Η αρετή της υπομονής

[Γαβριήλ]

Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής για την Υπομονή
Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου 2011 - από τον kelliotis



Η ζωή του ανθρώπου, παιδί μου, είναι θλίψις, διότι είναι στην εξορία. Μη ζητής τελείαν ανάπαυσιν. Ο Χριστός μας σήκωσε τον σταυρόν, και ημείς θα σηκώσωμεν. Όλας τα θλίψεις εάν τας υπομένωμεν ευρίσκωμεν Χάριν παρά Κυρίου. Δι' αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζώμεθα. Δια να δοκιμάζη τον ζήλον και την αγάπην προς αυτόν όπου έχομεν. Δι' αυτό χρεία υπομονής. Χωρίς υπομονήν δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μανθάνει τα πνευματικά, δεν φθάνει εις μέτρα αρετής και τελειώσεως.

Πηγή: http://agioritikesmnimes.blogspot.com/

[Γαβριήλ]

Ο Γέροντας Παΐσιος για την αρετή της υπομονής.



«Με υπομονή και αγάπη θα κερδίσουμε την Ουράνια Βασιλεία Να κάνουμε υπομονή. Να περιμένουμε να ωριμάσουν φυσιολογικά, με τον καιρό, τα φρούτα, για να τα φάμε.

Να μη βιαζόμαστε. Με την υπομονή θα νικήσουμε. Μέσα στο σπίτι πρέπει να κάνουμε και να έχουμε υπομονή. Σ' όλες τίς εκδηλώσεις μας να είμαστε γεμάτοι γαλήνη, ηρεμία και αγάπη. Τα νεύρα και ή ταραχή βλάπτουν. Δυστυχώς, ό σημερινός άνθρωπος δεν ξέρει να περιμένει. Βιάζεται. Δεν απλοποιεί τη ζωή του».

Ή υπομονητική σιωπή, όπως έλεγε άλλος Γέροντας, είναι από τα βασικά γνωρίσματα του χριστιανού. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα έργο εύκολο γιατί όλοι μας σήμερα είμαστε ανυπόμονοι, βιαστικοί, φλύαροι, απαιτητικοί, πιεστικοί, ανήσυχοι και εύκολοι.

Θέλομε να γίνεται πάντα το δικό μας, να μην έχουμε εμπόδια στις επιδιώξεις μας, να μην υποφέρουμε, να μη δυσκολευόμαστε. Θέλομε θαύματα, επιτυχίες, αγαθά αποτελέσματα στις προσπάθειες μας. Αυτά όμως δεν τα θέλει ό Θεός. Μας θέλει να καρποφορούμε «εν υπομονή» (Λουκ. η' 15). Θέλει να σώσουμε τίς ψυχές μας «εν τη υπομονή» (Λουκ. κα' 19).

Πηγή: http://1myblog.pblogs.gr

[Κρότων]

Παροιμίες και αποφθέγματα για την υπομονή



"ΕΥ ΠΑΣΧΕ ΘΝΗΤΟΣ" . Να υπομένουμε ότι συμβεί ως θνητοί . (Δελφικό Παράγγελμα) .

"Είναι μεγάλο εφόδιο η υπομονή" . (Δείκτης) .

"Εκεί που τελειώνει η κατανόηση ξεκινά η υπομονή" . (Δείκτης) .

*Εκεί που τελειώνει η ανοχή, αρχίζει η αντοχή" . (Ντ. Ρούντι) .

"Η υπομονή είναι αρετή στη φαρέτρα του διαμεσολαβητή" (Δείκτης) .

"Ένα λεπτό υπομονής μπορεί να σημαίνει δέκα χρόνια ειρήνης" (Ελληνική παροιμία) .

"Όλα φτάνουν στον καιρό τους, για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν" (Ο. ντε Μπαλζάκ) .

"Όλα έρχονται εγκαίρως, εάν οι άνθρωποι ξέρουν να περιμένουν" (Φ. Ραμπελέ) .

"Η ανθρώπινη σοφία μπορεί να συνοψιστεί σε δυο λέξεις! Περίμενε και έλπιζε" (Αγνώστου) .

"Η υπομονή είναι πικρή αλλά βγάζει γλυκούς καρπούς" (Του Λαού) .

"Μεγαλοφυΐα είναι μόνο η μεγάλη υπομονή" (Μπούφον) .

"Η μεγάλη αρετή όσων αναζητούν το πνευματικό μονοπάτι είναι το κουράγιο" (Π. Κοέλο) .

"Η πιο σωστή ιδιότητα από την οποία μπορείς να γνωρίζεις τον σοφό είναι η υπομονή" (Χ. Ίψεν) .

"Η υπομονή αποτελεί πρακτική άσκηση στην εντιμότητα, ελπίδα, σοφία και αγάπη" (Σ. Κοουβι) .

"Το θεμέλιο όλων των αρετών είναι η ταπείνωση και η υπομονή" (Αγνώστου) .

"Πρέπει να έχεις πολύ υπομονή για να μάθεις την υπομονή" . (Σ. Λετς) .

"Πιο εύκολα μπορείς να βρεις ανθρώπους που εθελοντικά πάνε για θάνατο, παρά αυτούς που με υπομονή υποφέρουν τον πόνο" . (Ι. Καίσαρος) .

"Το αντίθετο της ομιλίας δεν είναι να ακούμε, αλλά να περιμένουμε". (Αγνώστου) .

"Όποιος έχει υπομονή έχει ό,τι επιθυμεί" . (Μπ. Φραγκλίνος) .

"Η πιο μεγαλοπρεπή και αληθινή εξουσία βρίσκεται μέσα στην απλή υπομονή" . (Χ. Μπουσνέλ) .

"Εάν η γνώση είναι δύναμη, η υπομονή είναι δυνατή" . (Ρ. Χολλ) .

"Σταδιακά χτίζονται τα κάστρα" . (Ιρλανδική παροιμία) .

"Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι" . (Του Λαού) .

"Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι" . (Του Λαού) .

"Σταγόνα σταγόνα φτιάχνεται μια λίμνη" . (Αζέρικη παροιμία) .

"Σταγόνα τη σταγόνα δημιουργείτε ένας ωκεανός" . (Πολωνική παροιμία) .

"Σταλαγματιά, σταλαγματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά" . (Του Λαού)

"Ένας ένας οι κόκκοι, γεμίζουν τη κοιλιά του κόκορα" . (Πορτογαλική παροιμία) .

"Το τέλος της υπομονής είναι η σωτηρία". (Τούρκικη παροιμία) .

"Όποιος αγαπάει τα τριαντάφυλλα θα υπομείνει τα αγκάθια" . (Τούρκικη παροιμία) .

Και τέλος:
*Οι ανυπόμονοι συνήθως πληρώνουν πολύ ακριβά για εκείνα τα οποία ο υπομονετικός τα έχει δωρεάν* . (Γαλλική παροιμία) .

(Από το Διαδίκτυο)

[Νίκος]

Ας αγωνιζόμαστε για υπομονή – Άγιος Κλήμης Ρώμης
10 Νοεμβρίου, 2011



«Ας αγωνιζόμαστε να ανήκουμε σε αυτούς που δείχνουν υπομονή, έτσι ώστε να λάβουμε τις επηγγελμένες δωρεές. Και πώς θα γίνει αυτό αγαπητοί; Όταν η σκέψη μας στηρίζεται πιστά στο Θεό· όταν εκζητούμε όσα είναι σ’ Αυτόν ευάρεστα και ευπρόσδεκτα· όταν πράττουμε όσα ανήκουν στο αλάνθαστο θέλημά Του και ακολουθούμε τον αληθινό δρόμο, διώχνοντας από πάνω μας κάθε αδικία και πονηρία, πλεονεξία και έριδα, κακοήθεια και δολοπλοκία, συκοφαντία και καταλαλιά· διώχνοντας το μίσος κατά του Θεού, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία, την κενοδοξία και την έλλειψη φιλοξενίας»

Άγιος Κλήμης Ρώμης

Πηγή: anastasiosk.blogspot.com

[Φοιτητής]

Το χάρισμα της υπομονής



Το χάρισμα της υπομονής

δίνεται

ανάλογα με το μέτρο

της ταπεινώσεως.

Γιατί, αυτός που είναι

πολύ ταπεινός

είναι και πολύ υπομονετικός

σε όλους τους κόπους

και τις θλίψεις.

Όσο περισσότερο

υπομένει κανείς,

τόσο ελαφρότερο

αισθάνεται το φορτίο

και το βάρος των πειρασμών.

Όποιος έχει ταπείνωση

και υπομονή,

νικά εύκολα όλα τα λυπηρά

που θα τον βρουν

σ’ αυτή τη ζωή.


Πηγή: Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Κλίμαξ, Λόγος ΚΖ

Πηγή:http://stonagona.blogspot.gr/2012/10/blog-post_26.html

[gkou]

…
Πολλές φορές δεν έχουμε υπομονή, μα ούτε και καταλαβαίνουμε τί είναι η υπομονή. Και όμως, είναι τόσο μεγάλη αρετή! Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο της Καθαράς Δευτέρας, στο Απόδειπνο, να περιγράφεται το τέλος του κόσμου, το τέλος της ιστορίας, η συντέλεια, αυτό που ονομάζουμε «Δευτέρα Παρουσία» (η περικοπή υπάρχει και στο κατά Ματθαίον και στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο). Στις αφηγήσεις αυτές, οι ευαγγελιστές παρουσιάζουν πολύ όμορφα, με λίγες λέξεις αλλά παραστατικές εικόνες, πώς θα συμβεί το τέλος του κόσμου. Βέβαια, η ανάγνωση και ακρόαση αυτών των περικοπών δημιουργεί την εντύπωση ενός φοβερού κυριολεκτικά γεγονότος. Παρουσιάζεται ένα μεγάλο δράμα, φαίνεται ότι οι άνθρωποι που θα ζήσουν εκείνες τις στιγμές θα ζοριστούν πολύ. Μέσα σε αυτές τις περικοπές ανιχνεύουμε δύο σημαντικές εκφράσεις: «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 24,13) – αυτός που θα υπομείνει μέχρι το τέλος αυτός και θα σωθεί. Και «Ἐν τή ὑπομονή ὑμῶν κτείσασθε τάς ψυχᾶς ὑμῶν.» (Λκ. 21,19). Λέει δηλαδή ο Κύριος στους μαθητές και δι’ αυτών σ’ όλη την Εκκλησία: «Κοιτάξτε, όταν θα έλθουν αυτές οι δύσκολες στιγμές και θα βρεθείτε σ’ αυτή η την κατάσταση της ζάλης, της σύγχυσης, της ασφυξίας, ένα πράγμα να κάνετε: κρατήστε μέσα σας την υπομονή. Μ’ αυτή την υπομονή σας θα μπορέσετε να ελέγξετε την κατάσταση των ψυχών σας. Θα αποκτήσετε δηλαδή τις ψυχές σας στα χέρια σας. Αν δεν έχετε υπομονή, θα χάσετε τα πάντα».
Αναφέρεται επίσης στην αρχή μιας πολύ ωραίας, πρακτικής επιστολής, της επιστολής του Ιακώβου, κάτι άλλο παράξενο: «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις» - να χαίρεσθε πολύ όταν πέσετε σε θλίψεις, σε πειρασμούς, σε δοκιμασίες ποικίλες. Διότι «τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν». Και συνεχίζει: «ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω» (Ιακ. 1, 2-4). Εκεί που νομίζετε ότι χάνετε την πίστη σας- πεθαίνει το παιδί σας στα καλά καθούμενα, κλονίζεσθε, καταστρέφεστε χωρίς να το καταλαβαίνετε, αδικείσθε από τους πιο δικούς σας ανθρώπους, αρρωσταίνετε και έρχονται η μία μετά την άλλη οι δοκιμασίες με ανεξήγητο τρόπο, και αναρωτιέστε πού είναι ο Θεός- εκεί ακριβώς βρίσκεται το δοκίμιο της πίστεως. Κι αυτή η δοκιμασία της πίστεως - εκεί που τα χάνετε όλα! – κατεργάζεται την υπομονή. Η δε υπομονή αυτή θα σας βοηθήσει να τελειωθείτε, να αποκτήσετε τις ψυχές σας, τον έλεγχο της ζωής σας, να αντέξετε μέχρι τέλους και τότε να σωθείτε και να φθάσετε στην τελειότητα.
Η αρετή της υπομονής, που πολλές φορές την επικαλούμαστε κυρίως για τους άλλους, είναι πολύ αναγκαία σε μας και εξίσου δύσκολη στον αγώνα της. Υπομονή δεν είναι η εξ ανάγκης αποδοχή των γεγονότων, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Ούτε πάλι η αγχώδης, κατά κάποιο τρόπο, αναμονή, μιας απολύτρωσης από τη δοκιμασία που ενδεχομένως περνούμε. Αλλά υπομονή είναι η μυστική προσδοκία της αποκάλυψης του Θεού στη ζωή μας∙ της φανέρωσης του θελήματός Του σε χώρους, χρόνους και συνθήκες που δεν συνηγορεί η λογική και η φύση μας, η ελπιδοφόρα αναμονή της πειστικής μεταμόρφωσης της δοκιμασίας σε θεϊκή ευλογία.
Μας συμβαίνει μια δοκιμασία που μας υπερβαίνει. Μια κατεύθυνση της σκέψης μας είναι να παραδώσουμε τα όπλα και να πούμε: «και τί μπορώ να κάνω εγώ;». Αναγκαστικά λοιπόν δεχόμαστε το συμβάν, με μια ελπίδα μήπως, μέρα με τη μέρα, κάτι συμβεί και τελικά έλθει η απολύτρωση τόσο αυτόματα όπως μας επισκέφθηκε η δοκιμασία. Αυτή είναι η κατώτερης ποιότητος υπομονή, που έχει την αξία της, βοηθάει αλλά δεν ελευθερώνει.
Υπάρχει όμως η πνευματική υπομονή και γι’ αυτήν μιλούν τα εκκλησιαστικά βιβλία και το αλάθητο στόμα του Χριστού. Αυτή η υπομονή μας βοηθεί να διακρίνουμε πίσω από τα επώδυνα περιστατικά, πίσω από τις δύσκολες συνθήκες, πίσω από τα στραβά και τις δυσκολίες του δικού μας χαρακτήρα. Μας κάνει να προσδοκούμε, πίσω από τις δυσκολίες που μας παρεμβάλλουν οι αδελφοί, κάποια πολύτιμη αποκάλυψη του θελήματος του Θεού. Αυτό θέλει υπομονή. Το να δώσουμε λοιπόν κάποιο χρόνο στα γεγονότα να δείξουν μόνα τους την ταυτότητα και τον λόγο τους, το μυστικό τους, αυτό είναι η υπομονή. Το να περιμένει κανείς τον Θεό. Η νοοτροπία του «εδώ και τώρα», που τόσο πολύ καλλιεργείται στις μέρες μας, δεν είναι χριστιανική νοοτροπία, και το μόνο που απεργάζεται είναι η καλλιέργεια του εγωισμού μας και η κυριαρχία του άγχους στην ψυχή μας. Απεναντίας, στη θέση του «εδώ» εμείς βάζουμε τη Βασιλεία του Θεού και στη θέση του «τώρα» το «όποτε θέλει ο Θεός» και την αιωνιότητα.
Έτσι λειτουργεί ο αληθινός χριστιανός και αντί να προσπαθεί να ελέγξει καθοριστικά τα γεγονότα με εκείνα τα απαιτητικά «γιατί;» προς τον Θεό, τα αποδέχεται και μάλιστα όχι παθητικά, αλλά μ’ έναν τρόπο πραγματικά εσωτερικά παρηγορητικό, ωε δώρα και ευλογίες από τον Θεό. Η πρώτη λοιπόν αρετή που μεταμορφώνει και εξαγιάζει τον χρόνο είναι η αρετή της υπομονής. Αυτή η αρετή αναφέρεται κυρίως στη σχέση μας με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τα γεγονότα.


Από το βιβλίο: «Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου
Μεσογαίας και Λαυρεωτικής»
Εκδόσεις: εν πλω

[Νίκος]

Γιατί στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!»
Από Dogma 22 Νοεμβρίου 2017



Πολύ απουσιάζει στους βιαστικούς καιρούς μας η αρετή της υπομονής. Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν. Η ανυπομονησία είναι πηγή αρκετών σοβαρών προβλημάτων.

Η υπομονή στις δυσκολίες της ζωής δίνει πνευματική ωρίμανση. Η υπομονή φανερώνει ανδρεία, γενναία και σοφή ψυχή. Οι ανυπόμονοι φοβούνται, δειλιάζουν και χάνουν. Οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι ανάπηροι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, έχουν μεγάλη την ανάγκη της υπομονής. Δίχως αυτή εύκολα απελπίζονται.

Συχνά λέμε να κάνουν οι άλλοι υπομονή. Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο. Στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!». Συνηθισμένη έκφραση η υπομονή, αλλά δυσκολοκατόρθωτη. Θέλει κόπο, μόχθο, γνώση, ταπείνωση, ανεκτικότητα, επιμέλεια και καλλιέργεια. Η ανυπομονησία συνήθως προέρχεται από τον εγωισμό. Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά αληθινά και να μην υπομένει πάντοτε. Όποιος υπομένει, ελπίζει κι έτσι ελευθερώνεται από πικρές περιπέτειες. Οι ελπιδοφόροι είναι αισιόδοξοι, καρτερικοί και θαρραλέοι. Θέτουμε ασφυκτικούς χρόνους στους συνανθρώπους μας, τους θέτουμε αυστηρούς όρους και στεναχωρούμεθα που δεν ανταποκρίνονται. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν ήμασταν πιο καρτερικοί.

Ακόμη και στην πνευματική ζωή μερικές φορές υπάρχει μία προπέτεια. Ο Δίκαιος Ιώβ είναι κλασικό παράδειγμα μεγάλης υπομονής. Τους ανυπόμονους δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός. Οι άνθρωποι θέλουν γρήγορες και άμοχθες κατακτήσεις. Τα αγαθά όμως αποκτιούνται με κόπο. Μέσα από τη σωματική ασθένεια μπορεί να έλθει η ψυχική υγεία. Είναι πολλές οι ευκαιρίες στη ζωή που από το πικρό μπορεί να προέλθει το καλό. Τα εμπόδια της ζωής θέλουν να μας αναστήσουν από την οκνηρία, την αμέλεια και τη χαύνωση. Οι ανυπόμονοι δεν έχουν χάρη πνευματική, αφού χαρακτηρίζονται από λύπη, θλίψη, στενοχώρια, κατάθλιψη, μελαγχολία και απογοήτευση.

Σε ένα λαβύρινθο αντιξοοτήτων, σκανδάλων, κοσμικοτήτων, ηδονών, πλεονεξιών και πλανών, ο άνθρωπος παρασύρεται. Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή αντιστέκεται και κερδίζει. Η υπομονή θα τον συνδράμει σε πολλά καλά. Δεν θα λυγίσει στις συμφορές, δεν θα οδηγηθεί στο διαζύγιο, θα περιορίσει το στόμα του, δεν θα τυραννιέται από τα διάφορα αντίξοα γεγονότα της ζωής. Είναι μεγάλη υπόθεση να υπομένει κανείς τα πικρά συμβάντα της ζωής ατάραχα και αδιαμαρτύρητα. Οι πολλές προκλήσεις, περιέργειες, παραξενιές και δυσκολίες δεν αφήνουν κανέναν να υπομείνει. Η σφοδρή επιθυμία όσων έχουν οι άλλοι και λείπουν στους ίδιους τους κάνει να ανυπομονούν.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις χρειάζεται οπωσδήποτε μεγάλη υπομονή. Θα πρέπει να παίρνουμε και τη θέση του άλλου, να ακούμε τον πόνο του, να βλέπουμε την δυσκολία του, να του μιλάμε με επιείκεια και καλοσύνη. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε απέναντι του άλλου μόνο με παρατηρήσεις. Υπομονή θα πρέπει να κάνουμε και στον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε, να τον αποδεχθούμε, όποιος κι αν είναι. Η υπομονή δεν προέρχεται μόνο από την ελπίδα, αλλά και από την αγάπη. Αγάπη προς Θεό και άνθρωπο. Αγάπη θυσιαστική. Αυτός που υπομένει τον άλλο είναι ανεκτικός, πράος, καλοσυνάτος, αζηλόφθονος, χαμογελαστός και ειρηνικός.

Η υπομονή έχει πολλά καλά να προσφέρει στην δύσκολη σύγχρονη ζωή. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπομένουμε την αταξία των καιρών, τα προβλήματα των άλλων, τις δυσκολίες του εαυτού μας. Μακάριοι οι υπομένοντες έως τέλους.

+ Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Πηγή: ΔΟΓΜΑ