Στὴν Ὀρθοδοξία, γενικότερα, ἡ ὕλη ἔχει καὶ αὐτὴ τὸ μερίδιό της στὴ δογματικὴ πίστι καὶ θεολογία καὶ ἡ σημασία τοῦ ρόλου της στὴ σωτηριολογικὴ διδασκαλία εἶναι οὐσιαστικὴ καὶ διόλου καταφρονητέα. Εὐθὺς ἀπὸ τῆς τεσσαρακονθημέρου νηστείας καὶ τοῦ ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας θαύματος, τῆς μεταποιήσεως τοῦ ὕδατος σὲ οἷνο, ἐμφαίνεται τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Κυρίου διὰ τὴν κατάδειξιν τῆς σημασίας τοῦ κτιστοῦ ὑλικοῦ κόσμου καὶ γενικῶς τῆς ὕλης διὰ τὴν ἐν ζωῇ ὕπαρξιν καὶ ὑλικὴν συντήρησιν τοῦ ἀνθρώπου, χρωμένου ταύτης ἐν μέτρῳ.
Ἀποτελεῖ πίστι τῶν ὀρθοδόξων, ὅτι ἡ Θεία Χάρις, διὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν, περιβάλλει καὶ τὰ ἀντικείμενα ἐντὸς τῶν ὁποίων περιέχονται τὰ ἁγιαζόμενα ὑλικὰ σώματα, ἀκόμη καὶ τοὺς τόπους στοὺς ὁποίους ἐκδηλώνεται κατὰ καιροὺς ἡ δυναμικὴ ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Οἱ χῶροι αὐτοὶ καὶ τὰ ἀντικείμενα αὐτὰ λειτουργοῦν πλέον, στὴ διάρκεια τοῦ χρόνου, ὡς πομποὶ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τῆς Θείας Χάριτος. Οἱ «Ἅγιοι Τόποι», οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ, ἱερὲς εἰκόνες, ἀλλὰ καὶ τὰ τίμια λείψανα τῶν ἁγίων (ἡ ἐκκλησία ἀποδίδει μεγάλη σημασία καὶ ἑορτάζει ἰδιαίτερα τὴν ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων), «ἐνεργοῦν», δι᾿ ὅ ἀντιμετωπίζονται μὲ εὐλάβεια, σεβασμὸ καὶ τιμὴ˙ παράδοσις ἱερὰ ἀφοῦ ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια παρατηροῦνται δυνάμεις καὶ φανερώσεις τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τῆς Θείας Χάριτος μέσῳ ἀντικειμένων (ἡ ἄλυσις τοῦ Πέτρου, ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Τιμία ἐσθὶς της). Τὶ τὸ παράδοξο γιὰ τὸν εὐσεβῆ χριστιανὸ ὅταν ἔχουν δύναμι καὶ θεραπεύουν τὰ σουδάρια καὶ σιμικίνθια τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ σκιά τους;** (Πράξεις Ἀποστόλων ε΄15). Ὅπου ἐπισκιάζει, ἡ Θεία Χάρις, διαποτίζει ἀνθρώπους καὶ ἀντικείμενα καὶ μεταποιεῖ καὶ μεταβάλλει.
Μὲ αὐτὴ τὴ σημασία, στὴ συνείδησι τῶν χριστιανῶν, τὰ νερὰ ποὺ ἀναβλύζουν πλάϊ σὲ ἱεροὺς ναοὺς, ἱεροποιοῦνται, θεωροῦνται ἁγιασμένα καὶ ὡς ἐκ τούτου καὶ οἱ πηγὲς τους ἁγιάσματα.
Εἶναι ἄξιον λόγου νὰ ὑπάρξῃ μία προσπάθεια, ὥστε νὰ προβληθοῦν τὰ διάφορα ἁγιάσματα τῆς πατρίδος μας. Μέσα ἀπὸ αὐτὰ θὰ κατανοήσωμε καλύτερα τὴ σημασία τῆς ὕλης στὸ σωστικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τὴ σημασία τῶν ἁγιασμάτων στὴν κατανόησι τῆς ἀξίας τοῦ περιβάλλοντος καὶ τὴν ἱερότητα, κατ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο, καὶ τῆς φύσεως, πέρα ἀπὸ τὴ χρησιμοθηρικὴ ἀντίληψι τοῦ,μακρὰν τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Θεοῦ,κόσμου. Ὁ καταρτισμὸς προσκυνηματικῶν μονοπατιῶν «θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ» εἶναι μιὰ εὐκαιρία ἀναδείξεως ἀγνώστων χώρων καὶ περιοχῶν τῆς πατρίδος μας, ἀλλὰ καὶ ἀναπτύξεως μιᾶς διαφορετικοῦ εἴδους ἱεραποστολῆς. Περισσότερο ὅμως εἶναι μιὰ εὐκαιρία γιὰ αὐτογνωσία καὶ αὐτοσυνειδησία˙ ἡ κατανόησις τῶν συστατικῶν στοιχείων τῆς παραδόσεώς μας εἶναι μιὰ εὐκαιρία κατανοήσεως τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Πηγή:http://www.giapraki.com