Ένα φως μέσα στην παλάμη του Θεού
φωτίζει την πόλη σου αρχόντισσα μου
και το καράβι μου να ταξιδεύει
στ' απέραντα του κόσμου.
Δεν φοβάμαι!
Τι κι' αν έρθουν άγρια κύματα,
Δεν θα με πνίξουν.
Δύναμη η πίστη μου,
Στο δικό σου λιμάνι
με γαλήνη θ' αράξει
Κωνσταντινούπολη!
Στολίδι της γης ολάκερης.
ποιος δεν σε ύμνησε;
Ποιητής, φιλόσοφος
Ή κάποιοι ηγεμόνες;
Ένας πολιτισμός
που κάποιοι θέλησαν να σβήσει;
Οι παλμοί της καρδιάς μου
Εδώ χτυπούν δυνατά.
Η σκέψη μου κοντά σου,
σαν φτερούγισμα ενός χελιδονιού,
που πετά πάνω απ' την πόλη σου
μ' ένα προσκύνημα ψυχής,
αφήνοντας ένα λουλούδι
πάνω στα χώματα σου!
Κάποτε το καράβι μου άγκυρες
θα ρίξει στα ρηχά.
Τότε κι' εγώ θα ξαναγεννηθώ
Όπως εσύ.
Ελληνίδες κι' οι δυο
θα διαβούμε στη ζωή
Αυτοκρατόρισσα μου!
Ελένη Νικ. Δάλλα
Ποιήτρια-Συγγραφέας