Καμπαναριά, τάλαντα και άλλα σήμαντρα κάνουν μεγάλη εντύπωση στον επισκέπτη του Αγίου Όρους και οι ήχοι τους χαράσσονται ανεξίτηλα στη μνήμη του. Ιδιαίτερα εντυπωσιάζει το φορητό τάλαντο, που πριν από τις ακολουθίες ο εντεταλμένος μοναχός κρούει τρεις φορές με ολιγόλεπτες παύσεις, για να προσκαλέσει μοναχούς και επισκέπτες στο Ναό. Με το τρίτο τάλαντο, ο ιερέας βάζει "ευλογητός".
"Η ονομασία τάλαντο, γράφει σύγχρονη μοναχή, ηχοποίητος λέξις από το σχετικό ρυθμικό ήχο και συνδυασμένη με την παραβολή των ταλάντων, θυμίζει στον μοναστή το ειδικό της μοναστικής κλήσεως τάλαντο, το οποίο σαν ξέχωρη εύνοια Θεού δόθηκε για να το πολλαπλασιάσει και να παρουσιάσει εν ημέρα Κρίσεως πλούτο αρετών".
Το τάλαντο κρούεται ρυθμικά στο ρυθμό: το τάλαντο, το τάλαντο, το τα-, το τά-, το τάλαντο κ.ο.κ.ε. Κατά τον Φ. Κουκουλέ, ο παραγόμενος ήχος υποδηλώνει: τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμα, δάμα, δαμ. Kατασκευάζεται από ειδικό ξύλο, κυρίως φλαμουριάς ή καρυδιάς που δίνουν καλό ήχο, γιατί άλλα, όπως λ.χ. της οξυάς είναι κακόηχα. Το φορητό είναι ελαφρύ, μακρόστενο, με μία εγκοπή στη μέση, για να το πιάνει ο μοναχός που θα το χτυπήσει με ένα μικρό ξύλινο σφυράκι βγάζοντας τον παραπάνω ήχο.
Eκτός από τα τάλαντα, υπάρχουν μικρές και μεγάλες καμπάνες, σίδερα κι άλλα σήμαντρα που τα χτυπάνε στη κατάλληλη περίσταση. Όπως μας αναφέρει ο π. Καλλίνικος στη Μονή Διονυσίου, ο εκκλησιαστικός θα βάλει μέσα στη βαθιά νύχτα μετάνοια στον ηγούμενο (αν λείπει στο Τρίμορφο) και θα κρούσει πρώτα την καμπάνα: νταν-νταν-νταν. Κατόπιν αρχίζουν τα τάλαντα. Με το τρίτο μπαίνει "ευλογητός". Στο μεταξύ ανάβει τα καντήλια ή αν το έχει κάνει πριν, τραβάει "κομποσχοίνι", δηλ. την ευχή:" Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν". Στο "Πιστεύω" χτυπάει με σιδερένιο σφυρί το σίδερο και στην 7η ωδή μικρότερο σιδεράκι. Καμπάνες, σίδερα κ.λ.π. ηχούν και σε άλλες περιστάσεις. Όταν βγαίνει την 1η κάθε μήνα, η αγία Δεξιά του Τιμίου Προδρόμου ή όταν αρχίζει η ακολουθία της Θείας Μετάληψης (σιδεράκι). Στη δοξολογία χτυπούν πανηγυρικά και οι μεγάλες καμπάνες. Yπάρχει ακόμα ο κόπανος, που τον χτυπάει ο μάγειρας για την παγκοινιά, όταν καλούνται όλοι να βάλουν "ένα χέρι" για το καθάρισμα χορταρικών ή άλλων τροφίμων, αλλά και κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, σύμφωνα με το τυπικό κάθε μοναστηριού. Εννοείται ότι τη Μ. Εβδομάδα, στις εξόδιες ακολουθίες κ.λ.π. οι καμπάνες κρούονται αργά και πένθιμα. Συνήθως κρούονται μαζί 3 καμπάνες σε αρμονικώτατους συνδυασμούς. Περίφημες είναι οι καμπάνες της Μονής Βατοπεδίου. Ένα δίστιχο ανωνύμου λέγει:
Καμπάνα Βατοπεδινή και Τράπεζα της Λαύρας
και Πύργος Καρακαλλινός και Τάξις των Ιβήρων
Από το βιβλίο του Ι.Μ. Χατζηφώτη "Η καθημερινή ζωή στο Άγιον Όρος".