰδιαίτερα γιά τά νέα παιδιά, τούς βλαστούς καί τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔλεγε συχνά.

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού γνώριζε τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καί ἀναφερόμενος λειτουργικά στό Θεό ζητοῦσε ἀδιάλειπτα τή Χάρη, τούς οἰκτιρμούς καί τήν φιλανθρωπία Του. Πόσο ὄμορφα σέ ἕνα ποίημά του μέ τίτλο «Προσμένω» προσευχόταν·

Κύριε,

Τῶν οἰκτιρμῶν Σου τίς πηγές,

φλέβες ἀστείρευτες προσμένω,

τῆς ψυχῆς μου ν᾿ ἀρδεύσουν τό χωράφι,

κι εὐωδιαστά λουλούδια νά φυτρώσουν,

στόν ἐπιτάφιο στολίδια ταπεινά

καί στήν Ἀνάσταση ροδόσταμο χαρᾶς.

(Ἀπό τήν ποιητική συλλογή «Λυτρωτική Φλογέρα»).

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού παντοῦ ἐδῶ μέσα στόν Ἅγιο Μηνᾶ, ἐδῶ δίπλα στήν Ἀρχιεπισκοπή, ἐκεῖ στό Ἡσυχαστήριό του τήν Ἁγία Φωτεινή, στούς Ναούς, στά Μοναστήρια, στά ταμιεῖα τῶν καρδιακῶν χώρων μας διέβλεπε τή συνάντησή μας μέ τόν Χριστό ὡσάν αὐτήν μέ τήν Σαμαρείτιδα. Μιά σαμαρείτιδα ψυχή, ἡ ψυχή τοῦ καθενός μας, πού ζητᾶ «ὕδωρ ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον». Καί αὐτό τό γνώριζε καλά καί ἔσπευδε νά ἀναψύξει τούς κοπιῶντες καί πεφορτισμένους μέ ὕδωρ ἀθανασίας ὁ ὄντως ἀξιομακάριστος.

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος πού μέ ἀγωνία, μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς του φώναζε ἀφυπνιστικά· «Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή τῶν μεγάλων συμφορῶν, γιά τά πνευματικά καί ὑλικά παραστρατήματα τοῦ ἀξιοθρήνητου πολιτισμοῦ μας, ἕνα βασικό καθῆκον ἐπιβάλλει. Ἐπιστροφή στίς ἁγνές πηγές τῆς ἁγίας μας πίστεως». (Ἀπό τό βιβλίο «Ἐφαρμοσμένος Χριστιανισμός»).

Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο πολλοί, «ἐπώνυμοι» καί «ἀνώνυμοι» ὅσο ζοῦσε καί μετά τήν κοίμησή του, ἰδιαίτερα δέ αὐτές τίς ἡμέρες μέ τίς ἐκδηλώσεις πού ἔγιναν ἀπό τόν διάδοχό του στήν πρώτη του ἀγάπη, στήν Μητρόπολη Γορτύνης καί Ἀρκαδίας, μίλησαν καί ἔγραψαν γιά τήν κυριολεκτικά «δοσμένη τῷ Κυρίῳ ζωή του καί φώτισαν, μέ τόν δικό του τρόπο καθένας, τό ἦθος, τήν προσφορά καί τήν πορεία μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητας, πού ἀγωνίστηκε μέ ἀπαράμιλλο σθένος καί ἡρωισμό, νά δώσει «τό παρών τοῦ Θεοῦ» σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου». (Ἀπό τό βιβλίο τῆς Αἰκατερίνης Μοναχῆς, «Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ (Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ), ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ», Ἡράκλειον 2010).

Αὐτός ἦταν ὁ Κρήτης Τιμόθεος, ὁ ὄντως «Τιμόθεος» κατά τήν κλήση του. Δόξα τῷ Θεῷ.

Μέ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό Σεπτό Γράμμα τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου μας θά κλείσομε αὐτήν τήν ἁπλοϊκή μας σύνθεση γιά τόν Πατέρα.

«Ὁ ἀπό Γορτύνης καί Ἀρκαδίας ἀοίδιμος Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κυρός Τιμόθεος ὑπῆρξε τῷ ὄντι ὁσίαθλος καί ἱεροθαλής Ἱεράρχης, πρᾷος καί ἄκακος ποιμήν τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Κυρίου, «ἀνήρ ἐπιθυμιῶν» πλήρης τῶν χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, «γνήσιος δοῦλος καί πιστός θεράπων Χριστοῦ», ἀληθῶς «σκεῦος ἐκλογῆς», ἀναζωγραφήσας ἐν ἑαυτῷ ἁγίων Ἱεραρχῶν τήν πίστιν καί τόν ζῆλον, τιμήσας δέ φερωνύμως τόν Θεόν διά τῆς ἐναρέτου αὐτοῦ πολιτείας καί τῆς πεντηκονταετοῦς ἀρχιερατικῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διακονίας». (Ἀπόσπασμα ἀπό τό Γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ πού προτάσσεται στό βιβλίο τῆς Αἰκατερίνης Μοναχῆς, «Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ (Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ), ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ», Ἡράκλειον 2010).



Σεβασμιώτατοι, Ἐντιμότατοι ἄρχοντες,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν ἐνθυμεῖται τούς φλογερούς του λόγους, τίς ἱερές ἐνατενίσεις του, τίς ὑψηλοκηρυκτικές κλήσεις τῆς σοφίας του, τούς ἤχους πού ἐξέπεμπε ἡ λυτρωτική φλογέρα τοῦ καλοῦ Ποιμένα στά ἴδια πρόβατα. Ποιός δέν ἔχει κατανοήσει δέκα χρόνια μετά, πώς ὁ Κρήτης Τιμόθεος ἦταν μιά εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν Κρήτη καί τήν Ἐκκλησία της, ἕνας ἄξιος διάδοχος ἑνός μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ ἄνδρα, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου, πού σφράγισε μέ τό πέρασμά του ἀνεξίτηλα τοῦτο τόν τόπο, τήν Ἐκκλησία καί τήν Ἱστορία της.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ὅλοι ἐμεῖς πού τήν συναποτελοῦμε, ἀποδίδομε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Τιμόθεο τό βαθύτατο σεβασμό καί, γιά μία ἀκόμη φορά, αἰσθανόμαστε ὅτι τοῦ φιλοῦμε τό χέρι καί ὅτι ἐκεῖνος στοργικά χαμογελῶντας μας ἀπό τ’ οὐρανοῦ τά παραθύρια, μᾶς ἐνισχύει μέ τήν εὐχή του. Τοῦ λέμε ὅτι δέν τόν λησμονοῦμε, ὅτι τοῦ ὀφείλομε πολλά, ὅτι τόν αἰσθανόμαστε εὐεργετικό ποδηγέτη μας καί γι᾿ αὐτό θελήσαμε νά σμιλευθεῖ ἡ ἁγία μορφή του στήν προτομή πού μετά ἀπό λίγο ὁ σεπτός διάδοχός του καί οἱ συναποτελοῦντες τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης θά ἀποκαλύψομε δίπλα σέ ἐκείνην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου, ὅπως καί σέ ἐκείνην τοῦ Κρήτης Τιμοθέου Καστρινογιαννάκη, τοῦ Κτήτορος τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, γιά νά τούς θεωροῦμε, γιά νά τούς μακαρίζομε, γιά νά τούς εὐχαριστοῦμε, γιά νά τούς ζητοῦμε τίς πρεσβεῖες τους στό Θρόνο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, πιστεύοντας ἀκράδαντα ὅτι ἐκεῖ παρίστανται καί εὔχονται γιά τήν δική μας κατά Θεόν προκοπή.

Ἀπό αὐτήν τήν θέση πλέον θά τόν αἰσθανόμαστε νά εὐλογεῖ καθημερινά τούς ἀμέτρητους διαβάτες καί περάτες, τούς προσκυνητές τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, τούς Καστρινούς, τούς Κρητικούς καί ὅσους ξενίζονται στόν τόπο μας. Ἀπό αὐτήν τήν θέση θά τόν ἀτενίζομε νά εὐλογεῖ τή ζωή, τίς ἐργασίες, τίς ἀγαθές βουλές μας, τίς ἱερές ἀναστροφές μας. θά τόν αἰσθανόμαστε παρόντα στίς Συνοδικές μας ἐργασίες καί στά Συλλείτουργά μας, θά τόν βλέπομε νά μετέχει στίς χαρές τῆς Ἐκκλησίας, στίς λιτανεῖες τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ καί τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, τῆς Δεύτερης Ἀνάστασης καί τῆς ἀνάμνησης τοῦ Θαύματος τοῦ Πολιούχου. Θά τόν αἰσθανόμαστε τέλος μέσα ἀπό αὐτό τό ἐκμαγεῖο τῆς πέτρας νά ἔχει γίνει αὐτό πού ἤθελε, αὐτό πού ἀγωνιζόταν μιά ὁλόκληρη, ἀφιερωμένη στόν Θεό θυσιαστικά, ζωή· ἕνα «τοῦ οὐρανοῦ πετράδι», ὅπως μέ τόση γλαφυρότητα ἱερογραφοῦσε, χωρίς ἴσως ποτέ νά τό ἔχει φαντασθεῖ, στό «Κοντάκιο» τῆς ζωῆς του.



Εἶδα τό κῦμα πού ἔτρεχε μιά θερινή βραδιά

μέ στρογγυλά πολύχρωμα πετράδια φορτωμένο·

τ᾿ ἀπόθεσεν εὐλαβικά στήν ἥσυχη ἀμμουδιά

καί μέ θλιμμένο βογγητό ξεψύχησε ἀφρισμένο.



Τράβα με κῦμα τῆς ζωῆς. Δέν θά σέ φοβηθῶ.

Θά μοῦ σμιλέψεις τήν ψυχή ὥς τό στερνό μου βράδυ

κι ἀπό τοῦ πόνου τόν σκληρό καί σκοτεινό βυθό

βγάλε με ὀμορφοστρόγγυλο τοῦ οὐρανοῦ πετράδι...

(Ἀπό τήν ποιητική συλλογή «Μυστικά σήμαντρα»).



Αὐτό νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά γίνομε, μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Καπετάν Μηνᾶ καί τίς εὐχές τοῦ Πατέρα, Κρήτης Τιμοθέου· τοῦ οὐρανοῦ πετράδια στήν αἰωνιότητα ὅταν θά παύσουν νά μᾶς κτυποῦν τῆς ζωῆς τά κύματα.



http://www.imra.gr/ta-nea-tis-mitropole ... oy-mi.html

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Ομιλία Σεβ. Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, κατά τα Αποκαλυπτήρια τής προτομής Τού Αοιδίμου Αρχιεπισκόπου ΤΙΜΟΘΕΟΥ (11-11- 2016)

Ὁμιλία Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου,

Κατά τά Ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς

Τοῦ Ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου ΤΙΜΟΘΕΟΥ

(Ἡράκλειον, 11 Νοεμβρίου 2016)



Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,

Ἐντιμώτατοι Ἄρχοντες,

Εὐλογημένε Λαέ τοῦ Θεοῦ,

Ἐφέτος ἡ λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου καί τῆς Ἁγίας Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου μας, τοῦ Προστάτου τοῦ Μεγάλου Κάστρου Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ, σταθμεύει, γιά πρώτη φορά στό σημεῖο αὐτό.

Σταυθμεύει, μέ ἱερή μνήμη καί εὐγνωμοσύνη, γιά νά ἀποδώσει τόν ἔπαινο καί τήν εὐχαριστία τοῦ ὁμιλοῦντος, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, καί σύνολης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, πρός τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης ΤΙΜΟΘΕΟ, μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση δέκα ἐτῶν ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία του.

Τελέσαμε ἤδη τή Συνοδική Θεία Λειτουργία καί ἐδῶ τή Συνοδική Ἐπιμνημόσυνη Δέηση. Εὐχαριστῶ ἐγκάρδια τούς Σεβασμιωτάτους Ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, τά Σεπτά Μέλη τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς μας Συνόδου. Μνημονεύω ἰδιαίτερα τούς φιλοξενουμένους μας Ἁγίους Ἀρχιερεῖς καί τούς εὐχαριστῶ γιά τή συμμετοχή τους στήν πανήγυρή μας καί τήν ὀφειλετική ἀπόδοση τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης στόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Τιμόθεο. Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιο, γιά τήν ἐμπνευσμένη ὁμιλία του.

Ὅλοι οἱ παρόντες σήμερα ἐδῶ, καί ὄχι μόνον, ἔχομε προσωπική ἐμπειρία καί πείρα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιμοθέου. Τῆς πολλῆς του ἀγάπης γιά τήν Ἐκκλησία, τῆς ἀληθινῆς φιλαγιότητάς του, τῆς ἀνυπόκριτης φιλανθρωπίας του, τῆς πολύκαρπης καί πολύπτυχης προσφορᾶς του, ὅπου τόν ἔταξε ὁ Θεός.

Ὡς Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης, τόν εὐγνωμονοῦμε. Ἄφησε ἀνεξίτηλη τή σφραγίδα τῆς Ἀρχιερατείας του στόν Τόπο αὐτό.

Ἡ κατασκευή καί ἡ τοποθέτηση τῆς προτομῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιμοθέου, ἐδῶ, δίπλα σέ αὐτήν τοῦ Προκατόχου του, Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου, προῆλθε ὡς ἀνάγκη ἀπόδοσης τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης καί χρέος ὀφειλετικό καί ἐπιτακτικό.

Τά ἀποκαλυπτήρια της, σήμερα, στήν πιό ἐπίσημη καί μεγάλη γιορτή τοῦ Ἡρακλείου καί τῆς Κρήτης, ἀποτελοῦν ἕνα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εὐγνωμοσύνης καί τιμῆς, γιά αὐτό πού ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος ὑπῆρξε, αὐτό πού λιτάνευσε, αὐτό πού δίδαξε, αὐτό πού προσέφερε στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή καί ἐν γένει τήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης.

Ἀποτελοῦν ἕνα εὐλαβικό κερί εὐχαριστίας, γιά ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος ἐπροσέφερε καί ἐδίδαξε. Ἕνα μνημόσυνο εὐγνωμοσύνης, γιά ὅσα ἐκοπίασε ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ἔχομε τή βεβαιότητα ὅτι ἡ μακαρία ψυχή του ἀναπαύεται, στά οὐράνια σκηνώματα καί συγχορεύει ἤδη στό οὐράνιο θυσιαστήριο μέ τή χορεία τῶν ἁγίων καί τῶν δικαίων. Ἐκεῖ, προσεύχεται γιά ὅλους ἐμᾶς, τά πνευματικά του παιδιά, μέ τήν πατρική στοργή καί ἀγάπη του καί μᾶς ἀναπαύει μέ τό χαρακτηριστικό χαμόγελό καί τήν πραότητά του.

Μέ συγκίνηση καί ἔντονη καρδιακή προσευχή, ἀποκαλύπτομε τήν προτομή αὐτή, μέ σεβασμό στή μνήμη καί τήν προσφορά του καί ζητοῦμε τίς πατρικές εὐχές του ἀπό τά οὐράνια σκηνώματα.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!





http://www.iak.gr/gr/arxiepiskopos/mimi ... 48355.html