Βαθαίνει το σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία

[Νίκος]

Βαθαίνει το σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία
29/12/2021



Βαθαίνει το σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία με την ίδρυση Εξαρχίας του Πατριαρχείου Μόσχας στην Αφρική. Βεβαίως η Αφρική ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, επομένως η κίνηση αυτή της Μόσχας στρέφεται κατά του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, επειδή συνέπλευσε με το Πατριαρχείο Κων/πόλεως στην αυτοκεφαλία της Ουκρανίας.

Πρόκειται για καθαρά αντικανονική ενέργεια, που ονομάζεται "εισπήδηση". Επομένως και το Πατριαρχείο Μόσχας παίρνει τη σκυτάλη των αντικανονικών και εχθρικών ενέργειων απέναντι σε άλλο παλαίφατο Πατριαρχείο (η Μόσχα δεν είναι), χάνοντας έτσι όποιο δίκιο κι αν είχε για την περίπτωση της Ουκρανίας ή την ψευτοσύνοδο της Κρήτης.

Πηγή είδησης: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Σακης]

Η περίπτωση της αντικανονικής επέμβαση του Πατριαρχείου Κων/πόλεως στην Ουκρανία και υποδειξιν πολιτικών συμφερόντων (και οχι πνευματικών) ήταν φανερό ότι θα άνοιγε τον δρόμο για πολιτικού χαρακτήρα παρεκβάσεις Αυτοκέφαλων εκκλησιών στα των άλλων αδερφών Ορθοδόξων εκκλησιών.Οταν η πολιτική μπλέκεται σε θέματα πίστης δεν προκύπτει τίποτα καλό ποτέ.

[Νίκος]

Το άδικο του ενός δεν δικαιολογεί την ανταπόδοσή του. Το Πατριαρχείο Μόσχας δεν πρόκειται ποτέ να υποκαταστήσει την Μία Αγία καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Κινδυνεύει μάλιστα να βρεθεί εκτός αυτής. Το καράβι της Εκκλησίας μπορεί να λοξοδρομήσει προσωρινά στα χέρια αδέξιου καπετάνιου, καμιά βαρκούλα όμως δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι αδιαπραγμάτευτη. Όποιος την βάζει σε κίνδυνο είναι εχθρός και όχι φίλος. Θα δώσουν λόγο και οι δύο για τις πράξεις τους. Μην παρασύρεστε και μην παίρνετε το μέρος του ενός ή του άλλου. Αυτό θέλει ο εχθρός του ανθρώπου. Η Εκκλησία είναι του Χριστού και δεν ανήκει σε κανένα Βαρθολομαίο ή Κύριλλο. Εμείς θα μείνουμε ενωμένοι και δεν θα πάψουμε να επισημαίνουμε τα λάθη και των δύο πλευρών.

[Νίκος]

Πρόκειται για κανονικό πραξικόπημα μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η εισπήδηση από μια τοπική εκκλησία στον χώρο που ανήκει στην πνευματική δικαιοδοσία μιας άλλης, είναι ότι και η εισβολή από μια χώρα σε έδαφος μιας άλλης. Ο ένας ήρξατο χειρών αδίκων και ο άλλος ανταποδίδει τα ίδια και χειρότερα. Πρόκειται για σχίσμα μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

Ας όψονται αυτοί που το προκάλεσαν και οι δύο, Βαρθολομαίος και Κύριλλος και όσοι τους περιβάλλουν και δεν προσπαθούν να τους σταματήσουν από αυτή την βέβηλη και βλάσφημη πορεία. Συμπεριφέρονται λες και η Εκκλησία είναι ιδιοκτησία τους και μπορούν να την χωρίσουν σε οικόπεδα. Ντροπή τους!

Να περιμένετε σύντομα κάτι ανάλογο να συμβεί και στις υπόλοιπες τοπικές Εκκλησίες που προσχώρησαν στις απόψεις του Βαρθολομαίου. Ο διάβολος έχει μπει μέσα στην Εκκλησία και σκορπίζει διχασμό, μια με το Ουκρανικό και μια με τον κορωνοϊό, κι εμείς οι ανόητοι τον αφήνουμε να πατάει πάνω στα πάθη μας και να μας χρησιμοποιεί για να πετύχει τους σκοπούς του.

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου. Η Εκκλησία είναι μια και η ενότητα αδιαπραγμάτευτη. Αυτοί που την έβαλαν σε κίνδυνο θα φύγουν σύντομα απ' τον μάταιο τούτο κόσμο. Ας φροντίσουμε οι υπόλοιποι να μην τους ακολουθήσουμε στην πορεία της καταστροφής.

Πηγή είδησης: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Σακης]

Υπερβολική η ανησυχία σου αυτή.Δεν αντιλέγω ότι εδώ πρόκειται για σοβαρότατο πρόβλημα εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας (που από πίσω κρύβει πολιτικούς και γεωπολιτικούς παράγοντες) αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Ορθοδοξία αντιμετωπίζει εσωτερικές έριδες.Ξεχνας ότι κατά την περίοδο της εθνικής παλιγενησιας των Βαλκανικών λαών (υπό την επήρεια του κοσμικού εκ Δυτικής Ευρώπης Διαφωτισμού και του εθνικισμού) στον 19ο αιώνα Μ.Χ και στον 20 αιώνα υπήρξαν αποσπάσεις ολόκληρων εκκλησιαστικών περιοχών από την δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δημιουργία πλήθους Αυτοκέφαλων νέων εκκλησιών που ξεπήδησαν τότε πρώτη φορά.Παρολα αυτά η εκκλησία επιβίωσε.

Η σημερινή κατάσταση είναι μεν σοβαρή αλλά πουθενά κοντά στο ίδιο επίπεδο με την δημιουργία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών τον 19ο και τον 20ο αιώνα.Οσο η εκκλησία θα μένει κοντά στην πατερική παράδοση και στην Ορθόδοξη θεολογία θα ξεπερνά κάθε εμπόδιο που θα προκύπτει (και θα προκύπτουν αρκετά).Μόνο αν χάσει αυτό τον δρόμο και αλλάξει την νοοτροπία της θα βρεθεί σε αληθινά δεινή θέση.

[Νίκος]

Όταν η Ρωσία θα ιδρύσει παραρτήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, Ελλάδα, Κύπρο, Συρία, Κωνσταντινούπολη και θα επεκτείνει αυτές που έχει ήδη σε Αμερική, Ευρώπη, Ασία, με σκοπό να υποκαταστήσει πλήρως την ελληνορθόδοξη Μία, Αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία, τότε η Ορθοδοξία θα σβήσει και μαζί της ο κόσμος. Ο Χριστός το έχει πει ξεκάθαρα. Πριν σβήσει η Εκκλησία θα τελειώσει ο κόσμος αυτός για να σωθούν όσοι Ορθόδοξοι έχουν απομείνει ("21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τού νύν ουδ' ου μη γένηται. 22 και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· διά δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι" (Ματθ. κδ' 21-22))

Η ανεξαρτητοποίηση Εκκλησιών από το Πατριαρχείο Κων/πόλεως δεν ήταν, ούτε είναι το πρόβλημα. Το σχίσμα όμως για λόγους νομής της εξουσίας είναι. Είναι καθαρά ενέργειες του εχθρού του ανθρώπου, που έχουν σκοπό να καταστρέψουν την Εκκλησία. Η εξουσία είναι ένας από τους μεγάλους πειρασμούς: "8 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας τού κόσμου και την δόξαν αυτών, 9 και λέγει αυτώ· Ταύτά σοι πάντα δώσω εάν πεσών προσκυνήσης μοι." (Ματθ. δ" 8-9). Κάποιοι όμως "αρχιερείς" δεν είπαν "Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γάρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις" (Ματθ. δ' 10), όπως ο Χριστός, και υπέκυψαν στον πειρασμό της εξουσίας, εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα του διαβόλου.

Όσοι τους ακολουθήσουμε σ' αυτήν την άφρονα πορεία, γινόμαστε κι εμείς συνεργοί. Θέλει μεγάλη προσοχή η προσωπική μας πνευματική πορεία από δω και πέρα.

"44 διά τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται. 45 Τίς άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού τού διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρώ; 46 μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 48 εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, 49 και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, 50 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων." (Ματθ. κδ' 44-51)

Έχουν ξεχάσει κάποιοι, ότι ο Κύριος τους κατέστησε Αρχιερείς, δηλαδή διαχειριστές του ποιμνίου Του, για να του δίδουν πνευματική τροφή, και κάποια στιγμή θα έρθει ξαφνικά να τους ζητήσει λόγο για τη διαχείριση τους. Αν τους βρει να συνάγουν τα πρόβατα εις το Όνομα Του, τότε θα τους αμείψει. Αν όμως τους βρει να τα κακομεταχειρίζονται, να τα σκανδαλίζουν και να μεθούν με την εξουσία, νομίζοντας, ότι αντί "εις τύπον και τόπον" έγιναν οι ίδιοι Βασιλείς των Όλων, θα τους δώσει τη δίκαιη τιμωρία πού αναφέρεται παραπάνω στον στίχο 51 και μαζί μ' αυτούς και σε όσους τους ακολουθήσουν.

[Νίκος]

Παρόμοιες ανησυχίες εκφράζει με άρθρο του στη ΡΟΜΦΑΙΑ ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαϊας.

[Νίκος]

Αν νομίζετε, ότι εγώ τα παραλέω, δείτε τι λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος για το θέμα:

[Νίκος]

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: ''Το ρήγμα από την Ουκρανία στην Αφρική''
08/01/2021



† Ἀναστάσιος

Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

Από την έναρξη της εκκλησιαστικής κρίσεως στην Ουκρανία, προφορικώς και γραπτώς έχουμε επισημάνει ότι τα εκκλησιαστικά ρήγματα και σχίσματα δεν τα επουλώνει ο χρόνος. Αντιθέτως τα βαθαίνει και τα σκληραίνει.

Η πρόσφατη απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει εξαρχία στην αφρικανική ήπειρο επιβεβαιώνει τους αρχικούς φόβους.

Παράλληλα με το σχίσμα μεταξύ εκατομμύριων Ουκρανών Ορθοδόξων, δημιουργείται και νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο, όπου τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται η ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή.

Στα αφρικανικά κράτη διάφορες χριστιανικές ομολογίες είναι εδραιωμένες από καιρό καθώς και το επεκτατικό Ισλάμ.

Στο εξής οι απλοί Αφρικανοί θα καλούνται να προσέλθουν στην Ορθοδοξία από δύο Ορθόδοξα Πατριαρχεία, χωρίς να έχουν μυστηριακή κοινωνία μεταξύ τους.

Ο σκανδαλισμός και η εξασθένηση της ορθοδόξου μαρτυρίας από τη διχαστική αυτή δραστηριότητα είναι ολοφάνερα. Πρόκειται για οδυνηρή εξέλιξη.

Ο ισχυρισμός ότι δεν υφίσταται σχίσμα στην Ορθοδοξία αλλά απλώς διαφωνίες μοιάζει με τη θεωρία ότι δεν υπάρχει κορονοϊός.

Το σχίσμα, με ποικίλες μεταλλάξεις, είναι προφανές και επείγει να αναζητηθεί θεραπευτική αγωγή και χρήση του εμβολίου, που η αποστολική παράδοση έχει καθορίσει: συμφιλίωση, καταλλαγή.

Τον Νοέμβριο του 2019 είχαμε αποστείλει σε όλους τους Ορθοδόξους Προκαθημένους το κείμενο -που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο- «Έκκληση-Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως», στο οποίο τονίσαμε την απόλυτη προτεραιότητα του χρέους της ενότητος, την ανάγκη αξιοποιήσεως του διαλόγου, την αποφυγή εθνοφυλετικών συσπειρώσεων, την επείγουσα ενεργοποίηση της αρχής της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επιμείναμε με σαφήνεια ότι: «Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία».

Η αγωνιώδης αυτή έκκληση παραμένει απολύτως επίκαιρη και σήμερα. Προς διευκόλυνση του αναγνώστη αναδημοσιεύεται και επισυνάπτεται:

"† Ἀναστάσιος
Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019

Έκκληση -Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως

1.Πολλά γράφονται και λέγονται, μήνες τώρα, σχετικά με το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. Το πιο κρίσιμο και αναγκαίο, όμως, είναι να τονισθεί το χρέος της ενότητος της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκφράζοντας την πατερική πνευματική εμπειρία και εκκλησιαστική παράδοση διακήρυξε: «Τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλά ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα. Ἐκκλησία γέγονε οὐχ ἵνα διῃρημένοι ὦμεν, ἀλλά συνημμένοι». Και αλλού: «Οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν ὡς το Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι». Οποιαδήποτε, λοιπόν, ενέργεια οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη βασική αυτή αλήθεια: Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα.

2.Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του έτους που πέρασε, δημιούργησαν μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων. Η νέα αυτή κατάσταση δεν είναι δυνατόν εμμέσως ή αμέσως να αγνοείται. Η παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έφερε την ποθητή ενότητα των Ορθοδόξων ούτε την ειρήνη, όπως είχε συμβεί με όλες τις προηγούμενες παραχωρήσεις Αυτοκεφαλίας. Το κεντρικό πρόσωπο του Ουκρανικού προβλήματος, ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, τελικά αρνήθηκε τον Τόμο, κατηγορώντας το περιεχόμενο και τον σκοπό του. Οι διχασμοί έχουν επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και γενικότερα στον Ορθόδοξο κόσμο. Παράλληλα, το κατεξοχήν μυστήριον της ενότητος και της συγγνώμης -η Θεία Ευχαριστία- χρησιμοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας κατά την αντιπαράθεση ως μοχλός πιέσεως. Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων έχουν διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος. Εξάλλου το ζήτημα της εγκυρότητος των χειροτονιών που ετέλεσε ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, ενώ ήταν αφορισμένος και αναθεματισμένος, εξακολουθεί να διχάζει. Τα επώδυνα αποτελέσματα της γενομένης εγχειρήσεως είναι πασίγνωστα όχι μόνο στους Ορθοδόξους κύκλους, αλλά γενικότερα σε όλο τον χριστιανικό κόσμο.

3.Προς το παρόν, στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες επικρατεί μία ανησυχητική σιωπή.Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν πολιτικές πιέσεις τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενώ η κινητοποίηση ανεύθυνων προσώπων, για να λοιδορούν εκείνους που διατυπώνουν διαφορετικές εκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως όσους υποστηρίζουν, ευτελίζει τον διορθόδοξο διάλογο σε μία κρίσιμη για την Ορθοδοξία εποχή. Ορισμένοι εκκλησιαστικοί κύκλοι εκφράζουν την προσδοκία ότι σιγά-σιγά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα αναγνωρίσουν τον παραλαβόντα τον Τόμο. Όμως, κι αν ακόμη ορισμένες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τoν αναγνωρίσουν, αρκετές άλλες, όπως δηλώνουν στις μέχρι τούδε δημόσιες τοποθετήσεις τους, θα παραμείνουν στην άρνηση. Με αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Έλληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους), η οποία ακυρώνει τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας και την οικουμενικότητά της. Τα εκκλησιαστικά σχίσματα δεν τα διορθώνει αυτομάτως ο χρόνος ούτε τα επουλώνει˙ αντιθέτως τα παγιώνει και τα βαθαίνει.

4.Επείγει πλέον να αναζητηθούν δρόμοι υπερβάσεως της εκκλησιαστικής πολώσεως. Για την αντιμετώπιση των ποικίλων συγκρούσεων στον κόσμο το πρώτο στάδιο ενεργειών είναι η αποκλιμάκωση. Είναι ευρύτατα αποδεκτό και συχνά επαναλαμβάνεται διεθνώς ότι μόνον με σοβαρό διάλογο είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν οι εντάσεις. Ας επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως. Υπάρχουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσωπα που μπορούν να συμβάλουν στην άμεση έναρξη διαβουλεύσεων.

5.Καιρός να τεθούν ως βάσεις των νέων προσπαθειών αλήθειες της Ορθοδόξου Παραδόσεως, οι οποίες στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Πχ:«Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21)˙ «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς…» (Ματθ. 5:44)˙«ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…»(Ματθ. 6:12)˙«…σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Εφεσ.4:3, βλέπε και Γαλ.5:15). Ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Κυρίου θα διακρίνουμε νέους δρόμους για την υπέρβαση της κρίσεως.

6.Υπάρχουν λύσεις. Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις προσδιορίσουμε. Οι λύσεις βεβαίως δεν θα επιτευχθούν με την ανταλλαγή προσβλητικών και απειλητικών κειμένων ή με εξωεκκλησιαστικές παρεμβάσεις˙ ούτε είναι δυνατόν να επιβληθούν μονομερώς ή αυτομάτως με το πέρασμα του χρόνου. Κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την ήδη οδυνηρή κατάσταση. Και αν «στο τέλος», «στο μέλλον», βρεθεί κάποια λύση, θα έχουν πλέον συσσωρευθεί στην ιστορία της Ορθοδοξίας πολλές δυσάρεστες σελίδες. Η βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση. Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όσο αναβάλλεται η αξιοποίηση της Συνοδικότητος σε Πανορθόδοξο επίπεδο, οι πολυμερείς διασπάσεις στην Ορθόδοξη Οικουμένη θα γίνονται πολλαπλά επικίνδυνες. Η σημερινή τεχνολογία επιτείνει τον θόρυβο,τη σύγχυση και την αναταραχή μεταξύ των Ορθοδόξων˙ και τελικά μειώνεται η αξιοπιστία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

7.Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή της ελεύσεως στην ανθρωπότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, της εκπληκτικής πρωτοβουλίας του Πατρός για τη συμφιλίωση με το ανθρώπινο γένος, εντείνουμε ταπεινά τη δέησή μας όπως επιταχυνθούν τα βήματα προς συμφιλίωση, προς καταλλαγή. Ώστε να δικαιούμεθα να συμψάλουμε όλοι οι Ορθόδοξοι το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ και ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2:14). «Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς». (Όλα δε προέρχονται από τον Θεό, ο οποίος μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του δια του Ιησού Χριστού και μας ανέθεσε το έργο της συμφιλιώσεως) (Β΄Κορ. 5:18).

Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά και όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όλοι ανεξαιρέτως οι Ορθόδοξοι, έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στη συμφιλίωση.

Με την καταλλαγή θα ειρηνεύσουν εκατομμύρια πιστών ανθρώπων. Συγχρόνως η Ορθοδοξία θα επιβεβαιώσει την πνευματική της ικανότητα να επουλώνει τις πληγές, με οδηγό τον Λόγο του Θεού και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Επιβεβαιώνοντας την αλήθεια ότι είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία έχει Κεφαλήν τον Χριστόν, τον σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, «δι’ ὅν τά πάντα και δι’οὗ τά πάντα» (Ἑβρ. 2:10), «…τοῦ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β΄Κορ. 5:18).

Τίρανα, 20 Νοεμβρίου 2019"

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Νίκος]

Πειραιώς Σεραφείμ:”Άμεση Σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου”
11/01/2022



ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: “Ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται…” τόνισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ για την κίνηση στην οποία προέβη η Ρωσική Εκκλησία με την Εξαρχία στην Αφρική – Αναλυτικά τι ανέφερε:

“Η απόδοση Αυτοκεφαλίας σε αναθεματισμένους, καθηρημένους και σχισματικούς ανθρώπους, χωρίς μετάνοια και η αποκατάσταση τους χωρίς την νόμιμη δωσιδικία που προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες, δυστυχώς οδηγούν την Ορθόδοξη Εκκλησία σε επικίνδυνες ατραπούς.

Γι΄ αυτό αισθανόμεθα μεγάλη οδύνη για την τραγωδία αυτή που υφίσταται το Σώμα της Εκκλησίας σε παγκόσμια κλίμακα. Η Εξαρχία της Ρωσικής Εκκλησίας που προαναγγέλθη στηρίζεται πάνω στην εσφαλμένη άποψη ότι το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει αποβεί σχισματικόν με την μνημόνευση του ως Μητροπολίτου της “Αυτοκεφάλου” Εκκλησίας της Ουκρανίας Επιφανίου.

Σχισματικός δεν ανακηρύσσεται κάποιος από οποιονδήποτε Πρωθιεράρχη ή οποιαδήποτε Σύνοδο αλλά από την Πανορθόδοξη Σύνοδο η οποία πρέπει να συγκληθεί όπως προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες.

Συνεπώς, η ενέργεια της Εκκλησίας της Ρωσίας στηρίζεται πάνω σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι δεν μπορείς να θεωρείς κάποιον και να τον κηρύξεις σχισματικό χωρίς την διαπίστωση και κανονική ποινή που μπορεί να την επιβάλλει το αρμόδιο Συνοδικό όργανο.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αυτή την αρμοδιότητα την έχει μια Πανορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδος και όχι μεμονωμένες εκκλησιαστικές οντότητες. Όμως, οφείλω να πω ότι το αίτημα για την Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, όπως πολύ σοφά τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στην εμπνευσμένη του δήλωση, καθίσταται αναγκαία υπέρ ποτέ άλλοτε. Είναι άμεση ανάγκη για να υπερβαθεί αυτή η κρίση μεταξύ των Εκκλησιών και για να επανέλθει η ηρεμία στο Σώμα της Ορθοδοξίας, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης με την σοφία που τον διακρίνει και την νουνεχή και βαθυνούστατη αντίληψη των πραγμάτων να υπερβεί εαυτόν και να συγκαλέσει άμεσα Πανορθόδοξη Σύνοδο για να ρυθμιστεί το ζήτημα και να επέλθει η ειρήνη στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επαναλαμβάνω και πάλι, έχουμε δηλώσει εξ υπαρχής του θέματος ότι το Σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο εσφαλμένως και ακύρως χωρίς αρμοδιότητα και χωρίς δωσιδικία απεκατέστησε καθηρημένους κληρικούς της Ρωσικής Εκκλησίας χωρίς να έχει μια τέτοια δυνατότητα. Διότι αυτό δεν προβλέπεται από τους Ιερούς Κανόνες. Η ταυτότης των ποινών που ισχυεί ως ένα από τα ενοποιητικά στοιχεία της Ορθοδοξίας, δυστυχώς, στην περίπτωση αυτή παρεβιάστη προδήλως. Δεν υφίσταται ζήτημα για το εαν είχε το δικαίωμα ή όχι το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απονείμει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας – ασφαλώς και είχε το δικαίωμα αυτό- διότι είναι η Πρωτόθρονος Εκκλησία και μέχρι να συναποφασιστεί άλλος τρόπος αποδόσεως της Αυτοκεφαλίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει αυτό το δικαίωμα.

Υπο τις κανονικές προϋποθέσεις βέβαια, δηλαδή:
-Αίτηση ενός εκκλησιαστικού σώματος
-συγκατάθεση της Εκκλησίας και
-την απονομή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν τίθεται θέμα εαν καλώς ή κακώς έδωσε την Αυτοκεφαλία το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά το θέμα είναι σε ποιους την έδωσε. Την έδωσε όχι στην Κανονική Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο που όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγνώριζαν μέχρι της ημέρας εκείνης, αλλά σε έναν εσμό καθηρημένων, απατεώνων, αχειροτονήτων και αναθεματισμένων ανθρώπων οι οποίοι μέχρι και σήμερα εμφανίζονται ως ανάξιοι της υψίστης σκηνής.

Υπενθυμίζω, ότι ο ψευδο-Πατριάρχης Φιλάρετος Ντενισένκο, ο οποίος καθαιρέθηκε και για πορνεία γιατί έχει τέσσερα τέκνα. Αυτός ο αθλιότατος άνθρωπος ο οποίος δήθεν τώρα έχει αποκατασταθεί δυστυχώς, προέβη προ λίγων ημερών σε δύο Χειροτονίες Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών ψευδοκληρικών τους οποίους έκανε και Επισκόπους. Αρα, λοιπόν το θέμα είναι σοβαρότατο και είναι πολυεπίπεδο.

Πρέπει να υπερβαθεί αυτή η κρίσις άμεσα με την Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Είναι ένα αίτημα πολύ ώριμο πλέον και πολύ επάναγκες.

Με την Χάρη, την Ευλογία και τον Φωτισμό του Κυρίου να ευλογήσει τον Μακαριώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη, τον οποίο αγαπούμε, σεβόμεθα και τιμώμεν διότι είναι ο Πατριάρχης του Γένους μας, αλλά και τους Μακαριωτάτους Προέδρους και Πατριάρχας και Αρχιεπισκόπους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών να συγκροτήσουν άμεσα Πανορθόδοξη Σύνοδο με την συμμετοχή όλων των διαποιμαινόντων Αρχιερέων και Μητροπολιτών με υπερβαθή επί την βάση των Θείων και Ιερών Κανόνων της Εκκλησία μας, για το πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο έχει προκύψει”.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ