Όπως και για τη γιαγιά μου για την οποία έχω ξαναγράψει, για τα βιβλία που μου άφησε αλλά κυρίως για την καθοδήγησή της, γιατί με εκείνη τριγύρναγα σε εκκλησίες κλπ (όχι ότι και οι γονείς μου δεν είναι εξαιρετικοί, αλλά άλλο η γιαγιά!). Δεν μου έλεγε ποτέ, πρέπει να πας στην εκκλησία, μου έλεγε, πάμε μαζί που δεν μπορώ μόνη μου;
Ήξερε δε απ΄'εξω ολόκληρα κατεβατά! Για πόσους ανθρώπους πρέπει να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη στη ζωή μας γιατί μας οδήγησαν με τον τρόπο τους κοντά στο Θεό, που ίσως τους έχουμε και ξεχασμένους!