Η "συντηρητική" επανάσταση

[Toula]

Η Λουίζα, τεσσάρων χρονών, είπε ένα βράδυ στον μπαμπά της: Όταν θα μεγαλώσω θα μπορώ να γίνω αγόρι. Κι αυτός απάντησε: μα, δεν είναι δυνατόν, αφού είσαι κορίτσι για να πάρει την απάντηση: μα, μας το 'πε η δασκάλα.

Το περιστατικό αυτό που κυκλοφορεί στη Γαλλία, είναι ενδεικτικό της πρόσφατης έντα­σης πού επικρατεί στη χώρα υπό την διακυ­βέρνηση των «προοδευτικών» σοσιαλιστών. Όσο κι αν προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυ­πώσεις ο αρμόδιος Υπουργός παιδείας, το κλίμα είναι δυναμιτισμένο από τη «θεωρία των φύλων», πού θέλει να επιβληθεί στην εκπαί­δευση από πολύ μικρή ηλικία. Σύμφωνα με αυτή την θεωρία η σεξουαλική ταυτότητα (αγόρι και κορίτσι) μπορεί να επιλεγεί. Ενάν­τια λοιπόν σε κάθε παραδοσιακό, φυσικό, ηθικό, κοινωνικό και διανοητικό ντετερμινι­σμό και στο πλαίσιο μιας άκρως «ισοκρατικής» ιδεολογίας, τα φύλα δεν είναι εκ φύσεως αλλά εξ επιλογής. Συνεπώς η σχέση πατέρα-μητέρας-παιδιού αλλάζει και στη θέση της φυσικής ιδιαιτερό­τητας μπαίνει η θεσμική. Η παραδοσιακή μη­τρότητα ή πατρότητα δίνει τη θέση της σε κάποιο θεσμικό μηχανισμό ή τρίτο ουδέτερο πρόσωπο, αντικαθιστώντας τη μοναδική φυ­σική ιδιαιτερότητα. Κι αν βέβαια κάτι τέτοιο συμβεί στη ζωή γιατί κάποιος θέλει να υιοθετήσει ή να αλλάξει φύλο, αυτό ισχύει κανονικά σαν προσωπική επιλογή. Όμως το να γίνεται αυτό σαν αγωγή επιστημών στα σχολεία, τότε αυτό αποτελεί σοβαρό πρόβλημα γιατί απειλεί την έννοια της φυσικής οικογένειας. Αντιδρώντας σε αυτή την «προοδευτική» βία οι μισοί σχεδόν ή και περισσό­τεροι Γάλλοι πολίτες κατεβαίνουν στους δρόμους εδώ και μήνες και διαδηλώνουν, αψηφώντας τις προοδευτικές κατηγορίες που θέλουν να είναι ανάμεσά τους θρησκευόμενοι και ακροδεξιοί. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος, ανοργάνωτο πολιτικά, πού στηρίζει τις αρχές της οικογένειας. Πρόκειται για μία επανάσταση των «συντηρητικών»... Η «συντηρητική» αυτή επανά­σταση έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει μπρο­στά της. Και το παρήγορο είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων την ακολουθεί».

Είναι επαινετή και ελπιδοφόρα ή αντίδραση των Γάλλων να σώσουν τις θεμελιακές αξίες της ζωής τους και άξια μίμησης από τους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Η θεωρία των φύλων έχει μολύνει σε μεγάλο βαθμό τη σκέψη των δυτικών κοινωνιών και το χειρότερο είναι η προσπάθεια επιβολής της στην εκπαίδευση και μάλιστα από το νηπιαγωγείο (βλέπε σχετικά άρθρα: «Η Δράση μας», Μάρτιος 2013 και Μάιος 2014).

Η παραδοσιακή οικογένεια βάλλεται και συ­νεχώς υποβαθμίζεται, ενώ παράλληβα νομιμο­ποιούνται αφύσικες μορφές «οικογένειας», όπως τα σύμφωνα συμβίωσης, οι ομοφυλοφιλικές οικο­γένειες και οι κατ' επιλογήν μονογονεϊκές οικογέ­νειες.

Η σύγχρονη Γαλλία είναι ένα λαϊκό κράτος, που θεώρησε προοδευτικότητα το διαζύγιο από τη χριστιανική της παράδοση και εξοβέλισε ότι θρησκευτικό από την εκπαίδευση της, και τώρα πληρώνει το τίμημα της επιλογής της.

Απo το άρθρο του δημοσιογράφου Δημοσθένη Δαββέτα με τίτλο: Η «συντηρη­τική επανάσταση», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της 20.2.2014

Περιοδικό Δράση, Ιούλιος 2014