Γενικές συζητήσεις (ελεύθερος χώρος)

[Μάνος]

Όχι αλλά επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως

[Αναστάσιος]

Αδελφέ Κωνσταντίνε,

Καταρχάς η κριτική των Ιεραρχών της Εκκλησίας μας παραβιάζει τον σχετικό κανονισμό του παρόντος φόρουμ! Εκτός αυτού, παραβιάζει και τον Νόμο του ίδιου του Θεού, ήτοι "Μην κρίνεις ίνα μη κριθείς". Δυστυχώς όμως, όλοι μας (κι εγώ φυσικά) καθημερινά παραβαίνουμε τον Νόμο αυτό, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουμε. Εννοείται ότι έχεις το δικαίωμα της άποψής σου, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Πως ξέρουμε όμως ότι ο ίδιος ο Κύριος δεν δοκιμάζει εμάς με την ανάθεση της συγκεκριμένης θέσης σε αυτό τον άνθρωπο και με την μη αποτροπή των κατακριτέων για πολλούς πράξεών του; Μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος ως Παντοδύναμος μπορεί να αποτρέψει το οτιδήποτε! Για ό,τι, λοιπόν, συμβαίνει, ο Κύριος ξέρει το γιατί! Η προσωπική μου άποψη είναι ο καθένας να ασχοληθεί με τα δικά του πνευματικά προβλήματα, και ας αφήσουμε τον ίδιο τον Χριστό να "καθαρίσει" (θα λέγαμε λαϊκά) για τα θέματα που αφορούν την Εκκλησία Του!

[Αναστάσιος]

Μπορείς να μου εξηγήσεις λίγο το τελευταίο;

[Μάνος]

Πρώτον πρέπει να έχεις αυτή τη διάκριση για την οποία μιλάς, η οποία είναι η μεγαλύτερη αρετή (ειδικά των λογισμών). Δεύτερον το να πεις είμαι εναντίον του οικουμενισμού και δεν συμφωνώ με κάποιες πράξεις του Πατριάρχη είναι άποψη, το να πεις όμως ο Πατριάρχης είναι οικουμενιστής είναι κατάκριση γιατί δεν κρύβει και πολλή αγάπη αυτό, ανεξαρτήτως αν έχεις δίκιο ή άδικο. Πάντα με αγάπη

[Μάνος]

Όταν λέω αγάπη εννοώ με την έννοια της καλής διάθεσης απλά έτσι μου βγήκε Ο Άγιος Κοσμάς το είπε αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους κατακρίνουμε ούτε μας δικαιώνει. Μόνο σε περίπτωση αίρεσης μπορούμε να κάνουμε αυστηρότατη κριτική, γιατί κινδυνεύει ολόκληρη η πίστη και αυτό πάλι χρειάζεται διάκριση.

[Αναστάσιος]

Θα συμφωνήσω και πάλι με τον Μάνο! Κάτι έχει πάθει σήμερα και "ζωγραφίζει"! Όμως εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί να ΜΗΝ τον αγαπάς. Ο Κύριος είπε να τους αγαπάμε ΟΛΟΥΣ με το "Αγαπάτε Αλλήλους". Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο, αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε!

[Μάνος]

Σωστόοο! Τώρα όσον αφορά τη ζωγραφική, μη με αφήσεις να ζωγραφίσω πολύ γιατί θα σας μουτζουρώσω όλους

[Αναστάσιος]

Και προς Θεού να μην κρίνουμε!

[Αναστάσιος]

Thanks! Κι εγώ αν και δεν το 'χω με την "ζωγραφική", άμα αρχίσω δεν τελειώνω!

[aposal]

Κοίτα Κωνσταντίνε υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην υγιή άποψη και στην νοσηρή ιεροκατάκριση.

Μπράβο!

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου

Ο κύριος Τ.Μ. από την Σ.Κ. της Θ. με πολύ ζωντανό τρόπο διηγείται ένα δικό του περιστατικό που συνέβη σε μια συνάντησή του με τον Γέροντα. Από αυτό φαίνεται χαρακτηριστικά ότι ο Γέροντας ήθελε ταπεινά να τοποθετούμε τον εαυτό μας μέσα στην Εκκλησία.
-Το μεσημέρι της 6ης Αυγούστου 1991 (24 Ιουλίου σύμφωνα με το ημερολόγιο που ισχύει στο Άγιο Όρος) επισκέφθηκα τον Γέροντα με δύο άλλους συναδέλφους μου από τη Θεσσαλονίκη του Π.Τ και Χ.Τ. μηχανολόγο και ηλεκτρολόγο διπλωματούχο μηχανικό αντίστοιχα. Εκείνο τον καιρό, ήμουν επηρεασμένος από τα κάτωθι :
1. Από τις εσχατολογικές συζητήσεις και τον προβληματισμό για τις νέες ταυτότητες, απόηχους των ετών 1987 – 1989.
2. Από την επίσημη τότε αδράνεια της ηγεσίας της Εκκλησίας μας για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων
3. Από τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς που προξενήθηκαν από τη προβολή του κινηματογραφικού έργου «Ο τελευταίος πειρασμός» από διάφορους ανθρώπους στην Αθήνα
4. Από διάφορες αρρωστημένες απόψεις :
• Ότι πρέπει, εμείς οι καθαρότεροι των άλλων ανθρώπων να επιδείξουμε ζήλο για να σώσουμε τους καημένους τους αμαρτωλούς αδελφούς μας καθώς και την Εκκλησία μας
• Ότι θα δώσουμε λόγο στον Θεό, αν δεν συμμετέχουμε στο Θείο έργο της εσωτερικής αυτής ιεραποστολής
• Ότι πρέπει να πάρουμε τις τύχες της Εκκλησίας στα χέρια μας, γιατί η ηγεσία της έχει διαφθαρεί,
• Ότι επίτηδες η Εκκλησία αδρανεί με σκοπό την συνειδητή (εκ των έσω) αλλοίωση της πίστης μας
• Ότι ο σωστός Χριστιανός δεν μπορεί να είναι καρπαζοεισπράκτορας,
• Ότι όπου βλέπω κακό, πρέπει να το χτυπάω, κριτικάροντας τα πάθη των άλλων, πχ το κάπνισμα, την πορνεία, την μέθη, την κλεψιά κλπ
• Ότι πρέπει να προσέχω την εικόνα που δείχνω προς τα έξω, έχοντας τη λεγόμενη έξωθεν καλή μαρτυρία, ώστε ουδείς να βρίσκει ελάττωμα πάνω μου κι έτσι να μην μπορεί να μου κάνει κριτική, αφού αυτό θα σήμαινε αυτόματα την τοποθέτησή μου από τους «καθαρούς και ανωτέρους», στους «αμαρτωλούς αδελφούς» με τη συνακόλουθη ρετσινιά
Έτσι, το «ζώον» φρόντιζα να είμαι αρεστός μόνο στους ανθρώπους, αλλά ήμουν βρώμικος απέναντι στον Θεό. Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι η συνείδησή μου ήταν τόσο τυφλωμένη που πίστευα ακράδαντα ότι αυτό που έκανα ήταν το σωστό, χωρίς να έχω τον παραμικρό ενδοιασμό για τίποτα, δικαιώνοντας πλήρως τον εαυτό μου για οποιαδήποτε πράξη ή λογισμό είχα!
Μόλις λοιπόν, άρχισα να παρουσιάζω τις παραπάνω απόψεις στον Γέροντα, αμέσως με διάκοψε λέγοντας ότι πρέπει να κοιτάξω πώς θα σώσω την ψυχή μου. Εγώ όμως με πείσμα αγνόησα τον λόγο του και ξαναέφερα τη συζήτηση εκεί που ήθελα, εκθέτοντας συνοπτικά τα παραπάνω. Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω κι ο Γέροντας με επιτιμητικό, αλλά ταυτόχρονα γεμάτο αγάπη ύφος, μου λέει :
-Σαν Πολιτικός Μηχανικός είδες ότι είναι ραγισμένος ο τρούλος της εκκλησίας, ο οποίος έχει αγιογραφημένο τον Παντοκράτορα κι εσύ τρέχεις γρήγορα να βάλεις υποστηρίγματα στον Θεό για να μην πέσει; Μάθε ότι εσύ είσαι ένα τίποτα! Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορείς να προστατέψεις την Εκκλησία μας. Είσαι ένα μηδενικό! Αν η Εκκλησία κινδυνέψει να είσαι σίγουρος ότι ο ίδιος ο Θεός θα κατέβει για να την σώσει! Δεν έχει ανάγκη από σένα η Εκκλησία, αλλά εσύ είσαι που έχεις ανάγκη από αυτήν, για να σώσεις την ψυχή σου. Η Εκκλησία δεν φτιάχτηκε από ανθρώπους επειδή την έχει ανάγκη ο Θεός, αλλά φτιάχτηκε από τον ίδιο τον Θεό, επειδή την έχουμε ανάγκη εμείς οι άνθρωποι.


Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα για το θέμα της φιλονικίας των τριών ιεραρχών με τον αρχιεπίσκοπο, ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι.
Ο Γέροντας ενοχλημένος κάπως από την ερώτηση αυτή είπε: «Ακούτε βρε παιδιά, δεν είμαστε όλοι για όλες τις δουλειές. Ο καθένας πρέπει να κοιτάει την δουλειά του και να μην ανακατεύεται εκεί που δεν πρέπει. Εμείς δεν πρέπει να βλέπουμε τι κάνουν οι άλλοι, αλλά να εφαρμόζουμε την εντολή του Χριστού μας: «βλέπετε δε υμείς εαυτούς», για να μην ακούσουμε την επίπληξη: «τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου…». Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να κρίνουμε, γιατί είναι δουλειά του Θεού να βλέπει τι κάνουν οι αδελφοί μας και να τους κρίνει. Ο καλός Θεός μας ποτέ, μα ποτέ δεν παραχωρεί να μας βρει κάτι άσχημο αν προηγουμένως δεν έχει δει ότι μέσα από αυτό θα βγει κάτι καλό και θα ωφεληθεί η ψυχή μας. Γι’ αυτό να έχουμε εμπιστοσύνη ότι ο Θεός και τις αταξίες μας τις εκμεταλλεύεται για το καλό μας! Να έχετε εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον και αφήστε τα όλα στα δικά Του χέρια και μην ασχολείστε.