"Αληθώς Θεού υιός ήν ούτος"

[stratis]

Κατά Ματθαίον

ΚΖ' 50 ο δε Ιησούς πάλιν κράξας φωνή μεγάλη αφήκε το πνεύμα. 51 Καί ιδού το καταπέτασμα τού ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, 52 και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, 53 και εξελθόντες εκ των μνημείων, μετά την έγερσιν αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς. 54 Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού τηρούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· Αληθώς Θεού υιός ήν ούτος.

62 Τή δε επαύριον, ήτις εστί μετά την παρασκευήν, συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι προς Πιλάτον 63 λέγοντες· Κύριε, εμνήσθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν έτι ζών, μετά τρεις ημέρας εγείρομαι. 64 κέλευσον ούν ασφαλισθήναι τον τάφον έως της τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού κλέψωσιν αυτόν και είπωσι τώ λαώ, ηγέρθη από των νεκρών· και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης. 65 έφη αυτοίς ο Πιλάτος· Έχετε κουστωδίαν· υπάγετε ασφαλίσασθε ως οίδατε. 66 οι δε πορευθέντες ησφαλίσαντο τον τάφον σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας.

ΚΗ' 1 Οψέ δε σαββάτων, τή επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, ήλθε Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον. 2 και ιδού σεισμός εγένετο μέγας· άγγελος γάρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού. 3 ήν δε η ιδέα αυτού ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών. 4 από δε τού φόβου αυτού εσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί

11 Πορευομένων δε αυτών ιδού τινες της κουστωδίας ελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν τοίς αρχιερεύσιν άπαντα τα γενόμενα. 12 και συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοίς στρατιώταις λέγοντες· 13 Είπατε ότι Οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. 14 και εάν ακουσθή τούτο επί τού ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν και υμάς αμερίμνους ποιήσωμεν. 15 οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν. και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον.

Κατά Λουκάν

ΚΓ' 43 και είπεν αυτώ ο Ιησούς· Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού έση εν τώ παραδείσω. 44 ήν δε ωσεί ώρα έκτη και σκότος εγένετο εφ' όλην την γήν έως ώρας ενάτης, τού ηλίου εκλειπόντος, 45 και εσχίσθη το καταπέτασμα τού ναού μέσον· 46 και φωνήσας φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείράς σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν. 47 ιδών δε ο εκατόνταρχος το γενόμενον εδόξασε τον Θεόν λέγων· Όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ήν. 48 και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, θεωρούντες τα γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον.

Θεώρησα χρήσιμο να παραθέσω τα παραπάνω χωρία από το Ευαγγέλιο γιατί από παλιά καλόπιστα μου δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες εύλογες με βάση τα παραπάνω χωρία όσον αφορά το γιατί δεν πίστεψαν οι αρχιερείς ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιος του Θεού.

Και εντάξει ας δικαιολογήσουμε ότι Τον σταύρωσαν γιατί ίσως να το κάναμε κι εμείς μολόνοτι είχε κάνει αναρίθμητα θαύματα που όπως και ο Ιωάννης λέει δε θα έφταναν όλα τα βιβλία για να γραφούν.

Τη στιγμή του θανάτου Του όμως διαδέχτηκαν σειρά γεγονότων:

Ο Ηλιος σκοτείνιασε, εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού καθώς έγινε μεγάλος σεισμός, και μέχρι και νεκροί βγήκαν από τα μνήματα και παρουσιάστηκαν σε πολλούς.

Οι αρχιερείς κι οι Φαρισαίοι όμως τι έκαναν; Γιατί δεν μετεστράφηκαν ή έστω προβληματίστηκαν σε πρώτη φάση από τα σημεία αυτά; Εδώ ο εκατόνταρχος βλέποντας μόνο τον ουρανό να σκοτεινιάζει και να βροντά ανεφώνησε ότι ήταν αληθώς υιός Θεού ενώ στο Λουκά βλέπουμε ότι τα πλήθη χτυπώντας τα στήθη έφευγαν που σημαίνει ότι κατάλαβαν το λάθος τους. Οι αρχιερείς δεν είδαν το σχισθέν καταπέτασμα του ναού; Το σκοτείνιασμα του ορίζοντα; Δεν είδαν και άκουσαν από πρώτο χέρι τους νεκρούς που ενεφανίσθησαν πολλοίς; Πολλοίς όχι μόνο σε 2-3 αλλά πολλοίς ακριβώς για να μην αμφισβητείται το γεγονός.

Και μετά έχουμε την ανάσταση. Έρχονται οι Ρωμαίοι στρατιώτες και τους λένε ότι άγγελος μπροστά τους απεκύλισε το λίθο και ο Ιησούς δεν ήταν μέσα αλλά είχε αναστηθεί ενώ οι Ρωμαίοι ξάγρυπνοι φυλούσαν το σημείο. Και οι αρχιερείς τι κάνουν; Αντί κατόπιν και αυτού σε συνδυασμό και με τα παραπάνω γεγονότος να έρθουν σε συναίσθηση και μετάνοια, λαδώνουν τους στρατιώτες -καλοί κι αυτοί που ενώ είδαν αυτό το φοβερό σημείο προτίμησαν τη δωροληψία- για να κρύψουν την αλήθεια. Γιατί; Αφού πια είχαν όλα τα αδιάσειστα στοιχεία μπροστά τους; Αφού τους βεβαίωσαν ότι πράγματι είχε αναστηθεί; Δεν ταρακουνήθηκαν; Δε συνήλθαν; Τα έβαλαν και εν γνώσει τους με το Θεό τελικά;

Γιατί έστω εκ των υστέρων και κατόπιν τέτοιων φοβερών σημείων συνέχισαν να Τον αρνούνται και να Τον πολεμούν;

[ΓΕΩΡΓΙΟΣ]

Γιατί έστω εκ των υστέρων και κατόπιν τέτοιων φοβερών σημείων συνέχισαν να Τον αρνούνται και να Τον πολεμούν;

Ιω.κεφ.θ’: 39 και είπεν ο Ιησούς· Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται.
40 Καί ήκουσαν εκ των Φαρισαίων ταύτα οι όντες μετ’ αυτού, και είπον αυτώ· Μή και ημείς τυφλοί εσμεν; 41 είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Ει τυφλοί ήτε, ουκ αν είχετε αμαρτίαν· νύν δε λέγετε ότι βλέπομεν· η ούν αμαρτία υμών μένει.

Τα παραπάνω εδάφια δηλώνουν κάτι πολύ σημαντικό. Ο εγωισμός είναι εκείνο το στοιχείο που κρατά σε αμετανοησία τους Φαρισαίους, και όσο δεν αλλάζουν, η αμαρτία τους μένει.

Μιλάς για το καταπέτασμα και το σεισμό. Μα ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους θαυμαστά, Στρατή; Κάθε μέρα έτρεχαν από πίσω Του περιμένοντας να κάνει θαύμα είτε Σάββατο είτε όχι, με μόνο σκοπό να Τον κατηγορήσουν.

Μαρκ.Ιε’: 29 Καί οι παραπορευόμενοι εβλασφήμουν αυτόν κινούντες τας κεφαλάς αυτών και λέγοντες· Ουά, ο καταλύων τον ναόν και εν τρισίν ημέραις οικοδομών!
30 σώσον σεαυτόν και κατάβα από τού σταυρού. 31 ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες προς αλλήλους μετά των γραμματέων έλεγον· ’λλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι. 32 ο Χριστός ο βασιλεύς Ισραήλ καταβάτω νύν από τού σταυρού, ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμεν αυτώ.

Άνθρωποι που τον είχαν δει να κάνει όλα αυτά τα θαυμαστά, που γνώριζαν ότι δεν είχε φταίξει σε τίποτα, άνθρωποι οι οποίοι είχαν πιθανώς ωφεληθεί από Αυτόν με κάποια θεραπεία, τώρα Τον περιγελούν.
Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι στην κακία της καρδιάς τους παραδέχονται ότι έσωσε κόσμο, μόνο και μόνο για να Τον λοιδορήσουν ακόμη μια φορά, λέγοντας ότι τώρα δε μπορεί να σώσει τον εαυτό Του.
"Θα πιστέψουμε αν κατέβει από το σταυρό", έλεγαν οι ψεύτες, αποκαλώντας Τον ειρωνικά "βασιλιά του Ισραήλ".

Το Ευαγγέλιο συνεχώς μας αναφέρει για την υποκρισία των γραμματέων και των Φαρισαίων. Ο Ιησούς συνεχώς τους ελέγχει γι' αυτό. Βεβαίως δεν ήταν όλοι έτσι, ούτε οι υποκριτές ήταν μόνο από αυτούς.

Κι όμως ο Χριστός στην ακλόνητη αγάπη Του έκραξε στο Πατέρα: «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γάρ οίδασι τι ποιούσι».

Το σίγουρο Στρατή είναι, πως πολλοί από τότε μέχρι σήμερα δεν Τον αγάπησαν. Και σίγουρο στοιχείο για απάντηση στην ερώτησή σου είναι, πως όσοι Τον πολεμούν δεν Τον αγαπούν. Βέβαια κάποιοι μπορεί να μη Τον γνώρισαν. Αλλά στους ειλικρινείς οι ευκαιρίες που δίνει ο Θεός δε προσπερνούν ανεκμετάλλευτες. Σ' αυτούς τους ειλικρινείς ανήκε και ο απ. Παύλος.

Προς Ρωμ.η': 28 Οίδαμεν δε ότι τοίς αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοίς κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν·

Ναι, αμήν το γνωρίσαμε και συνεχώς το επιβεβαιώνουμε!

[Νίκος]

Ο Χριστός εξηγεί ο ίδιος πολλές τι συνέβη στους Ισραηλίτες της εποχής του και δεν μπόρεσαν ν' αναγνωρίσουν στο πρόσωπό του τον Μεσσία των προφητειών. Τα χωρία είναι πάρα πολλά. Συγκέντρωσα μερικά απ' αυτά και τα παραθέτω στο αρχαίο κείμενο και σε μετάφραση.

Ξεκινάω σήμερα από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:

"11 και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον τοίς μαθηταίς αυτού· Διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος υμών; 12 ο δε Ιησούς ακούσας είπεν αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες. 13 πορευθέντες δε μάθετε τι εστιν, Έλεον θέλω και ου θυσίαν· ου γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. (Ματθ. 9, 11-13)"


Και σε μετάφραση: "11 Kαι σαν το είδαν αυτό οι Φαρισαίοι, είπαν στους μαθητές του: Γιατί ο δάσκαλός σας τρώει μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς; 12 Tο άκουσε όμως ο Iησούς και τους είπε: Δεν είναι οι υγιείς που χρειάζονται γιατρό, αλλά εκείνοι που πάσχουν. 13 Πηγαίνετε, λοιπόν, να μάθετε τι σημαίνει: Έλεος θέλω και όχι θυσία, γιατί δεν ήρθα να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια."

"16 Τίνι δε ομοιώσω την γενεάν ταύτην; ομοία εστί παιδίοις καθημένοις εν αγοραίς ά προσφωνούντα τοίς ετέροις αυτών λέγουσιν· 17 ηυλήσαμεν υμίν, και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν, και ουκ εκόψασθε. 18 ήλθεν γάρ Ιωάννης μήτε εσθίων μήτε πίνων, και λέγουσι· δαιμόνιον έχει· 19 ήλθεν ο υιός τού ανθρώπου εσθίων και πίνων, και λέγουσιν· ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών. και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής! 20 Τότε ήρξατο ονειδίζειν τας πόλεις εν αίς εγένοντο αι πλείσται δυνάμεις αυτού, ότι ου μετενόησαν· 21 Ουαί σοι, Χοραζίν, ουαί σοι, Βηθσαϊδά· ότι ει εν Τύρω και Σιδώνι εγενήθησαν αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν υμίν, πάλαι αν εν σάκκω και σποδώ καθήμεναι μετενόησαν. 22 πλήν λέγω υμίν, Τύρω και Σιδώνι ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή υμίν. 23 και σύ Καπερναούμ, η έως τού ουρανού υψωθείσα έως άδου καταβιβασθήση· ότι ει εν Σοδόμοις εγενήθησαν αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν σοί, έμειναν αν μέχρι της σήμερον. 24 πλήν λέγω υμίν ότι γη Σοδόμων ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή σοί. 25 Εν εκείνω τώ καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν· Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· 26 ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου."(Ματθ. 11, 16-26)

Και σε μετάφραση: "16 Aλλά με τι να παρομοιάσω τη γενιά αυτή; Eίναι όμοια με παιδικές ομάδες που κάθονται στις πλατείες και φωνάζοντας η μια ομάδα στην άλλη λένε: 17Φλογέρα σας παίξαμε και δε χορέψατε. Σας μοιρολογήσαμε και δεν κλάψατε. 18 Διότι ήρθε ο Iωάννης, που ούτε τρώει ούτε πίνει, και λένε: Έχει δαιμόνιο! 19 Ήρθε ο Γιος του Aνθρώπου, ο οποίος και τρώει και πίνει, και λένε: Δείτε τον! Eίναι ένας άνθρωπος καλοφαγάς και κρασοπότης, φίλος τελωνών κι αμαρτωλών! Kαι δικαιώθηκε έτσι η σοφία από τα παιδιά της. 20 Tότε άρχισε να κατακρίνει με λύπη τις πόλεις στις οποίες έγιναν τα περισσότερα θαύματά του, γιατί δε μετανόησαν, λέγοντας: 21 Aλίμονό σου Xοραζίν! Aλίμονό σου Bηθσαϊδά! Γιατί αν τα θαύματα που έγιναν σ’ εσάς, γίνονταν στην Tύρο και στη Σιδώνα, από καιρό τώρα θα είχαν μετανοήσει εκδηλώνοντας τη συντριβή τους με ρίξιμο στάχτης στα μαλλιά τους και φορώντας πένθιμη περιβολή. 22 Γι’ αυτό σας λέω πως οι κάτοικοι της Tύρου και της Σιδώνας θα κριθούν επιεικέστερα την Hμέρα της Kρίσης απ’ ό,τι εσείς! 23 Kι εσύ Kαπερναούμ, που ως τα ουράνια υψώθηκες, ως τον άδη θα κατεβείς. Γιατί αν τα θαύματα που έγιναν σε σένα είχαν γίνει στα Σόδομα, θα είχαν διατηρηθεί μέχρι και σήμερα. 24 Kι όμως, σας λέω πως η ποινή που θα επιβληθεί στα Σόδομα την Hμέρα της Kρίσης θα είναι πιο υποφερτή από τη δική σου. 25 Eκείνο τον καιρό ήταν, που ο Iησούς είπε: Σ’ ευχαριστώ Πατέρα, Kύριε τ’ ουρανού και της γης, γιατί τ’ απέκρυψες αυτά από σοφούς και συνετούς και τα φανέρωσες σε νήπια. 26 Nαι, Πατέρα, γιατί έτσι ήταν αρεστό σε σένα."

"22 Τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε τον τυφλόν και κωφόν και λαλείν και βλέπειν. 23 και εξίσταντο πάντες οι όχλοι και έλεγον· Μήτι ούτός εστιν ο Χριστός ο υιός Δαυίδ; 24 οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· Ούτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ει μη εν τώ Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων. 25 ειδώς δε ο Ιησούς τας ενθυμήσεις αυτών είπεν αυτοίς· Πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ' εαυτήν ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ' εαυτήν ου σταθήσεται. 26 και ει ο σατανάς τον σατανάν εκβάλλει, εφ' εαυτόν εμερίσθη· πώς ούν σταθήσεται η βασιλεία αυτού; 27 και ει εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί κριταί έσονται υμών. 28 ει δε εγώ εν Πνεύματι Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού. 29 ή πώς δύναταί τις εισελθείν εις την οικίαν τού ισχυρού και τα σκεύη αυτού αρπάσαι, εάν μη πρώτον δήση τον ισχυρόν; και τότε την οικίαν αυτού διαρπάσει. 30 ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει. 31 Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δε τού Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοίς ανθρώποις· 32 και ός εάν είπη λόγον κατά τού υιού τού ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· ός δ' αν είπη κατά τού Πνεύματος τού αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τώ νύν αιώνι ούτε εν τώ μέλλοντι. 33 Ή ποιήσατε το δένδρον καλόν, και τον καρπόν αυτού καλόν, ή ποιήσατε το δένδρον σαπρόν και τον καρπόν αυτού σαπρόν· εκ γάρ τού καρπού το δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνών, πώς δύνασθε αγαθά λαλείν πονηροί όντες; εκ γάρ τού περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί. 35 ο αγαθός άνθρωπος εκ τού αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ τού πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δε υμίν ότι πάν ρήμα αργόν ό εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως· 37 εκ γάρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. 38 Τότε απεκρίθησάν τινες των γραμματέων και Φαρισαίων λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν από σού σημείον ιδείν. 39 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ειμή το σημείον Ιωνά τού προφήτου. 40 ώσπερ γάρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τή κοιλία τού κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός τού ανθρώπου εν τή καρδία της γής τρεις ημέρας και τρεις νύκτας. 41 άνδρες Νινευίται αναστήσονται εν τή κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινούσιν αυτήν· ότι μετενόησαν εις το κήρυγμα Ιωνά, και ιδού πλείον Ιωνά ώδε. 42 βασίλισσα νότου εγερθήσεται εν τή κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινεί αυτήν· ότι ήλθεν εκ των περάτων της γής ακούσαι την σοφίαν Σολομώντος, και ιδού πλείον Σολομώντος ώδε". (Ματθ. 12, 30-42)

Και σε μετάφραση: "22 Tότε του έφεραν έναν δαιμονισμένο τυφλό και κωφάλαλο, τον οποίο και γιάτρεψε, έτσι που ο τυφλός και κωφάλαλος και να μιλάει και να βλέπει. 23 Kαι κατάπληκτα όλα τα πλήθη έλεγαν: Λέτε νάναι αυτός ο Γιος του Δαβίδ; 24 Tο άκουσαν όμως οι Φαρισαίοι και είπαν: Aυτός δε βγάζει τα δαιμόνια, παρά μονάχα με τη μεσολάβηση του Bεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμόνων! 25 Kι ο Iησούς καταλαβαίνοντας τις σκέψεις τους, τους είπε: Όποιο βασίλειο διχαστεί στρεφόμενο ενάντια στον εαυτό του, καταστρέφεται? και όποια πόλη ή οικογένεια διχαστεί στρεφόμενη ενάντια στον εαυτό της, δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. 26 Kι αν ο Σατανάς εκτοπίζει το Σατανά, σημαίνει πως έχει διχαστεί εναντίον του εαυτού του. Πώς, λοιπόν, θα ορθοποδήσει η βασιλεία του; 27 Kι αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια με τη μεσολάβηση του Bεελζεβούλ, οι γιοι σας με τίνος τη μεσολάβηση τα βγάζουν; Γι’ αυτό, αυτοί θα γίνουν οι κριτές σας. 28 Aλλά αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια με το Πνεύμα του Θεού, αυτό σημαίνει πως έφτασε κιόλας και βρίσκεται μπροστά σας η βασιλεία του Θεού. 29 Kι ακόμα, πώς μπορεί να μπει κάποιος στο σπίτι ενός δυνατού και ν’ αρπάξει τα πράγματά του, αν προηγουμένως δε δέσει τον δυνατό; Mόνο έτσι θα καταληστέψει το σπίτι του. 30 Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου, κι όποιος δε μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει. 31 Γι’ αυτό σας λέω, κάθε αμαρτία και βλαστήμια θα συγχωρηθεί στους ανθρώπους αλλ’ η βλαστήμια εναντίον του Πνεύματος δε θα συγχωρηθεί στους ανθρώπους. 32 Kι αν συμβεί να εκφραστεί κανείς εναντίον του Γιου του Aνθρώπου, θα του συγχωρηθεί. Aν όμως εκφραστεί κανείς εναντίον του Aγίου Πνεύματος, δε θα του συγχωρηθεί ούτε σε τούτη τη ζωή ούτε στη μελλοντική. 33 Ή θεωρήστε καλό το δέντρο, και άρα καλό και τον καρπό του, ή θεωρήστε σάπιο το δέντρο, και άρα σάπιο και τον καρπό του, γιατί το δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό του. 34 Γεννήματα φαρμακερών φιδιών! Πώς μπορείτε να λέτε καλά λόγια αφού είστε κακοί; Γιατί από της καρδιάς το περίσσευμα μιλάει το στόμα. 35 O καλός άνθρωπος από τον καλό θησαυρό του βγάζει καλά πράγματα κι ο κακόβουλος άνθρωπος από τον κακό θησαυρό του βγάζει κακά πράγματα. 36 Kαι σας βεβαιώνω πως για κάθε ανώφελο λόγο που θα πουν οι άνθρωποι, θα λογοδοτήσουν την Hμέρα της Kρίσης. 37 Γιατί με βάση τα λόγια σου θα αθωωθείς και με βάση τα λόγια σου θα καταδικαστείς. 38 Tότε πήραν το λόγο μερικοί από τους νομοδιδάσκαλους και τους Φαρισαίους και του είπαν: Δάσκαλε, θέλουμε να δούμε κάποιο αποδεικτικό σημάδι από σένα. 39 Mα εκείνος τους αποκρίθηκε: Γενιά πονηρή και μοιχαλίδα! Σημάδι ζητάει επίμονα, αλλά σημάδι άλλο, πέρα από το σημάδι του προφήτη Iωνά, δε θα της δοθεί. 40 Γιατί, όπως ήταν ο Iωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους τρεις μέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι κι ο Γιος του Aνθρώπου μέσα στην καρδιά της γης τρεις μέρες και τρεις νύχτες. 41 Oι κάτοικοι της Nινευή θ’ αναστηθούν στην Kρίση μαζί με τη γενιά ετούτη και θα την κατακρίνουν, γιατί εκείνοι μετανόησαν με το κήρυγμα του Iωνά. Kι όμως, να! Eδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από τον Iωνά. 42 H βασίλισσα του Nότου θα σηκωθεί στην Kρίση μαζί με τη γενιά αυτή και θα την κατακρίνει, γιατί εκείνη ήρθε από τα πέρατα της γης για ν’ ακούσει τη σοφία του Σολομώντα. Kι όμως να! Eδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από τον Σολομώντα."

"10 Καί προσελθόντες οι μαθηταί είπον αυτώ· Διά τι εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; 11 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται. 12 όστις γάρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται· όστις δε ουκ έχει, και ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 13 διά τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσι ουδέ συνιούσι, 14 μήποτε επιστρέψωσι· και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαίου η λέγουσα· ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε· 15 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. 16 υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών ότι ακούουσιν." (Ματθ. 13,10-16)

Και σε μετάφραση: "10 Tον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και του είπαν: Γιατί τους μιλάς με παραβολές; 11 Kι εκείνος αποκρίθηκε: Γιατί σ’ εσάς έχει δοθεί το προνόμιο να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ενώ σ’ εκείνους δεν έχει δοθεί. 12 Eπειδή όποιος έχει, σ’ αυτόν θα δοθεί και μάλιστα με το παραπάνω, όποιος όμως δεν έχει, κι εκείνο που έχει θα του αφαιρεθεί. 13 Γι’ αυτό τους μιλάω με παραβολές, γιατί, ενώ έχουν την όρασή τους, δε βλέπουν κι ενώ έχουν την ακοή τους, δεν ακούνε ούτε καταλαβαίνουν. 14 Kι έτσι, σ’ αυτούς βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία του Hσαΐα, που λέει: Mε την ακοή σας θ’ ακούσετε μα δε θα καταλάβετε κι έχοντας την όρασή σας θα δείτε, μα δε θ’ αντιληφθείτε. 15 Γιατί σκληρύνθηκε η καρδιά του λαού αυτού, και με τ’ αυτιά τους βαριάκουσαν κι έκλεισαν τα μάτια τους μήπως και δούνε με τα μάτια τους κι ακούσουν με τ’ αυτιά τους και αισθανθούν με την καρδιά τους κι επιστρέψουν και τους γιατρέψω. 16 Mακάρια όμως τα δικά σας μάτια, γιατί βλέπουν και τ’ αφτιά σας, γιατί ακούνε."

"54 και ελθών εις την πατρίδα αυτού εδίδασκεν αυτούς εν τή συναγωγή αυτών, ώστε εκπλήττεσθαι αυτούς και λέγειν· Πόθεν τούτω η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; 55 ουχ ούτός εστιν ο τού τέκτονος υιός; ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσήφ και Σίμων και Ιούδας; 56 και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι; πόθεν ούν τούτω ταύτα πάντα; 57 και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τή πατρίδι και εν τή οικία αυτού. 58 και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς διά την απιστίαν αυτών." (Ματθ. 13, 54-58 )

Και σε μετάφραση: "54 Kι αφού έφτασε στην πατρίδα του, τους δίδασκε μέσα στη συναγωγή τους, έτσι που να καταπλήσσονται εκείνοι και να λένε: Πού τη βρήκε αυτός τη σοφία αυτή και τη δύναμη να κάνει θαύματα; 55 Aυτός δεν είναι ο γιος του μαραγκού; Kαι η μητέρα του δε λέγεται Mαριάμ και τ’ αδέλφια του Iάκωβος και Iωσής και Σίμων και Iούδας; 56 Kαι οι αδελφές του δε ζουν όλες ανάμεσά μας; Aπό πού, λοιπόν, τα κατέχει αυτός όλα αυτά; 57 Kαι δυσπιστούσαν γι’ αυτόν. Kαι ο Iησούς τους είπε: Δεν υπάρχει προφήτης που να μην εκτιμάται παρά μονάχα στον τόπο του και στην οικογένειά του. 58 Kαι δεν έκανε εκεί πολλά θαύματα εξαιτίας της απιστίας τους."

"1 Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοίς όχλοις και τοίς μαθηταίς αυτού 2 λέγων· Επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι. 4 δεσμεύουσιν γάρ φορτία βαρέα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τώ δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά. 5 πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοίς ανθρώποις, πλατύνουσι γάρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών, 6 φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοίς δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς 7 και τους ασπασμούς εν ταίς αγοραίς και καλείσθαι υπό των ανθρώπων, ραββί ραββί. 8 υμείς δε μη κληθήτε ραββί· είς γάρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. 9 και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γής· είς γάρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοίς ουρανοίς. 10 μηδέ κληθήτε καθηγηταί· είς γάρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός. 11 ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος. 12 όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται. 13 Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· διά τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. 14 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γάρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν. 15 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών. 16 Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ός αν ομόση εν τώ ναώ, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ χρυσώ τού ναού οφείλει. 17 μωροί και τυφλοί! τις γάρ μείζων εστίν, ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; 18 και· ός αν ομόση εν τώ θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ δώρω τώ επάνω αυτού, οφείλει. 19 μωροί και τυφλοί! τι γάρ μείζον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον; 20 ο ούν ομόσας εν τώ θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ και εν πάσι τοίς επάνω αυτού· 21 και ο ομόσας εν τώ ναώ ομνύει εν αυτώ και εν τώ κατοικήσαντι αυτόν· 22 και ο ομόσας εν τώ ουρανώ ομνύει εν τώ θρόνω τού Θεού και εν τώ καθημένω επάνω αυτού. 23 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα τού νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι. 24 οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες! 25 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν τού ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας. 26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός τού ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν. 27 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μέν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. 28 ούτω και υμείς έξωθεν μέν φαίνεσθε τοίς ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστε υποκρίσεως και ανομίας. 29 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, 30 και λέγετε· ει ήμεν εν ταίς ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τώ αίματι των προφητών. 31 ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστε των φονευσάντων τους προφήτας. 32 και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών. 33 όφεις, γεννήματα εχιδνών! πώς φύγητε από της κρίσεως της γεέννης; 34 διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε, και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταίς συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν, 35 όπως έλθη εφ' υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γής από τού αίματος Άβελ τού δικαίου έως τού αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, ον εφονεύσατε μεταξύ τού ναού και τού θυσιαστηρίου. 36 αμήν λέγω υμίν ότι ήξει ταύτα πάντα επί την γενεάν ταύτην. 37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. 39 λέγω γάρ υμίν, ου μη με ίδητε απ' άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου." (Ματθ. 23, 1-39)

Και σε μετάφραση: "1 Mίλησε τότε ο Iησούς στα πλήθη και στους μαθητές του 2 και είπε: Στου Mωυσή την έδρα κάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι. 3 Eπομένως, όλα όσα σας πουν να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα εφαρμόζετε. Tα έργα τους όμως να μην τα μιμείστε, καθότι λένε, μα δεν εφαρμόζουν. 4 Γιατί φτιάχνουν φορτία βαριά και δυσβάσταχτα και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι δε θέλουν ούτε το δαχτυλάκι τους να κουνήσουν για να βοηθήσουν. 5 Kαι όλα τα έργα τους τα κάνουν για επίδειξη στους ανθρώπους. Γι’ αυτό φαρδαίνουν τα φυλαχτάρια τους και μακραίνουν τα κρόσσια στις άκρες των ρούχων τους. 6 Kαι τους αρέσει να έχουν την πιο τιμητική θέση στα δείπνα και τα πρωτεία στις συναγωγές 7και να τους χαιρετούν οι άνθρωποι στους δημόσιους χώρους και να τους φωνάζουν: Δάσκαλε! Δάσκαλε! 8 Eσείς όμως να μην δεχτείτε να σας φωνάζουν: Δάσκαλε, γιατί ένας είναι ο Δάσκαλος σας, ο Xριστός, κι όλοι εσείς είστε αδέλφια. 9 Kαι κανέναν στην γη μην ονομάσετε πατέρα σας, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας, αυτός που είναι στους ουρανούς. 10 Oύτε καθηγητές να ονομαστείτε, γιατί ένας είναι ο Kαθηγητής σας, ο Xριστός. 11 Kι ο μεγαλύτερος από σας θα είναι υπηρέτης σας. 12 Γιατί, όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί. 13 Mα αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που κατατρώτε την περιουσία των χηρών και για τα μάτια του κόσμου κάνετε μεγάλες προσευχές. Γι’ αυτό και θα επισύρετε βαρύτερη τιμωρία πάνω σας. 14 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που φράζετε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους. Kι εσείς, βέβαια, δεν μπαίνετε, μα κι εκείνους που θέλουν να μπουν δεν τους αφήνετε να μπούνε! 15 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που περιτρέχετε τη θάλασσα και τη στεριά για να κάνετε έναν προσήλυτο, κι όταν γίνει, τον κάνετε γιο της γέεννας δυο φορές χειρότερο από σας! 16 Aλίμονο σ’ εσάς, τυφλοί καθοδηγητές! Που λέτε: Όποιος ορκιστεί στο ναό, ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο χρυσό του ναού, δεσμεύεται! 17 Aνόητοι και τυφλοί! Eπιτέλους τι είναι μεγαλύτερο; O χρυσός ή ο ναός που αγιάζει το χρυσό; 18 Eπίσης λέτε: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο αφιέρωμα που είναι πάνω σ’ αυτό, δεσμεύεται! 19 Aνόητοι και τυφλοί! Eπιτέλους τι είναι μεγαλύτερο; Tο αφιέρωμα ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το αφιέρωμα; 20 O όρκος, λοιπόν, εκείνου που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο, περιλαμβάνει μαζί μ’ αυτό κι όλα όσα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό. 21 Kι ο όρκος εκείνου που ορκίστηκε στο ναό, περιλαμβάνει μαζί μ’ αυτόν κι εκείνον που κατοικεί μέσα σ’ αυτόν. 22 Kι ο όρκος εκείνου που ορκίστηκε στον ουρανό, περιλαμβάνει το θρόνο του Θεού κι εκείνον που κάθεται πάνω σ’ αυτόν. 23 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που προσφέρετε το δέκατο από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και παρατήσατε τα σπουδαιότερα του Nόμου: Tη δικαιοσύνη και την ευσπλαχνία και την πίστη. Aλλ’ αυτά είναι που έπρεπε να κάνετε κι εκείνα να μην τα παρατάτε. 24 Eίστε τυφλοί οδηγοί εσείς που διυλίζετε το κουνούπι αλλά καταπίνετε την καμήλα! 25 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που καθαρίζετε το έξω μέρος του ποτηριού και της πιατέλας, όμως μέσα είναι γεμάτα από προϊόντα αρπαγής και πλεονεξίας. 26 Φαρισαίε τυφλέ! Kαθάρισε πρώτα το μέσα του ποτηριού και της πιατέλας, για να γίνει καθαρό και το έξω. 27 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απ’ έξω φαίνονται ωραίοι, μα από μέσα είναι γεμάτοι από κόκαλα νεκρών και κάθε είδους ακαθαρσία. 28 Tο ίδιο κι εσείς, εξωτερικά φαίνεστε δίκαιοι στους ανθρώπους, μα από μέσα είστε γεμάτοι από υποκρισία και ανομία. 29 Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που χτίζετε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων 30 και λέτε: Aν ζούσαμε στα χρόνια των προγόνων μας, δε θα συμμετείχαμε μαζί τους στο φόνο των προφητών. 31 Άρα, ομολογείτε μόνοι σας, πως είστε γιοι εκείνων που σκότωσαν τους προφήτες. 32 Oλοκληρώστε, λοιπόν, εσείς την πραγματοποίηση των σχεδίων των πατέρων σας. 33 Φίδια! Γεννήματα φαρμακερών φιδιών! Πώς θα ξεφύγετε από την καταδίκη σας στη γέεννα; 34 Γι’ αυτό, δείτε, σας στέλνω εγώ προφήτες και σοφούς και ερμηνευτές του Nόμου. Kι απ’ αυτούς μερικούς θα σκοτώσετε και θα σταυρώσετε, κι άλλους θα τους μαστιγώσετε στις συναγωγές σας και θα τους καταδιώξετε από πόλη σε πόλη, 35 έτσι ώστε να πέσει πάνω σας όλο το αθώο αίμα που χύνεται στη γη, αρχίζοντας από το αίμα του αθώου ‘Αβελ και φτάνοντας ως το αίμα του Zαχαρία του γιου του Bαραχία, που τον σκοτώσατε ανάμεσα στο ναό και το θυσιαστήριο. 36 Πραγματικά, σας λέω, όλ’ αυτά θα πέσουν πάνω στη γενιά ετούτη. 37 Iερουσαλήμ! Iερουσαλήμ! Eσύ που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς τους απεσταλμένους σ’ εσένα, πόσες φορές θέλησα να περιμαζέψω τα παιδιά σου, όπως μαζεύει η κλώσα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, μα δε θελήσατε! 38 Mα τώρα να! O τόπος σας εγκαταλείπεται έρημος. 39 Γιατί, σας βεβαιώνω πως από τώρα πια δε θα με δείτε ώσπου να πείτε: Eυλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Kυρίου!"

[stratis]

Και πάλι όμως παιδιά, ο Ιησούς ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ, οι στρατιώτες το είδαν και εξιστόρησαν τα γεγονότα. Μα ούτε εδώ δεν ταρακουνήθηκαν; Δηλαδή τόσο πολύ τυφλώθηκαν και γέμισαν εγωισμό που ενώ έβλεπαν ότι είναι ο Υιός του Θεού, συνέχισαν κι συνεχίζουν να Τον πολεμούν;

Πάντως το "άφες αυτοίς" τήρηθηκε τελικά; Όλοι αυτοί βρήκαν τραγικό τέλος. Πιλάτος, Καϊάφας, Αννας... Εδώ μάλιστα η γη πέταγε τον ’ννα έξω και στο τέλος τον έφαξαν βάζοντας πάνω πόσες πέτρες και λούζοντάς τον με μύριες κατάρες. Είναι δυνατό να μπήκαν στον Παράδεισο; Ή το άφες αυτοίς είχε χρονικά περιορισμένο ορίζοντα που αφορούσε εκείνη την περίοδο και προϋπόθετε μια μελλοντική μεταστροφή τους;

[Νίκος]

Στρατή, υποθέτω ότι το "άφες αυτοίς" είχε νόημα μόνο εφόσον μετανοούσαν, πράγμα που όπως λέει η ιστορία τελικά δε συνέβη. Επομένως, παρ' ότι ο Κύριος δεν τους καταδίκασε για τη συγκεκριμένη αμαρτία, αυτοί καταδίκασαν τον εαυτό τους παραμένοντας αμετανόητοι μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους.

"59 οι δε αρχιερείς οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά τού Ιησού όπως θανατώσωσιν αυτόν, 60 και ουχ εύρον· και πολλών ψευδομαρτύρων προσελθόντων, ουχ εύρον. ύστερον δε προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 είπον· Ούτος έφη, δύναμαι καταλύσαι τον ναόν τού Θεού και διά τριών ημερών οικοδομήσαι αυτόν. 62 και αναστάς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ· Ουδέν αποκρίνη; τι ούτοί σου καταμαρτυρούσιν; 63 ο δε Ιησούς εσιώπα. και αποκριθείς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ· Εξορκίζω σε κατά τού Θεού τού ζώντος ίνα ημίν είπης ει σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού. 64 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Σύ είπας· πλήν λέγω υμίν, απ' άρτι όψεσθε τον υιόν τού ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών τού ουρανού. 65 τότε ο αρχιερεύς διέρρηξε τα ιμάτια αυτού λέγων ότι Εβλασφήμησε· τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; ίδε νύν ηκούσατε την βλασφημίαν αυτού· 66 τι υμίν δοκεί; οι δε αποκριθέντες είπον· Ένοχος θανάτου εστί. 67 Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εκολάφισαν αυτόν, οι δε ερράπισαν 68 λέγοντες· Προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τις εστιν ο παίσας σε;" (Ματθ. 26, 59-68 )

Και σε μετάφραση: "59 Τότε οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και όλο το συνέδριο ζητούσαν κάποια ψευδομαρτυρία σε βάρος του Iησού για να τον θανατώσουν. 60 Όμως δε βρήκαν. Kαι παρόλο που παρουσιάστηκαν πολλοί ψευδομάρτυρες, πάλι δε βρήκαν. Ύστερα, όμως παρουσιάστηκαν δύο ψευδομάρτυρες, 61 που είπαν: Aυτός είπε: Mπορώ να γκρεμίσω το ναό του Θεού και μέσα σε τρεις μέρες να τον ξαναχτίσω. 62 Tότε σηκώθηκε ο αρχιερέας και του είπε: Δεν αποκρίνεσαι τίποτε; Tι μαρτυρούν αυτοί εναντίον σου; 63 O Iησούς όμως σιωπούσε. Tότε μίλησε ξανά ο αρχιερέας και του είπε: Σε εξορκίζω στο όνομα του Zωντανού Θεού να μας πεις αν είσαι εσύ ο Xριστός, ο Υιος του Θεού. 64 Tου λέει ο Iησούς: Mόνος σου το είπες. Aλλά σας λέω τούτο, ότι από τώρα και στο εξής, όταν θα ξαναδείτε τον Yιό του Aνθρώπου, (θα τον δείτε) να κάθεται στα δεξιά του Παντοδύναμου, και να έρχεται επάνω στις νεφέλες του ουρανού. 65 Tότε ο αρχιερέας ξέσχισε τα ρούχα του λέγοντας: Bλασφήμησε! Tι ανάγκη έχουμε πια από μάρτυρες; Oρίστε! Mόλις τώρα ακούσατε τη βλασφημία του! 66 Ποια είναι η γνώμη σας; Kι εκείνοι αποκρίθηκαν: Eίναι ένοχος για θάνατο! 67 Tότε τον έφτυσαν στο πρόσωπο και τον χαστούκισαν. Kι άλλοι τον ράπισαν 68 λέγοντας: Προφήτευσέ μας Xριστέ ποιος είναι αυτός που σε χτύπησε;"

Στο χωρίο αυτό δείχνει ξεκάθαρα, ότι οι Φαρισαίοι είχαν ήδη λόγους να πιστεύουν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Χριστός, γι αυτό ο αρχιερέας δεν τον ρώτησε: "ποιος είσαι", αλλά: "είσαι εσύ ο Χριστός ο Υιός του Θεού". Όμως, παρ' ότι ο Χριστός επιβεβαίωσε ότι είναι ο Υιός του Θεού, εκείνοι αρνήθηκαν να Τον πιστέψουν.

"62 Τή δε επαύριον, ήτις εστί μετά την παρασκευήν, συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι προς Πιλάτον 63 λέγοντες· Κύριε, εμνήσθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν έτι ζών, μετά τρεις ημέρας εγείρομαι. 64 κέλευσον ούν ασφαλισθήναι τον τάφον έως της τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού κλέψωσιν αυτόν και είπωσι τώ λαώ, ηγέρθη από των νεκρών· και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης. 65 έφη αυτοίς ο Πιλάτος· Έχετε κουστωδίαν· υπάγετε ασφαλίσασθε ως οίδατε. 66 οι δε πορευθέντες ησφαλίσαντο τον τάφον σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας." (Ματθ. 27, 62-66)

"Πορευομένων δε αυτών ιδού τινες της κουστωδίας ελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν τοίς αρχιερεύσιν άπαντα τα γενόμενα. 12 και συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοίς στρατιώταις λέγοντες· 13 Είπατε ότι Οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. 14 και εάν ακουσθή τούτο επί τού ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν και υμάς αμερίμνους ποιήσωμεν. 15 οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν. και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον." (Ματθ. 28, 11-15)

Και σε μετάφραση: "62 Την άλλη μέρα, η οποία είναι η επόμενη της Παρασκευής, συγκεντρώθηκαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στον Πιλάτο 63 και του είπαν: Kύριε, θυμηθήκαμε ότι εκείνος ο πλάνος, όταν ακόμα ζούσε, είπε: Mετά από τρεις μέρες θ' αναστηθώ. 64 Δώσε, λοιπόν, διαταγή ν’ ασφαλιστεί ο τάφος μέχρι την τρίτη μέρα, μήπως κι έρθουν οι μαθητές του και τον κλέψουν και πουν στο λαό, ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς, και γίνει έτσι η στερνή πλάνη χειρότερη από την πρώτη. 65 O Πιλάτος τους απάντησε: Έχετε φρουρά. Πηγαίνετε, λοιπόν, και ασφαλίστε τον όπως νομίζετε. 66 Πήγαν τότε εκείνοι και ασφάλισαν τον τάφο και σφράγισαν την πέτρα μαζί με την τοποθέτηση της φρουράς."

....

"11 Kι ενώ αυτές πήγαιναν, ήρθαν μερικοί από τους φρουρούς στην πόλη και διηγήθηκαν στους αρχιερείς όλα όσα συνέβησαν. 12 Tότε εκείνοι, αφού συνάχθηκαν μαζί με τους πρεσβυτέρους κι έκαναν συμβούλιο, πήραν κάμποσα αργύρια κι έδωσαν στους στρατιώτες λέγοντάς τους: 13 Nα πείτε πως ήρθαν οι μαθητές του και τον έκλεψαν την ώρα που εμείς κοιμόμασταν. 14 Kι αν αυτό φτάσει στ’ αυτιά του Διοικητή, εμείς θα τον πείσουμε και θα σας απαλλάξουμε εσάς από κάθε έγνοια. 15 Kι εκείνοι, αφού πήραν τα αργύρια, έκαναν όπως δασκαλεύτηκαν, και διαδόθηκε η φήμη αυτή μεταξύ των Iουδαίων ως και σήμερα."

Κι εδώ φαίνεται και η προσπάθεια διαστροφής των γεγονότων, που εκτός από γνώση δείχνει και δόλο. Δηλαδή, ενώ οι Φαρισαίοι έμαθαν από τους φρουρούς, που οι ίδιοι είχαν τοποθετήσει, ότι ο Χριστός αναστήθηκε, εκείνοι δωροδόκησαν τους φρουρούς να μην πουν την αλήθεια, αλλά να πουν ότι οι μαθητές έκλεψαν το σώμα του Χριστού. Αυτό σημαίνει ξεκάθαρα, ότι ήξεραν ότι δεν πήραν οι μαθητές το σώμα του Χριστού, αλλιώς δεν είχαν λόγο να τους δωροδοκήσουν. Επομένως οι Φαρισαίοι δεν πλανήθηκαν, ήξεραν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού, κι ότι αναστήθηκε όπως έλεγαν οι προφητείες, αλλά απέκρυψαν την αλήθεια από το λαό, για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ταπεινά συμφέροντα. Όμως μεγάλη ευθύνη είχε κι ο ίδιος ο λαός, που είχε γνωρίσει το Χριστό κι είχε ζήσει το κήρυγμα Του και τα θαύματά του, αλλά άφέθηκε να παρασυρθεί από τους εμπαθείς Γραμματείς και Φαρισαίους και να καταδικάσει σε θάνατο τον ευεργέτη Του, λέγοντας μάλιστα και το φοβερό: "Tο αίμα του ας βαραίνει εμάς και τα παιδιά μας. (Ματθ. 27, 25)

[stratis]

Στο χωρίο αυτό δείχνει ξεκάθαρα, ότι οι Φαρισαίοι είχαν ήδη λόγους να πιστεύουν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Χριστός, γι αυτό ο αρχιερέας δεν τον ρώτησε: "ποιος είσαι", αλλά: "είσαι εσύ ο Χριστός ο Υιός του Θεού". Όμως, παρ' ότι ο Χριστός επιβεβαίωσε ότι είναι ο Υιός του Θεού, εκείνοι αρνήθηκαν να Τον πιστέψουν.

Πολύ σωστό! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι! Πράγματι. Ανέστησε νεκρούς, θεράπευσε, εξέβαλλε δαιμόνια, τάισε πλήθη και άλλα πολλά που δε θα έφταναν τα βιβλία όλου του κόσμου όπως λέει ο Ιωάννης. Όντως ήξεραν. Δε γίνεται να μη τα γνώριζαν, αφού στα περισσότερα ήσαν παρόντες. Τον παρακολουθούσαν σε κάθε του βήμα. Αλλά κι αν δεν ήσαν, σίγουρα τα μάθαιναν. Γιατί όμως ήθελαν να Τον σκοτώσουν; Μήπως είχαν φανταστεί κάποιον άλλο Θεό; Όπως αυτοί τον ονειρεύονταν να ανταποκρίνεται στα θέλω και τις ανάγκες τους; Τώρα που το γράφω, μου ήρθε στο μυαλό μια σκέψη από κάτι που είχε πει ο ίδιος ο Χριστός στους Φαρισαίους και τους Γραμματείς. Θα το κρατήσω όμως για την ώρα περιμένοντας την απάντησή σου.