Όλοι μας έχουμε στο οικογενειακό μας περιβάλλον ανθρώπους, που δε συμμερίζονται τις πνευματικές μας ανησυχίες και το κυριότερο κάνουν κακό στον εαυτό τους και σε μας με τη συμπεριφορά τους αυτή.
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Α προς Κορινθίους για το θέμα αυτό:
"εί τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, και αυτή συνευδοκεί οικείν μετ' αυτού, μη αφιέτω αυτήν· 13 και γυνή εί τις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συνευδοκεί οικείν μετ' αυτής, μη αφιέτω αυτόν. 14 ηγίασται γάρ ο ανήρ ο άπιστος εν τή γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τώ ανδρί· επεί άρα τα τέκνα υμών ακάθαρτά εστι, νύν δε άγιά εστιν. 15 ει δε ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοίς τοιούτοις. εν δε ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός. 16 τι γάρ οίδας, γύναι, ει τον άνδρα σώσεις; ή τι οίδας, άνερ, ει την γυναίκα σώσεις; 17 ει μη εκάστω ως εμέρισεν ο Θεός, έκαστον ως κέκληκεν ο Κύριος, ούτως περιπατείτω." (Κορινθ. Α 7, 12-17)
Αλλά ας μην αναλωθούμε σε θεωρητική ανάλυση της περικοπής κι ας πούμε δυο πρακτικά πράγματα.
Κατ' αρχήν ο Θεός, που θέλει όλοι μας να Τον γνωρίσουμε και να σωθούμε, βρίσκει για κάθε άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή και τον κατάλληλο τρόπο για να τον καλέσει. Το έργο της σωτηρίας των ψυχών είναι έργο του Θεού κι όχι δικό μας, κατά συνέπεια εμείς μπορούμε μόνο να βοηθήσουμε με προσοχή και διάκριση.
Επίσης καλό είναι να ξέρουμε ότι τα έργα, δηλαδή η αγάπη μας και το παράδειγμα μιλάνε πολύ περισσότερο στις ψυχές των γύρω μας απ΄ότι τα λόγια. Δηλαδή, μπορεί κάποιος ν' αντιδράσει αν του μιλήσουμε γιο το Θεό, αλλά πολύ δύσκολα θ' αντιδράσει και μάλλον θα κάτσει να ξανασκεφτεί τη στάση του, αν είμαστε πάντα κοντά του με αγάπη κι αν τον στηρίζουμε όποτε το έχει ανάγκη. Ο Χριστός είπε ότι η Αγάπη είναι αυτή που ξεχωρίζει τους Χριστιανούς από τους υπόλοιπους. Να προσθέσουμε επίσης την πραότητα και την Ειρήνη.
Το μεγαλύτερο όμως όπλο που έχουμε για να επιτύχουμε τη σωτηρία των αγαπημένων μας προσώπων είναι η προσευχή. Είναι πολύ καλύτερο, λέει ο Γέροντας Παΐσιος, "να μιλάμε στο Θεό για τα παιδιά μας παρά στα παιδιά μας για το Θεό". Αυτό ισχύει για όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η προσευχή όμως να μην είναι τυπική, αλλά ουσιαστική, με πόνο, σαν τα δικά τους λάθη και οι δοκιμασίες να είναι δικές μας. Τότε ο Θεός απαντώντας και στη δική μας προσευχή θα επισπεύσει την ώρα τις δημιουργίας κατάλληλων συνθηκών για την επιστροφή των αγαπημένων μας προσώπων.
Πάνω απ΄όλα αγάπη, υπομονή κι επιμονή στο καλό παράδειγμα και την προσευχή. Δεν υπάρχει άλλος εύκολος δρόμος.