Ο Κύριος μας χτυπάει για να καθαρίσει τις ξένες κάμπιες

[Achilleas]

Ο Κύριος χτυπάει το λαό μας, για να τον καθαρίσει από τις ξένες κάμπιες

Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος




Η Ευρώπη είναι αίρεση. Η χριστιανική αίρεση είναι χειρότερη από την ειδωλολατρία. Επειδή η εμπειρία επιβεβαίωσε πως είναι πιο εύκολο να πάρουμε με το μέρος του Χριστού τους ειδωλολάτρες παρά τους αιρετικούς. Μέχρι τη στιγμή που εμείς θα ονομαζόμαστε Ορθόδοξοι δεν είναι καλό να έχουμε τους αιρετικούς για παράδειγμα. Η αποστολή των ορθόδοξων λαών δεν είναι να τρέμουν μπροστά στους αιρετικούς λαούς, αλλά αποστολή τους είναι να τους φέρουν στο σωστό δρόμο.

Στην εποχή μας αποσυντίθεται και σαπίζει ό,τι είναι αιρετικό. Ας ξεσηκωθούν οι ορθόδοξοι λαοί και ας παίξουν δυνατά τις σάλπιγγες στους αιρετικούς για να επιστρέψουν στην αλήθεια και στην τιμιότητα. Αυτό είναι το αποστολικό έργο του καιρού μας. Αν θα το κάνουμε αυτό, θα μας ευλογήσει ο Χριστός, ο Θεός μας, στον οποίο ας είναι η δόξα, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΠΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

πηγή: http://www.impantokratoros.gr/32E5FEA5.el.aspx

[Νίκος]

Ας με συγχωρήσει ο Άγιος, αλλά δε συμφωνώ με την ταύτιση των αιρέσεων με το γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης ούτε καν με τους λαούς της Ευρώπης.

Κάθε άνθρωπος είναι μια διαφορετική περίπτωση. Αλίμονο αν ο τόπος καταγωγής του προσδιόριζε και την πνευματική του ταυτότητα. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, δεν ξεχωρίζει τους Έλληνες από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους:

"11 λέγει γάρ η γραφή· πάς ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται. 12 ου γάρ εστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος· ο γάρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν· 13 πάς γάρ ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται. 14 πώς ούν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; πώς δε πιστεύσουσιν ού ουκ ήκουσαν; πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; 15 πώς δε κηρύξουσιν εάν μη αποσταλώσι; καθώς γέγραπται· ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά! " (Ρωμ. 10, 11-15)

Το πρόβλημα δεν είναι οι Ευρωπαίοι, που γεννήθηκαν αιρετικοί και με μια συγκεκριμένη θεολογική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική παράδοση. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, που χάσαμε την πίστη μας, τις αρχές μας και τις παραδόσεις μας. Αντί να γίνουμε "το φως του κόσμου" πήραμε το σκοτάδι των άλλων κι αντί ν' "αλατίσουμε" τους Ευρωπαίους μωρανθήκαμε κι εμείς: "εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων" (Ματθ. 5, 13).

Από μας εξαρτάται η σωτηρία η δική μας και εν πολλοίς και η σωτηρία του υπολοίπου μη Ορθόδοξου κόσμου. Μόνο αν καταφέρουμε να ξαναγίνουμε Φως, θα μπορέσουμε να φωτίσουμε και τα υπόλοιπα έθνη με το παράδειγμά μας, αλλιώς ο τόπος μας "θα αφεθεί έρημος" (βλ. Ματθ. 23, 38) και ο Θεός θα στραφεί στα υπόλοιπα έθνη: "επειδή δε απωθείσθε αυτόν και ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τα έθνη" (Πραξ. 13, 46_.