Χριστιανισμό ως καθημερινό βίωμα απλών ανθρώπων, που μέσα από πολλές δοκιμασίες και αμαρτίες αναγεννιούνται θρησκευτικά και πνευματικά. Αυτό που ακολουθεί είναι μια υποκειμενική λίστα πραγματικά χριστιανικών ταινιών που στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται ακόμα και για κατήχηση από τους ιερείς.
1. Τα Πάθη της Ζαν Ντ ‘Αρκ (1928) του Καρλ Ντράγιερ. Μία ταινία βασισμένη στα αρχεία της δίκης της Παρθένου της Λωρραίνης, όπου η μισαλλοδοξία της Ιεράς Εξέτασης παραπέμπει στους Φαρισαίους και η ίδια η δίκη, στα Θεία Πάθη. Εδώ η Ρενέ Φερλικόνε δίνει την συγκλονιστικότερη ερμηνεία της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Ο ορισμός της πνευματικότητας στο σινεμά και η απόλυτη κινηματογραφική επιλογή για την Μεγάλη Παρασκευή.
2. Μια Υπέροχη Ζωή (1946) του Φρανκ Κάπρα. Η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία. Όπως και η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» με τον Σκρουτζ, έτσι και εδώ έχουμε την διαμάχη ενός ιδεαλιστή και ανιδιοτελούς νεαρού (Τζέημς Στιούαρτ) ενάντια σε έναν άκαρδο επιχειρηματία (Λάιονελ Μπάρυμορ) για την σωτηρία της μικρής κοινότητας. Όμως εξαιτίας ενός λάθους, θα βρεθεί στο χείλος της πτώχευσης και θα αποφασίσει να αυτοκτονήσει την παραμονή Χριστουγέννων. Τότε, ένας ηλικιωμένος φύλακας άγγελος θα τον σώσει, δείχνοντάς του πως θα ήταν η ζωή της κοινότητας αν αυτός δεν είχε υπάρξει!
3. Το Ημερολόγιο ενός Επαρχιακού Ιερέα (1950) του Ρομπέρ Μπρεσόν. Ο πιο πνευματικός σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου φτιάχνει την απόλυτη Καθολική ταινία, με ένα νεαρό ιερέα να βιώνει την απόρριψη, την περιφρόνηση και την αποξένωση από το ποίμνιό του. Μέσα σε αυτήν την αρνητική ατμόσφαιρα θα σώσει μια κόμισσα από την αυτοκτονία λέγοντας της ότι «Ο Θεός δεν βασανίζει τους ανθρώπους» και «Όλα είναι Θεία Χάρη». Εκείνη όμως θα πεθάνει στον ύπνο της και η κόρη της θα τον κατηγορήσει ότι τα αυστηρά του λόγια την οδήγησαν στον θάνατο. Τότε οι πάντες θα τον θεωρήσουν υπεύθυνο.
4. Ο Λόγος (1951) του Καρλ Ντράγιερ. Σύγκρουση δύο οικογενειών που εκπροσωπούν διαφορετικές απόψεις για την ζωή και την Πίστη σε μια απομονωμένη θρησκευτική κοινότητα της Δανίας. Ενώ ο «τρελός» γιος της μίας από αυτές, που πιστεύει ότι είναι ο Χριστός, θα κάνει ένα θαύμα ανασταίνοντας τη νεκρή κουνιάδα του! Μια κορυφαία χριστιανική ταινία που μιλάει για την απουσία της πραγματικής πίστης στον Χριστό και την δυνατότητα του θαύματος κόντρα στον ορθολογισμό και τον αγνωστικισμό της σύγχρονης εποχής.
5. Στην Τύχη ο Μπαλταζάρ (1965) του Ρομπέρ Μπρεσόν. Ο γάϊδαρος Μπαλταζάρ υπομένει με καρτερικότητα την κακία, την σκληρότητα και τα φονικά ένστικτα των αφεντικών του, παραπέμποντας ολοφάνερα στον Ιησού, που μπήκε στην Ιερουσαλήμ πάνω σε έναν γάιδαρο και γνώρισε τα ανάλογα ένστικτα των Εβραίων που λίγες μέρες πριν του φώναζαν «Ωσανά».
6. Αντρέι Ρουμπλιώφ (1966) του Αντρέι Ταρκόφσκι. Το απόλυτο Ορθόδοξο αριστούργημα δεν είναι μια κλασική βιογραφία του μέγιστου αγιογράφου του ρωσικού Μεσαίωνα, αλλά ένας στοχασμός για την θέση του καλλιτέχνη πάνω στην βία και τον πόλεμου, που μεταφέρεται επί οθόνης μια πνευματικότητα αντίστοιχη των πινάκων του Ρουμπλιώφ.
7. Η Θυσία (1984) του Αντρέι Ταρκόφσκι. Στην διάρκεια των γενεθλίων του, ένας ηλικιωμένος καθηγητής μαθαίνει ότι ένας πυρηνικός πόλεμος επίκειται. Τότε θα ζητήσει από τον Θεό να θυσιαστεί αυτός για να γίνουν όλα όπως πριν. Ο Θεός εισακούει την προσευχή του και σταματάει τον πόλεμο. Όμως τώρα ο καθηγητής πρέπει να θυσιαστεί. Η απόλυτη ταινία αυτοθυσίας από τον απόλυτο Ορθόδοξο σκηνοθέτη.
8. Η Γιορτή της Μπαρμπέτ (1987) του Γκάμπριελ Άξελ. Η δανική καλβινιστική κοινότητα που είχε ιδρύσει ένας χαρισματικός ιερέας και προφήτης, μαστίζεται μετά τον θάνατό του από διχόνοιες. Όμως η Γαλλίδα πρόσφυγας Μπαμπέτ (Σάντρα Ωντέν) που δουλεύει για τις δύο μεσήλικες πλέον κόρες του πάστορα (και είναι στην πραγματικότητα διάσημη σεφ), θα φτιάξει ένα λουκούλλειο γεύμα για όλη την κοινότητα που θα φέρει αισθήματα μεταμέλειας και συγχώρεσης στα μέλη της, ξοδεύοντας κρυφά όλα τα λεφτά που κέρδισε σε ένα λαχείο. Μια εκπληκτική αλληγορία για την Θεία Κοινωνία.
9. Ο Δεκάλογος (1989) του Κριστόφ Κισλόφσκι. Δέκα επεισόδια για την πολωνική τηλεόραση, με το καθένα να βασίζεται σε μια από τις Δέκα Εντολές. Ένας μεγάλος θεολογικός προβληματισμός για την δυνατότητα επιβίωσης ή όχι της Χριστιανικής ηθικής στον σύγχρονο κόσμο
10.Τα Πάθη του Χριστού (2004) του Μελ Γκίμπσον. Η πιο τραγική και αιματοβαμμένη εκδοχή των Θείων Παθών που κυνηγήθηκε από τους Εβραίους γιατί ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, έμεινε πιστός στο πνεύμα του Ευαγγελίου, ότι ήταν οι Εβραίοι και όχι οι Ρωμαίοι που σταύρωσαν τον Χριστό.
11. Το Νησί (2006) του Πάβελ Λόνγκιν. Ένα αριστούργημα Ορθόδοξης πνευματικότητας για ένα εν Χριστώ σαλό μοναχό που θεραπεύει, εξορκίζει και καθοδηγεί πνευματικά, αλλά που η συμπεριφορά του προβληματίζει τους μοναχούς. Είναι όμως ο πατήρ Αναστάζι που θα διδάξει στον ηγούμενο πώς να μην δένεται με τα υλικά αγαθά του κόσμου.
Πηγή: Γιώργος Πισσαλίδης (Κριτικός)
