Γιατί....

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Νομίζω συνέχεια όλοι βλέπουμε τέτοιους ανθρώπους. Επειδή ακριβώς όμως είναι άνθρωποι εγώ προσπαθώ (όχι πάντα με επιτυχία):
1) Να ερμηνεύσω τη συμπεριφορά τους σαν να ήμουν εγώ στη θέση τους
2) Να διδάσκομαι από τα λάθη τους
3) Από εκεί και πέρα αν τους γνωρίζω κιόλας, δηλαδή αν μιλάμε, προσπαθώ διακριτικά και χωρίς να τους θίξω, να τους πω τη γνώμη μου για τη συμπεριφορά τους.
Τις περισσότερες φορές σκέφτομαι βέβαια άσχημα γι' αυτούς. Τη σκέψη αυτή προσπαθώ να την πολεμήσω, διότι είναι δαιμονική. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε άσχημα για κανέναν. Η προσπάθειά μας πρέπει συνεχώς να εστιάζει στην ΑΓΑΠΗ.

[Μαρίνα]

Η Εκκλησία Μαρίνα μου χωρίζεται σε θριαμβεύουσα (τους Αγίους) και στρατευομένη (εμάς). Όταν επομένως λέω Αγίους, αναφέρομαι στην θριαμβεύουσα Εκκλησία και όχι στον Ιερό κλήρο. Επειδή η Εκκλησία έχει ευρύτερη έννοια, γι αυτό πρέπει να χρησιμοποιούμε το όνομά της με προσοχή.

Οι εκκλησιαζόμενοι δεν είναι όλοι το καλύτερο παράδειγμα "καλού" Χριστιανού για τους μη εκκλησιαζόμενους, επειδή πολλοί από μας δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά από Αγάπη προς το Χριστό και ανάγκη τακτικής συνάντησης μαζί Του και μεταξύ μας, αλλά για άλλους πιο εγωιστικούς λόγους ή από συνήθεια. Επομένως μέσα στο ναό στις Ακολουθίες συναντάς ανθρώπους που έχουν πάει εκεί για διάφορους λόγους κι έτσι έχουν και την ανάλογη συμπεριφορά.

Βεβαίως ο κόσμος απ΄έξω σπεύδει την κακή συμπεριφορά ενός από μας να την γενικεύσει σε όλους, χωρίς να εξετάζει, αν αυτό έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Δεν πειράζει όμως, κάποιοι από μας πάμε στο ναό για να συναντήσουμε και να ευχαριστήσουμε το Χριστό μαζί με τους αδελφούς μας και δε μας απασχολούν οι εντυπώσεις που αποκομίζουν απ΄αυτό όσοι δεν συμμετέχουν.

Όσο γι αυτούς που προσπαθούν να διορθώσουν τους άλλους, ενώ και οι ίδιοι έχουν ανάγκη από πολλή μετάνοια και πνευματική διόρθωση, δεν πρέπει να σπεύδουμε να τους χαρακτηρίσουμε "φαρισαίους", επειδή οι Φαρισαίοι δεν ήταν απλός λαός, αλλά "άρχουσα τάξη" και από πλευράς μόρφωσης και από πλευράς εξουσίας.

Η προσπάθεια κάποιων να διορθώσουν τους άλλους είναι κατανοητή, επειδή είναι ευκολότερη από το να διορθώσουν τον εαυτό τους, αλλά κι επειδή τους παρηγορεί για τις δικές τους αμαρτίες. Γι αυτό ο Χριστός δε μας επιτρέπει να συγκρίνουμε τη συμπεριφορά μας με των συνανθρώπων μας, αλλά μόνο με το δικό Του παράδειγμα (και όσων το ακολούθησαν). Εμείς όμως την κριτική, που μας ασκούν, πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, επειδή μας δίνει μια ευκαιρία να διορθώσουμε τα λάθη μας. Κι αν τελικά είναι άδικη, ακόμη καλύτερα, γιατί θα μας εξασφαλίσει στεφάνους στη Βασιλεία των Ουρανών.

Αν δεν μπορούμε να δεχτούμε την δίκαιη ή άδικη κριτική των άλλων μ΄αυτό τον τρόπο, είναι γιατί εμείς δεν έχουμε αληθινή ταπείνωση, αλλά ψευτοταπείνωση. Δηλαδή, λέμε μεν ότι είμαστε αμαρτωλοι και ασκούμε δριμεία κριτική στον εαυτό μας, αλλά αν κάποιος μας προσάψει έστω και το ελάχιστο απ΄αυτά που του καταλογίζουμε, αμέσως αγανακτούμε και στρεφόμαστε εναντίον του. Αυτό μας δείχνει ότι έχουμε πολύ δουλειά ακόμη να κάνουμε για ν΄αποκτήσουμε αληθινή ταπείνωση, που θα μας κάνει να δεχόμαστε την κριτική των άλλων με χαρά και ευγνωμοσύνη, αντί με ενόχληση.

Νίκο μου με μια πρώτη ματιά θα έλεγα ότι με προσβάλλεις αλλά επειδή σε ξέρω νομίζω ότι θα ήταν λάθος μου και υπερβολή να το πω. Ο γραπτός λόγος δυστυχώς προκαλεί τέτοια προβλήματα γιατι δεν έχουμε τον άλλον απέναντι μας να τον βλέπουμε αλλά και να τον ακούμε. Γιατι και από τα μάτια μας και από τα αφτιά μας νιώθουμε την διάθεση και την πρόθεση του άλλου. Τέλος πάντων σχώραμε, αυτό σκέφτηκα, αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε να ζήσουμε (μέσα στην ανορθοδοξία του έξω απο εδώ) ορθόδοξα, στο είπα.

Για να καταλάβω: θέλω να μου πεις αν εσύ προσωπικά (και όποιος άλλος) γνωρίζεις άνθρωπο που θα αμφισβητούσε κάποιον Άγιο μας. Ή που θα έκρινε τα λόγια ή τις διδαχές ή ότι άλλο θες εσύ από κάποιον Άγιο Άνθρωπό που μόνο και μόνο στην επίκληση του Άγιου Ονόματος του έχουμε Θαύματα, και ουκ ολίγα. Σχώραμε που θεωρώ (στο συγκεκριμένο θέμα αλλά και σε όλα) δεδομένο (εις τους αιώνες των αιώνων) ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που θα αναφερθεί σε Άγιο πέραν από να τον παρακαλέσει να πρεσβεύει υπέρ των ανθρώπων για υγεία και για ότι προβλήματα και χάρες προσφεύγουμε σε Αυτούς. Αν εσύ όμως μου βρεις έναν άνθρωπο που θα λέει ότι ο Άγιος (τάδε) είναι υποκριτής, φαρισαίος και όλα αυτά τότε .... τι να πω? Μα υπήρχε περίπτωση να αναφερθώ σε Άγιο? Αν δημιουργεί τέτοια εντύπωση το Θέμα μου και τα λόγια μου σε παρακαλώ σβηστό για να μην προκαλέσω λογισμούς σε ψυχές. Ακόμα και στο άλλο φόρουμ αλλά και σε τούτο (νομίζω ότι τώρα προσπαθώ να εξηγήσω ότι δεν είμαι ελέφαντας) οι αναφορές μου δεν προσδίδουν κάτι τέτοιο που αναφέρεις. Νομίζω υπάρχει μια παρεξήγηση και θα το σταματήσω εδώ.

Αλλά ερωτώ: Υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη που πέραν από παρακλήσεις και προσευχές στην Θριαμβεύουσα όπως είπες Εκκλησία που θα αναφερόταν σε Αυτήν κάπως?

Πέραν από τους Αγίους και τους Πατέρες δεν μπορώ να ονοματίσω κάποιον ως παράδειγμα καλού ή συνειδητού Χριστιανού. Υπάρχουν όμως άνθρωποι άξιοι και που θα πρέπει να τους μιμηθούμε και αυτό για την ψυχή μας και όχι για εκείνους. Ο καθένας Νίκος μου μπορεί να έρθει όπως είπες στην Εκκλησία για 1002 λόγους. Η συμπεριφορά τους όμως θα πρέπει να είναι τέτοια που να μην προσβάλει εμένα (που άστο αυτό, στεφάνια είναι λένε, και δεν με αφορά για εμένα, και αν είναι να νιώσει κάποιος καλύτερα και ανάπαυση ας με προσβάλει), ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας, και της Εκκλησίας φυσικά, αλλά πρωτίστως να μην προσβάλουν Εκείνον έστω και έμμεσα, είτε αυτό γίνεται στο Δικό Του όνομα, είτε στο όνομα της Οικονομίας της Εκκλησίας. Περίεργο, κάποτε διαφωνούσαμε για το προκλητικό ντύσιμο κάποιον ανθρώπων και κατ επέκταση για την συμπεριφορά τους που αυτοί οι άνθρωποι είναι εκτός Εκκλησίας. Σε ότι όμως αφορά την υποκρισία των «ευσεβών » κατά τους τύπους (όμως) χριστιανών μέσα στην Εκκλησία δεν βλέπω την ανάλογη έκρηξή σας ή την ευαισθησία σας, σχωράτε με αλλά ανάλογα από την σκοπιά που θα δούμε τα πράγματα παίρνουμε και την ανάλογη θέση, δεν είναι έτσι όμως σε ότι αφορά τον Θεό.

Θα σου πω άλλο παράδειγμα. Σε μια συζήτηση, κάποιος, είπε ότι σε εγκαίνια κάποιου μαγαζιού που δεν ήταν και τόσο χριστιανικό το κατάστημα αυτό, σε ένα τραπέζι πήγε και κάθισε δίπλα από τον Ιερέα μια κυρία που από τα λόγια του την ονόμασε πόρνη. Εσύ τι θα του έλεγες του χριστιανού αυτού? Εγώ προσωπικά μουγκάθηκα (λάθος) γιατι θα τσακωνόμουν μαζί του. Εσύ τι θα του έλεγες?

Πρώτον δεν έχει κανένα δικαίωμα να πει έτσι οπουδήποτε γυναίκα, δεύτερον απλά κάθισε δίπλα, είχε καρέκλα, είχε θέση. Τρίτον δεν νομίζω να έλειπε από τον Ιερέα κάποιο πόδι ή χέρι ή άλλο όργανο του σώματος του, πρέπει να έφυγε από τα εγκαίνια αρτιμελής ο άνθρωπος, (εκτός αν η κοπέλα ήταν ο χανιμπαλ). Τέταρτον, γιατι όταν μια κοπέλα καθίσει δίπλα από Ιερέα ονομάζεται πόρνη, έχει αμαρτωλές και κακές προθέσεις? Δεν υπάρχει μια στο τρις, να είδε μια καρέκλα άδεια και να κάθισε? Δεν υπάρχει η περίπτωση να είχε κάτι ρε παιδί μου να πει σε έναν πνευματικό άνθρωπο? Πέμπτον γιατι αν καθότανε ένας άντρας δίπλα του οι λογισμοί τους να είναι και αυτοί περίεργοι ή να το θεωρούσαν απόλυτα φυσιολογικό? Ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται περί Ισοψυχίας. Που είναι αυτό στις μέρες μας και κυρίως που είναι αυτό μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας? Μήπως επειδή εγώ κάνω κάθε βράδυ το Απόδειπνο, σταυροκοπιέμαι ολημερίς αξίζει η ψυχή μου παραπάνω από κάποια άλλη ψυχή? (και δεν αναφέρομαι το τονίζω στην Θριαμβεύουσα Εκκλησία). Υπάρχει ισοψυχία? Έκτον, αν υποθέσουμε ότι όντως η γυναίκα είχε κακές και από τον έξω από εδώ διαθέσεις να προκαλέσει τους παρευρισκομένους, Ιερέα και μη, από μας αυτή η ψυχή δεν θέλει προσευχή? Για τέτοιες ψυχές δεν ήρθε ο Θεός? Κάνω λάθος? Με ποιο δικαίωμα κρίνω και ονοματίζω πόρνη ή πόρνο έναν άνθρωπο? Για την εμφάνιση του? Που κάθισε δίπλα σε Ιερέα? Γιατί να με πεις πόρνη αν εσύ που δεν με ξέρεις αν με δεις να κάθομαι δίπλα στον Θείο μου που είναι Ιερέας? Γιατι με κρίνεις?

γιατι υποκρίνεται ότι αυτός είναι ο σωστός, ο ευλαβής? Που στην προκειμένη χρονική στιγμή αν θες δεν με αφορά το σωστό ή το λάθος με αφορά που υπάρχει υποκρισία μέσα μας με τον ορισμό που έδωσες εσύ, με αφορά που αντί να υπάρχει αυτό το αγαπάτε αλλήλους υπάρχει το αγαπάτε με γνώμονα όποιος μας κατέβει - αρέσει στο ξερό μας το κεφάλι.


λες για γενίκευση. Μα δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό και προέρχονται από ανθρώπους που συμμετέχουν. Αν ήταν από ανθρώπους που δεν συμμετείχαν, τότε αυτός ο άνθρωπος δικαιολογείτε και συγχωρείτε μπορώ να πω. Και η πραγματικότητα είναι τρις χειρότερη από ότι νομίζεις. Αποκομίζω την αίσθηση ότι το αγαπάτε Αλλήλους είναι να μην πειράξω κανέναν, το έχω ματα - αναφέρει εδώ μέσα. Και γύρω μου αυτό που είπε ο Χριστός το βλέπω σε ελάχιστους ανθρώπους που δυστυχώς Νίκο μου θα στο πω δεν ανήκω ακόμα σε αυτούς. Ελπίζω πριν πεθάνω να ανήκω. Εγώ τους 6 παραπάνω λόγους που θα του έλεγα αν είχα θάρρος και σκοπό να έρθω μαζί του σε αντιπαράθεση θα τους έλεγα μόνο και μόνο να καταλάβω γιατι κρίνει έναν άνθρωπο μόνο και μόνο από την καρέκλα που κάθισε και γιατι η ψυχή του είναι ανώτερη από της κοπέλας.

Αν εννοείς ότι εγώ προσπαθώ να διορθώσω κάποιον κάνεις μέγα λάθος και με στεναχωρείς. Δεν είμαι σε θέση να διορθώσω τα ορθογραφικά μου λάθη πόσο μάλλον τα Πνευματικά λάθη από κάποιον, αν είχα αυτή την δυνατότητα δεν θα είχα πτώσεις και δεν θα είχα την δικιά μου Πνευματική ανωριμότητα. Πολλές φορές Νίκο μου δεν έχω το Θάρρος γιατι είμαι Πνευματικά κατώτερη, να απαντώ και δεν παίρνω θέση, πόσο μάλλον να διορθώσω και να φέρω στο δρόμο Του ανθρώπους. Νομίζω είσαι λάθος αν εννοείς εμένα και με προσβάλεις κάτι που εγώ από εδώ μέσα δεν έχω κάνει ποτέ προσωπικά αλλά ούτε και σε κανέναν, αλλά εγώ σ αγαπώ και δεν παρεξηγώ. Όχι γιατι είμαι ανώτερος άνθρωπος, ένα κούτσουρο είμαι αλλά γιατι πρέπει να κάνω υπακοή στον γέροντα μου σε ότι αφορά που δεν ε παρεξηγώ, και σ αγαπώ γιατι κάποτε με στήριξες όταν δεν είχα Πατέρα. Και έτσι αυτό προσβλητικό, το αποδίδω στο ότι έγινε παρεξήγηση από τα δικά μου γραφόμενα και μόνο, και ότι δεν έγινα κατανοητή απέναντι σου.

Φιλώτα μου το εαυτό μου προσωπικά τον διορθώνω όχι από τα λάθη των άλλων ή τις πτώσεις των άλλων αλλά με το να μιλώ και να βρίσκομαι με ανθρώπους που πραγματικά Αγαπάνε Αυτόν και δέχονται τους άλλους που είναι χωμένοι στην κόλαση και που προσεύχονται. Να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δέχονται τους αλλήλους μου όπως και να είναι και να τους κατηχούν άθελα τους με την συμπεριφορά τους, διορθώνομαι όταν βλέπω ευλαβείς ανθρώπους να ζουν χωρίς δυσκολία αλλά με φυσιολογικό τρόπο μια ορθόδοξη ζωή μέσα σε λύκους. Με παρηγορεί μόνο, ειλικρινά ΜΟΝΟ το γεγονός ότι έχει αμέτρητο το Έλεος Του (δεν με παρηγορεί αν εγώ έχω σκοτώσει έναν άνθρωπο να γνωρίσω έναν άλλον άνθρωπο που έχει σκοτώσει 3 ανθρώπους, δεν με παρηγορεί αν εγώ έχω κάνει 1 έκτρωση να γνωρίσω άλλη μια κοπέλα που θα έχει κάνει 7 εκτρώσεις). Εσείς, οι περισσότεροι είστε στον χώρο της Εκκλησίας χρόνια, έχετε μετανοήσει χιλιάδες φορές, ελάχιστα θανάσιμα αμαρτήματα έχετε και αν τα έχετε, έχετε πραγματικά μετανοήσει. Έχετε γνωρίσει Εκείνον και τα λόγια Του από έξω και ανακατωτά. Θεωρείτε πολλά πράγματα δεδομένα. Δεν ξέρεις και δεν ξέρετε πως είναι να ζεις στο σκοτάδι και ξαφνικά να ξυπνάς ένα πρωί και να βλέπεις Εκείνον, και δεν αναφέρομαι στην αίσθηση του ότι καταλαβαίνεις ότι Υπάρχει Εκείνος, όσο στην αίσθηση της αθλιότητας που κουβαλούσε η ψυχή σου τόσα χρόνια Μακριά Του, και ότι αυτή η αθλιότητα δεν μετριάζεται ότι και να κάμεις. Στο ξανάπα Φιλώτα, ο Απόστολος Πέτρος, που έχει τα Κλειδιά του Παραδείσου άκουγε κόκορα και έκλαιγε. Ποίος? Ο Απόστολος Πέτρος, γιατι θυμόταν την προδοσία του. Δεν βρίσκω λέξη να σου πω το αντίστοιχο για μας τους κοινούς ανθρώπους. Δεν ξέρεις και δεν ξέρετε πως είναι να μην ξέρεις πώς να Τον ευγνωμονείς για το ότι έκανε την καρδιά σου να καταλάβει ότι οκ τρως για το σώμα το τρέφεις, την ψυχή σου όμως πως την τρέφεις? Άρα Νίκο μου δεν με παρηγορεί ούτε νιώθω ικανοποίηση και ανωτερότητα όταν γνωρίζω άλλους ανθρώπους με παραπάνω αμάρτημα.

Όσο αφορά την κριτική δίκιο έχεις. Συμφωνώ απόλυτα, και κυρίως η αρνητική κριτική είναι η πιο σημαντική. Αλλά δυστυχώς Νίκο μου δεν ήμουν εγώ η κοπέλα που αναφέρθηκε ο άνθρωπος, δεν ήμουν εγώ η πόρνη. Όχι ότι δεν ήμουν ή δεν είμαι, αλλά δεν είμαι στο συγκεκριμένο αυτό παράδειγμα

Φιλώτα μου (νομίζω ότι κάτι κακό σου έκαμα και το κατάλαβες τώρα για να λες ότι μου λες και ειλικρινά συγγνώμη αν σε πείραξα κάπου) αν εσύ θεωρείς ότι έχω ψευτοταπείνωση, έχεις δίκιο. Δεν θα δικαιολογηθώ, δεν θα δώσω αναφορά σε κανέναν εδώ στην γη πέρα από τον Πατέρα μου τον Πνευματικό, αναφορά θα δώσω σε Εκείνον. Και δεν θα κερδίσω κάτι από το να σου πω το αντίθετο, αν θες να το πιστέψεις αυτό κάντο. Η δριμύ κριτική που ασκώ δεν αφορά κάτι που ειπώθηκε για μένα, για τα δικά μου αμαρτήματα, αφορά κάτι που ειπώθηκε για κάποιον άλλον άνθρωπο με αναφορά και σε Εκείνον. Μπροστά μου δεν θέλω να προσβάλεις και να κρίνεις άλλους ανθρώπους που δεν είναι παρών να δικαιολογηθούν (ή και να ήταν δεν θα τους πρόσβαλες ούτε θα τους έκρινες), πόσο μάλλον Εκείνον. Αν αυτό δεν το κατανοείς σχώραμε δεν μπορώ να στο πω αλλιώς και με άλλες λέξεις. Εσύ μπορεί να είσαι τόσο ανώτερος και να έχεις τέτοια ταπείνωση που να δέχεσαι τις προσβάλεις για Εκείνον.

Αληθινή ταπείνωση χωρίς να έχω διαβάσει πως την αποκτάς θαρρώ ότι έχω μόνο όταν θεωρώ ότι ο εαυτός μου δεν αξίζει τον Παράδεισο και ότι η πόρνη, ο φονιάς, η κοπέλα που έκανε 3 εκτρώσεις, εκείνος που πέφτει κάθε μέρα, και άλλοι που ειλικρινά μετανοούν, αξίζουν τον Παράδεισο αντί εμού. Αληθινή ταπείνωση είναι να προσεύχομαι για τους ψευτο - ευσεβείς και μη ευσεβείς, για τους αμαρτωλούς για και καθόλου μα καθόλου για την ψυχή μου και να αφήσω να μεριμνήσει Εκείνος για αυτή. Παράδεισος για μένα είναι να είμαι στην κόλαση γνωρίζοντας ότι είμαι μόνη μου και ότι όλοι οι άλλοι ακόμα και οι αιρετικοί όπως ο Άρειος είναι στον Παράδεισο κοντά Σ αυτόν. Αν το γνωρίζω αυτό τότε η κόλαση θα ναι για μένα πιο παράδεισος και από τον Παράδεισο. Αλλά δυστυχώς δεν έχω τα κότσια να το πω αυτό στις προσευχές μου.

Νομίζω ότι θα μπορούσα να σου γράφω μέχρι αύριο το πρωί Νίκο μου αλλά σίγουρα θα έχω γίνει ήδη γραφική και κουραστική. Θα στο έστελνα με ΠΜ αλλά δυστυχώς νιώθω ότι αναφέρεσαι προσωπικά στις τελευταίες παραγράφους και με προσβάλεις γιατι παρεξήγησες τα γραφόμενα μου (έχω ένα μικρό πρόβλημα η αλήθεια είναι εκ γενετής στο να εκφράζομαι λανθασμένα και έτσι δεν σε παρεξηγώ το λάθος είναι δικό μου.
Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω γιατι οι περισσότεροι από εδώ μέσα δεν αναφέρεστε στο τι σας συμβαίνει καθημερινά αλλά γράφετε και αντιγράφετε μόνο από πατερικά βιβλία και αναγνώσματα και διάφορα site. Σχωράτε με, δεν έχω πατερικά βιβλία, ούτε αναγνώσματα για να ποστάρω σωστά και πολυδιαβασμένα και Άγια γραφόμενα) και για αυτό το δημοσιεύω.

[Μαρίνα]

Αντιθέτως Μαρίνα μου έχουμε βρει.

Εγώ προς το παρόν μπορώ απλά ν΄αδιαφορώ για τη γνώμη τους. Είμαι πολύ μακριά ακόμη από το να νοιώθω ευγνωμοσύνη για την κριτική τους .

Δεν μπορώ να αδιαφορώ όταν αναφέρονται Εκείνον. έστω και έμμεσα. Φιλώτα μου παντα και πριν έρθω στην Εκκλησία μέσα, έλεγα ότι για να πει κάποιος κάτι ακόμα και κάτι κακό προσβλητικο για μένα, έχει κάποιον λόγο. Και πάντα ένιωθα ευγνωμοσύνη γιατι κανένας δεν θα είχε την όρεξη να ασχολείτε μαζί σου αν όντως δεν τον είχες πειράξει έστω και άθελα ή όντως έβλεπε κάτι σε μένα. ακόμα και αν αυτό το έβλεπε για να μου κάμει κακό. Και έτσι πάντα τους ευγνωμονούσα.

Άνθρωπος είμαι και χαζομάρες ουκ ολίγες κάνω και θα κάνω.

[Μαρίνα]

Νομίζω συνέχεια όλοι βλέπουμε τέτοιους ανθρώπους. Επειδή ακριβώς όμως είναι άνθρωποι εγώ προσπαθώ (όχι πάντα με επιτυχία):
1) Να ερμηνεύσω τη συμπεριφορά τους σαν να ήμουν εγώ στη θέση τους
2) Να διδάσκομαι από τα λάθη τους
3) Από εκεί και πέρα αν τους γνωρίζω κιόλας, δηλαδή αν μιλάμε, προσπαθώ διακριτικά και χωρίς να τους θίξω, να τους πω τη γνώμη μου για τη συμπεριφορά τους.
Τις περισσότερες φορές σκέφτομαι βέβαια άσχημα γι' αυτούς. Τη σκέψη αυτή προσπαθώ να την πολεμήσω, διότι είναι δαιμονική. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε άσχημα για κανέναν. Η προσπάθειά μας πρέπει συνεχώς να εστιάζει στην ΑΓΑΠΗ.

Μπα το έχω χάσει αυτό με την Αγάπη σε αυτούς τους ανθρώπους. Τέτοιους ανθρώπους τους αποφευγω πλέον γιατι έχω προβλήματα με τις σκέψεις μου και τους λογισμούς μου.

[johnge]

Καλή μας Μαρίνα, όλοι μας συναντάμε τέτοιου είδους ανθρώπους. Μακάρι να ήμασταν όλοι παραδείγματα προς μίμηση. Αλλά όπως λες και εσύ αν ξεκινήσει καθένας από τον εαυτό του μακριά κι αγαπημένοι θα πει.

Να προσπαθούμε ίσως να βάζουμε τον εαυτό μας πρώτα και να λέμε μα καλά εμείς με τι πρόσωπο πλησιάζουμε στην εκκλησία. Είμαστε τόσο καθαροί, ώστε να επιζητούμε να είναι καθαροί και οι άλλοι; Κι αν αυτός ο κάποιος τώρα γνωρίζει το Χριστό και δεν ξέρει; Δεν πρέπει να μάθει; Λέω εγώ τώρα διάφορες σκέψεις.

Όλα θέλουν τον χρόνο τους και τον κόπο τους. Και φυσικά δεν χρειάζεται να συναναστρέφεσαι με άτομα που σε κολάζουν. Η προσευχή σου γι' αυτούς είναι η έμπρακτη αγάπη του Κυρίου μας. Ένα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον μας τους αμαρτωλούς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι καλύτερο μπορείς να πεις.

[Μαρίνα]

Καλή μας Μαρίνα, όλοι μας συναντάμε τέτοιου είδους ανθρώπους. Μακάρι να ήμασταν όλοι παραδείγματα προς μίμηση. Αλλά όπως λες και εσύ αν ξεκινήσει καθένας από τον εαυτό του μακριά κι αγαπημένοι θα πει.

Να προσπαθούμε ίσως να βάζουμε τον εαυτό μας πρώτα και να λέμε μα καλά εμείς με τι πρόσωπο πλησιάζουμε στην εκκλησία. Είμαστε τόσο καθαροί, ώστε να επιζητούμε να είναι καθαροί και οι άλλοι; Κι αν αυτός ο κάποιος τώρα γνωρίζει το Χριστό και δεν ξέρει; Δεν πρέπει να μάθει; Λέω εγώ τώρα διάφορες σκέψεις.

Όλα θέλουν τον χρόνο τους και τον κόπο τους. Και φυσικά δεν χρειάζεται να συναναστρέφεσαι με άτομα που σε κολάζουν. Η προσευχή σου γι' αυτούς είναι η έμπρακτη αγάπη του Κυρίου μας. Ένα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον μας τους αμαρτωλούς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι καλύτερο μπορείς να πεις.

Γιαννάκη μακάρι να λέγαμε αυτές τις σκέψεις. Το αν κάποιος είναι καθαρός δεν θα το κρίνω εγώ. Αλλά δεν είναι κρίμα να προσπαθω σε βάρος άλλων να φανώ εγώ? Και είναι κρίμα γιατι έχω πτώσεις στις πτώσεις. Τι να πω? Να φωτίζει ο Θεός.

Αυτό που λες ότι ίσως τώρα γνωρίσει το Χριστό, χαίρομαι που το πες γιατι όταν κάποιος γνωρίσει Εκείνον που Εκείνος θα κρίνει το πότε και το πως θα δεχτεί τους πάντες όπως είναι. Αν και νομίζω ότι όσο ζει κάποιος γνωρίζει όλο και περισσότερο τον Θεό και το πόσο ζωντανή είναι η θρησκεία μας.

τις κακές παρέες τις έκοψα μου το πε και ο νούνος να μην κάνω παρέα με τον Βουρδουνάρη τον Βγενόπουλο και άλλα κακά παιδιά σαν εμένα



όσο απλή και ευκολη φαίνονται αυτές οι λίγες λέξεις (σε σχέση με τη δυναμη που κρύβουν) τόσο δύσκολο είναι να τις πεις

[Νίκος]

Κατ' αρχήν Μαρίνα δεν είχα σκοπό να σε προσβάλω, ούτε υπονόησα ότι είπες κάτι κακό για τους Αγίους μας, απλά πρέπει όλοι να θυμόμαστε, όταν χρησιμοποιούμε το όνομα της Εκκλησίας γενικά, ότι αναφερόμαστε και στους Αγίους μας και όχι μόνο σε μας τους ζώντες.

Δυστυχώς εμείς οι ζώντες Χριστιανοί, με ή χωρίς εισαγωγικά, λαός και κλήρος, φέρουμε τη βαριά ευθύνη της εκπροσώπησης του ονόματος του Χριστιανού και της Εκκλησίας στη σύγχρονη κοινωνία και μάλλον δεν κάνουμε καλή δουλειά, αφού οι κριτικές που ακούμε δεν είναι καθόλου καλές.

Πρέπει να ομολογήσω ότι μερικές φορές σκανδαλίζομαι από τη συμπεριφορά κάποιων εκπροσώπων του κλήρου, παρόλο που κάνω μεγάλη προσπάθεια να την προσπεράσω χωρίς κακές σκέψεις. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς κι η Θεία Χάρις της Ιεροσύνης αξιοποιείται ή μένει αναξιοποίητη ανάλογα με τον αγώνα και τις προθέσεις αυτού που τη φέρει.

Και τέλος σε καμιά περίπτωση δεν προτιμώ τις αναδημοσιεύσεις κειμένων έναντι του ζωντανού διαλόγου, αλλά είναι δύσκολο να μιλάω μόνος μου. Γι αυτό όταν δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση προσπαθώ να κρατήσω το forum ζωντανό μεταφέροντας ότι καλό βρίσκω μήπως και προκαλέσω την έναρξη ζωντανού διαλόγου πάνω σ΄αυτό.

[johnge]

τις κακές παρέες τις έκοψα μου το πε και ο νούνος να μην κάνω παρέα με τον Βουρδουνάρη τον Βγενόπουλο και άλλα κακά παιδιά σαν εμένα

Μαρίνα εγώ ακόμα να ξεμπλέξω! Τι του έχω πει και τι του έχω τάξει να με αφήσει ήσυχο, τίποτα.. εκεί κολλιτσίδα!! σε λίγο θα παίζουμε και το ένα φράγκο η βιολέττα..

[Μαρίνα]

Κατ' αρχήν Μαρίνα δεν είχα σκοπό να σε προσβάλω, ούτε υπονόησα ότι είπες κάτι κακό για τους Αγίους μας, απλά πρέπει όλοι να θυμόμαστε, όταν χρησιμοποιούμε το όνομα της Εκκλησίας γενικά, ότι αναφερόμαστε και στους Αγίους μας και όχι μόνο σε μας τους ζώντες.

Δυστυχώς εμείς οι ζώντες Χριστιανοί, με ή χωρίς εισαγωγικά, λαός και κλήρος, φέρουμε τη βαριά ευθύνη της εκπροσώπησης του ονόματος του Χριστιανού και της Εκκλησίας στη σύγχρονη κοινωνία και μάλλον δεν κάνουμε καλή δουλειά, αφού οι κριτικές που ακούμε δεν είναι καθόλου καλές.

Πρέπει να ομολογήσω ότι μερικές φορές σκανδαλίζομαι από τη συμπεριφορά κάποιων εκπροσώπων του κλήρου, παρόλο που κάνω μεγάλη προσπάθεια να την προσπεράσω χωρίς κακές σκέψεις. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς κι η Θεία Χάρις της Ιεροσύνης αξιοποιείται ή μένει αναξιοποίητη ανάλογα με τον αγώνα και τις προθέσεις αυτού που τη φέρει.

Και τέλος σε καμιά περίπτωση δεν προτιμώ τις αναδημοσιεύσεις κειμένων έναντι του ζωντανού διαλόγου, αλλά είναι δύσκολο να μιλάω μόνος μου. Γι αυτό όταν δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση προσπαθώ να κρατήσω το forum ζωντανό μεταφέροντας ότι καλό βρίσκω μήπως και προκαλέσω την έναρξη ζωντανού διαλόγου πάνω σ΄αυτό.

Φιλώτα μου το ξέρω ότι δεν ήθελες να με θίξεις και για αυτό μην σκας, δεν τρέχει τίποτα. Μέσα απο τον διάλογο και απο τις παρατηρήσεις σου να ξέρεις πάντα βοηθάς στο να κρατιέμαι απο τις πτώσεις. Θεωρώ (τώρα μου δίνεται και η ευκαιρία η αλήθεια είναι να το σκεφτώ ότι μόνο αν κάποιος είναι του τότε μόνο αναφέραται "περάξενα" στους Αγίους μας). Σωστά λες Εκκλησία δεν είμαστε μόνο εμείς (αν και αυτό είχα στο μυαλό μου) ως σώμα αλλά και οι Αγιοι, αλλά πιστευω ότι κανείς μας δεν θα έλεγε κάτι που θα ήταν για τους Αγίους μας "περίεργο" (γιατι στο μυαλό μου οι Αγιοι ειναι κάτι που δεν φτάνω, πόσο μάλλον ο Θεός). Μα βάζω και την λέξη "περίεργο" γιατι δεν θέλω καν να γράψω άλλη λέξη με άλλη έννοια. Αυτά είναι άρρωστα πράγματα και καταστάσεις.

Σε ότι αφορά τις κριτικές, να σου πω τι σκεφτόμουν κάποτε? Οι κριτικές ή θα λέγονται απο ανθρώπους που όντως θέλουν να δουν και να βελτιώσουν την ήδη υπάρχουσα προβληματική κατάσταση (είτε το λένε με τρόπο είτε όχι) ή (που σε αυτή την κατηγορία είναι οι περισσότεροι) θα λέγονται από ανθρώπους που θελουν πραγματικά να πολεμίσουν εμας και κατ επέκταση τον Χριστο. Σαν Εκκλησία, και η Θριαμβεύούσα και μη, όλοι απο το πόστο τους (ας μου επιτραπεί η λέξη αυτή) πρέπει να κάνει τον δικό της αγώνα. Οι Αγιοι, η Παναγιά μας η Δέσποινα, ο Χριστός, ο Θεός πάντα είναι μαζί μας, εμείς, το δικό μας κομμάτι έχει πρόβλημα γιατι φεύγουμε απο κοντά τους. Γιατι με την πρώτη δυσκολία λέμε "γιατι σε μένα Θεε μου", με το παραμικρό έχουμε πτώση, με το άλλα παραμικρό φευγούν οι αρετές μου. Οι κριτικές πρέπει μα είναι κακές μα καλές να βελτιώνουν την κατάσταση. Και να μην με αφορα το πρόσωπο που μου την έκανε ή τον λόγο που μου την έκανε. Αλλά άλλο κριτικη και άλλο κρίση. Άλλο να μαζευτούμε 10 άτομα να κάνουμε κατι όμορφο και άλλο απο αυτά τα 10 άτομα να βγουν 3 να κρίνουν και να προκαλούν στην ανάπαυση των άλλων 7 προβλήματα, λογισμούς άδικους και σκέψεις. Νομίζω κριτική θα δεχόμαστε ακόμα και όταν η Εκκλησία θα είναι τέλεια. Μα συμβαίνει και αυτό, γιατι κρίνουν τον Θεό αλλά τουλάχιστον γίνεται απο ανθρώπους που δεν είναι χριστιανοί.

και επίσης αυτό που διαπίστωσα με τα λύπης μου είναι ότι αν θέλεις να κάνεις κάτι και να βελτιώσεις ένα βήμα παραπάνω την κατάσταση πάντα αυτό έχει σχέση με την Εκκλησία (και δεν αναφέρομαι σε Λειτουργικά θέματα και στον χώρο Εκκλησία, δεν είμαι Ιερέας), ξέρεις τι λένε? μάλλον τι μου παν? Μην παίρνεις πρωτοβουλίες γιατι θα βρεις τον μπελά σου. την διακονία απο πότε την λένε πρωτοβουλία? ο μπελάς θα είμαι εγώ και ο κάθε άνθρωπος που θέλει να πάμε ένα βήμα πιο πέρα με βάση πάντα την κοινή λογική, γιατι βλέπουν ότι πάω να πάρω "θέσεις" κάποιων σε "θέσεις και πόστα" που δεν υπάρχουν? άρα δεν με αφορά γιατι κάνουν κριτική με αφορά εγώ τι να κάνω με την κριτική τους γιατι ότι και να κάνω θα την έχω μάλλον θα την έχουμε. Και σκέφτομαι τι κριτική ακούν ή δεν ακούν αλλά δέχονται οι Ιερείς. Αλλά άλλο κριτική άλλο κρίση.

Δεν είσαι ο μόνος που σκανδαλίζεται με την συμπεριφορά κάποιων όπως αναφέρεις. Δεν νομίζω ότι κανένας μας γνωρίζει ή διαισθάνεται την ευθύνη ή την βαρύτητα της Ιεροσύνης. Και από τους Ιερείς, αλλά και από μας τους ίδιους. Που στα Μυστήρια συμμετέχουμε όχι όπως πρέπει, και αυτά πάντα με τις ευλογίες μερικές φορές των Ποιμένων μας. Στο όνομα της Οικονομίας τάχα. Μερικά πράγματα δεν χωρούν Οικονομία όμως. Εγώ να δεις πως σκανδαλιζόμουν αλλά διάβασα ένα εδαφιο απο τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο που αναφερόταν στους Ιερείς και έκτοτε αν δω κάτι ή αν πέσει κάτι στην αντιληψή μου το φέρνω στο μυαλό μου και δεν έχω λογισμούς. Αντιθέτως μπορώ να πω.

Η αναδημοσιευση δεν είναι κακό. Είναι πολλές σελίδες έξω απο το φόρουμ και ίσως κάποια ελάχιστα πράγματα απο αυτές να είναι άξιο όπως και είναι. Είναι μεγάλη δουλειά να υπάρχει ένας χώρος όπως εδώ που ο καθένας μπορέι να βρει κάτι καλό και πολύ αξιόλογο και να διαβάσει. Αλλά απο την στιγμή που δεν γίνεται διάλογος, δεν αναφέρονται πράγματα καθημερινά, που όλοι μας βλάπουμε και ακούμε τότε χάνεται και η ουσία του όλου θέματος.

Ναι οι λογισμοί δεν πρέπει να υπάρχουν στο μυαλό μας αλλά λέγοντας κάτι που είδα που άκουσα που σκέφτηκα που μου ρθε λογισμός ίσως να διευκολύνω την θέση κάποιου άλλου. Αν απλά εγώ ποστάρω πράγματα και απαντώ σε κάθε θέμα με το τι πρέπει να κάνω, και ο Χριστος είπε εκείνο, είπε το άλλο, δεν είναι διάλογος αυτός. Αν δεν είχα επίγνωση το τι είπε Εκείνος και το πόσο άθλιος άνθρωπος έιμαι δεν θα είχα πτώσεις, λογισμούς, και δεν θα έκαμα διάλογο και δεν θα ένιωθα την ανάγκη να το εξομολογηθώ. Υπάρχει κανείς μας που δεν γνωρίζει τις 2 εντολές Του? Το αγαπάτε αλλήλους και αγάπα τον Θεό με όλη την ψυχή σου και το μυαλό σου και την καρδία σου? όχι! όλοι τις ξέρουμε. το θέμα δεν είναι να το γράφω σε κάθε θεμα και με αυστηρό ύφος. Το θέμα είναι μέσα απο την ζωή μου και την πορεία μου στην Εκκλησία και απο τους γύρω μου να αναφέρομαι σε πράγματα που θα μπορούσε κάποιος που θα διαβάσει το ποστ να πάρει 1 πραγματάκι και να αναπαυτεί, ακόμα και αν αυτά που είπε Εκείνος δεν τα αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο (αλλά είναι μέσα στο Πνεύμα αυτών που είπε). Αν τηρούσαμε ότι έλεγε ο Χριστός, δεν θα υπήρχαν τόσα συγγράμματα των Αγιων Πατέρων μας, τόσες ερμηνείες και πολλά πολλά άλλα πρόσωπα αλλά και θεσμοί στους κόλπους της Εκκλησίας. Μαζί όμως με το σύγγραμμα θέλω και τον διάλογο.

Φιλώτα μου ο διάλογος δεν έρχεται μόνο απο τα κείμενα. Αντιθέτως, παρατηρώ ακόμα και απο τον εαυτό μου ότι αν θέλω κάτι και το βρω εδω σε σας, θα το κοιτάξω, θα το διαβάσω και αν αναπαυτώ θα ποστάρω ένα ...σε ευχαριστώ... πολύ καλό...

ο διάλογος έρχεται το να πεις κάτι εσύ και όλοι μας που είδαμε, ακούσαμε και τότε ο καθένας μας να πει την αποψή του, την σκέψη του, και να ποστάρει το ανάλογο σύγγραμμα. ίσως είμαι λάθος αλλά νιώθω άσχημα που δεν γίνεται διάλογος. Που στο άλλο αδερφό φόρουμ, έμπαινε κόσμος και έγραφε πολλά και διάφορα, και αυτά τα ίδια άτομα γνωρίζοντας την ύπαρξη ετούτου το φόρουμ να μην γράφουν. Ο καθένας κοιτά τον εαυτούλη του. Αυτό καταλαβαίνω εγώ. Αρχίζουμε και ζουμε σε γυαλινα κουτιά.

Επίσης σχωράτε ίσως να σφάλω. Βρέθηκαν κάποιοι απο σας στην Αθήνα. Μιλήσατε με έναν Ιερεά, Ποιμένα, δεν τον ξε΄ρω τον άνθρωπο. Βγήκε να γράψει κάποιος τι είπαν σε μια παράγραφο? Να αρπάξω κάποιο θέμα να το ρωτήσω εγώ που δεν ήρθα? Παράδειγμα λέω.

Οκ έχασα 30 λεπτά να γράψω αυτό το ποστάρισμα. αν είναι όμως να προκαλέσω διάλογο να χάσω και άλλα 30 το μεσημερι και άλλα τόσα το βράδυ. Ή σήμερα που έχω δουλειά δεν θα χάσω τίποτα για το φόρουμ αλλά άυριο μεθαυριο θα το κάνω. Δεν υπάρχει αυτό. Και λυπάμαι.

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Μαρίνα, δεν κατάλαβα να αναφερόταν ο Νίκος σε εσένα όταν μίλαγε για την ψευτοταπείνωση, αλλά στους "Φαρισαίους". Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι το πληκτρολόγιο μας στερεί τη δυνατότητα να έχουμε εικόνα των πραγματικών συναισθημάτων των άλλων. Οι άνθρωποι μιλούν με τα μάτια περισσότερο παρά με τις λέξεις. Μία άσχημη λέξη όταν την εκστομίζει κάποιος με αγάπη ακούγεται όμορφη.

Με στενοχωρεί πάντως που εγκαταλείπεις τον αγώνα. Όταν το κάνεις αυτό (όταν λες δηλαδή ότι (ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ - υποτιμώντας τους στην ουσία) έχεις πάψει να προσπαθεί), δεν κάνεις το ίδιο λάθος με αυτούς που κατηγορείς; Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ("ο ψευτοχριστιανός") να τον αποκαλέσουμε έτσι, μπορεί να μετάνιωσε γι' αυτό που είπε την ίδια στιγμή. Είναι δύσκολο να παραδεχτούμε δημόσια ότι κρίναμε κάποιον λανθασμένα, αλλά μέσα μας συχνά βαράει "συναγερμός" όταν ξεφεύγουμε από τα όρια. Αν τον προκαλούσες εσύ μπορεί να αναγκαζόταν να παραδεχτεί το λάθος του (ή το πιο συνηθισμένο να δικαιολογηθεί και να μη το παραδεχτεί). Τα λόγια σου (ή η συνείδησή του) θα γυρνούσαν όμως στο κεφάλι του και θα τον βάραιναν. Τουλάχιστον σε εμένα έτσι λειτουργεί. Επειδή μιλάω πολύ, συχνά λέω και πράγματα που δεν πρέπει (μην κοιτάς τώρα που έχουμε την ασφάλεια του πληκτρολογίου και ξαναδιαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε αυτά που γράφουμε). Να κρίνουμε έναν άνθρωπο από μία κουβέντα που είπε είναι τελείως λάθος.

Θα σου πω και ένα άλλο παράδειγμα από προσωπική μου εμπειρία. Φέρθηκα λάθος σε μία γειτόνισσά μου με την οποία είχαμε λόγω της ενασχόλησής μας με τα κοινά στενή φιλία. Το κατάλαβα και προσπάθησα να επανορθώσω. Η ψυχή της είχε εντωμεταξύ τόσο μίσος για εμένα που αυτό ήταν αδύνατον. Μου μίλαγε με τέτοια απαξίωση και τόσο προσβλητικά που ήταν αδύνατον να την πλησιάσω. Με είχε κατατάξει στους "εχθρούς" της. Φταίω και εγώ βέβαια γιατί έπρεπε να αντέξω όλο αυτό το μίσος και να εκστομίσω τη συγγνώμη μου. Δεν τα κατάφερα. Δε σταματάω βέβαια να εύχομαι ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα διορθωθούν, αν και είναι πλέον δύσκολο. Δεν είναι κρίμα και οι δύο Χριστιανοί και να ψυχραινόμαστε έτσι; Ο αγώνας είναι συνεχής και δεν πρέπει να ψάχνουμε δικαιολογίες για να τον σταματάμε.

Νομίζω πάντως ότι όλοι χαίρονται να ακούν τις ιστορίες των άλλων και τους πειρασμούς τους, διότι όπως λέει και ο Νίκος είναι πιο εύκολα να τους κρίνουμε τους άλλους παρά τον εαυτό μας. Όταν δίνεις στο διαδίκτυο λίγο από τον εσωτερικό σου κόσμο, κάποιοι βρίσκουν πάτημα για να φανούν "ανώτεροι". Εμένα μου έχει συμβεί συχνά και μπορεί να το κάνω και τώρα σε εσένα. Με εκνευρίζει βέβαια, αλλά όταν ο άλλος είναι Χριστιανός σκέφτομαι ότι το κάνει με Αγάπη, γιατί είναι αδελφός μου. Η ταπείνωση είναι κέρδος για την ψυχή μου θεωρώ. Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας.