Αγαπητά μέλη και επισκέπτες, καλώς ήρθατε στο ανανεωμένο μας φόρουμ!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!

Ὑπερηφάνεια: Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Νίκος, Anastasios68, johnge

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2090
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm
12
Έχει ευχαριστήσει: 2 φορές
Έλαβε ευχαριστία: 10 φορές

Ὑπερηφάνεια: Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία

Δημοσίευση από Achilleas »

Ὑπερηφάνεια: Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία (Συγκλονιστικές σχετικές διηγήσεις καί κείμενα τοῦ π. Παϊσίου κ.λ.π.)
Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου


Εικόνα

Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου. Διότι, αν αυτός, που είναι Θεός και Κύριος και Υιός του Θεού, δεν αρνήθηκε να λάβει μορφή δούλου, πολύ περισσότερο πρέπει εμείς να κάνουμε τα πάντα, έστω κι αν είναι ταπεινά.
Πες μου, λοιπόν, άνθρωπε, από πο...ύ υπερηφανεύεσαι; Από τα βιοτικά; Αλλά αυτά φεύγουν πριν ακόμη φανούν. Μήπως από τα πνευματικά; Αλλά ένα και μοναδικό κατόρθωμα πνευματικό υπάρχει, το να μην υπερηφανεύεσαι.
Γιατί, λοιπόν, υπερηφανεύεσαι; Επειδή κατορθώνεις κάτι; Άκουσε τι λέει ο Χριστός: «Όταν κάνετε ό,τι έχετε διαταχθεί να κάνετε, τότε να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17, 10). Μήπως υπερηφανεύεσαι και για τον πλούτο; Γιατί;
Δεν άκουσες ότι γυμνοί ήρθαμε στη ζωή και γυμνοί θα φύγουμε; (πρβλ. Ιώβ 1, 21). Μάλλον δε βλέπεις αυτούς, που ήρθαν πριν από σένα, ότι έφυγαν γυμνοί και έρημοι; Ποιος υπερηφανεύεται έχοντας τα ξένα;

Διότι, όσοι θέλουν να τα χρησιμοποιούν μόνο για δική τους απόλαυση, τα χάνουν και χωρίς τη θέλησή τους, και πολλές φορές, βέβαια, πριν από το θάνατο, κατά το θάνατο, όμως, οπωσδήποτε.

Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Προσοχή στην φαντασία

-Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;

-Για να μη μας πλανέσει ο διάβολος με φαντασίες. Η φαντασία είναι καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθεί. Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ. να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς όπως είναι και να το ζωγραφίσουν.
Αυτό είναι μια ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται. Εκείνοι που πλανιούνται, ό, τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα. Για να βοηθηθούν, χρειάζεται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγελάει ο διάβολος.
Για αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζονται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά, και να βάζει ερωτηματικά στον λογισμό του.
Είχα γνωρίσει μια απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δει εδώ σ' αυτήν την ζωή, μια που δεν θα Τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή. Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Άγιο Ποτήριο ως βρέφος, με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήσει.
Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύει ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι. Από εκεί και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες.
Όταν βγήκα μια φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τις φαντασίες που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό. Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθεί.

-Φαντασία της ήταν;

-Φαντασία και πλάνη

-Γέροντα, δεν τα έλεγε αυτά στον πνευματικό της;

-Ξέρεις τι γίνεται; Ο σατανάς τους ξεγελάει με αυτά που βλέπουν, δεν προβληματίζονται και δεν σκέφτονται ότι πρέπει να τα πουν στον πνευματικό. Τι τεχνίτης είναι ο διάβολος! Φοβερό!

Αν δεν προσέξει κανείς την φαντασία του, ο πειρασμός μπορεί να εκμεταλλευτεί ακόμη και ένα απλό, φυσικό, γεγονός και να τον πλανέσει.

Στην Μονή Στομίου, όταν διάβαζα τον εσπερινό τον χειμώνα, άναβα την σόμπα. Οι γυναίκες που ανέβαιναν καμιά φορά στο μοναστήρι είχαν παρατηρήσει ότι η εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, την ώρα του εσπερινού, έκανε κρακ-κρακ-εγώ δεν το είχα προσέξει- και έλεγαν η μία στην άλλη: «Την ώρα που διαβάζει ο καλόγερος την εσπερινό, η εικόνα της Παναγίας κάνει κρακ-κρακ».
Όταν το άκουσα, είπα: «Για να δω την εικόνα που κάνει κρακ-κρακ». Όχι ότι δεν πιστεύω σε θεία γεγονότα πιστεύω ότι η Παναγία και παρουσιάζεται και μιλάει και την βλέπουν όσοι έχουν πνευματική κατάσταση, αλλά χρειάζεται προσοχή. Ανεβαίνω λοιπόν σε μια καρέκλα και κοιτάζω. Τι συνέβαινε; Η εικόνα ήταν παλιά και είχε τρέσα χωνευτά. Όταν άναβε η σόμπα, ζεσταινόταν το τρέσο και με την διαστολή έκανε κρακ-κρακ. Έβαλα ένα καρφάκι και σταμάτησε ο θόρυβος. Ύστερα ρώτησα τις γυναίκες: «Ακούτε τώρα τίποτε;». «Όχι», μου είπαν. «Ε, μη δίνετε σημασία», τις είπα. Θέλει προσοχή, γιατί, αν καλλιεργηθεί σιγά-σιγά η φαντασία, όλη η ζωή του ανθρώπου πάει χαμένη.

-Γέροντα, πως καταλαβαίνει κανείς αν ένα γεγονός είναι πράγματι από τον Θεό ή αν είναι από τον διάβολο;

-Φαίνεται αυτό. Αν δεν είναι από τον Θεό, του φέρνει ο διάβολος λογισμούς υπερήφανους. Ύστερα, όσα κάνει ο διάβολος είναι χοντρά φθάνει σε βλάσφημα πράγματα. Είχε έρθει μια φορά στο Καλύβι ένας πλανεμένος και δαιμονισμένος. Του είπα μερικά πράγματα και τον βοήθησα.
Ξέρετε τι μου είπε; «Πρώτη φορά τα ακούω αυτά! Ούτε στο Ευαγγέλιο δεν τα έχω διαβάσει!». Δηλαδή σαν να μου έλεγε: «Τα είπες καλύτερα από τον Χριστό». Κατάλαβες τι κάνει ο διάβολος, για να σου φέρει υπερήφανο λογισμό;
Πάντως, αν δεν καταλάβει ο άνθρωπος ότι τίποτε δεν μπορεί να κάνει με την δική του δύναμη, αλλά, ό,τι κάνει, το κάνει με την δύναμη του Χριστού, και χίλια δαιμόνια να βγάλει από δαιμονισμένους, πάλι τίποτε δεν κάνει.

από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Γ΄»

http://hristospanagia3.blogspot.gr
Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 7416
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
12
Τοποθεσία: Κοζάνη
Έχει ευχαριστήσει: 28 φορές
Έλαβε ευχαριστία: 366 φορές

Αγαπά ο Θεός τους ταπεινούς

Δημοσίευση από Νίκος »

Αγαπά ο Θεός τους ταπεινούς
Δόγμα 22 Σεπτεμβρίου 2024

Εικόνα

Του Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, Μεγάλου Υμνογράφου της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας

Η πτώση μας στην αμαρτία οφείλεται στο εγωιστικό μας φρόνημα, αφού θεωρούμε ότι είμαστε παντοδύναμοι και προσπαθούμε να αυτονομηθούμε παραβλέποντας την θεϊκή συνέργεια. Πέφτουμε στην αμαρτία, γιατί νομίζουμε ότι τα πάντα μπορούμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε, νομίζουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε την ζωή μας χωρίς την βοήθεια του Θεού και πέφτουμε στην χειρότερη, στην πιο ασυλλόγιστη απάτη, ξεχνώντας τα λόγια του Δημιουργού μας: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ιε΄ 5). Μας αφήνει, όμως, ο Θεός μας να αυτονομηθούμε μη εμποδίζοντας την ελευθερία κινήσεων και αποφάσεών μας, αφού μας έπλασε ελεύθερους και μας θέλει ελεύθερους από τα δεσμά της φθοράς και της αμαρτίας. Θλίβεται, όμως, όταν μας βλέπει να αυτονομούμαστε και κλαίει για τις αποφάσεις μας, αλλά δεν μας εμποδίζει να τις πραγματοποιήσουμε. Μόνο μακροθυμεί και περιμένει το ξύπνημά μας, την επίγνωση των πράξεών μας, την επιστροφή μας. Είναι ο πατέρας ο εύσπλαγχνος, ο φιλόστοργος, ο ευσυμπάθητος και μας περιμένει με την αγκαλιά ανοιχτή, να χωθούμε μέσα της και να απολαύσουμε τη ζεστασιά της καρδιάς Του.

Η αυτονόμηση στηρίζεται στον εγωισμό, σε αντίθεση με την επίγνωση και την μετάνοια που στηρίζονται στο ταπεινό φρόνημα. Να γιατί ο Θεός μας αγαπά τους ταπεινούς «τη καρδία» (Ματθ. ια΄ 29), και παραβλέπει τις αμαρτίες μας. Τι ζητά από εμάς ο Θεός; Ταπείνωση. Ο άσωτος μόλις σκέφθηκε να αλλάξει τρόπο ζωής και με ταπείνωση πρόφερε το όνομα «πάτερ», ο Θεός μας τον ευεργέτησε. Όσες αμαρτίες και αν είχε του τις συγχώρησε, και όταν τον είδε να έρχεται από μακριά, Εκείνος πρώτος έτρεξε να τον προϋπαντήσει, όπως ο Χριστός μας, ενώ εμείς του πταίσαμε, Εκείνος σαρκώθηκε και σταυρώθηκε για εμάς. Δεν περίμενε το γιό του να γυρίσει και να του βάλει μετάνοια. Του αρκούσε ο λογισμός της μεταμέλειας και η απόφασή του να αλλάξει τρόπο ζωής. Αυτήν με την ταπεινή φράση «Πάτερ, ήμαρτον» (Λουκ. ιε΄ 18) δέχθηκε με χαρά ουράνια ο Θεός μας και του έδωσε το δαχτυλίδι της αιωνιότητος, τον έπλυνε από τον μολυσμό της αμαρτίας, τον ενέδυσε «ιμάτιον σωτηρίου και χιτώνα ευφροσύνης» (Ησ. ξα΄ 10) και για χάρη του έσφαξε «τον μόσχον τον σιτευτόν» (Λουκ. ιε΄ 23). Τι βράβευσε στον άσωτο ο Χριστός μας; Βράβευσε το «Πάτερ, ήμαρτον», όπως βράβευσε και το «μνήσθητί μου, Κύριε» (Λουκ. κγ΄ 42) του ευγνώμονος Ληστού, τον οποίο αξίωσε να γίνει ο πρώτος πολίτης της Βασιλείας των Ουρανών, λέγοντάς του «Σήμερον μετ’ εμού έση εν τω Παραδείσω» (Λουκ. κγ΄ 43).

Το ότι αγαπά ο Θεός τους ταπεινούς μάς το βεβαιώνει και ο Απόστολος Πέτρος, λέγοντάς μας ότι ο Θεός «Ταπεινοίς δίδωσι χάριν. (Α΄ Πετρ. ε΄ 5). Από το ύψος της μεγαλωσύνης Του επιβλέπει επί τους ταπεινούς, όπως λέει και ο Προφητάναξ Δαβίδ, «Ο Θεός τα ταπεινά εφορά» (Ψαλμ. 137, 6), για να τους οδηγήσει από την ταπείνωση στην δόξα, αφού «προπορεύεται ταπεινοίς δόξα» (Παρ. 16, 1). Αυτός μας βοηθεί, «ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα» (Ψαλμ. 112, 7), και βλέπουμε να ανυψώνει τον φτωχό από τα σκύβαλα και την κοινωνική αθλιότητα και καταφρόνηση σε θέσεις περίλαμπρες, ολοκάθαρες, κοινωνικά καταξιωμένες και περιζήτητες. Αυτός μας ανυψώνει από την κοπριά των παθών και των αμαρτιών μας στην απάθεια και την θέωση, όταν θέττουμε στόχο μας την πνευματική πρόοδο και την κατάκτηση της αρετής.

Την αγάπη του Θεού μας προς τους ταπεινούς την εκφράζει για μια ακόμη φορά ο Δαβίδ λέγοντας «ο Θεός τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει». (Ψαλμ. 33, 18) και μη λησμονούμε την αξία που έχει η προσευχή του ταπεινού, η οποία γίνεται ευμενώς ευπρόσδεκτη από τον Κύριό μας, αφού «Προσευχή ταπεινού νεφέλας διήλθε» (Σοφ. Σειρ. 32, 17). Και είναι ευπρόσδεκτη η προσευχή του ταπεινού, γιατί αυτός που ταπεινώνεται πάντοτε ενώπιον του Θεού, σκύβει το κεφάλι στο ουράνιο θέλημα σιγοψελλίζοντας: «Γενηθήτω το θέλημά Σου» (Ματθ. στ΄ 10), και δέχεται με χαρά όλα τα δώρα του ουρανού είτε αυτά του αρέσουν είτε όχι, γνωρίζοντας ότι τίποτα κακό δεν έρχεται από τον Θεό μας, αφού Αυτός θέλει πάντα την σωτηρία μας. Αυτός στέλνει άμετρο το έλεός Του σε όλους μας και σκύβει να αφουγκρασθεί πάντοτε τους κτύπους της καρδιάς μας και των επιθυμιών μας, λέγοντας μέσα από το στόμα του προφήτου: «Επί τινα επιβλέψω, αλλ’ η επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τας εντολάς μου» (Ησ. 66, 2).

Πηγή: ΔΟΓΜΑ
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αμαρτήματα, Sins and Passions”