Τα ονόματα των παιδιών

[gkou]

Τα ονόματα των παιδιών

Με την ευκαιρία του ονόματος αυτού μου ήλθε στο νου μου και μία άλλη σκέψις. Ποια λοιπόν είναι αυτή; Από την πρώτη στιγμή που δίνουμε το όνομα στα παιδιά, ας τα δίνουμε και το ζήλο της αρετής. Κανένας λοιπόν, ας μη σπεύδη να δώση στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων, του πατέρα δηλαδή, της μητέρας, του πάππου και του προπάππου, αλλά να δίνωνται τα ονόματα των δικαίων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων. Ας είναι λοιπόν σ’ αυτά και τα ονόματα αφορμή για μίμησι˙ το ένα να ονομάζεται Πέτρος, το άλλο Ιωάννης, και το άλλο κάποιο άλλο όνομα κάποιου από τους αγίους.

Και παρακαλώ, να μην τηρήτε τα ειδωλολατρικά έθιμα. Διότι δεν είναι μικρή ντροπή και άξιο για γέλια, όταν τελούνται σε σπίτι χριστιανικό κάποια ειδωλολατρικά έθιμα, όπως που ανάβουν λυχνάρια και περιμένουν να δουν ποιο θα σβήση και μερικά άλλα παρόμοια, πράγματα που προξενούν καταστροφή σ’ εκείνους που τα κάνουν. Μη νομίσετε δηλαδή ότι είναι μικρά και ασήμαντα αυτά που γίνονται.

Αυτή λοιπόν είναι η παράκλησίς μου προς εσάς, να δίνετε στα παιδιά σας τα ονόματα των δικαίων. Στην αρχή βέβαια, φυσικό ήταν να γίνονταν και αυτά, και να έδιναν στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων˙ διότι αυτό αποτελούσε παρηγοριά για το θάνατο, αφού πιστευόταν ότι ζει εκείνος που πέθανε με το όνομα που δινόταν στον απόγονό του˙ τώρα όμως ας γίνεται πλέον αυτό .Διότι βλέπουμε τους δικαίους να μη δίνουν ονόματα στα παιδιά τους ακολουθώντας τη συνήθεια εκείνη. Ο Αβραάμ δηλαδή γέννησε τον Ισαάκ˙ ο Ιακώβ και ο Μωυσής δεν πήραν τα ονόματα των προγόνων τους, ούτε θα βρούμε κάποιον από τους δικαίους να πήρε έτσι το όνομά του.

Για πόση αρετή δεν είναι υπόδειγμα αυτό, και πόση προτροπή για αρετή δεν είναι το όνομα; Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να βρούμε άλλη αιτία να αλλάξη το όνομα , παρά αυτήν και μόνο, το να αποτελή αυτό υπόμνησι για την αρετή. Διότι λέγει: « Συ κληθήση Κηφάς, ό ερμηνεύεται Πέτρος» ( Ιω. 1,42 ). Γιατί; Επειδή έκανες την ομολογία εκείνη. Και «έσται το όνομά σου Αβραάμ» Γιατί; «Ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικά σε» ( Γεν. 17, 4 κ.ε. ). Και ο Ιακώβ μετωνομάσθηκε Ισραήλ, επειδή είδε το Θεό. Από δω λοιπόν και μείς ας αρχίσουμε τη φροντίδα για τα παιδιά και για τη διάπλασι των ψυχών τους.

Αλλά, όπως είπαμε, «είδε μια σκάλα στημένη που έφθανε ως τον ουρανό». Ας μπαίνη λοιπόν το όνομα των αγίων στα σπίτια με την ονομασία των παιδιών, ώστε να μη συντελή μόνο στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αλλά και στην ωφέλεια του πατέρα, όταν σκέπτεται, ότι είναι πατέρας κάποιου Ιωάννου, κάποιου Ηλία, κάποιου Ιακώβου. Αν λοιπόν δίνεται αυτό με ευλάβεια και με τιμή προς εκείνους που πέθαναν και επιδιώκουμε πολύ περισσότερο τη συγγένεια με τους δικαίους παρά με τους προγόνους, αυτό θα ωφελήση πολύ ,και εμάς και τα παιδιά. Διότι μη νομίσης επειδή είναι μικρό, ότι αυτό δεν έχει μεγάλη σπουδαιότητα˙ αυτό αποτελεί τη βάσι της όλης ωφέλειάς του.

Αλλά όπως προανάφερα ας έλθουμε στη συνέχεια της διηγήσεως. «Είδε μία σκάλα στηριγμένη στον ουρανό ˙ ζήτησε την ευλογία του θεού και ο Θεός τον ευλόγησε˙ έφυγε από εκεί και πήγε στους συγγενείς του, όπου έβοσκε τα πρόβατα».

Στη συνέχεια διηγήσου του τα σχετικά με το γάμο του, με την επιστροφή του στο πατρικό σπίτι, και θα ωφεληθή και από εδώ. Πρόσεχε λοιπόν πόσα θα μάθη˙ θα μάθη να ελπίζη στον Θεό, να μην περιφρονή κανέναν, αν και είναι ευγενής, να μην ντρέπεται για τη φτώχειά του, να υπομένη γενναία τις συμφορές, και όλα τα άλλα.

Στη συνέχεια πάλι, αφού μεγαλώσει, λέγε του και πιο φοβερές ιστορίες. Διότι όσο είναι τρυφερό το μυαλό του μη το φορτώνης με τόσο βάρος, για να μην το κατατρομάξης. Όταν όμως γίνη δεκαπέντε ετών και περισσότερο, ας ακούη και τα σχετικά με την γέεννα. Ή καλλίτερα όταν είναι δέκα οκτώ ετών και κάτω, σε ακούη για τον κατακλυσμό, με τα γεγονότα των Σοδόμων, τα όσα συνέβηκαν στην Αίγυπτο και όλα όσα είναι γεμάτα από τιμωρίες και μάλιστα πάρα πολύ εκτεταμένα. Όταν πια μεγαλώση, ας ακούη και τα της καινής Διαθήκης, τα της χάριτος και τα της γέεννας.

Με αυτά τα διηγήματα και με αμέτρητα άλλα αλλά καθώς και με παραδείγματα παρμένα από τη ζωή σου να περιφράσσης την ακοή του.

Αν όμως κάποιος διηγήται νόθες ιστορίες, όπως προανέφερα, να μην επιτρέπουμε σε κανένα να το πλησιάζη. Αν δης κοντά του άλλο δούλο να λέγη αισχρόλογα, τιμώρησέ τον αμέσως και να ελέγχης με αυστηρότητα και δριμύτητα τα παραπτώματά του…


Από το βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων Γ΄
«Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»
Έκδοσις:
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

[Achilleas]

Θα ήθελα Γεωργία συμπληρώνοντας το ωραίο κείμενο, ότι όπως άκουσα από τα χείλη του ηγουμένου της μονής του Ιωάννου Προδρόμου έξω από τη Βέροια, αποκλειστικός υπεύθυνος για την ονομασία των παιδιών σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, είναι ο πατέρας και μάλιστα, κατά την όγδοη ημέρα (κάτι αντίστοιχο με την περιτομή των εβραίων, η οποία έγινε και στον Ιησού την όγδοη ημέρα από τη γέννησή του).

Και αυτό γιατί:
1) Ο Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον μνήστορα Ιωσήφ και όχι στην Μαρία για να του πει ότι θα το Θείο Βρέφος πρέπει να το ονομάσει Εμμανουήλ.
2) Επίσης, ο Θεός έστειλε Άγγελο στον Ζαχαρία και όχι στην Ελισσάβετ, για να του αναγγείλει ότι πρέπει το παιδίον να ονομαστεί Ιωάννης!

Πέραν αυτού, θα ήθελα να επισημάνω την τάση αρκετών ζευγαριών σήμερα, μάλλον από "μόδα", να δίνουν αρχαία ονόματα που δεν έχουν αναφορά σε κανένα άγιο της Εκκλησίας μας. Γι' αυτό θα πρέπει οι λειτουργοί να "ψάχνουν" αν το όνομα που θα δοθεί στο παιδί ανταποκρίνεται σε κάποιον άγιο, γιατί υπάρχουν ονόματα που ενώ είναι αρχαιοπρεπή, ανταποκρίνονται όμως σε κάποιον άγιο της Εκκλησίας μας. Διαφορετικά, να μην αποδέχονται την διενέργεια του Μυστηρίου.

[gkou]

Πραγματικά Αχιλλέα, αυτή η τάση με τα αρχαία ονόματα είναι ό,τι χειρότερο!