ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ Α.Ο. - ΙΟΥΝΙΟΣ 2011

[aposal]

Στο μονοπάτι από την Ι.Μ. Αγίου Παύλου προς τη Νέα Σκήτη (Σκήτη Θεοτόκου). Το περίεργο καφεκόκκινο δένδρο που συναντάμε στο Α.Ο. και ιδιαίτερα στο νότιο κομάτι του. Την εποχή αυτή ξεφλουδίζει.

[aposal]

Μας πήρε περί το μισάωρο μέχρι να φτάσουμε στη διασταύρωση, όπου αριστερά επάνω υπάρχουν σκάλες που οδηγούν στην Σκήτη της Αγίας Άννας, δεξιά κάτω στον αρσανά της Νέας Σκήτης και ευθεία στη Νέα Σκήτη. Τηλεφωνήσαμε στον Δικαίο, ονόματι π. Χερουβείμ, όπως είχαμε κανονίσει προγενέστερα, για να έρθει και να μας οδηγήσει στον ξενώνα. Όπερ και έγινε. Κατ’ ουσίαν μας οδήγησε στο κελί του, το οποίο, κατά παρέκκλιση, χρησιμοποιούσε και για την φιλοξενία των προσκυνητών, εφόσον αυτοί δεν υπερέβαιναν τους πέντε. Εμείς ήμασταν πέραν των πέντε που είχαν κανονίσει διανυκτέρευση και για το λόγο αυτό θα διανυκτερεύαμε στον κανονικό ξενώνα του Κυριακού.
Στο κελί του ο π. Χερουβείμ, μας κέρασε τα καθιερωμένα. Απολαύσαμε την υπέροχη θέα του κελιού του, κάτι που μας είχε γίνει συνήθεια και δεν μας εξέπληττε πλέον και συζητήσαμε μαζί του για αρκετή ώρα.



Από την βεράντα του κελιού του π. Χερουβείμ, κοιτάζοντας Βόρεια

[aposal]

Από την βεράντα του κελιού του π. Χερουβείμ, κοιτάζοντας Νότια

[aposal]

Στη βεράντα του κελιού του Δικαίου της Νέας Σκήτης, πατρός Χερουβείμ

[aposal]

Όσο συζητούσε μαζί μας, ο π. Χερουβείμ έκανε εργόχειρο και για την ακρίβεια σταυρουδάκια για αυτοκίνητα, με μεταξωτές κλωστές που αγόραζε στη Θεσσαλονίκη, τα οποία πουλούσε σε προσκυνητές. Ήταν υπέροχα και όχι ακριβά - 3,00 € έκαστο – κι έτσι όλοι προμηθευτήκαμε το κάτι τις μας. Τον ρωτήσαμε πού ήσαν τα κελιά του π. Βενέδικτου και του π. Νίκωνα και μας τα έδειξε, ώστε να τους επισκεφθούμε το απόγευμα μετά το φαγητό. Μετά μας έδειξε τον ξενώνα όπου θα πηγαίναμε, και μας έδωσε το κλειδί για να μείνουμε.
Κατά τις 16:00 θα ξαναρχόμασταν για το γεύμα.
Φτάσαμε στον ξενώνα. Το κλειδί αντιστοιχούσε σε ένα δωμάτιο τετράκλινο στο ισόγειο. Το κτίριο ήταν σχετικά καινούριο, αλλά λόγω της μη τακτικής φιλοξενίας, στο μέρος αυτό, προσκυνητών έδειχνε κάποια σημάδια εγκατάλειψης. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε διαδικασία ξεραχνίσματος, σκουπίσματος και σφουγγαρίσματος, για να το φέρουμε σε μια ευπρεπή κατάσταση. Οι εργασίες αυτές μου φάνηκαν – παραδόξως – πολύ ευχάριστες, αν και κατ’ οίκον μου προκαλούν μια δυσαρέσκεια. Τα πάντα στο Α.Ο. μου φαίνονταν όμορφα! Ακόμη και οι νερόβραστες φακές που είχε ετοιμάσει για μας ο π. Χερουβείμ, μου φάνηκαν πολύ νόστιμες!
Περιττό να αναφέρω ότι οι τουαλέτες ήσαν εκτός του κτιρίου, και μάλιστα η μία από αυτές διέθετε και ντους, αν και ο περιορισμένος χώρος του δεν θα μας έκανε εύκολη τη ζωή. Επίσης επειδή όλοι στην σκήτη είχαν φωτοβολταϊκά, το παρεχόμενο ρεύμα ήταν 12V οπότε δεν υπήρχε η δυνατότητα να φορτίσουμε τα κινητά μας στο ξενώνα τουλάχιστον, γιατί κάποια κελιά, όπως αυτό του πατέρα Βενέδικτου που επισκεφθήκαμε στη συνέχεια, είχαν κανονικό ρεύμα
Την ώρα του γεύματος ανηφορίσαμε πάλι προς το κελί του Δικαίου προκειμένου να εξασφαλίσουμε την απαραίτητη ενέργεια για το σώμα μας. Κατά τη συζήτηση που επακολούθησε ο πατέρας Χερουβείμ μας είπε ότι αργά το απόγευμα θα περάσει να ανάψει τα καντήλια στο Κυριακό, γιατί την επομένη θα γινόταν εκεί λειτουργία, οπότε θα είχαμε την ευκαιρία να προσκυνήσουμε. Του απαντήσαμε ότι επειδή είχαμε να επισκεφθούμε δύο γέροντες και μάλιστα στον έναν θα υπήρχε και εξομολόγηση, δεν γνωρίζαμε αν θα είχαμε την διαθεσιμότητα του χρόνου, πράγμα που ο παππούλης κατανόησε πλήρως.

[aposal]

Όταν η ώρα πήγε 18:15 επισκεφθήκαμε τον π. Βενέδικτο. Το κελί του ήταν ιδιαίτερα μεγάλο και μάθαμε ότι σ’ αυτό μένουν 5 μοναχοί από τους οποίους δύο ήσαν δόκιμοι ενώ είδαμε ότι φιλοξενούσε και 4 προσκυνητές. Οι πλέον πρεσβύτεροι εκ των μοναχών ήσαν ο π. Βενέδικτος και ο π. Σπυρίδων. Μάλιστα ο δεύτερος μας ρώτησε αν είμαστε εμείς η παρέα του Πέτρου (το όνομα του φίλου μου που είχε πάρει τηλέφωνο να τους ενημερώσει ότι θα περνάγαμε να τους δούμε και μάλιστα ότι κάποιοι εξ ημών θέλουν και να εξομολογηθούν), πράγμα που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση! Συζητήσαμε μαζί τους και όταν ο π. Βενέδικτος ήταν έτοιμος μας δέχθηκε για εξομολόγηση στον Ιερό ναό του κελιού του. Όλα καλά!
Μετά το πέρας του μυστηρίου, φύγαμε και παρ’ όλο του προχωρημένου της ώρας (περίπου 20:45) αποφασίσαμε να επισκεφθούμε και τον Γέροντα Νίκωνα (άλλη μια μεγάλη μορφή), όπως ήταν επιθυμία και του μέλους μας Δημητρίου39, αλλά και δική μου, μια και τον γνωρίζω επειδή έρχεται κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις των Δημητρίων που διοργανώνει η ενορία μας, για να μας μιλήσει για πνευματικά θέματα όπως ο ίδιος γνωρίζει καλά να κάνει. Και εδώ βρήκαμε άλλους τέσσερις φιλοξενούμενους, νεότερους αυτή τη φορά και μάλιστα Μακεδόνες, ενώ αντίθετα αυτοί του πατέρα Βενέδικτου ήταν Πελοποννησιακής καταγωγής. Ήρθε και παππούλης και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε αρκετά ενδιαφέροντα θέματα. Κάποιος τον ρώτησε πού θα πάει αυτή η κατάσταση και πότε ο Θεός θα βοηθήσει την Ελλάδα, να αποκτήσει σωστούς πολιτικούς ταγούς. Ο παππούλης ήταν σαφής: «Εάν όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος γονάτιζαν και παρακαλούσαν τον Θεό να τους απαλλάξει από τους πολιτικούς που μας βασανίζουν, από την επόμενη κιόλας ημέρα θα παρουσιαζόταν κάποιος νέος! Εφόσον αυτό δεν έχει γίνει, θα κάνουμε υπομονή και πολλή προσευχή!
Κατά τις 22:15 αφήσαμε το κελί του Γέροντα, ο οποίος μας κάλεσε, αύριο μετά τη Θεία Λειτουργία να τον επισκεφτούμε ξανά και να πάρουμε τον καφέ μαζί του, όπερ μας χαροποίησε ιδιαίτερα! Το πρόβλημα ήταν ότι την ώρα που φεύγαμε από το κελί το σκοτάδι ήταν ιδιαίτερα βαθύ, κι έτσι, ελλείψει φακού χρησιμοποιήσαμε το φως από τα κινητά μας προκειμένου να βλέπουμε πού πατάμε! Με τη βοήθεια όμως της Παναγίας μας, φτάσαμε σώοι στον ξενώνα και λίγο αργότερα βυθιστήκαμε στον τελευταίο μας ύπνο επί Αγιορείτικου εδάφους.



Η θέα από τη βεράντα του κελιού του πατέρα Βενέδικτου. Διακρίνεται το ροζ καμπαναριό του Κυριακού. Εκεί κοντά είναι και ο ξενώνας.

[aposal]

Η θέα από τη βεράντα του κελιού του πατέρα Βενέδικτου. Το κτίριο στο βαθος, που περιλαμβάνει και το εκκλησάκι με τον γαλάζιο τρούλλο είναι αυτό του Γέροντα Νίκωνα.

[aposal]

ΣΑΒΒΑΤΟ 25.06.2011
Το τελευταίο μας πρωινό στο Άγιον Όρος, φέτος! Σηκωθήκαμε αργά (06:30) γιατί η Θεία Λειτουργία δεν ξεκινούσε νωρίς στο Κυριακό της Σκήτης και ήταν και ιδιαίτερα σύντομη, καμία σχέση με τις Ιερές Μονές. Μετά το πέρας της Θ.Λ. το αντίδωρο και τον αγιασμό, υπήρχε καφές, όπως μα ενημέρωσε ο Δικαίος από την προηγούμενη, αλλά εμείς είχαμε ήδη δώσει το λόγο μας στον π. Νίκωνα κι έτσι, αφού τακτοποιήσαμε το δωμάτιό μας, πήραμε τις αποσκευές και ανηφορίσαμε προς τον Γέροντα.
Ο Γέρων διέθετε και κρύο νερό, πράγμα που έκανε τα φραπεδάκια μας ιδιαίτερα εύγεστα! Μαζί και κριτσίνια και παστέλια! Πιάσαμε την κουβέντα με τα παιδιά που φιλοξενούνταν από τον Γέροντα και μάθαμε ότι οι τρεις από αυτούς (εκτός από τον γηραιότερο, δηλαδή) θα αναχωρούσαν σε λίγο για του Δανιηλαίους, απ’ όπου θα επέστρεφαν το απόγευμα. Πράγματι στις 08:30 αναχώρησαν και ήδη, στις 09:10, είχαν φτάσει στην Σκήτης της Αγίας Άννας, όπως ενημέρωσαν – τηλεφωνικά – τον φίλο τους που έμεινε πίσω.
Σε λίγο είδαμε και το ταχύπλοο που θα μας πήγαινε Ουρανούπολη. Στην ώρα του όπως πάντα! Πήγαινε στα Καυσοκαλύβια και θα γυρνούσε να μας πάρει. Ο καπετάνιος μας είπε να είμαστε στον αρσανά κατά τις 10:00, που ήταν η ώρα που αναχωρούσε από τον προηγούμενο αρσανά, της Αγίας Άννας. Πράγματι, κατά τις 09:30 ζωστήκαμε τα μπαγκάζια μας και κατηφορίσαμε. Σε δέκα λεπτά είμασταν στο προορισμό μας και περιμέναμε. Στις 10:00 ακριβώς (sharp) το πλοιάριο ξεκίνησε από την Αγία Άννα (είχε αγκυροβολήσει ανοιχτά του αρσανά της) και σε δύο λεπτά επιβιβαζόμασταν. Σταμάτησε και σε επόμενους αρσανάδες (ΙΜ Παύλου, Διονυσίου, Γρηγορίου κλπ) και γύρω στις 10:25 ήμασταν στη Δάφνη όπου αποβιβαστήκαμε για να γίνει εξέταση των αποσκευών μας. Επειδή θα περιμέναμε πάνω από μισή ώρα στη Δάφνη (προς τέρψιν των εμπορικών καταστημάτων) πήγαμε αρχικά για καμιά πίτα και τον απαραίτητο φραπέ. Το καλό ήταν πως λόγω της νηστείας των Αγίων Αποστόλων υπήρχαν πολλές νηστίσιμες πίτες (σπανακόπιτα, πρασόπιτα, μηλόπιτα και κολοκυθόπιτα), κάτι που είναι σπάνιο να βρεις στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Τελικά φύγαμε κατά τις 11:00 και σε 40 λεπτά ήμασταν Ουρανούπολη. Επισκεφθήκαμε το αυτοκίνητο που είχαμε παρκάρει πριν από μία εβδομάδα και το βρήκαμε σώο και αβλαβές. Επιβιβαστήκαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Σταματήσαμε στον Σταυρό Θεσσαλονίκης για καφέ, γιατί η επόμενη στάση μας, για φαγητό, είχε προγραμματιστεί να είναι στην παραλία της Κατερίνης (Κυανή Ακτή ή Κατερινόσκαλα). Λογαριάζαμε όμως χωρίς το φούρνο ο οποίος δεν είχε ψήσει τα πρόσφορα κι έτσι δεν κατέστη δυνατή η συνάντηση με το άτομο που μας προσκάλεσε εκεί. Συνεχίσαμε λοιπόν και τελικά σταματήσαμε στο εστιατόριο Μακεδονία, επί της Εθνικής οδού, έξω από τη Λαμία, απέναντι από τον Πασιάκο. Μέτριο φαΐ, αλλά δεν είχαμε και πολλές απαιτήσεις από καταστήματα της Ε.Ο. Γύρω στις 20:00 μπαίναμε στην Αθήνα, ευχαριστώντας τον Θεό που μας βοήθησε να κάνουμε άλλο ένα ταξίδι στο Άγιον Όρος.
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τα τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου 2012 και μάλιστα έχουμε έτοιμο και το πρόγραμμα (το ετοιμάσαμε με τον Παναγιώτη)!

ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ «ΣΩΤΗΡΙΟΝ» ΕΤΟΣ 2012

1. Ι. Μονή Κωνσταμονίτου
2. Ι. Μονή Ξενοφώντος
3. Ι Μονή Βατοπαιδίου
4. Ι Μονή Καρακάλλου
5. Ι. Μονή Σιμωνόπετρας - Γρηγορίου
6. Ι. Μονή Ξηροποτάμου

[Φοιτητής]

Απόστολε να είσαι καλά που έκανες τον κόπο και μοιράστηκες το προσκύνημα σας μαζί μας!

[aposal]

Θα προσπαθήσω, σ' ευχαριστώ!