Έχει σχέση η σημερινή παιδεία με τους Τρείς Ιεράρχες;

[Νίκος]

Σισανίου Παύλος: Να καταργηθεί η εορτή των Τριών Ιεραρχών, ως εορτή των γραμμάτων (ηχητικό)
Δευτέρα, 31 Ιανουάριος 2011



Τον προβληματισμό του για την παιδεία εξέφρασε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος με αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών.

Στο λόγο του υπήρξε ιδιαίτερα καυστικός λέγοντας: «Να καταργηθεί αυτή η γιορτή, ως εορτή των Ελληνικών γραμμάτων», ανέφερε ο Σεβασμιώτατος συμπληρώνοντας πως «αάν οι τρεις Ιεράρχες είναι προστάτες της παιδείας όπως έχει καταντήσει σήμερα, τότε τους βλαστημούμε».

Κάνοντας λόγο για τα διδάγματα των προστατών της παιδείας τόνισε ότι θα πρέπει «να ξαναφέρουμε την παιδεία στο επίπεδο εκείνο που την είχαν οι Τρεις Ιεράρχες», ενώ αναφερόμενος στο σύνθημα του Υπουργείου Παιδείας «πρώτα ο μαθητής», τόνισε πως παιδεία είναι «η προσωπικότητα του μαθητή»

« Σήμερα εμείς φροντίζουμε μόνο το μυαλό του, όχι την προσωπικότητά του και αυτή είναι η τραγωδία της παιδείας που δεν αγκαλιάζει τον όλον άνθρωπον, αλλά του βασανίζει το μυαλό και αδιαφορεί για την καρδιά του» ανέφερε ο κ. Παύλος.

Τέλος ευχήθηκε να φωτίσει όλους ο Θεός να καταλάβουμε «ποια είναι η παιδεία που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα, η παιδεία που διασώζει τον άνθρωπο ως πρόσωπο, ως γεγονός σχέσης και τότε αυτή η παιδεία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο στον οποίο ζούμε».

Ακολουθεί ηχητικό απόσπασμα έτσι όπως αναρτήθηκε αποκλειστικά στο kozan.gr

[youtube]LHfqYvLZnec[/youtube]

Πηγή: anagrafes.com

[Νίκος]

Προσέξτε τι είπε: Όχι να καταργηθεί η εορτή των Τριών Ιεραρχών, όπως έσπευσαν οι δημοσιογράφοι να τον κατηγορήσουν, αλλά ότι είναι βλασφημία προς τους Τρεις Ιεράρχες να τους εορτάζουμε σαν προστάτες της σημερινής ελληνικής παιδείας. Είπε επίσης ότι πρέπει ν' αλλάξει η παιδεία και να επιστρέψει στα πρότυπα , που μας δίδαξαν οι Τρεις Ιεράρχες.

Επομένως ο π. Παύλος για μια ακόμη φορά επέλεξε να σοκάρει το ακροατήριό του για να διαμαρτυρηθεί για τα χάλια της σημερινής παιδείας.

Πολύ σωστά τα λέει, συμφωνώ και επαυξάνω.

[Νίκος]

«Ο πραγματικός εορτασμός των αγίων μας είναι η μίμηση της ζωής τους»
Μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για την εορτή των Τριών Ιεραρχών



"Είναι αλήθεια ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας δεν είναι μόνο οικονομική. Δεν αφορά μόνο τη δική μας κοινωνία αλλά, όπως αποδεικνύεται, όλες τις δυτικές κοινωνίες. Δεν μας θέτει ένα μόνο ερώτημα αλλά πολλά, η απάντηση των οποίων απαιτεί μεγάλη ευθύνη από όλους μας.

Είναι αλήθεια ακόμα ότι αρκετοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τις συζητήσεις και τον προβληματισμό των ορθoδόξων χριστιανών, νομίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα αποστεωμένο σώμα το οποίο μονίμως κοιτά προς τα πίσω. Ένα σύνολο ανθρώπων που δεν ενδιαφέρεται για την αγωνία και τον πόνο των συνανθρώπων μας.

Όμως οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είναι εγκλωβισμένοι στο παρελθόν, ούτε αμέτοχοι. Αξιοποιώντας την εμπειρία των αγίων μας μπορούμε καλύτερα και εύστοχα να ερμηνεύουμε τα φαινόμενα που επιδρούν σήμερα στην καθημερινή μας ζωή και να θέτουμε προτάσεις στο διάλογο που πραγματοποιείται με ορίζοντα που διαπερνά το σήμερα.

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών αποτελεί ένα παράδειγμα. Οι άγιοι έζησαν 1.600 περίπου χρόνια πριν. Το έργο τους όμως δίνει αφορμές ώστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα να ειδωθούν από μια άλλη θεώρηση την οποία δυστυχώς λησμονούμε. Ο άνθρωπος είναι όν θεούμενον. Επομένως ο στόχος της αγωγής του ανθρώπου πρέπει να χαρακτηρίζεται από την διαχρονικότητα. Θα πρέπει επίσης να απαντήσουμε σε δυο ακόμα ερωτήματα: Μας απασχολεί η διαπαιδαγώγηση των νέων. Να τους μάθουμε δηλαδή τρόπους σκέψης, δρόμους ολοκλήρωσης, ήθος, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους ικανότητα ή απλά να διδάξουμε δεξιότητες αρκούμενοι στη μετάδοση γνώσεων που θα εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους και προσωρινούς σκοπούς;

Όπως έχουμε υπογραμμίσει και άλλες φορές η προοπτική που προσφέρει η προσπάθεια των Τριών Ιεραρχών στις σημερινές αναζητήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι τρεις υπερβάσεις:

α. Χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συζητήσουμε για το μέλλον της Παιδείας, χωρίς να αγνοήσουμε την ανάγκη της εκπαίδευσης.

β. Να εργαστούμε ώστε κάθε άνθρωπος, κάθε παιδί στην πατρίδα μας, να έχει ισότιμη πρόσβαση στο αγαθό της Παιδείας και στις δυνατότητες της εκπαίδευσης.

γ. Να μην αρκεστούμε σε αυτά αλλά έχοντας ενώπιόν μας τα παιδιά του πλανήτη, να εργαστούμε ώστε κάθε παιδί όπου και να βρίσκεται ,να προστατεύεται η ζωή του, να έχει ένα σχολείο για να μπορεί να διδαχθεί και ταυτόχρονα να έχει ισότιμη δυνατότητα να καλλιεργεί την ύπαρξή του όπως όλα τα παιδιά.

Ο πραγματικός εορτασμός των αγίων μας είναι η μίμηση της ζωής τους. Επομένως τιμάμε τους Τρεις Ιεράρχες μόνο όταν η ζωή μας ευθυγραμμίζεται με τη ζωή τους, η σκέψη μας από τη σκέψη τους".

Πηγή: Πρόναος, Τεύχος 445, 31 Ιανουαρίου 2011

[Νίκος]

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός μιλά για τους Τρείς Ιεράρχες, την παιδεία και πολλά άλλα.
Τετάρτη, 09 Φεβρουάριος 2011 - συνέντευξη στην Κλειώ Πατεδάκη



Ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός είναι ένα πρόσωπο που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σεμνός και ευγενικός διακρίνεται για το ήθος και τις απόψεις του για τα εκκλησιαστικά και όχι μόνο πράγματα. Η επίσκεψη του στο Ηράκλειο ήταν συνδεδεμένη με τη χριστιανική εορτή των Τριών Ιεραρχών. Μιλώντας στη «Μ», εκθέτει τις απόψεις του για τους νέους, την Παιδεία, το αλάθητο του Πάπα και την ύπαρξη ενός και μόνο Θεού στον κόσμο.

Ποια είναι ουσιαστικά η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης;
Υπήρχε μία ενωμένη Ευρώπη μέχρι τον 11ο αιώνα που συντελέστηκε το σχίσμα του Χριστιανικού κόσμου, σε ανατολή του κόσμου. Σε αυτή την ενωμένη Ευρώπη κυριαρχεί το πνεύμα της Ορθοδοξίας. Πρόκειται δηλαδή για τον καθαρό χριστιανισμό που μας έφεραν οι απόστολοι, οι φωτιστές της Ευρώπης, με πρώτο τον Απόστολο Παύλο. Αυτή την παιδεία, λοιπόν, ως κοινό αγαθό, προσπαθώ να την προσδιορίσω μέσα από τα κείμενα των Τριών Ιεραρχών. Και αυτό γιατί μας δίνει δυνατότητες επανασυναντήσεως Ανατολής και Δύσης. Πέρα από τα πολιτικά και οικονομικά, υπάρχουν παράγοντες κυρίως πνευματικοί και πολιτιστικοί;

Θεωρείται ότι η χώρα μας διανύει μια περίοδο πολιτισμικής ένδειας;
Συνηθίζω να λέω ότι το πρόβλημα της συνάντησης της Ανατολής με τη Δύση είναι πρώτιστα πνευματικό και μετά οικονομικό και πολιτικό. Την ένδεια αυτή την έχουμε δημιουργήσει διότι κυριάρχησαν αξίες οικονομικού χαρακτήρος. Έτσι, χάσαμε την πνευματική υποδομή βάση της οποίας μπορούμε να χειριστούμε τα αγαθά. Τα αγαθά είτε φυσικά είτε πνευματικά δεν είναι δικά μας. Ο καθένας πρέπει να παίρνει αυτό που έχει ανάγκη να πάρει.

Οι γονείς σήμερα έχουν το διακαή πόθο να μορφώνουν τα παιδιά τους. Γιατί;
Επιτρέψτε μου να κάνουμε διάκριση μεταξύ του παιδεύω και του εκπαιδεύω. Από τον 19ο αιώνα μιλούμε για εκπαίδευση, δηλαδή την καλλιέργεια των δεξιοτήτων του ανθρώπου για να παράγει κάποιο έργο. Και τελικά ξέρετε τι κάνουμε Βελτιώνουμε τις μηχανές για να παραχθεί καλύτερο αποτέλεσμα και όχι τον άνθρωπο. Μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου ήταν και ο Μακρυγιάννης. Ποια πανεπιστήμια είχε τελειώσει; Παρόλα αυτά ήταν ένας εξαιρετικά πεπαιδευμένος άνθρωπος της εποχής του. Το μυαλό καλλιεργείται με το υλικό που του δίνουμε και το βοηθούμε να φέρει στην επιφάνεια ό,τι εκλεκτότερο έχει.

Ποιος θεωρείτε ότι πρέπει να είναι διαχρονικά ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου. Η καλή σχέση του με τη δημοσιότητα και τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να φέρει πιο κοντά την οικογένεια και τους νέους στην εκκλησία;
Μιλώντας για τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τον νυν αρχιεπίσκοπο μας, τον κύριο Ιερώνυμο, πρέπει πρώτα να επισημάνουμε τη διαφορά στο χαρακτήρα τους. Ο καθένας γίνεται δεκτός στο χριστιανισμό με το δικό του χαρακτήρα. Και οι δύο όμως συναντώνται σε ένα πράγμα, στη σχέση τους με τον Ιησού Χριστό. Από εκεί πηγάζουν και αξιοποιούνται ότι δώρα έχει λάβει ο καθένας από το Θεό. Το ίδιο ίσχυε για τα μέσα ενημέρωσης και τον μακαρίτη Χριστόδουλο, με τα οποία η σχέση του είχε το θετικό και το αρνητικό της σημείο. Δαπανήθηκε πολύ με αυτά και από ένα σημείο και μετά φάνηκε να τα επιδιώκει. Ο νυν Αρχιεπίσκοπος έχει τη δική του μέθοδο και είναι ηπιότερος άνθρωπος. Κριτικός, εν αγάπη κριτικός πάντα, θα είμαι όταν ταυτίζονται με αντίθετες δυνάμεις και δεν εξυπηρετούν το ποίμνιο.

Σε τι αναφερόμαστε όταν μιλάμε για το Αλάθητο του Πάπα;
Από τον 9ο αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται στη δύση ο δυτικός χριστιανισμός. Αυτός στηρίχθηκε στη ζήτηση εξουσίας και από το 754 έχουμε το παπικό κράτος. Σε αυτό βοήθησαν και οι Φράνκοι ισχυροποιώντας και τον Επίσκοπο Ρώμης για να είναι συνέταιρος και να μην έχει άμεση σχέση με τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως. Διαχρονικά, πολιτική και θεολογία διαπλέκονται και εξαρτάται που θα πέσει το βάρος. Ο Πάπας είναι αυτοκράτορας. Έχει πρωθυπουργό και υπουργούς. Έτσι διαμορφώνεται το πρωτείον του Πάπα, όχι όμως ως πρωτείον τιμής, αλλά ως πρωτείον εξουσίας και δυνατότητας επέμβασης. Φτάσαμε στο σημείο να προσκηνείται ακόμη η παντούφλα του. Έτσι διαμορφώθηκε ένας χριστιανισμός του ολοκληρωτισμού που εμπόδισε όλους τους άλλους ολοκληρωτισμούς της Ευρώπης. Αυτά τα λέω για να καταλάβουμε ότι δεν είναι φανατισμός όταν λέμε ότι για να υπάρξει διάλογος πρέπει πρώτα να υπάρχει και μια κοινή αφετηρία.

Πιστεύετε ότι αν και οι θρησκείες είναι πολλές, ο θεός είναι ένας;
Σε ένα ιστοροπατρολογικό σεμινάριο στη Γερμανία, κάποιος μου είπε «Αδερφέ Μεταλληνέ, ένας είναι ο Θεός, γιατί να έχουμε μεταξύ μας διαφωνίες» και τον ρώτησα «πόσοι ήλιου υπάρχουν;». Αφού εκείνος απάντησε ότι ήταν ένα ο ήλιος, τότε εγώ του είπα «και όμως δεν είναι ένας. Τον ήλιο τον ένα, εδώ στη Γερμανία τον κοιτάζω με γυμνό οφθαλμό. Στην Ελλάδα, και συννεφιά να είναι θα τυφλωθείς αν τον κοιτάζεις». Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι ένας αλλά ανάγοντας εις τον Θεό, τις προλήψεις, το συλλογισμό και τις σκέψεις μας, κατασκευάζουμε τελικά Θεό που δεν υπάρχει. Άρα, χρειαζόμαστε μια βάση. Και αυτή η βάση βρίσκεται στην αρχαία παράδοση της ενωμένης χριστιανοσύνης.

Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της εκκλησίας για τον απεγκλωβισμό των νέων από τον πνευματικό λήθαργο;
Αυτός που ήταν πάντα. Είναι ο ρόλος του πνευματικού πατέρα προς το πνευματικό του τέκνο. Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι ο κλήρος. Από την τηλεόραση ακούω συνεχώς τη φράση δεν πουλάει. Και στην εκκλησία προβάλλονται σκάνδαλα. Όμως μεταξύ των Επισκόπων και του υπολοίπου κλήρου υπάρχουν διαμάντια που δεν προβάλλονται. Άρα το πρόβλημα είναι οι νέοι πως θα βρουν τον παπά, ή καλύτερα ο παπάς που θα βρει τους νέους. Αν η οικογένεια δεν οδηγήσει το παιδί στα μικρά του χρόνια κοντά στην εκκλησία, τότε εκείνο δε θα μπορέσει να αντιληφθεί το νόημα και την αξία της. Υπάρχουν καλοί κληρικοί. Όχι όλοι. Δυστυχώς, συνταυτιζόμεθα με τον κόσμο και μας παίρνει και μας πολλές φορές ο κατήφορος.

(αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ» (06.02.2011)

Πηγή: anagrafes.com