Η Θεια Χάρις διαφέρει από Γέροντα σε Γέροντα;

[filtor]

Ένας γνωστός μου είχε ένα πρόβλημα και έψαχνε γνωστούς Γεροντάδες για να πάρει μια πιο πειστική απάντηση.

Κατέφυγε σε δύο πολύ γνωστούς. Και οι δύο του είπαν διαφορετική απάντηση και αναρωτήθηκε : "αφού και οι δύο μιλάνε εκ της Θείας Χάριτος πώς μπορεί οι απαντήσεις τους να είναι διαφορετικές;"

[Νίκος]

Φίλιππε, οι απαντήσεις των Γερόντων δεν είναι πάντα απάντηση του Αγίου Πνεύματος στο ερώτημά μας. Όχι γιατί οι Γέροντες αυτοί δεν είναι φορείς της Χάριτος, αλλά γιατί το Άγιο Πνεύμα μας πληροφορεί μέσω αυτών μόνο αυτά που πρέπει να μάθουμε και για τα υπόλοιπα πρέπει να ψάξουμε, να δουλέψουμε πνευματικά.

Το να προσπαθούμε να μάθουμε έμμεσα το μέλλον μας για ν΄απαλλαγούμε από την ευθύνη μιας σοβαρής απόφασης, δεν είναι σωστή πνευματικά στάση. Είναι πνευματική τεμπελιά. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα και να εντείνουμε την προσευχή μας. Ο Κύριος θα φροντίσει στην κατάλληλη στιγμή να βρεθεί ο τρόπος για να οδηγηθούμε στη σωστή απόφαση. Όμως πρέπει να συνεχίσουμε ν΄αγωνιζόμαστε και να έχουμε εμπιστοσύνη στην Αγάπη του Θεού για μας.

Τους Γέροντες τους χρειαζόμαστε για να μας κατευθύνουν πνευματικά, κι να τους απευθύνουμε πνευματικά ερωτήματα θα παίρνουμε πάντα τη σωστή απάντηση. Τα πρακτικά προβλήματα της ζωής μας, ανήκουν στα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε μόνοι μας, εντάσσοντάς τα βέβαια όλα στην σωστή στάση μας απέναντι στο Θεό και τους ανθρώπους.

[Νίκος]

Όσοι ρωτούν πνευματικούς ανθρώπους, για να μάθουν το θείο θέλημα, ας γνωρίζουν μια σημαντική λεπτομέρεια.



του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή

Το θέλημα του Θεού δεν αποκαλύπτεται μαγικά, ούτε έχει θέση σχετικότητας, αφού δεν περικλείεται στα στενά πλαίσια της ανθρώπινης λογικής. Συγκαταβαίνει ο πανάγαθος Θεός στην ανθρώπινη αδυναμία και πληροφορεί τον άνθρωπο, που κατ’ αρχάς πιστεύει απόλυτα και ύστερα ταπεινώνεται διψώντας με πόθο την πληροφορία και έχοντας την διάθεση να την εκτελέσει. Γι’ αυτό με πίστη και ευγνωμοσύνη αποδέχεται τον πρώτο λόγο του πνευματικού οδηγού που τον συμβουλεύει. Όταν όμως οι προϋποθέσεις της πίστεως, της υπακοής και της ταπεινώσεως δεν συμβαδίζουν και αντιλέγει ή αντερωτά και, το χείριστο, σκοπεύει να ρωτήσει και άλλους, τότε το θέλημα του Θεού καλύπτεται καθώς ο ήλιος από τα σύννεφα. Το θέμα αυτό είναι λεπτό και χρειάζεται πολλή προσοχή. Λέει ό άββάς Μάρκος-“άνθρωπος υποτίθεται τω πλησίον, καθ’ α επίσταται· Θεός δε ενεργεί τω ακούοντι, καθ’ α επίστευσεν”. Απαραίτητη προϋπόθεση στην αναζήτηση του θείου θελήματος είναι να καταστεί αυτός που το ζητάει δεκτικός αυτής της αποκαλύψεως, γιατί όπως προανέ­φερα, το θείο θέλημα με τον υπερφυσικό του χαρακτήρα, δεν περιέχεται ούτε εισέρχεται μαγικά σε θέσεις και τόπους και όργανα, αλλά αποκαλύπτεται μόνο στους άξιους αυτής της θείας συγκαταβάσεως».

Τώρα θυμάμαι τί συνέβαινε και σε μας, όταν ρωτούσαμε τον Γέροντα να μάς πει το θέλημα του Θεού. Είχαμε συνηθίσει από την προηγούμενη πείρα και δεχόμασταν τον πρώτο λόγο του ως απόλυτο, χωρίς αντίρρηση. Έτσι όλα γίνονταν “κατ’ ευχήν”, ακόμα και εκεί που υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες στηριζόμενες στην ανθρώπινη λογική. Ξέραμε ότι, αν προβάλλαμε κάποια αντιλογία με εύλογες προφάσεις κατά την κρίση μας, ο Γέροντας θα υποχωρούσε λέγοντας «κάνετε όπως νομίζετε», αλλά η μυστηριώδης δύναμη και σκέπη της επιτυχίας χανόταν από εμάς. Άρα ο “πρώτος λόγο;” του πνευματικού πατέρα όταν γίνεται αποδεκτός με πίστη και υπακοή, εκφράζει το θειο θέλημα. Στην γενικότερη μορφή του το θέμα είναι πολύπλοκο και δυσδιάκριτο, γιατί όπως γνωρίζουμε, και στους τελείους ακόμα δεν είναι πάντοτε γνωστό το θείο θέλημα, ιδίως όταν το απαιτεί ο άνθρωπος μέσα σε περιορισμένα χρονικά όρια. Άλλοτε προκύπτει δυσχέρεια και από την κατάσταση του ανθρώπου που ενδιαφέρεται. Ανάλογα με τον βαθμό που είναι ελεύθερος από εμπαθείς τάσεις και επιθυμίες που επηρεάζουν τις κινήσεις και τις αποφάσεις του, επιβάλλεται και υπομονή.

Εγώ προσωπικά άκουσα από πνευματικό πρόσωπο και κατά πάντα αξιόπιστο, ότι παρακάλεσε τον Θεό να του φανερώσει το θέλημά Του για ένα ζήτημα της προσωπικής του ζωής, και πήρε την πληροφορία που ζητούσε μετά σαράντα δύο χρόνια! Και εγώ με την ραθυμία μου τρόμαξα, θαυμάζοντας την δική του σιδηρά υπομονή.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η διάγνωση του θείου θελήματος είναι ένα από τα λεπτότερα και πολυπλοκότερα θέματα στην πνευματική ζωή. Ιδιαίτερα ισχύει αυτό για όσους προσπαθούν να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού με την βοήθεια της προσευχής. Αυτό αν και ενδείκνυται σύμφωνα με το «κρούετε, ζητείτε και αιτείτε και δοθήσεται υμίν», εν τούτοις προϋποθέτει υπομονή, δοκιμασίες, πειρασμούς και πείρα, για να εκλείψουν τα πάθη και το “ίδιον” θέλημα, που αποστρέφεται η άκρα λεπτότητα και ευαισθησία της θείας Χάριτος. Πάντως, είτε είναι κοπιαστικό είτε χρειάζεται υπομονή, η προσευχή παραμένει απαραίτητη ως το μοναδικό μέσο κοινωνίας με τον Θεό και ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε το θείο θέλημά Του.

Πηγή: Pnebmatiki Logi : facebook